Yes yes yes Eerste echo

Shoppen

Ik wacht nog even met shoppen, haha, ik heb nog geen idee wat het wordt (al denk ik dus een meisje, maar dat is vast omdat ik me niets anders goed kan voorstellen). Ik heb al drie dagen een heerlijke positiebroek aan. Al mijn gewone broeken kunnen alleen nog met een knoop dicht, ik merk echt dat ik al bijna drie maanden ver ben. Thuis draag ik al weken joggingbroeken voor het comfort. Gelukkig draag ik als bovenkleding meestal iets flodderigs, dus van boven kan ik nog even voort.
Ik heb geen last van misselijkheid (gaat het bij jou al beter, dc?), maar wel van huilerigheid. Ik hoorde zojuist dat mijn neefje in Brussel extra Franse taallessen zal krijgen op zijn school. Ik had afgelopen weekend tijdens ons bezoek aan mijn schoonzus een briefje geschreven in mijn steenkolenfrans of er niet extra hulp verkrijgbaar was. Hij spreekt geen woord Frans omdat hij in Spanje is opgegroeid en had de grootste moeite op school tot nu toe. Blijkbaar heeft dat malle briefje geholpen. Ik schiet dan meteen vol omdat ik zo blij voor hem ben. Dat soort dingen.
Ja, de blijdschap is enorm. Alle gewone dagen krijgen een heel mooi randje. Ik bedacht vanmorgen ineens dat we straks als alles goed gaat foto's kunnen maken met twee kinderen, zo'n gek en mooi idee.
Ik ben wel al sinds het begin veel vermoeider dan anders, ik slaap veel en lig ook behoorlijk vaak een half uur op de bank. En mijn rug en nek doen vervelend, misschien spanning ofzo?
Hoe dan ook, het is een prachtig proces om nog een keer mee te maken. Ben benieuwd wanneer de leerlingen het gaan zien, dat was bij dochter ook zo grappig. Meestal zien meiden die zelf uit een groot gezin komen (en dus hun moeder vaak zwanger hebben gezien, of hun oudere zus) het het eerst.
Niet roken vind ik trouwens hartstikke moeilijk, net als de eerste keer. Je hoort vaak vrouwen zeggen: o, ik taalde er niet meer naar zodra ik wist dat ik zwanger was. Helaas heb ik dat niet, ik moet er echt veel moeite voor doen en kan me alleen inhouden door me voor te stellen dat de foetus zelf enorme rookwolken inademt.
Groetjes
Massi

Van 1 naar 2

is echt heel erg leuk. De eerste foto waar ze met zijn tweetjes op staan. Ik heb zoveel geweldige herinneringen aan de oudste met de baby. En ook, dan kijk ik achter in de auto en dan zitten daar 2 kinderen. En dan zeg je tegen iemand "mijn kinderen" ipv "mijn kind".

hier zit er 6,5 jaar tussen en ja we hebben het allemaal al een keertje gedaan maar het is toch ook weer allemaal nieuw.

Ach mag ik alsjeblieft iets in maatje 50 kopen voor je, ik heb zo'n zin in maatje 50.

Klinkt bekend massi

Ik kon tijdens zwangerschappen ook al huilen om een dooie grasspriet bij wijze van spreken. Er is zelfs een keer geweest dat dat het eerste teken was dat er iets anders was dan anders .
Je beschrijft het zo mooi, je blijdschap, ik geniet lekker met je mee!

Liefs Tink

Aha

een jongetje, Pelle heeft haar glazen bol opgepoetst.

MIsschien kom ik ook, oh heerlijk, dan heb ik reden om weer iets te kopen in maatje 50. Want er worden hier wel veel baby's geboren maar die hebben geen maatje 50 meer nodig als ik op kraamvisite kom. En ik heb wel maatje 50 gekocht toen ik hoorde dat ze zwanger waren maar toch, er kan nog wel wat meer bij, mijn broedgedrag speelt op (nieuwe pil, goh komt het daar door, ik ben zo hormonaal en broeds momenteel).

