13 januari 2021 door Femke Wester

Mijn meetings krijgen voorrang op thuisonderwijs van mijn puber

Femke coacht pubermeiden. En dan liefst het type 'meiden met blauwe haren die de wereld gaan veranderen'. Zelf heeft ze drie zoons en een man, met wie ze in Londen en Barcelona woonde en nu in het Groningse Winsum. Ze vertelt hier over de pubers in haar leven die haar wereld wervelend houden.

Op tijd wakker: CHECK

Kinderen aangekleed: CHECK

Laptops aan: CHECK

Wachtwoorden bij de hand: CHECK

Het is gelukt. We zijn allemaal netjes op tijd. Mijn belangrijke online training begint pas om negen uur en mijn jongste moet om kwart voor negen online zijn. Dus alles past netjes binnen de lijntjes, zelfs mijn lippenstift en rijstpoeder (anders glimt het zo voor de webcam). Zo. BadAss Business Mother. Hoezo is werk en thuisonderwijs lastig te combineren?! Gewoon goed plannen.

Right. “Mamaaaaa ik kom er niet in!!” Fuck. Okee, opnieuw inloggen: nee. Opnieuw opstarten: nope. Ik stuur een chatbericht naar meester: hij antwoordt niet. Niets werkt en ondertussen is het vijf voor negen. Waar is dat rottige briefje met wachtwoord nou gebleven?! Dan maar de telefoon onder de neus van mijn (aan 300 studenten online college gevende) man zijn neus gepakt want daar had ik gister – gelukkig - een foto van het briefje met het wachtwoord erop mee gemaakt. Gevonden. wachtwoord opnieuw ingetypt: NIKS.

Wat nu?

Ik heb twee opties:

  1. Doorklooien en alles op alles zetten om mijn jongste in Teams te krijgen.
  2. ‘Ah jammer dan, pech, zoek het maar even uit’ zeggen en mijn kind in de steek laten, maar wel mijn training gaan volgen.

Ik koos voor optie B, maar dat deed me wel pijn. En nee, achteraf vond hij het niet prima; hij had echt een half uur zitten wachten en zich rot gevoeld. AUW. Hoe kon ik dat doen?! Egoïstisch kreng. En toch zou ik dezelfde keuze weer maken.

Dus dit is mijn ‘Leven in Lockdowntijd met Jongeren’ – tip 1:

Accepteer dat er pijn is, dat je jezelf een egoïstisch kreng vindt en kies toch voor jezelf! De pijn en het ongemak dat je kind voelt als hij het even zelf moet doen, is kleiner dan de pijn van ons schuldgevoel. En ook veel kleiner dan de frustratie die zich op zal gaan bouwen als we onze eigen behoeftes continu naar de achtergrond duwen.

En als vervolg mijn ‘Leven in Lockdowntijd met Jongeren’ – tip 2:

Je brengt je omgewoelde schuldige moedergevoel weer tot rust als je, na je eigen dingen, echt even naast je kind gaat zitten met liefde en volledige aandacht (en dus zonder dat shit-eigenlijk-zou-ik-nog-dit-en dat-moeten-gevoel). Gewoon in je planning zetten: van 10:00 – 10:30 samen zijn met naam van je kind.

Ach ja, Bad Ass zijn is ook omgaan met pijn, teleurstelling, het omgaan met teleurstelling, het zoeken naar oplossingen, het stellen van grenzen en het maken van keuzes. Check, check en check!

En onthoud: jullie zijn goed bezig allemaal!