Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
arn

arn

05-01-2009 om 11:01

Perfectionist

onze zoontje van 2jr en 9 mnd is echt een perfectionist, tot vervelends toe. Hij is een hele lieve en rustig kind, een beetje verleggen, eentje die de kat uit de boom kijkt.
Met hem moeten we volgens een vaste routine te werk gaan, als hij uit zijn ritme is, dan voelt hij zich niet tevreden. Alles moet zijn zoals hij gewend is, en kan niet tegen rommel. Hij ruimt zijn speelgoed netjes op, op zich niet mis mee, maar soms gaat het wel een beetje te ver. Voorbeeld, voordat hij gaat slapen moet zijn speelgoed in de bak, een keer zijn wij vergeten een autotje in de bak te doen, middernacht, huilen, huilen, paniek, want de auto moest in de bak. De tubes van de tandpasta, van pa&ma en van hem, moeten met de merknaam naar voren, de knuffels op de schap moeten altijd in hetzelfde volgorde terug gelegd worden, en zo kan ik nog veel voorbeelden noemen.
Herkent iemand dit gedrag, en hoe gaan jullie ermee om? Wij laten hem zijn gang gaan, en maken niet zo'n probleem van, maar af en toe gaat het toch net iets te ver. Hij was altijd al zo, dus we denken niet dat het een fase is die overgaat.
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.

Arn

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Sanne.

Sanne.

05-01-2009 om 14:09

Klinkt als

....hooggevoeligheid. Google er maar eens op. Herken veel van mijn oudste in je verhaal.

Mooie vraag (helaas geen antwoord)

Ik vraag mij zoiets ook wel eens af, hoewel mijn kind het veel minder sterk heeft dan jouw zoontje.

Het vervelende is: kinderen in deze leeftijd staan er juist om bekend dat ze hangen aan vaste gewoontes. En ouders wordt geadviseerd om zoveel mogelijk vastigheid te bieden. Maar ik vraag me ook vaak af hoe erg je daarin mee moet gaan, want partner heeft een neiging tot dwangmatig gedrag, en ik zou graag zien dat het bij kind niet zover komt. Dus waar de grens ligt zou ik ook graag willen weten. Misschien heeft iemand hier nog een helder inzicht.

Sterkte ermee

Temet

Massi Nissa

Massi Nissa

05-01-2009 om 21:32

Hier ook twee structo's

Mijn man is een structo eerste klas - alles heeft zijn plaats en tijd, hij draait vrijwel volledig in een vast en min of meer onveranderlijk stramien. Alles wat 'anders' is moet ik behoorlijk in de week zetten (soms weken van tevoren), anders is er paniek en afweergeschut. Hij raakt ook helemaal van slag als er iets anders loopt dan vooraf gedacht. Gisteren gingen we op het ijs lopen. Dochter (2) gleed uit en viel in een grote plas water. Ze was drijfnat. Gelukkig had ik extra kleertjes meegenomen in de auto, maar man was echt van de kook. We zijn toen maar eerder naar huis gegaan, want de lol was eraf (vooral voor hem dus, hij dacht alleen nog maar na over longontsteking en andere ernstige ellende).
Dochter is minder strak, maar heeft dezelfde hang naar rituelen. Juist daarom breng ik behoorlijk wat kleine variaties aan in haar dag. Als ze een week met het Nijntje-vorkje eet, wil ze nooit meer een ander vorkje. Nu wissel ik de vorkjes dus regelmatig af. Dat klinkt misschien maf, maar ik let er echt op dat er niet teveel van die kleine obsessies kunnen ontstaan. Ze heeft er trouwens al een heel rijtje, hoor, ik kan niet alles tegenhouden. Om ff op te noemen, zomaar voor de lol:
- ze heeft sloffen van de Hema die ze niet wil dragen, want ze zijn niet mooi (haar eigen woorden). Dat heeft ze zelf besloten en ze heeft die sloffen nog niet langer dan 30 seconden gedragen. Let wel, toen was ze 20 maanden oud.
- Als de Sudocrempot niet rechts, maar links op de verschoonplank staat, wringt ze zich in de mafste bochten om van mij los te komen zodat ze die pot 'goed' kan zetten.
- Als baby was ze een schoolvoorbeeld van Ria Blom. Vooral die regelmaat was essentieel, niet zozeer qua tijdsindeling maar wel qua volgorde van gebeurtenissen/activiteiten.
- Ze kende al met anderhalf haar hele weekschema uit haar hoofd en wist als ze wakker werd dat ze naar het kdv zou gaan, of naar oma, of thuisblijven met mama of papa.
Er zijn ook leuke kanten aan: ik hoef in de supermarkt geen strijd aan te gaan omdat ze wil lopen, want ze gaat altijd in het zitje: zo gaat dat nu eenmaal. Ze wordt pas vervelend als ik die regel zelf een keertje loslaat. Als ze bij papa of oma wel mag lopen, betekent dat in haar tidy little mind niet dat het bij mij ook mag.
En toen we de speen naar het bedje verbanden, was ze niet verdrietig (wat ik verwachtte), alleen maar trots dat ze de Regel zo goed kende en opvolgde. Ze wordt nu boos als we vergeten om de speen op zijn plekje op de plank te leggen: "Speen is alleen voor in bedje hoor mama."
Ik vind het eigenlijk best leuk, zo'n perfectionist, maar ik doe dus wel actief mijn best om de ergste autistische kantjes er een beetje af te slijpen .
Groetjes
Massi (erg chaotisch en slordig, haha)

