Hoe stop je een vechtscheiding?

@cecile

het is mis gegaan in ons huwelijk toen ik vragen ging stellen, meer voor mijzelf op ging komen en haar niet meer klakkeloos volgde.
mijn ex is een zeer dominant iemand, die graag de baas is en het voor het zeggen wilt hebben.
ik heb dat heel lang best gevonden. zij vroeg, ik draaide. zij heeft 3 hbo opleidingen gevolg, de eerste heb ik haar scriptie notabene nog van gemaakt en geschreven. het werk wat ik deed was in haar ogen eenvoudig en minderwaardig, stelde niks voor. kinderen, opvoeden? ik had daar in het begin geen kaas van gegeten, ik volgde wel. maar in de loop der tijd kreeg ik ook bepaalde inzichten, was het soms ergens niet mee eens, maar ik volgde. achteraf gezien alleen maar voor de goede vrede. schoolkeuze? zij zou het wel beter weten, zij werkte in het onderwijs. voor mij was een school een school. eerste school ging helemaal mis, ik volgde mijn ex daarin, wij zaten goed, de school zat fout! tot aan de klachtencommissie aan toe. toen de hoorzitting kwam woonden wij ondertussen op bali en zaten niet meer op die school. mijn ex wilde dat ik naar nederland terug ging voor de hoorzitting, en toen ging het mis, ik weigerde. (ze neemt mij dat nog steeds kwalijk) later weer terug in nederland met oudste dochter andere school, ook daar ging het mis.
onze jongste dochter zat ondertussen op de vrije school en met dezelfde beginselen hadden ze ook op school op Bali gezeten. mijn jongste dochter doet het goed in dit onderwijssysteem en op Bali heb ik mn oudste ook positief zien veranderen wat weer neerwaarts ging in Nederland. ik heb er toen werk van gemaakt dat ook mijn oudste dochter naar deze vrije school ging en warempel mijn dochter ging weer zienderogen vooruit.
ik wilde graag dat ze ook naar het vervolgonderwijs ging maar wat ik toen al voelde, ik de simpele kon geen verstand van onderwijs hebben. dat is zo min of meer de strijd die er nu ook gevoerd wordt.
mijn leven, mijn werk draaide altijd om de kinderen heen, ik was er altijd, ik kreeg het vanavond toevallig nog van iemand te horen "jij was er altijd met de kinderen"! nu wordt ik neergezet als een niksnut, die niks kan of ooit wat deed met de kinderen. zij wil, net als haar gescheiden vriendinnen ook kunnen zeggen: mijn ex? oh nee hoor die interesseert zich niks voor de kinderen, ik moet het allemaal alleen doen!"
en zou het allemaal dan nog beter of goed gaan met de kinderen nu dan zou ik er nog vrede mee hebben, maar mn oudste dochter zie ik weer afglijden naar ongeïnteresseerd in alles. (alles wordt nu afgeschreven op het puber zijn, maar dat was ze al vanaf haar vierde jaar) we hebben zelfs gedacht dat het kind depressief was. de jongste zit ook in de knoop, loyaliteit speelt een rol en daar is zij de enige die contact met mij heeft dus veel druk. kinderarts heeft al aangegeven dat een psychologe met dochter moest gaan praten. ex stemde er mee in maar toen het telefoontje kwam heeft ze het afgeslagen.
ondertussen woudtik door ex volkomen genegeerd, op zich geen ramp maar wel voor de kinderen. hun vader wordt genegeerd, uitgesloten, die bestaat niet. hou dat maar eens vol als kind.

@bolletje

als je goed leest dan lees je als het goed is waarom ik het over de pedofiel heb. ik maak geen directe vergelijking, ik schrijf dat je beter daar mee te maken kan hebben ilv een boze moeder omdat als je met een pedo te maken heb je dan niet alleen staat maar dat er dan allemaal hulptroepen zijn. met de boze moeder staat men erbij, steekt zn kop in het zand en het bestaat niet.
waar ik wel van mening van ben dat of je nou met een pedo of een boze moeder te maken heb dat in beide gevallen hoe dan ook kinderen een ernstige beschadiging oplopen.

