Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken

23 juni 1999 door Justine Pardoen

Op forum mag iedereen aan elkaars vuile was snuffelen

Van januari 1999 tot april 2001 verzorgde Ouders Online elke woensdag een halve pagina over 'opvoeding' in het dagblad Trouw, geïnspireerd op datgene wat er die week bij Ouders Online was voorgevallen. Het onderstaande artikel maakt deel uit van die serie.

Ouders Online krijgt regelmatig email van mensen die zich verwonderd afvragen waarom deze site over opvoeding en ouderschap bestaat. Direct nadat ze Ouders Online ontdekte, schreef mevrouw Heideveld: "Een internetsite voor ouders. Dit is toch erg! Waar is men tegenwoordig toch mee bezig? Kinderen krijgen en opvoeden is de gewoonste zaak van de wereld. Gebruik je nuchtere verstand en het komt goed." Mevrouw Heideveld is 49 jaar, moeder van drie twintigers en sinds kort grootmoeder.

De ouders die elkaar ontmoeten op het Forum van Ouders Online zijn beslist niet altijd te onzeker om te vertrouwen op hun eigen gezonde verstand. Ook ervaren zij lang niet altijd problemen in de opvoeding. Toch vinden ze het soms prettig om elkaar te raadplegen. Karin: "We rommelen maar wat aan en hopen dat het goed blijft gaan." Waarom Karin Ouders Online opzoekt? "Ik wel eens wat horen wat anderen vinden, handigheidjes uitwisselen, gewoon zo'n gesprekje voeren waar je soms thuis, in de buurt of op school niet aan toekomt. Omdat je geen tijd hebt of omdat er een kind aan je been staat te trekken en iets anders wil dan jij. Liggen de kinderen eenmaal op bed, dan is er geen gesprekspartner meer te vinden." Ouders Online wordt het drukst bezocht tussen acht en elf uur 's avonds.

Waarom zoeken ze elkaar op, die moderne ouders? Waar praten ze over? Over alles. Alsof oude taboes niet bestaan, blijft geen onderwerp onbesproken. Het lijkt erop dat in de stilte van het moment het beeldscherm ook letterlijk afschermt van de boze buitenwereld. Niets weerhoudt ze ervan om zonder schroom alles voor te leggen aan andere ouders, die op hun beurt zonder uitzondering elk bericht en zijn inzender serieus nemen.

Jan Van Dijk, mediadeskundige en communicatiewetenschapper aan de Universiteit Utrecht, verbaast zich niet over de grote openhartigheid. "Het past helemaal in deze tijd, waarin we vaak zien dat alles uit de privésfeer open en bloot tentoongesteld wordt. Dat zie je ook op de televisie. Dat lijkt te passen binnen een algemener waarneembare trend van individualisering. Het individu wil zich uiten, en lijkt daarbij steeds minder rekening te willen houden met de gevolgen daarvan voor anderen."

Maar het bijzondere van het Forum van Ouders Online is nu juist, dat ouders voortdurend in de weer zijn om elkaar te helpen. De ongeremde bemoeienis met elkaar is niet vervelend, maar prettig. Als mede-ouder word je onmiddellijk opgenomen in een kring van mensen-van-gelijke-soort, van wie je -- gevraagd of ongevraagd -- goed bedoelde ondersteuning krijgt. Zwanger? Felicitaties stromen binnen. Kindje doodgeboren? Gedichtjes, condoleances en andere verdrietige ervaringen worden via het toetsenbord de wereld ingezonden. Man gaat vreemd of vrouw weggelopen? Welgemeend advies valt je ten deel. Rotdag gehad? Troostvolle humor is het antwoord. Kortom, de ouders laten een enorme betrokkenheid met elkaar zien. Het is opvallend: die grote bemoeienis en anonieme openhartigheid schept juist een warme band.

Van Dijk: "De behoefte aan zo'n gemeenschapsgevoel kun je ook zien als gevolg van de individualisering. Om de weggevallen sociale structuren in het gewone leven te vervangen. Uit onderzoek blijkt dat mensen in vergelijking tot andere communicatiemiddelen zich op Internet minder kwetsbaar voelen. Ze voelen zich anoniemer. En zo gedragen zich ook. Alsof niemand ze wat kan maken: impulsief en al gauw onbeleefd. Maar in die onkwetsbaarheid zijn ze niet minder emotioneel. Uit onderzoek blijkt ook dat minstens tien procent van de mensen regelmatig uit kwaadheid tegen een beeldscherm slaat of op een toetsenbord ramt."

Dat mensen elkaar niet persoonlijk kennen en hun ware identiteit verborgen kunnen houden, maakt hun emoties niet minder echt. Ook emotionele uitbarstingen zijn er regelmatig. Stevige meningsverschillen en harde oordelen zijn geen uitzondering en soms zijn ze de grens van het betamelijke ver voorbij. Toch vormen ze geen bedreiging voor de onderlinge verbondenheid: het lijkt er eerder een bevestiging van te zijn. Het kan en het is prettig, want het is er veilig genoeg om het flink oneens met elkaar te kunnen zijn.

Dat moet inderdaad een vreemde gewaarwording zijn voor een moeder van een andere generatie: op Ouders Online hangt iedereen zijn vuile was buiten. Erger nog: ze nodigen anderen uit eraan te snuffelen en iedereen bemoeit zich met elkaar op een manier die je in het gewone leven niet zou tolereren. Door die grote schaamteloosheid lijkt het alsof ouders tegenwoordig de meest vanzelfsprekende zaken die nu eenmaal meekomen met het ouderschap, als een probleem ervaren. Maar dat is slechts schijn. De meeste ouders voeden op zonder handboeken en vanuit hun eigen gevoel en fietsen fluitend door het leven. Ze hebben immers tijd en energie om vele keren per week Ouders Online te bezoeken. Er is nu eenmaal niets wat dagelijks zoveel nieuwe gespreksstof oplevert als het opvoeden van kinderen.