Hoe kom ik hier vanaf? Extreem bezorgd na moeilijke periode.
Mijn peuter heeft een verleden van slecht eten, vaak ziek zijn én slecht slapen. De laatste tijd gaat het beter maar ik merk dat als het ook maar even scheef gaat, wanneer ik bv koorts vermoed of er een keer slecht gegeten wordt, ik meteen helemaal in de stress schiet. De schrik slaat me dan letterlijk om het hart en ik kan heel overdreven reageren. Terwijl ik heus wel weet dat alle kinderen wel eens slecht eten en ziek worden.
Hoe kom ik daar van af? Het is niet leuk. Voor mij niet en voor mijn omgeving niet. Ik schaam me er ook echt een beetje voor, dat het zo mijn leven kan bepalen.
Slecht eten en slecht slapen
Goedemiddag Gene,
Wij hebben twee zonen. De jongste is 21 mnd. en is 's nachts ook niet zo'n goede slaper. De middagdutjes beginnen nu te gaan. Toen hij echt klein was dronk hij zelfs zijn flesjes niet of nauwelijks. Maar hoe ouder hij wordt hoe beter het gaat. Ook ik maak me er zorgen over. Maar ik weet inmiddels dat ze met heel weinig toe kunnen. De ene dag eten ze wat meer en de andere dag wat minder. Als je je kindje goed in de gaten houdt kan er toch eigenlijk niks gebeuren. Sterkte. Het moederschap gaat niet altijd over rozen, vind ik dan. Het is niet alleen maar leuk.
Ooh
Ik heb echt met je te doen.
Onze eerste was heel moeilijk, niet drinken broodmager, veel ziek, buikkrampjes.
2e ook te vroeg geboren ook niet drinken, maar veel sterker en dikker.
Ik schoot ook in de stres met een boertje wat dwars zat enz, niet geheel onterecht want het ging ook moeizamer, al was het iets minder moeizaam.
Maar al die tranen en stras waren niet nodig geweest.
De huisarts zij me.
Pas zorgenmaken als ze er ECHT zijn. En steeds als je in de tress schiet (zonder dat dat al nodig is)en het jezelf realiseerd, je zelf in je hoofd terecht wijzen, of op je kop geven, in de trand van.
Nee niet zo denken, nee niet zo doen, elke ochtend je voornemen niet te stressen helpt ook wel eens.
Wat ook kan helpen is er over te praten met een goede vriendin, je moeder of een andere buitestaander, en af te spreken die te bellen als de schrik je weer om je hard slaat.
Een luisterend oor en iemand die je dan geruststelt wil ook wel eens helpen.
sterkte er mee ik ken het, uit de baby tijd tot ongeveer een jaar of 2 en een half.
Nu gaat het beter, ik ben wat nuchterder geworden, en de ziektes zijn gewoon griepjes, al zijn het er nog steeds heel veel.