Hoi Mirreke

Jazeker lees ik je. Zoals je leest zit ik heel erg in een verdedig en verklaar modus maar datgene wat jij schrijft zit heel veel in wat gewoon klopt, waar ik meekan instemmen.
Sorry, had ik ook wel even mogen zeggen, maar bij deze dan.
Wat ik er wel bij moet zeggen is dat ik het soms wel weet maar dat het in de praktijk zo verdomde moeilijk is. Ik probeer om niet negatief over moeder te praten, kijkt m'n dochter mij ongeloofwaardig aan!
Mijn ex weigert te communiceren met mij maar m'n dochter moet een of ander schoolschrift hebben, ik heb haar gezegd een bericht aan moeder gestuurd te hebben (en ik zal het doorgeven aan de juf) maar kind heeft weer stress, en dan is het zo moeilijk om niet te zeggen: ja verdomme je moeder!

kip ei en boosheid

Eddeped, je reageerde op mij, maar schreef eigenlijk niets over mijn "kip-ei" vraag m.b.t. jouw boosheid.

Wil je daar nog op reageren?

Bij jouw reactie kan ik van alles bedenken, maar weet dan niet of dat klopt.

Samenvattend

Hoe stop je een vechtscheiding? Door jezelf te realiseren dat er goede gronden zijn om uit elkaar te gaan, door te accepteren dat je een prijs moet betalen voor het verleden, door te genieten van wat je daarna nog met je leven kunt doen, zonder dat je van de andere partner verwacht dat die verandert of jou accepteert zoals je daarna bent geworden.

Het meeste werk kun je dus zelf doen. En dan zal ook opvallen hoezeer een partner die steeds het gevecht zoekt nog niet zover is.

Tsjor

hoe stop je een vechtscheiding?

Eddeped, jij houdt maar een betoog over hoe de omgeving in zou moeten grijpen; dat is een volkomen afschuiven van verantwoordelijkheden.
Hoe stop je een vechtscheiding? Heel simpel: daar heb je er twee voor nodig. Stop met vechten, en je vechtscheiding is voorbij.
Dan is het misschien nog niet leuk en makkelijk voor je, maar je kinderen krijgen wel weer een kans.

onduidelijk

Ik bedoel dus dat er twee partijen nodig zijn voor een vechtscheiding, niet om die te laten stoppen.

en een tip voor jezelf

Ga een goede assertiviteitscursus doen. Maakt niet uit wat; communicatie, kan ook zelfverdediging zijn, als het maar een goede is. Waarin je ruimte leert claimen.
Want dat moet je, ruimte is niet iets dat je moet krijgen van een ander.
Ruimte moet je nemen, op een assertieve, dus NIET agressieve manier.

@cecile

Ik meen in mijn vorige reactie toch(uitgebreid) uit de doeken gedaan te hebben wat betreft het kip en het ei verhaal. Kort samengevat: mijn ex was altijd de dominante, overheersende factor en ik volgde blindelings. Ik denk dat dat het ei is. Ik begon hierin te veranderen, mede ook omdat ik zag dat niet alles wat zei bedacht het juiste wad. ( en ik heb het hier alleen over besluiten, schoolkeuzes kinderen gehad maar er is meer) ik kreeg weerwoord en niet alles wat ik bedenk of suggereer is fout of niet goed, dat frustreerde. Dat gaf barsten in het ei. In haar beleving, in haar wereld kan ik gewoon niks regelen, edenken of beslissen. Dat ging zelfs zover dat in deze strijd nadat ik iets geregeld had omdat ze mij klem wilde zetten door de kinderen dat ze mij fysiek aanviel. En toen kwam de scheiding, het ei was opengebarsten en er kwam een kuiken uit, een lelijk kuiken.

Ik weet om te vechten heb je er twee nodig. Om te applaudisseren heb je twee handen nodig om geluid te krijgen, als ik stop kan het niet meer. MaarHET is niet alleen de kinderen, het is het huis, het zijn de financiën, het is mijn hele leven, het is mijn zijn!
Zij heeft mij ooit gezegd dat het haar doel is om mij voor het leger des Heils in een kartonnen doos te krijgen.daar krijgt ze hulp bij van haar vader die miljonair is en een bevriende orthopedagoog.
Ik moet wel blijven verdedigen anders kom ik inderdaad in die doos, zonder kinderen.
Dus antwoord op je vraag is denk ik dat het ei er eerder was, daar kwamen barsten in.

