Moeder van 3 en 4de op komst...

Dubio

Qua financiën en zorg voor mijn kindjes op dit moment, is een zorg waar ik wel langere tijd al mee bezig ben geweest. Tuurlijk heb ik er naar gekeken of het mogelijk is mijn diploma te behalen, de zorg van mijn kinderen hoe dat kan lopen in de toekomst en mijn financiën op orde te krijgen. Dit zijn zaken die nog voor de bevalling afgerond zullen worden en een bevalling die te vroeg plaats zal vinden zal alsnog na het behalen van mijn diploma gebeuren. In juli ben ik klaar met mijn opleiding, komende week worden mijn financiën beter aangepakt en zullen daar de zorgen ook voor wegvallen. Dat mijn kinderen krijgen wat ze nodig hebben is zowel vanuit mij als van hen vaders.

Het overwegen een abortus te nemen, is al lastig op zichzelf, het is een moeilijke keuze maar ook geen onmogelijke keuze. Mijn gevoel hoopt vooruitgang te zien in wat komen kan en niet op hoe ik nu in mijn leven sta.

Het wordt voor mij meer lastig gemaakt door de omgeving, men zegt al gauw dat een abortus beter is omdat ik al 3 kinderen heb, niet wetende dat alles waar ik qua zaken tegen aanloop niet opgelost zouden kunnen worden als ik er zelf maar achteraan gaan. Men geeft aan mij te steunen in beide gevallen, maar niemand die mij de steun gaf toen ik mijn eerste kindje kreeg, of mijn tweede en laat staan bij mijn derde.

Ik ben een gezegende moeder (alhoewel niet gelovig) en vooral trots op mijn 3 kindjes die ik nu heb. Waar er 3 kunnen eten, kunnen er ook 4 eten. Een mening over mij als moeder was er al toen ik 2 kinderen van 1 vader had en de relatie daarmee stuk liep, een 3de kindje kreeg van een tweede vader van wie ik de steun meer krijg maar nooit echt een relatie is geweest. Nu ik zwanger ben van een vierde zou een abortus wel of geen oplossing zijn voor mij als persoon om verhalen of praatjes van velen te voorkomen, maar dat is niet zo, ook in beide gevallen zal het niet mijn situatie qua zaken oplossen maar ook niet hoeven te verbeteren.

Het gaat mij om mijn mentale gevoelens, met name de emoties die erbij komen kijken als ik voor abortus ga of als ik het kindje zal houden. Het kindje heeft niet gevraagd om een leven te hebben waarin hij/zij 3 oudere broers heeft, die hen vader wel zien en hij/zij hoogstwaarschijnlijk niet zal meemaken omdat de persoon wie dan net zo verantwoordelijk is voor de keuze die ik ook maak eerder terug wilt gaan naar zijn kindje van 8 en de moeder van dat kindje, hij is bang alles kwijt te raken en dreigde mij een abortus te laten doen. Hoewel ik dat nog naast mij neer kan leggen en een keuze vanuit mijn gevoel aan het maken ben, is het wel wetende dat hij er waarschijnlijk nooit zal zijn.

Moet ik dan echt nadenken over het feit dat het kindje wat nu nog in mij groeit een slecht leven zal krijgen, een moeder heeft die alles voor haar zoontjes doet zelfs als de vaders er niet kunnen zijn.

De abortus staat gepland en waarschijnlijk door mijn verhaal is het lastig te begrijpen hoe ik mij hieronder voel maar hoop dat er wel ingezien wordt door een ieder dat de keus bij mij ligt. Adviezen neem ik aan. En er zijn ook zat mensen, zelfs instanties die mij bij willen staan en weten dat als ik het al dag in dag uit doe met 3 kids er een 4de ook opgegroeid kan worden.

