17 september 2006 door Henk Boeke
Mannen die wedstrijdjes doen wie het beste kan ramen lappen, geven een geperverteerd en schadelijk beeld van de zorgzame man, vindt Henk Boeke.
"Djeez, moet je dit zien!" zei mijn hoofdredacteur, toen ze het persbericht op mijn bureau legde. Ik begon te lezen en was net zo verbijsterd als zij.
"Bart van der Werff uit Rotterdam is supersnel met de afwas, bakt de beste omeletten, laat spiegels binnen de kortste keren schitteren en kan kinderen geweldig schminken. Dit waren de opdrachten waarmee de finalisten voor de verkiezing van Huisman van het jaar 2006 moesten bewijzen dat alleen zij deze titel met recht kunnen claimen. Bart van der Werff heeft die taken perfect volbracht en werd door de jury unaniem gekozen tot Huisman van het jaar 2006. Naast de titel mocht Bart ook nog 1.500 euro mee naar huis nemen."
Ouders Online feliciteert meneer van der Werff met deze magnifieke prestatie, en gunt hem de 1.500 euri van harte. Maar wat is dit voor perverse onzin? Waarschijnlijk was het grappig bedoeld, maar goed beschouwd is het toch vooral ontzettend dom wat ze gedaan hebben.
Om te beginnen hebben die huismannen zich natuurlijk onsterfelijk belachelijk gemaakt door zich te lenen voor zo'n commerciële actie, die – getuige het persbericht – georganiseerd was door een fabrikant van 'reinigingshulpmiddelen'. De bijbehorende website vertelt dat men gespecialiseerd is in 'vloerproducten', 'schuurproducten' en 'wisproducten'. Zoals: "extra zachte stofbindende doekjes, geïmpregneerd met mineraalolie", en "geweven microvezeldoekjes met 3D structuur".
De vergelijking met een oude scène van Van Kooten en de Bie dringt zich hier sterk op. Vermomd als de kruimeldieven Jacobse en van Es, probeerden zij oude dametjes geld uit de zak te kloppen door hun diensten aan te bieden als tuinman. Waarna ze en passant een apparaat trachtten te slijten dat "de moleculaire structuur van het tapijt" (of de de moleculaire structuur van de hoofdhuid, daar wil ik vanaf zijn) dusdanig zou wijzigen dat je er geen omkijken meer naar had.
Door zich te lenen voor deze onzin-wedstrijd legitimeren de huismannen de flauwekul-teksten van hun sponsor. "Microvezeldoekjes met 3D structuur", zo mooi hadden Jacobse en Van Es het nog niet verzonnen.
Maar het werkelijke probleem zit ergens anders. Namelijk de suggestie dat een beetje man zich zou moeten onderscheiden door dit soort tuttigheid. Eieren bakken, poetsen en schminken... zelfs op de RAI-huishoudbeurs of de Libelle Zomerweek zouden ze dat niet meer durven vertonen. Ik ken werkelijk geen enkele vrouw die zich op deze fronten zou willen onderscheiden. Laat staan een man. In ieder geval ikzelf niet.
En het eind van het liedje is dat de mannen die nog over de streep getrokken moeten worden om gewoon wat hand- en spandiensten in het huishouden te verrichten, door deze flauwekul massaal zullen afhaken. Die willen zich niet identificeren met dit soort lulletjes poetskatoen.
In de Vraagbaak Opvoeding en Gedrag van deze week blijkt nog eens overduidelijk waar het werkelijk om gaat, namelijk: het ontlasten van moeders die gek worden van hun veeleisende kind.
Dat heeft niets te maken met streeploos poetsen of beeldschoon schminken, maar gewoon met een beetje fatsoenlijk de taken verdelen, en open staan voor onderhandeling.
Wat mij betreft is de ideale (huis-)man dus meer 'iemand waarmee te praten valt', in alle opzichten. Om van de normale 'huwelijkse plichten' nog maar te zwijgen. Waarom hebben ze die niet getest?