Bea2

Bea2

05-01-2009 om 21:39

Bij ons helpt grenzen stellen

Inderdaad een heel mooie vraag. Onze oudste zoon (net 4) heeft dit ook. Het wordt nu iets minder, maar weg is het zeker niet, en zal het waarschijnlijk ook niet gaan. Het is ook een kind dat heel veel vastigheid en duidelijkheid verlangt en nodig heeft. Hij wordt ook angstig als die vaste structuur er niet is.
Verder is hij overigens juist erg beweeglijk en druk, dus waarschijnlijk een heel ander kind dan jouw zoontje. Hij wordt vooral steeds drukker als hij angstig is, en als er te weinig structuur is.
Wij hebben op een gegeven moment gemerkt (hij was toen denk ik bijna 3 of net 3) dat het erger werd als we mee bleven gaan in het "dwangmatige" gedrag. Het leek net alsof zijn angst een olievlek was: hoe meer er precies goed moest zijn, hoe onrustiger hij werd, omdat het steeds moeilijker werd om alle precies goed te hebben, of zoiets.
Hij had bijvoorbeeld altijd 2 knuffels in bed, die precies goed moesten liggen, evenals zijn deken. Prima, dat deden we en doen we nog steeds. Maar op een gegeven moment wilde hij een 3e knuffel mee naar bed. Ik vond dat prima, op zich niks mis mee. Maar het hele gedoe werd snel erger. En toen moesten er zakdoekjes naast zijn bed staan voor als hij een snotneus had, en die moesten ook precies op de goede plek staan... En binnen de kortste keren hadden we ernstige slaapdrama's. Sindsdien stellen we heel duidelijke regels, eigenlijk voor alles waarmee hij dit doet. We zeggen dan: "2 knuffels is genoeg, of: 1 keer rechtleggen is genoeg, en als ze weer scheef liggen is dat niet erg. Andere kindjes kunnen ook slapen met een scheve deken of een scheve knuffel, dat geeft niks."
Dit levert keer op keer 1 of 2 keer strijd op (het is dus met alles: ook met hoe je zijn boterham smeert, hoe het speelgoed is opgeruimd, etc etc). Maar daarna is het over. En over het geheel genomen wordt hij steeds rustiger en minder angstig, en ook minder dwangmatig. Dus voor hem is dit de goede aanpak.
Maar ik denk dat dat voor een ander kind, waar de oorzaak misschien ook anders is, weer heel anders kan zijn.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.