Petal en manda

Petal, ik heb ook zo'n man. Mijn oplossing: drama schoppen. Dat doe ik eigenlijk nooit, dus het maakte indruk. Hier wilde man trouwens heel misschien ooit wel een tweede, maar zag hij heel veel beren op de weg. En intussen werd ik steeds ouder en wanhopiger. Toen ik dus mijn werkelijk tragische huilbui (heel lang, met veel snot) had opgevoerd, zag hij wel in dat hij er niet echt meer onderuit kon. Zelfs nu ik zwanger ben, vindt hij het nog doodeng, want o o o wat er niet allemaal mis kan gaan. Better the devil you know, zo zit hij in elkaar.
Die huilbui was trouwens niet nep, maar ik zal niet ontkennen dat ik hem misschien wat heb aangedikt omdat man soms wat meer special effects nodig heeft om de boodschap door te krijgen.
Groetjes
Massi

O haha, ik zette ook manda erbij

.... omdat ik even wilde zeggen hoe geroerd ik was door jouw aanbod om iets in maat 50 te kopen. Ik sta ook een beetje bol van de hormonen, dus ik vermijd baby-afdelingen tot ik weet wat 'het' wordt .
Groetjes
Massi

En dan nog iets manda

Wat let je om nog een citrusvruchtje op de wereld te zetten? Er zijn nooit genoeg schattige halfbloedjes!
Groetjes
Massi

Massi en petal

Ah, Massi, jij zegt het. Ik aarzelde even om het Petal te zeggen. Hier inderdaad iets vergelijkbaars. Wel minder snot geloof ik.

Het wordt soms, heb ik de indruk, 'not done'gevonden, om op deze manier je zin te krijgen. Het ideaal is natuurlijk dat men in gezamenlijk overleg tot een harmonieuze oplossing komt. maar dan kan je lang wachten (en je kan dus feitelijk niet lang wachten, da's het probleem nou net).
Ik vind zeuren om je zin te krijgen niet principieel erger dan steeds maar 'nietes' zeggen om je zin te krijgen, wat de man in dergelijke gevallen doet.

En nu hebben wij dus niet alleen een zoon maar ook een dochter die, geheel conform het cliche, enorm aan Papa hangt

Groeten,

Temet

Ach nee

ik moet niet nog een keer zwanger worden, te veel gedoe, te veel risico's, te fysiek en te zwaar. Het wordt afgeraden, maar het kan wel. Ik ben 35 en zo gek is het nog niet. Vriend vindt zichzelf wel veel te oud, hij is 40.

Ik vind mijn kinderen regelmatig heel erg vermoeiend, ben er dan ook van overtuigd dat ik het niet goed genoeg doe, dat ik hen in de weg zit met mijn eigen onzekerheden en vreselijk grote tekortkomingen. En ik wil nu zo graag wat maken van mijn gecrashde carriere, dus dat is mijn doel komende jaren, ontwikkelen en geld verdienen.

Maar ach, ik droom wel eens. Op de momenten dat ik wel even gelukkig en rustig op de bank zit, dan denk ik, toch nog een kindje omdat we ze zo leuk maken, en misschien wordt het dan wel een jongetje, ach dat had ik ook zo geweldig gevonden net zo zeer als dat ik dochters heb, gewoon benieuwd hoe het zou zijn om ook een jongen te hebben. Of nog een 3e dochter, ach dat zou ook zo fantastisch zijn, nog een keer zo'n ieniemienie klein mensje op mijn borst.

Maar ik hoef niet meer, pfff nee die buik, de kwalen, de keizersnede en het herstel er na, de gebroken nachten, het gebrek aan tijd voor elkaar. Maar toch, als er eentje op mijn stoep ligt dan ben ik de eerste die open doet en het kindje niet meer af geeft.

