23 februari 2010 door Henk Boeke

Dilemma: wel of niet werk maken van vertrouwelijke informatie?

Soms kun je als ouders in een behoorlijk lastige situatie verzeild raken. Neem bijvoorbeeld deze vraag, die we afgelopen week ontvingen:

Ik heb een probleem. Mijn dochter zit in de brugklas en heeft een leuk vriendinnengroepje. Nu heeft een van haar vriendinnen een geheim verteld, namelijk dat zij gedwongen is om seksuele handelingen te doen bij een 21-jarige man. Mijn dochter is heel open en heeft mij dit verteld omdat zij ermee zit.

Ik wil de ouders van dat meisje inlichten, maar dan krijgt mijn dochter ruzie met haar vriendin omdat zij het doorverteld heeft. Dit is al vaker gebeurd. Ik wil ook het vertrouwen van mijn dochter in mij niet schaden, want nu vertelt ze mij alles nog, en anders kan daar wel eens verandering in komen.

Ik wil dit ook niet voorbij laten gaan, want anders gebeurt het misschien vaker, met ernstige gevolgen, of hij misbruikt andere meisjes. Kunt u mij alstublieft helpen?

Belangen afwegen

Het dilemma is duidelijk: enerzijds voel je je verplicht om hier werk van te maken, om een eind te maken aan een nare situatie en mogelijk erger te voorkomen, maar anderzijds kan dat de belangen van je kind schaden. Sterker nog: het kan zelfs de relatie tussen jezelf en je eigen kind verslechteren. Wat moet je nou doen in zo'n geval?

Helaas zijn hiervoor geen standaardoplossingen. Je moet van geval tot geval beoordelen hoe de situatie in elkaar zit, en hoe je alle belangen die er spelen het beste kunt afwegen. Net als een rechter die civiele procedures moet beoordelen. Maar toch valt er wel wat over te zeggen.

Rake klappen

Ik herinner me dat ik met mijn eigen zoon in precies zo'n situatie zat. Ik heb daar veel van geleerd, wat misschien kan helpen om het bovenstaande probleem op te lossen.

Opvoeding en gedrag

Hoeveel zakgeld is normaal en wat geven andere ouders?

Mijn zoon zat in de laatste klas van de basisschool, en vertelde mij dat een klasgenote hem in vertrouwen een aantal alarmerende sms'jes had laten zien, waarin ze bedreigd werd door haar buurjongen. Als ze niet deed wat hij wilde, qua seksuele diensten, dan zou hij haar behoorlijk mores leren. Mijn zoon maakte zich daar – heel begrijpelijk – ernstig zorgen over.

Na overleg met mijn zoon heb ik toch de ouders van zijn klasgenote gebeld. Die waren natuurlijk geschokt, maar ook heel blij dat ze op de hoogte waren gesteld. Ze zouden het bespreken met hun dochter, en stappen ondernemen.

De afloop was als volgt. De ouders belden terug dat hun dochter alles ontkende, mijn zoon kreeg een paar rake klappen omdat ze boos was dat hij het had doorverteld, en samen leefden we nog lang en gelukkig. Mijn zoon vond namelijk dat zowel hij als ik het enige hadden gedaan wat in die situatie mogelijk was. De verstoorde relatie met zijn klasgenote nam hij op de koop toe.

Lessen geleerd

Dit waren de lessen die ik hieruit geleerd heb:

• druk de ouders die je belt op het hart dat ze de naam van degene die het probleem gemeld heeft, niet noemen aan hun kind;
• houd er rekening mee dat het om verzinsels kan gaan. Kinderen die (om andere redenen) emotioneel in de knel zitten, kunnen soms dingen vertellen die helemaal niet waar zijn bij wijze van aandacht vragen;
• til niet te zwaar aan de mogelijke consequenties. Beschaamd vertrouwen kan ook weer hersteld worden;
• vertrouw op de veerkracht van je eigen kind. Die kan in de problemen raken maar er ook weer uitkomen.

Wat dit voor de situatie van de vraagsteller betekent, kunnen wij vanaf deze afstand niet beoordelen. Laat staan dat we weten wat het voor uzelf betekent, als u ooit in zo'n situatie komt. Maar bedenk:

• als het waar is wat zo'n kind vertelt, dan wil je dat als ouders (van dat kind) natuurlijk weten. Leef u in in hun situatie;
• als het niet waar is, dan moeten de ouders dat natuurlijk ook weten, omdat er dan iets anders aan de hand kan zijn waar ze iets mee moeten doen.