@tjor

Het meeste kan je inderdaad zelf doen, doe ik ook en heb ik ook gedaan. Probleem is dat mijn ex twee touwtjes heeft om aan te trekken, het huis en de kinderen. Over het huis waren afspraken gemaakt die ze niet nakomt. Over de kinderen waren kleine afspraken gemaakt die of worden geschonden, genegeerd of gefrustreerd.
Ik ben daar boos over maar dat zakt dan weer weg, echter de kinderen is iets wat ik niet zomaar kan loslaten, dan ben ik ze kwijt, worden het vreemden voor me en ik voor hen en ik heb geen kinderen op de wereld gezet om alleen maar leuke dingen te doen, je zet ze op dezewereld en dan is het mede jouw taak dat je deze mensen decwereld in help medecmetvjouw ideeën, idealen enz enz. Later is aan hun zelf de keus hoe ze hun leven willen invullen. Onder de 16 kunnen kinderen nog geen keuzes maken, daar zijn ouders voor.

@mirreke

En daar ben ik het dus niet met je eens, het is niet voor niks dat je pas stemrecht heb met je 18e, dat je pas op je 18e zelfstandig mag autorijden enz enz. Het heeft te maken met het maken van keuzes, en een kind mag je daar niet mee belasten zolang die hersenen nog niet volgroeid zijn waardoor ze geen juiste keuze kunnen maken. En zeker als het keuzes zijn wat betreft hun ouders. Dat pubers geen zin hebben en zich ontwikkelen tja dat hoort erbij, dat hoort bij het leer- en ontwikkeltrajecten maar om ze beslissingen te laten nemen die ingrijpend kunnen zijn, nee dat kan gewoon nog niet

Ed, ik denk dat je hier dezelfde fout maakt

als met je ex. In jouw optiek kan het niet, maar in het echte leven gebeurt het wel. Je graaft je in in je standpunten, maar als die standpunten gewoon niet werken gaat het mis.

Jij kunt je kind wel verplichten om iets te doen wat jij wilt, maar wat als je kind dan kont tegen de krib gooit en niets meer doet...

Sterker nog, hersenen zijn nog lang niet volgroeid op je 18e, dat duurt nog tot na je 25e zelfs. Toch zijn ze op hun 18e juridisch volwassen. Maar kinderen en jongeren leren vooral van (eigengemaakte) fouten.

Tuurlijk moet je praten, spiegelen, voorleven. En tuurlijk mag je proberen te sturen en te 'manipuleren', maar domweg stellen dat het niet kan, en dat het anders moet, heeft geen zin. En dat merk je ook al aan je dochter van 14.

Waarom denk je dat kinderen al gehoord worden vanaf hun 12e? Kinderen hebben een mening, opvattingen, gevoelens. Dat is allemaal in ontwikkeling.

Maar wat jij wilt, en hoe de situatie actueel is, dat stemt nu eenmaal niet overeen. Dus moet je wat anders. Je kunt je wel blijven verbijten omdat jij vindt dat het anders zou moeten, en boos blijven omdat het niet anders is, maar dan bereik je niets. Je kunt veel beter jezelf gaan afvragen welke invloed je nog wel kunt hebben en hoe dan.

Bovendien kost het je niet meer zo vreselijk veel energie. Want boos zijn kost veel energie, en het brengt niets.

