15 september 1999 door Justine Pardoen
Van januari 1999 tot april 2001 verzorgde Ouders Online elke woensdag een halve pagina over 'opvoeding' in het dagblad Trouw, geïnspireerd op datgene wat er die week bij Ouders Online was voorgevallen. Het onderstaande artikel maakt deel uit van die serie.
Als het eerste kind niet na een jaar of twee een broertje of zusje krijgt, begint de omgeving ongeduldig te worden. Ouders worden bestookt met vragen als 'Wordt het niet eens tijd voor een tweede?', 'Ben je alweer zwanger' of gewoon recht voor zijn raap: 'Waarom is er nog geen broertje of zusje?' Het belangrijkste argument lijkt te zijn dat grootouders of andere familie, vrienden en zelfs buren, zich bezorgd tonen over het wel en wee van het tot dan toe enige kind. Alleen zijn met pa en ma, dat is zielig. Het houden bij eentje, dat is egoïstisch.
Sabien weet er alles van: ze was enig kind en heeft er zelf nu ook een. Sabien: "Iedereen denkt dat een enig kind verschrikkelijk verwend wordt of juist helemaal niets mag." Ooit vroeg iemand haar of ze soms een ongelukje was bij ouders die eigenlijk helemaal geen kinderen wilde.
Een andere moeder lucht briesend haar hart op het Forum van Ouders Online. In een tijdschrift over kinderen las ze onlangs de uitspraak dat je pas met twee kinderen echt van een gezin kunt spreken. Een gezin met slechts één kind zou geen gezin zijn, maar iets als twee volwassenen met toevallig een kind. "Dat doet pijn. Ik probeer het van me af te zetten, maar zo'n opmerking hakt erin, neem dat maar van me aan."
Tamara koos bewust voor een enig kind. Tegenwoordig houdt ze op feestjes haar buik extra in: "Ik ben een beetje stevig en al gauw trekken ze de verkeerde conclusies. Ze vragen er altijd naar, en ik laat me steeds weer verleiden om me te verdedigen. Waarom respecteren ze onze beslissing niet?"
Ook al lijkt het persoonlijke in deze tijd vaak op straat te liggen, vragen over de gezinsplanning -- hoe onschuldig of goed bedoeld ook -- zijn voor veel mensen taboe. Te intiem. Mickey: "De vraag of het geen tijd werd voor een tweede, heb ik wel eens beantwoord met de vraag waarom zij zelf er eigenlijk geen hond bijnam (ze had er al eentje). Ze keek me zo raar aan, dat mijn bedoeling misschien nog niet eens tot haar doordrong."
