23 april 2019 door Paul Morsch

Zesde reserve

Astrid en Paul proberen zich als ouders van hun drie kinderen Bram (5), Anne (10) en Lot (11) zo goed mogelijk door het leven te worstelen.

‘Kan ik er thuis in?’ vraagt Lot. Ze kijkt naar de grond als ze haar tas in mijn armen duwt.

‘Is er iets loos?’ vraag ik. Ik buig voorover om oogcontact te maken. ‘Iets vervelends gebeurd?’

‘Niks... Gewoon… Ize heeft me niet uitgenodigd voor haar verjaardag,’ zegt ze. Ze bijt zo hard op haar onderlip dat haar tranen ook daarvan kunnen komen.

‘Ach wat? Hebben jullie ruzie gehad?’

‘Ize zegt dat het niet van haar moeder mag.’

‘Hoi Ize,’ zeg ik, ‘wil je even met Lot praten?’

Ik maak een half terugtrekkende beweging om de meisjes alleen te laten maar bots tegen Jolanda, de moeder van Ize, op. Voor Ize mijn vraag kan beantwoorden, neemt Jolanda het woord.

‘Ize, we moeten naar huis. We zouden nog wat passen doornemen voor je balletworkshop voor je verjaardagsfeestje, weet je wel. Kom je, Ize?’

Lot staat nog steeds naar mij gekeerd en met haar rug naar Ize en haar moeder.

‘Ik wil dat Lot ook op mijn verjaardag komt,’ zegt Ize, haar wenkbrauwen gefronst en armen over elkaar.

‘Ach stak-ker toch,’ zegt Jolanda. Ze legt haar handen op haar wangen. ‘Wat ben je toch een ontzettende liefie. Zo waanzinnig attent van je. Kom eens hier.’

Jolanda spreidt haar armen. Ize laat zich knuffelen. Haar armen nog altijd over elkaar.

‘Dat kan nou eenmaal niet,’ zegt Jolanda. ‘Een balletworkshop van Annefleur de Parmentier is echt een niveau.’

‘Ma-ma! Lot zit ook op ballet.’

‘Schatje, Annefleur kan niet èn jullie lesgeven èn tegelijkertijd Lot nog de cambré bijbrengen. Je hebt vriendinnetjes om te dansen en je hebt vriendinnetjes voor op school.’

‘Lot is mijn beste vriendin. Ik wil dat ze op mijn verjaardagsfeestje komt.’

‘We hebben nu een mooi even aantal.’

‘Carly heeft vandaag afgezegd.’

‘Dan vragen we Yvette. We hebben het hier vooraf over gehad. Lot is zesde reserve. Liefie, het is voor je eigen plezier. Als je trainingsschema het toelaat, mag je best een keertje met Lot zwemmen. Voor je verjaardag. Met frietjes of zo. Zullen we dat doen? Lot is je beste vriendin zei je zelf, die gunt jou het mooiste verjaardagsfeestje. Vraag zelf maar aan Lot. Lot, jij wil toch ook dat Ize een superleuke dansworkshop krijgt?’

Lot haalt nauwelijks waarneembaar haar schoudertjes op.

‘Zie je nou', zegt Jolanda. ‘Iedereen blij.’

Ik pak Lot stevig vast en kus haar boven op haar hoofd.

‘Zie het maar zo dat je niet op Jolanda’s feestje mag komen,’ zeg ik. ‘We praten er thuis nog wel over.’

‘Mag ik dan vanmiddag met Lot spelen?’ vraagt Ize.

Jolanda wacht even voor ze antwoordt. Dan glimlacht ze.

‘We zouden vanmiddag eigenlijk oefenen voor je verjaardag… Maar ach. Vooruit, voor deze ene keer. Dan oefenen we vanavond wel. Omdat jullie zulke goede vriendinnen zijn.’

De twee beste vriendinnen rennen lachend richting hun fiets.

‘Zo makkelijk als kinderen over dit soort gevoeligheden heen stappen,’ knikt Jolanda me toe. ‘Daar kan menig volwassene nog een voorbeeld aan nemen.’