@anne

zoals ik al eerder schreef, het ging hier niet om mij maar om de gestelde vraag. je maakt nu een conclusie nav enkele details hier geschreven. ik schrijf hier deze details om te illustreren maar het blijft maar over mij gaan. en ik snap het zijn goedbedoelde adviezen maar ik kan nog beter een relatie aangaan met mn vrieskist dan nog met mn ex. mn ex wilt niet communiceren, ik heb daar honderden voorbeelden van. voor mn ex besta ik gewoon niet. het briefje in de tas met tel nummers in de tas van mn dochter, daar stond alleen mama. mn dochter maakt zich zorgen want heeft haar schrift vergeten en heeft huiswerk daarin, ik kan sturen wat ik wil, mn ex reageert niet, niet eens om haar dochter gerust te stellen. ik heb haar juf hierover ingelicht dat ze dr huiswerk niet gemaakt kan hebben, ik weet dat ik dat weer terug op mn bord krijg dat ik die mensen lastig val.
en zo kan ik wel door blijven gaan. ik weet wel dat het van mij uit moet komen, er is in de afgelopen 2 jaar wel veranderd bij mij. zo stuur ik mn ex 1 bericht over dat schrift, en deel ik haar mede dat dochter zich zorgen maakt en juf is ingelicht, ik doe geen pogingen weerom mn ex te veranderen, maar ik weiger om net als mn ex niet te communiceren over de kinderen. ik vind het belangrijk dat ook zij weet wat haar dochter gedaan heeft in de dagen dat ze bij mij is geweest. dat zij het niet wil weten of lezen is aan haar. dat het niet wederzijds is is aan haar.

tuurlijk is het jammer

dat je ex niet communiceert met je. Waar dat precies aan ligt zal nog lastig te achterhalen zijn.(aan haar, jou, combi?)
Het is iig zo, en jij hebt daar vast je aandeel in gehad. Laat het nu los, en probeer de gevolgen voor je kinderen zoveel mogelijk teniet te doen.
Schrift vergeten? Jammer dan, er is toch vast wel een klasgrnootje op te sporen met de juiste info?
Niet te moeilijk doen. Probeer energie en creativiteit in te zetten om je kinderen te helpen, niet om te vechten met je ex.

En dat is gelijk het antwoord in algemene zin: helemaal niemand kan een vechtscheiding stoppen, dat kunnen alleen maar de vechtende partijen. Het leuke blijft dat maar één partij hiermee hoeft te stoppen.

Viola

Jouw laatste opmerking ben ik het niet helemaal mee eens. Natuurlijk zou het zo moeten zijn dat als een van de partijen stopt met vechten dat het gevecht over is. Helaas is de praktijk anders. De partij die het probeert te verzieken voor de andere partij kan nog heel lang blijven door zieken. Het kan zelfs zo erg worden dat je kinderen van je vervreemden.
Of je je nu vecht of niet, als de andere partij erop uit is om je helemaal kapot te maken, dan kun je daar helaas weinig aandoen. Het vechten ertegen helpt niet. Het enige wat je wel kunt doen is zorgen dat de ander je niet meer kan raken. Op het punt van kinderen is de manier: ervoor zorgen dat je een goede band hebt met je kinderen. Op die manier zijn je kinderen veel minder gevoelig voor de manipulatie.
Op financieel gebied is dat ervoor zorgen dat jij jouw zaken goed hebt geregeld.
Kortom, zorg ervoor dat je de ander niet nodig hebt. Zorg dat je contact hebt met de school van je kinderen. Het is namelijk jouw goed recht om dat te hebben. Daar heb je geen toestemming voor nodig van je ex-vrouw.

@paddington

Weet je, ik weet het, ik snap het ook maar het is zo verdomde moeilijk en vermoeiend.
Contact met school: alsvik mentorproject juf vertel dat ik weinig tot geen info van moeder krijg kijken ze mij al ongeloofwaardig aan. Ze beloven je op de hoogte te houden maar het wordt soms net effe vergeten. Brieven worden niet dubbel verstrekt en soms weet ik dus niks. Schoolfoto's ik moet ervaren achteraan.
Van m'n oudste ben ik eens naar een ouderavond geweest bij de leraar Frans. Ik wist het nergenscover te hebben, het ging niet goed, nee dat zag ik ook maar ik kon daar niks aan veranderen.
En volgend jaar heeft m'n dochter weer een andere mentor en begint het weer van voor af aan, communicatie en overleg verloopt voor amelijk via moeder en dan wordt alleen pratieverbeterend gesproken, niet over eventuele achtergronden.

