23 juni 1999 door Justine Pardoen
Van januari 1999 tot april 2001 verzorgde Ouders Online elke woensdag een halve pagina over 'opvoeding' in het dagblad Trouw, geïnspireerd op datgene wat er die week bij Ouders Online was voorgevallen. Het onderstaande artikel maakt deel uit van die serie.
Vaders hebben het soms knap lastig. Op het Forum van Ouders Online laten zij zich van hun meest hartstochtelijke kant zien als het gaat om de gevolgen van een echtscheiding. Vlak voor vaderdag roept Robert op tot een discussie over de stelling dat een ouder die het contact met een andere ouder tegenhoudt, grond geeft om hem of haar het ouderlijke gezag te ontnemen.
Niemand valt Robert onmiddellijk bij, al begrijpt iedereen hoe hij ervoor staat. Maar zijn oplossing is geen oplossing. Te simpel. Waarom zou je niet beide ouders uit de ouderlijke macht ontzetten, totdat ze het goed geregeld hebben? Hoe het ook zij, het kind is altijd de pineut. "Ja, maar", repliceert Robert, "in de huidige rechtspraktijk krijgt een groot aantal ouders (meestal moeders) zeer veel ruimte om het contact met de andere ouder te saboteren." Vader J.D. vraag zich af tot wie een vader zich eigenlijk kan wenden als hij niet meteen naar een advocaat wil. "Wie kan ons begeleiden om dit voor de kinderen zo goed mogelijk te doen?"
Dan vertelt een andere vader zijn treurige verhaal. Zeven weken geleden kwam Roger thuis na het werk in een akelig goed opgeruimd huis. Vrouw en kind waren weg. Zijn vrouw wil geen contact meer. Sinds er via advocaten gecommuniceerd wordt, heeft ze er nu voor het eerst schoorvoetend mee ingestemd dat hij zijn zoontje op zaterdag even mag zien.
Roger: "Ik wilde hem zo graag ook zondag houden, want dan is het vaderdag. Maar mijn vrouw wil daar niets van weten. Maar wat zou er gebeuren als ik hem op zaterdag gewoon niet terugbreng? Wat maakt het uit dat zij dat niet wil? Mijn zoontje zit toch ook al zeven weken ergens bij mijn vrouw zonder dat ik dat wil?" Robert wijst Roger erop dat hij dan hetzelfde zou doen wat zijn vrouw gedaan heeft: het kind ontvoeren, hoewel dat niet zo heet als een vrouw het doet. Robert: "Als je getrouwd bent, hebben jullie dezelfde rechten. Maar het is de vraag of je die rechten zo moet opeisen."
Roger weet nog niet wat hij zal doen. Maar zij zou zijn frustratie wel van de daken willen schreeuwen. Wat leent zich daar beter voor dan het Internet? Roger: "Ik heb een homepage gemaakt om de wereld en mijn zoontje te laten weten wat ik voel. Willen jullie er even naar kijken? Kan dit wel? Als jullie vinden dat het schade zou kunnen aanrichten aan de kleine of iemand anders, dan haal ik hem weer weg, hoor."
Een anonieme inzender reageert: "Hallo Roger, ben je er nog? Ik zou eerst even vragen aan je advocaat wat hij ervan vindt. Misschien gooi je je eigen ruiten wel in als je je zoontje zomaar een dag later terugbrengt. Oh ja, je homepage kan geen kwaad hoor, zolang je maar geen negatieve dingen opschrijft over je ex. Daar schaadt je je zoon wel mee." Jennifer is het er niet mee eens. Belachelijk, die homepage.
De volgende dag meldt Roger zich weer. Hij is wat afgekoeld. Hij heeft besloten om zijn zoontje toch op zaterdagavond maar terug te brengen: "Ik wil laten zien dat ik te vertrouwen ben. Het zal pijn doen om hem na zeven weken slechts zeven korte uurtje te mogen zien. Bedankt voor jullie reacties... helpt een hoop." De homepage heeft hij ook maar weer verwijderd.