Trivia

Vziw is ze zwanger van de vierde dus gaat de vraag daarover. Ja, het kan inderdaad een gehandicapte meerling zijn. Die kans is niet zo heel groot maar het kan.
Maar dat zou verder mijn advies niet veranderen. Monique geeft zelf aan dat ze een goed en stabiel tehuis biedt aan haar kinderen en ik zie niet in waarom ze dat aan een vierde (of een vierde en een vijfde) niet zou kunnen geven als ze het tot nog toe prima doet.
Overigens is de kans verreweg het grootst dat ze een gezonde eenling krijgt.
Maar inderdaad elke zwangerschap kan anders uitpakken. Dat weet je niet van te voren.
Dan zou niemand dus meer aan een 2de of 3de moeten beginnen want stel voor dat het een gehandicapte meerling zou zijn.
Nog afgezien van dat een tweeling echt heel leuk is
En handicaps heb je in allerlei soorten en gradaties. Een zwaar meervoudig gehandicapt kind is uiteraard nooit iets waar je op hoopt. Maar je kan niet altijd alles voorzien.
Anders moet je inderdaad helemaal geen kinderen krijgen. Want die kans heb je ook met 1 kind. Bovendien ben je na de geboorte ook helemaal niet veilig. Kinderen kunnen ziek worden, ongelukken krijgen enz.
Dat risico speelt altijd en niet speciaal bij kind nummer 4.

Jaina

'Dan zou niemand dus meer aan een 2de of 3de moeten beginnen want stel voor dat het een gehandicapte meerling zou zijn.
Nog afgezien van dat een tweeling echt heel leuk is
En handicaps heb je in allerlei soorten en gradaties. Een zwaar meervoudig gehandicapt kind is uiteraard nooit iets waar je op hoopt. Maar je kan niet altijd alles voorzien.
Anders moet je inderdaad helemaal geen kinderen krijgen. Want die kans heb je ook met 1 kind. Bovendien ben je na de geboorte ook helemaal niet veilig. Kinderen kunnen ziek worden, ongelukken krijgen enz.
Dat risico speelt altijd en niet speciaal bij kind nummer 4.'

Precies, maar ik heb dat soort dingen ook meegenomen bij de beslissing voor een eerste of een tweede. Ik heb dat ook meegenomen bij de beslissing voor een derde en toen viel de weegschaal de ander kant op. Toen ik vervolgens eventjes dacht dat ik zwanger was werd heel duidelijk dat dat niet echt de bedoeling was. Ik was niet zwanger en mijn man heeft zich gesteriliseerd.

Mijn punt is vooral; waarom doe je zo romantisch over waar er drie kunnen eten kunnen er ook vier eten? Waarom ben je niet gewoon eerlijk en zeg je in dit soort draadjes: Waar er drie kunnen eten kunnen er ook vier of vijf eten en is een gehandicapt kindje ook gewoon in te passen. Dat zou een eerlijk advies zijn.

op een rijtje

Ik zou niemand echt een abortus kunnen adviseren, maar in jouw situatie alles op een rijtje: al drie kinderen, dealen met drie verschillende vaders, kinderen staan al onder bewindvoering, financiele problemen, opleiding nog niet afgerond, grote problemen met de vierde vader, dan zou ik toch zo snel mogelijk die abortus achter de rug willen hebben en er in het vervolg voor zorgen dat jij zelf alle verantwoordelijkheid neemt, dus zelf die morningafterpil koopt of zorgt voor goede maatregelen om nog meer ongewenste zwangerschappen te voorkomen. Je vierde kan ook een tweeling zijn, of gehandicapt en kan je dat aan? Het is al een wankel evenwicht. Straks raak je die drie ook nog kwijt. Ik zou idd kiezen voor de drie die je al hebt. Heel veel sterkte.

Bewindvoering

Ik ga er vanuit dat 'bewindvoering' over de financiële situatie gaat en niet over de kinderen.

Rarionele keuze?