Contact met de kinderen. Ja, met m'n oudste had ik goed contact.vik kon goed ruzie met haar maken maar ik kon het ook goed goedmaken met haar. Maar als moeder dan berichtjes gaat sturen dat zij er wel altijd voor d'r is en de maandag erop krijgt ze nieuwe paardrijlaarzen, tja dan is het vechten tegen de bierkaai.

@paddington

Weet je, ik weet het, ik snap het ook maar het is zo verdomde moeilijk en vermoeiend.
Contact met school: alsvik mentorproject juf vertel dat ik weinig tot geen info van moeder krijg kijken ze mij al ongeloofwaardig aan. Ze beloven je op de hoogte te houden maar het wordt soms net effe vergeten. Brieven worden niet dubbel verstrekt en soms weet ik dus niks. Schoolfoto's ik moet ervaren achteraan.
Van m'n oudste ben ik eens naar een ouderavond geweest bij de leraar Frans. Ik wist het nergenscover te hebben, het ging niet goed, nee dat zag ik ook maar ik kon daar niks aan veranderen.
En volgend jaar heeft m'n dochter weer een andere mentor en begint het weer van voor af aan, communicatie en overleg verloopt voor amelijk via moeder en dan wordt alleen pratieverbeterend gesproken, niet over eventuele achtergronden.

Contact met de kinderen. Ja, met m'n oudste had ik goed contact.vik kon goed ruzie met haar maken maar ik kon het ook goed goedmaken met haar. Maar als moeder dan berichtjes gaat sturen dat zij er wel altijd voor d'r is en de maandag erop krijgt ze nieuwe paardrijlaarzen, tja dan is het vechten tegen de bierkaai.

Band

Een band met je kind hangt niet af van nieuwe paardrijlaarzen. Het hangt af van de ruimte die jij je kind geeft om ook van de andere ouder te houden.
Als ik een keer laat ben op de wisseldag, dan doet mijn ex moeilijk. Hij wil dat ze dan eerder naar hem toe gaat. Met als gevolg dat zij mij niet nog even ziet voordat ze naar haar vader gaat. Als haar vader een keer laat is, dan laat ik weten dat ik haar wel zie verschijnen. Zij wil namelijk ook graag haar vader even zien voordat ze weer naar mij toegaat.
Mijn ex stuurt ook berichtjes aan mijn dochter met mededelingen als: 'ik mis je enorm', 'gelukkig zie ik je snel weer', 'er ligt een verrassing voor je klaar'. Zelfs zijn ouders proberen er bij mijn dochter in te krijgen dat zij zich ziek voelt bij mij, omdat ze haar vader mist.
Als mijn dochter verteld over de verassing die haar vader heeft voor haar, dan gaan we samen gissen wat het kan zijn. Kortom ik doe er niet moeilijk over. Ze heeft bij mij nu eenmaal minder dan bij haar vader. Dat maakt haar ook niet uit, omdat ze weet dat ik blij ben voor haar. Ze deelt met mij de leuke dingen bij haar vader, maar ook de minder leuke dingen. Wij kunnen daar nu goed over praten. Dat was echt niet altijd zo. Ze heeft echt klem gezeten tussen mijn ex en mij. Gelukkig heb ik dat behoorlijk snel ingezien. Ziet haar vader dat, nog niet helemaal. Hij probeert mij nog steeds af te troeven en de zwarte Piet toe te spelen.
Voor onze dochter is het bij beide leuk. Bij haar vader meer materialistisch, bij mij meer het samen zijn en samen dingen doen.

Als ik jou goed heb begrepen dan zijn jullie dochters niet de helft van de tijd bij jou. Het verschil is dat jij dan veel minder hoeft op te voeden. Wees de vader die tijd voor zijn dochters heeft en ze daarmee verwent. Je ex kan wel berichtjes sturen dat zij er altijd is voor jullie dochters, dan moet ze dat nog wel waarmaken. Probeer dus die ruzie met je dochter uit de weg te gaan en laat haar heel vaak merken dat zij enorm belangrijk voor je is.

De school, tja blijf gaan, blijf melden dat jij geen informatie krijgt. Een gesprek met een docent Frans is niet zo waardevol, maar een gesprek met de mentor van je dochter wel. Geef bij een mentor ze zorgen aan en laat je vertellen hoe je dochter zich in de klas gedraagt. Hierdoor laat je zien dat jij betrokken bent en de problemen erkent.

