6 april 2011 door Justine Pardoen
Moderne ouders produceren probleem-kinderen, volgens vooraanstaande psychologen. Heeft u nog trek om uw kind door zoiemand te laten behandelen? Wij niet. Vanaf nu is het ECHT oorlog tussen ouders en deskundigen.
Op 23 mei verschenen er in het Nederlands Dagblad en het Reformatorisch Dagblad twee artikelen naar aanleiding van een congres van NIP-psychologen. Het huiveringwekkende thema van dat congres was 'Het perfecte kind'.
In die artikelen werden twee vooraanstaande Nederlandse psychologen geciteerd: Martine Delfos (therapeut en auteur van veel boeken) en Micha de Winter (hoogleraar aan de Universiteit van Utrecht). De citaten waren zo gekozen dat het lijkt alsof zij moderne ouders verwijten hoge ambities te hebben voor hun kinderen.
Als zo'n kind daar niet aan voldoet, gaan zulke ouders zoeken naar een oorzaak bij het kind: ze gaan ermee naar een dokter voor Ritalin, ze laten het kind testen op hoogbegaafdheid of dyslexie of iets anders. Op zoek naar een diagnose die de afwijking van het kind verklaart. En dat allemaal omdat ouders zich tegenwoordig niet meer zouden willen neerleggen bij de middelmaat. Maar ook omdat ze niet zouden willen zien dat het mogelijk aan henzelf ligt: dat zijzelf of hun wijze van opvoeden wel eens zouden kunnen falen.
Naar aanleiding van deze krantenberichten kreeg Ouders Online een aantal verontruste reacties van ouders: zouden deze psychologen dit werkelijk zo gezegd hebben? Zouden ze werkelijk denken dat ouders streven naar 'perfecte kinderen', en dat daarmee de toename van diagnoses als ADHD, dyslexie, autisme en hoogbegaafdheid verklaard kan worden?
Maar wie stelt er nu eigenlijk die diagnoses? De veeleisende ouders of de deskundigen zelf? De vraag stellen is hem beantwoorden. Het zijn immers de psychologen die de etiketjes plakken, niet de ouders. Ouders zijn daar helemaal niet toe bevoegd of gekwalificeerd.
Het vervelende van dit alles is dat het vertrouwen van ouders in NIP-psychologen een flinke deuk heeft opgelopen. Want wat kunnen ouders nog verwachten van deskundigen die in alle openbaarheid met een beschuldigende vinger naar hun cliënten gaan wijzen?
Het zijn juist deze mensen tot wie ouders zich wenden als hun kind in nood is. Met wie ouders zouden willen samenwerken om een probleem op te lossen. Maar hulpverleners die verblind zijn door vooroordelen over de over-ambitieuze rol van ouders, verspelen de mogelijkheid tot samenwerken. Zij plaatsen zich tegenover de ouders en daarmee raakt het oorspronkelijke, gezamenlijke doel uit het zicht. Het ging er toch om om met z'n allen goed te zorgen voor onze kinderen, zodat zij de beste basis krijgen voor een waardevol leven?
Voor degenen die de feitelijke berichtgeving over het NIP-congres nog eens willen nalezen, geven we hieronder de artikelen waarmee het allemaal begonnen is:
1. Nederlands Dagblad, 23 mei 2003:
Beste ouders, láát dat kind nou eens een keer - door Jan Willem Veenhof
2. Reformatorisch Dagblad, 23 mei 2003:
De waan van het perfecte kind - door Gijsbert Wolvers.