Ach massi mag ik je iets opsturen dan, gewoon omdat ik zo graag even iets voor je wil kopen en zo blij ben voor jullie drieen. [email protected]

Petal (ot)

als jij heel graag nog een 2e wil, echt heel graag dan komt er misschien wel een moment dat je zegt "en anders zonder jou, ik wil nog een kind, er is niets wat ik liever wil". Met snot of zonder snot.

En dan moet hij nog maar eens kijken wat hij ook echt wil.

Leeftijdsverschil

Het leeftijdsverschil is hier 3,5 jaar, dus nou ook weer niet zo heel groot, maar wel groter dan het geweest zou zijn als ik vriend niet eerst had moeten bewerken
Maar ik kan het verhaal van Manda wel bevestigen: ook hier een grote broer die dol is op babyzus, en vice versa. Ik denk dat de liefde wat minder was geweest als ze dichter op elkaar hadden gezeten: meer concurrentie.

Petal, heb je niet enorm de neiging om tegen je schoonmoeder te zeggen 'je moet tegen je zoon praten, niet tegen mij'? Moeilijk lijkt me dat.

Mijn partner had ook geen argumenten. Ja, dat het zo duur was. Wat volgens mij een smoes was, want los van het feit dat we geen geldproblemen hebben: hij is helemaal niet moeilijk met geld; het was volgens mij ook een soort vage angst. Maar goed, het al dan niet krijgen van kinderen is ook geen rationele beslissing, is mijn overtuiging.

Sterkte ermee (ik duim voor je)

Temet

Lief (sorry massi)

Schoonmoeder weet dat het haar zoon is die niet wil. Wellicht denkt ze dat ik meer "macht" heb over haar zoon

Leeftijdsverschil maakt me eigenlijk niet zo uit, behalve dat het nu wel moeilijk zou zijn om weer terug te gaan naar middagslaapjes/luiers/borstvoeding. Zoon gaat vanaf sept volgend jaar naar school dus dat leek me eigenlijk wel een goede timing. Vandaar dat ik er tot nu toe nog geen stennis over heb geschopt.

We zijn op het moment bezig met een mogelijke verhuizing. Als dat doorgaat dan hebben we meer dan genoeg ruimte voor nog een kind. Ik laat het nog even rusten en zal dan kijken wat ik wil doen.

Het is niet alsof ik nu niet gelukkig ben, integendeel. En ik zou ook niet mijn huwelijk willen verbreken om zoiets maar toch voel ik een soort gemis.

Bedankt, jullie horen het nog wel als het ooit zover is.

Petal

Nit sorry zeggen hoor, ik begrijp jou zo goed. Ik had er mijn huwelijk ook niet om verbroken (stel je voor, dochter zou er vreselijk de dupe van zijn geworden), maar ik denk ook niet dat Manda dat bedoelt. Ze bedoelt volgens mij dat je het best eens hard mag spelen. De een doet dat met snot (haha), de ander met een ultimatum.
Hoe dan ook hoop ik enorm voor jou dat je man na de verhuizing bijdraait en alsnog voor een tweede wil gaan.
Groetjes
Massi

Hier andersom

Mijn man wil het liefst een elftal, en ik ben nog steeds moe van de vorige bevallingen zeg maar. Ik wilde "in principe" nog wel een kindje, maar nooit nu. Van de zomer een gesprek gehad, en mijn man vroeg mijn tegenargumenten: geen zin in weer gebroken nachten (mijn man hoort niets), moe zijn tijdens en na de bevalling (ik ben het moe zijn zo zat en ben het nu weer!), gewoon weer veel werk. En hij zei toen dat die arguementen over 5 jaar nog steeds hetzelfde zouden zijn. Hij had gelijk, dus ik ben overstag gegaan, we hebben 1 keer de condooms weggelaten, en toen begon ik te panieken en wilde ik opeens niet meer. Te laat...

Ben nu wel blij met de zwangerschap (eerste echo was ok, jippie!), maar ik zal blij zijn als de eerste vermoeiende jaren weer voorbij zijn!