Vragen, twijfels, advies
Hoi lezers,
Ik worstel al een tijdje met een hele grote vraag. Ben sinds 8 maanden mamma van een prachtig kindje. Dit heb ik gedaan middels IVF en met behulp van een donor. Tijdens de eerste IVF poging (gelijk gelukt) is er één bevrucht embryo ingevroren. Over enkele maanden zal ik een brief ontvangen of de embryo bewaard moet blijven, of deze moet worden vernietigd. Dat moment zal ongeveer samenvallen met mijn verjaardag en hoop ik 43 jaar oud te worden. Maar dit is ook de leeftijd dat ik niet meer behandeld mag worden (nationale vastgestelde leeftijdsgrens). Ik moet dus voor het aanbreken van deze datum een keus hebben gemaakt.
Mijn zwangerschap van mijn kindje heb ik als pittig ervaren, maar het moederschap valt me reuze mee, zelfs als alleenstaande werkende moeder. Maar ja... de klok tikt wel door en ben zeker niet de jongste meer (Al ben ik wel heel fit) en nemen de risico's wel toe op complicaties e.d.
Enerzijds ben ik heel tevreden en heb ik een prachtig kindje, anderzijds zou ik mijn kindje ook nog heel graag een broertje of zusje gunnen. In mijn omgeving zijn de meningen verdeeld en daarom zou ik graag op deze manier advies willen krijgen, wellicht geeft dat ook inzicht bij het maken van mijn keus.
Ik lees graag jullie feedback
Vraag
Je vraag is dus of je nu binnen enkele maanden nog snel de embryo zal laten plaatsen of begrijp ik je dan verkeerd?
Of wil je de embryo bewaren en wellicht naar het buitenland gaan voor een behandeling waar misschien een andere leeftijdgrens is?
Ben je alleenstaand ouder of is er ook partner?
Carol
'In mijn omgeving zijn de meningen verdeeld en daarom zou ik graag op deze manier advies willen krijgen, wellicht geeft dat ook inzicht bij het maken van mijn keus.'
De meningen zullen hier op het forum ook verdeeld zijn, dus daar schiet je niet veel mee op ☺.
Zelf zou ik de poging wagen (mensen schijnen vaker spijt te hebben van wat ze niet gedaan hebben dan van wat ze wel gedaan hebben), maar ik heb altijd een groot gezin gewild.
Tijdsdruk
Je wordt aardig onder druk gezet om nu een beslissing te nemen over een tweede kind. Dat is nogal wat.
Heb je je geīnformeerd over transport van het embryo naar een buitenlandse kliniek waar ze die leeftijdsgrens niet hebben? Ik heb geen idee hoor!
Speelt het een rol voor jou dat het embryo van dezelfde donor is? Dat is een reden om er extra zuinig op te zijn.
En dan hier mijn bescheiden mening (want er zijn er hier ook veel inderdaad):
Zelf heb ik ook altijd een groot gezin gewild, maar dat is me niet gegeven. Na jaren van mislukte pogingen was ik eindelijk zwanger. Die jaren en teleurstellingen waren voor mij zo traumatisch dat ik dat echt nooit meer wilde. Soms vind ik het nog wel eens spijtig, maar mijn dochter zit er helemaal niet mee. Als mij na 8 maanden zoiets zou zijn gevraagd zou ik zeker nee hebben gezegd.
Als jij graag een tweede wil zou ik me niet onder druk laten zetten en eerst willen uitzoeken of je het embryo elders kunt onderbrengen. Stel jezelf wel een termijn waarbinnen je het zou willen laten terugplaatsen.
Iets concreter
Ik heb de bovenstaande reacties gelezen, bedankt!
De donor is idd een bekende. Hij speelt ook een rol in mijn leven, maar niet als zijnde vader. Als mijn kind op latere leeftijd vragen heeft, maken we het pas bekend.
Er is geen partner in elk geval.
Laat ik voorop stellen dat ik het eens ben met de leeftijdsgrens, ik ben weliswaar fysiek goed in staat om (nog) een kind op te voeden, maar ik denk ook in het belang van het kind, dat hij of zij ook heeft te dealen met een oudere moeder en nu voel ik me goed, maar hoe dat over 10 of 15 jaar is... Daarom zal ik ook niet uitwijken naar het buitenland.
En het is fijn om een advies te krijgen van iemand die op basis van bovenstaande informatie een mening geeft. En in mijn ogen ook objectief is omdat hij/zij mij niet kent. Dat ze uiteen kunnen lopen is ook prima, dat doen mijn gedachten ook 
Tweede
Na je uitleg snap ik wel dat je niet naar het buitenland wil uitwijken.
De leeftijdsgrens is er met een reden, dat vind ik zelf ook. Ik dacht zelf eerder aan een termijn van een paar jaar, omdat je kind nog maar 8 maanden oud is. Waarom zou je inderdaad 10 of 15 jaar wachten als je nu al weet dat je toch een tweede wil, afgezien van je leeftijd en de risico's?
Hier is ook geen partner. Ik was 38 toen mijn dochter geboren werd. Fysiek heb ik het heel zwaar gehad de eerste jaren. Leeftijd zegt dus niet alles.
Ik ken de donor niet, maar hij is wel traceerbaar als dochter daar behoefte aan heeft. Als ik een tweede had gewild was mijn voorkeur uitgegaan naar dezelfde donor. Ik denk dat dat zwaarder zou wegen als de donor een bekende van mij was.