De beste manier van wraak nemen op je ex is nog altijd: laten zien dat je hem/haar niet nodig hebt. Zorg dat je een lekker leven hebt en laat aan je kinderen merken dat zij altijd welkom zijn bij jou.

goedbedoeld

ik weet het wel maar je wordt er zo godsgruwelijk moe van.

Dat gevoel ken ik

het vreet energie. Je voelt je machteloos en aan de kant gezet.

Ik haal mijn kracht uit mijn band met mijn kind. Gezellig samen beppen, koken of een bordspel spelen.

Ik weet niet hoelang jij al aan het vechten bent, maar het is duidelijk dat het niet werkt. Gooi het daarom eens over een hele andere boeg. Wees vriendelijk, ook naar je ex-vrouw toe. Je kunt ook op een vriendelijke manier aangeven dat jij haar acties afkeurt.

OT: Paddington

Respect voor jou. Als je ooit een nickwissel overweegt, zou ik je Phoenix (je weet wel die prachtige vogel die uit zijn as herrijst) adviseren

Je hoeft niet eens aan te geven

dat je acties afkeurt. Gewoon accepteren, maar niet jouzelf laten beïnvloeden.

Het is heeeeel moeilijk, maar je bereikt er erg veel mee. Trek je eigen plan, ook bv. naar school. Laat weten dat jij zelf geïnformeerd wilt worden. Het is verplicht om beide ouders te informeren als ze gescheiden zijn.

Ik zou niet zeggen, moeder geeft mij info niet door. Nee, schóól geeft mij de info niet door. De school moet dat doen, niet de moeder. Dus leg dat neer waar het hoort, bij school.

Je hoeft niet eens aan te geven

dat je acties afkeurt. Gewoon accepteren, maar niet jouzelf laten beïnvloeden.

Het is heeeeel moeilijk, maar je bereikt er erg veel mee. Trek je eigen plan, ook bv. naar school. Laat weten dat jij zelf geïnformeerd wilt worden. Het is verplicht om beide ouders te informeren als ze gescheiden zijn.

Ik zou niet zeggen, moeder geeft mij info niet door. Nee, schóól geeft mij de info niet door. De school moet dat doen, niet de moeder. Dus leg dat neer waar het hoort, bij school.

@Ginny Twijfelvuur

Dank je wel voor je compliment

ja maar hee

Zoveel, in mijn ogen, volkomen nutteloze energie.
Geen schoolfoto's? Waar hebben we het over ? Jij wilt een compleet gezin zijn met je dochters: nou, dat is niet meer. Jullie zijn een gebroken gezin. Beperk de nadelen voor je kinderen, zorg dat het goed met ze gaat. Daar hebben ze een vader voor nodig die prima voor zichzelf kan zorgen.
Info van school? Mijn dochter is net begonnen op vo. Zo veel betrokkenheid heb je daar als ouder toch niet meer?
Ligt ook aan je kind. Ik heb een kind dat weinig vertelt, heel zelfstandig is. Jammer dan. Soms gaat opgroeien mij ook te snel...
Maar dat is natuurlijk mijn probleem, niet dat van mijn dochter.

Ik kan me best voorstellen dat het in jouw situatie wat lastiger is je kindeten los te laten. Maar kleine meisjes worden groot. Geniet van ze, wees trots op ze, probeer ze te geven wat je hebt.

Viola

"Geniet van ze, wees trots op ze, probeer ze te geven wat je hebt."

Je hebt gelijk hoor!

Ik denk alleen als ik het zo lees, dat Eddeped niet zo trots is op zijn oudste. En ik kan me ook best voorstellen dat het als ouder moeilijk is, als het minder goed gaat met een kind en je juist zorgen maakt.

Maar Eddeped, hou het toch in je achterhoofd. Probeer vooral al het goede, positieve bij je kinderen te zien EN laat dat aan ze merken.

En geef aan dat je er altijd bent voor ze.

Wees positief, bied hulp, probeer het gezellig te hebben en laat vooral NIETS merken van frustratie richting de moeder. Daar kunnen ze niets mee.