Net zwanger
Kom er net achter (op nod) dat ik zwanger ben. Heb alleen wel last van gespannen buik... En buikpijn. En wat mag je ook alweer allemaal niet?
Bah
Wat naar Ano. Sterkte, en geef de moed niet op hoor!
Ano
Veel veel sterkte. Zorg voor hulp, kruip je bed in wanneer het komt, en zorg voor goede pijnstillers. Het is best pijnlijk een miskraam.
Ik heb precies hetzelfde gehad als jij en sindsdien is iedere echo een zenuwslopend gebeuren. En geen zwangerschap vervangt dit kindje. Maar ik ben nu 20 weken zwanger van de 2e na mijn miskraam, en de eerste is vrolijk aan het spelen. Neem wel de tijd om te rouwen! Het is niet zoals zoveel mensen denken wel weer over na een maandje...
Curettage
Helaas kennen we het klappen van de zweep al dubbel en dwars... Komende week krijg ik een curettage. Ik kan het niet aan om het af te wachten, omdat dat meestal vrij lang duurt bij mij. Heb ook nog steeds geen bloedverlies.
Weet iemand hoe lang je na een curettage blijft bloeden? En is het zo dat je dan beter weer een menstruatie kan afwachten voor evt weer proberen? Of maakt dat niet uit?
Ben er nog steeds niet uit of ik nog wel wil proberen trouwens. Zie erg op tegen nog een keer die ellende. Bahbahbah.
Curettage
Ik heb na mijn curettage in eerste instantie bijna geen bloedverlies gehad, maar anderhalve dag later koffers gedragen omdat we met vakantie gingen en toen begon het alsnog te bloeden, duurde een dag of 10. Ik denk dat dat mijn eigen schuld was. Pijnlijk was het niet, na de curettage. De ingreep zelf viel ook mee, ik heb het onder lokale anesthesie laten doen, had geen zin in narcose.
Het verschilt waarschijnlijk per persoon, maar ik vond elke volgende miskraam (heb er 3 gehad) minder erg. Klinkt raar als ik het zo opschrijf, maar bij de eerste heb ik een week gehuild en bij die daarna helemaal niet. Alleen werd het zwanger zijn daarna iedere keer zenuwslopender.
Overigens mochten we het na de curettage weer proberen zodra het bloedverlies was gestopt.
Sterkte nog maar eens. Na miskraam nummer drie was ik er ook even klaar mee en hebben we de kinderwens even in de koelkast gezet. Daarna was het gelukkig in één keer weer raak en nu ben ik 32 weken zwanger.
Knuffel
voor jou Ano.......een hele dikke......
Bedankt
Bedankt voor jullie lieve reacties.
Inmiddels is het achter de rug. Nu maar wachten tot het bloeden over is.
We krijgen van veel mensen de reactie dat we beter maar niet meer kunnen proberen, vanwege alle ellende en dat t niet de eerste keer is dat t misgaat en al gezonde kinderen hebben. Zelf zijn we daar nog niet uit, maar het beinvloedt onze keuze natuurlijk wel.
Ano
"het al hebben van gezonden kinderen" is een dooddoener voor je gevoel en staat er in mijn ogen compleet buiten...Mits artsen zouden zeggen dat het niet verstandig is zou ik vooral mijn eigen gevoel volgen. JIJ en niemand beter dan jij kan bepalen wat je aankan....ik wens je heel veel sterkte en nogmaals een hele dikke knuffel voor jou....
Eens
Ik ben het er helemaal mee eens. Je moet vooral kijken of jij en je man het weer willen proberen en aandurven. Laat wat anderen vinden niet te zwaar wegen!
Hoe voel je je nu?
Tja Ano, ik kreeg ook te horen dat die miskramen een duidelijk signaal waren dat ik te oud was en er maar beter mee op kon houden. Maar mijn baas, die gynaecoloog is en helemaal geen baat had bij mijn verzuim, zei juist iets heel anders: dat je zwanger wordt is een duidelijk teken dat je goede kansen hebt op een kind. Het is begrijpelijk als je het niet meer wilt proberen vanwege het verdriet dat je nu hebt om de miskramen, maar als je doorzet en het lukt, heb je als het goed is de rest van je leven dat kind. Die opmerking heeft bij mij veel gewicht in de schaal gelegd.
Uiteindelijk zijn jullie de enigen die de afweging kunnen maken. Het is jouw lichaam, jullie gezin, jullie verdriet. Eigenlijk vind ik het niet zo netjes van mensen om te zeggen dat je het maar niet meer moet proberen, maar goed, dat komt vast ook uit de beste bedoelingen voort...
Sterkte in elk geval!
Tja
Wat zal ik zeggen. Lichamelijk gaat het redelijk, af en toe wat krampen als de pijnstillers uitgewerkt zijn en bijna geen bloedverlies meer (?). Vraag me af of er ineens weer een hele plens gaat komen, want dit lijkt ook wel een beetje raar.
Geestelijk is een heel ander verhaal. Aan de ene kant denk ik: gauw weer normaal doen, dan is het t snelst over misschien. En dan zijn er weer momenten dat ik het helemaal niet meer zie zitten. En dat is nu precies wat me tegenstaat aan nog een keer proberen: nog een keer door (in elk geval) de spanning en mogelijk ook weer ellende.
Nogmaals bedankt voor jullie medeleven en meedenken.
Ano
Ik heb drie miskramen gehad en bij twee van de drie kwamen er twee periodes met bloedverlies (met dus een soort pauze tussendoor).
Ik kan beamen wat Biene heeft gemerkt, het verdriet wordt minder na meerdere miskramen. Je anticipeert er al een beetje op, natuurlijk, misschien is dat het.
Ik vind het nogal bemoeizuchtig van anderen om jou te vertellen dat je moet stoppen met proberen. Ze willen je vast verder leed besparen, maar het komt er wel ongelukkig uit op deze manier.
Ik vind dat je gewoon door moet gaan als jullie dat samen nog willen. Mocht dat zo zijn, dan wens ik jullie alvast veel succes.
Groetjes
Massi