Wat maakt dat je twijfelt? Dat een tweede te snel na de eerste zou komen? Of misschien dat twee kinderen te zwaar zou zijn? Ik ken meerdere alleenstaande vrouwen met twee donorkinderen. Ze redden het prima, ook financieel. Maar goed, niet iedereen is hetzelfde.
Ervoor gaan
Wat een lastig dilemma. Ik kan me voorstellen dat je eigenlijk meer tijd zou willen hebben om te beslissen. Maar ja, die leeftijd dus...
Ook voor mij zou de leeftijdsgrens wel bepalend zijn. 43 jaar is toch een leeftijd om rekening mee te houden. Zoals je zelf al zegt: niet alleen vanwege mogelijke complicaties, maar ook voor over tien of 15 jaar, als je kinderen je nog steeds nodig hebben.
Als je toch moet beslissen, zou ik geloof ik voor een tweede kind gaan. De zwangerschap was pittig zei je. Met een klein kind erbij zal de nieuwe zwangerschap daar niet voor onder doen. Maar als je hulp kunt regelen om deze tijd te overbruggen (iemand die regelmatig op je kindje kan passen zodat je even uit kunt rusten) dan zie ik niet in waarom je het niet aan zou gaan. Twee kinderen is nu ook weer niet zoveel meer werk dan eentje. En als je altijd graag een broertje of zusje voor je kind had gewild, dan kun je hier straks spijt van krijgen als je het niet doet.
Kortom: je moet het natuurlijk goed overwegen, maar ik denk dat ik me in jouw situatie toch niet teveel zou laten afschrikken door mogelijke doemscenario's.
Stel..
Wat zou je doen als je ongepland op natuurlijke wijze zwanger zou raken?
Zou je het weg laten halen, omdat je te oud bent of zou je het houden?
Dank
Wat maakt dat ik twijfel... Nou dat is zoals boven beschreven. Ik ben heel dankbaar dat het me is gegeven en ik op latere leeftijd nog moeder mocht worden. Een gezond vrolijk kindje. Maar mijn kindje is alleen.. dat is voor mijn kind straks wellicht heel normaal, maar als ik wegval is er niemand. Ook dat is één van de redenen waarom ik twijfel. Ik kom zelf uit een groot gezin en heb heel veel aan mijn familie. Dat zou ik ook voor mijn kind willen. Ik heb ook aan mensen om me heen gevraagd die enigst kind zijn. Hoe ze dat vinden. De één heeft nooit een broer of zus gemist, de ander voelde zich eenzaam en had graag nog een broer of zus gehad. Dat is dus ook heel wisselend. Hat is natuurlijk ook afhankelijk hoe jezelf invulling aan de opvoeding geeft. Mijn kind heeft in elk geval wel veel neefjes en nichtjes.
Ben heel blij met jullie reacties en laat ze op me inwerken.
Zonne
Ik zou het houden.
Maar dit is een scenario wat nooit zou gebeuren., Aangezien ik nog nooit relaties met mannen heb gehad. Dan was het moederschap vast niet zo lang uitgesteld geweest en had mijn leven er waarschijnlijk heel anders uitgezien.
Het gaat nu om een embryo wat al een jaar in een vriezer ligt. En ik de vrije keus heb dit te laten terugplaatsen.
Vrije keus/het lot
Waarom zou je het dan wel houden en nu niet?
Ik begrijp dat het anders is, maar toch ook niet helemaal. De risico’s veranderen namelijk niet..
de uitkomst is hetzelfde.
als je zelf al zo twijfelt dat je het in je omgeving
gaat vragen of jij nog een kindje zal laten komen is het helemaal helder: niet doen.
Hnm
Ik zou denk ik nu de poging wagen. Lykt het niet dan heb je het geprobeerd en sluit je het af. Wellicht pleegzorg?
Lukt het wel, het lijkt mij minder zwaar dan een tweeling. Prima leeftijdsverschil.
Helder
Ik heb een gesprek met de fertiliteits arts aangevraagd.
Het is alweer een tijdje geleden, maar het was toch een beetje een open eind...
bij deze wil ik de topic afsluiten met de mededeling dat ik ruim 2 maanden zwanger ben. Geen moment spijt van gehad en iedereen bedankt voor alle adviezen. Waar één kindje kan, kunnen er ook 2 ❤️
Gefeliciteerd,wat heerlijk voor een kindje om zo welkom te zijn.
Wat fijn! Ik wens je een goede en gezonde zwangerschap en veel sterkte na de bevalling met het opvoeden van beide kinderen. Ja, het kan zwaar zijn de eerste tijd. Bedenk vast wat je kan helpen.
Ik had een automatisch schommeltje voor mijn pasgeboren dochter zodat ik in de avond als zoon van 2 jaar in bad ging een half uur mijn handen vrij had als dochter net een avondlijk 'hang aan de borst jengeluurtje' had. In de open deur van de badkamer stond ze dan heen en weer te schommelen voor een half uur en ik had oog op beide kinderen.
Ik had een goede duobuggy en gelukkig ook familie die in geval van ziekte een kind kon opvangen.
Gefeliciteerd! wat leuk. en ik wil ook nog opmerken ( als voormalig verloskundige )dat het ook bijzonder is dat je op 43e nog zo snel weer een gelukte IVF poging hebt! Geniet ervan en ik hoop dat je een goede zwangerschap en gezonde baby krijgt.
Ik was zelf ook ouder ( 39 en 41 ) toen mijn kinderen geboren werden en ben erg blij met twee kinderen, ze hebben veel aan elkaar ( en nu veel ruzietjes 
maar daar leren ze ook van moet je maar denken.