Ooit heb ik voor eenzelfde keuze gestaan. Op basis van rationele overwegingen destijds gekozen voor abortus. Tot mijn enorme verrassing, want totaal niet verwacht, ben ik daar compleet stuk van gegaan. Ik was tijdens het maken van de beslissing het emotionele aspect als het ware vergeten. Uiteindelijk zelfs bewust alsnog weer zwanger geworden van een vierde. Ik had de abortus anders nooit kunnen verkroppen.
Kortom, doorvoel het zoveel mogelijk vantevoren... als je het kindje emotioneel eigenlijk zou willen houden kan het zo ongelooflijk zwaar zijn, een abortus. Ook als je, zoals ik, abortus 'gewoon' als legitieme keuze ziet. En het een heel praktische oplossing lijkt in je huidige omstandigheden.

En ja, vier kids is veel... maar ik ben er zo gelukkig mee...

Helpmijaub

Hoi monique ik zou graag in contact met je willen komen om advies te vragen ik zit namelijk in een soort gelijke situatie en ik weet me geen raad meer.

Ik hoop dat je dit leest en me kan helpen
Mvg

Helpmijaub

Monqiue kan ik contact met u komen?

monique

...ik heb heel veel met zwangere vrouwen gewerkt en ook veel vrouwen meegemaakt met 1 of zelfs meerdere abortussen in de anamnese ( zoals wij dat dan zeggen) Ook heb ik vrouwen meegemaakt die na een abortus weer heel snel zwanger waren omdat ze toch spijt kregen. Nu denk ik zelf niet dat dit een goede reactie is ... "o nee wat heb ik gedaan... ik wil liever toch een baby" en dan waren ze soms binnen een half jaar ! al weer zwanger Maar het heeft mij wel geleerd dat je nog zo verstandelijk/rationeel kunt beredeneren dat een abortus de juiste keus is op een moment.... maar dat gevoelens en emoties heel anders kunnen zijn. Zie reactie van Paula. Ja er zijn vrouwen die dit goed verwerken en nooit last meer hebben maar er zijn er ook genoeg die jarenlang last houden van de abortus ( gedane zaken nemen geen keer..!)soms komt het ook weer terug na jaren. De vrouwen die de meeste steun kregen uit hun nabije omgeving kwamen er altijd het beste uit wat voor keuze zij ook maakten.

het is heel jammer dat de vader van deze baby totaal geen verantwoordelijkheid neemt, ik krijg toch een beetje het gevoel dat de keuze anders zou zijn uitgevallen als hij dat wel zou hebben gedaan Klopt dat?.Zijn reactie lijkt je in een richting te dwingen die je wellicht zelf liever niet zou hebben gewild.. maar misschien zie ik dat verkeerd.Als dat wel zo is ( je beslissing zou anders uitvallen als hij anders zou hebben gereageerd) lijkt mij dat een recept om moeite te blijven houden met wat voor beslissing dan ook. Zelf heb ik goede ervaringen met de FIOM ( kijk maar eens op hun website is onafhankelijk) Siriz is ook goed maar geeft duidelijk aan pro-life te zijn al weet ik dat ze niemand zullen veroordelen als er toch voor een abortus wordt gekozen. Zij hebben veel kennis in huis en veel verwijs mogelijk heden ( idem dito voor FIOM , al dacht ik dat zij een deel van hun begeleiding hebben overgedragen aan de GGZ's maar er is veel info op hun website)

Persoonlijk zou ik altijd een gesprek aangaan met een organisatie als de FIOM voordat je je uiteindelijke keuze maakt. Zij zijn veel onafhankelijker dan familie, deze organisatie is niet perse pro life maar ook niet perse pro abortus. Zelf heb ik toch het idee dat je je keuze wel gemaakt moet hebben voordat je de abortus kliniek binnen loopt. Je moet het niet verwachten van de counseling aldaar. Ik denk dat ze heel aardig zijn en je beslist willen helpen maar wat counseling betreft krijg ik toch een beetje het idee van "wij van wc eend... promoten wc eend"

Je komt op mij heel sterk over en neem mijn petje voor je af dat je bent blijven studeren. Ik wens je veel wijsheid toe de komende weken