15 juli 2020 door Gacelle Braaf

To game or not to game

Mijn zoon gamet. Veel. Dan zit hij op zijn kamer en is hij onbereikbaar voor de wereld om hem heen. Als ik hem roep voor het eten, reageert hij niet. Als ik hem vraag de hond uit te laten, reageert hij niet. Het irriteert me mateloos.

Eindscore: ik wil niet dat hij zoveel gamet, hij wil niet dat ik zoveel zeur.

Over dat gamen wordt al sinds jaar en dag geklaagd. Even googelen op ‘pubers’ en ‘gamen’ levert gelijk talloze adviezen op over gameverslaving onder pubers. Dus de vrees voor gameverslaving is niet geheel onlogisch, het wordt je als ouder namelijk aan alle kanten voorgehouden. Eerlijk is eerlijk: op een gameverslaving zit niemand te wachten en in deze tijd is de kans daarop wél aanwezig. Daarnaast is het ronduit irritant dat je puber totaal onbereikbaar lijkt als hij aan het gamen is. Een simpele vraag ontaardt bijna in schreeuwpartijen van jouw kant omdat je puber volstrekt doof lijkt te zijn voor jouw pogingen tot contact. 

Aan de andere kant begrijp je ook dat je puber afleiding nodig heeft. Plus dat het voor jou soms fijn is om ongestoord je ding te kunnen doen zonder 300 vragen van je puber waar zijn sokken/ fietssleutels/ sportspullen/ favoriete-shirt-die-per se-nu-aan-moet zijn gebleven.

Opvoeding en gedrag

Help, mijn kind wil elke dag gamen! Over verantwoord gamen en het opstellen van regels

Dus wat is nu wijsheid?

Wat betreft een mogelijke gameverslaving: zolang puberlief genoeg andere interesses en sociale contacten heeft naast het gamen, is er niet direct aanleiding tot zorgen. Afgezien van dat het jouw irritatielevel makkelijk triggert, is gamen namelijk niet altijd slecht. Gamen kan, naast het sociale aspect, bijdragen aan het ontwikkelen van bepaalde vaardigheden: strategieën bedenken om missies uit te voeren, deze missies ook echt uitvoeren en direct improviseren als een missie anders loopt dan verwacht.

Als het game-gedrag van je puber je irriteert, kun je als ouder een aantal dingen doen om je irritatielevel omlaag te krijgen:

• Accepteer dat je puber in deze ontwikkelingsfase een voorkeur heeft voor spanning en actie.
• Toon interesse en vraag waarom hij zo gefascineerd is door de game van zijn voorkeur. Wellicht laat hij je meespelen, heb je gelijk quality-time én meer inzicht in wat hem bezighoudt. 
• Maak samen duidelijke afspraken over het gamen. Begin met kleine, makkelijk haalbare afspraken, bijvoorbeeld: een uur voor het slapen mag er niet meer worden gegamed. Bespreek ook de consequenties als deze afspraken niet worden nageleefd.
• Voer sancties uit als dat nodig blijkt te zijn! Pubers zijn slimme wezens en merken het gelijk als je alleen maar roept en niet handelt. Dus actie en gevolg aan elkaar verbinden is noodzakelijk, daar leert je puber het meeste van.

En als het alsnog weer misgaat? Neem dan weer de tijd voor een goed gesprek. Geef duidelijk aan wat jij vervelend vindt en stel afspraken bij. Blijven herhalen is belangrijk.

Dat is zeker niet altijd leuk, maar als ouder draag je wel bij aan de ontwikkeling van je puber door hem te leren dat er grenzen zijn. Heeft 'ie later alleen maar profijt van!