Ongewenst gedrag 14 maanden

ongewenst gedrag

wow, het klinkt als een fiks ingewikkeld opvoedproject dat je hebt aangenomen. Ik zou de opdracht teruggeven en een vervanging vragen. Dit zou ik niet pikken van een kleine dreumes van 14 maanden.
gr Angela

ps hoe oud ben je zelf ongeveer? Kan het zijn dat het leeftijdsverschil tussen jullie misschien nog niet groot genoeg is en dat je dit nog niet aankunt?

Meebewegen en afleiden

Wat eten betreft zou ik haar gewoon geven wat ze wil. Zelf blijf je het goede voorbeeld geven en smakelijk je eten consumeren. Goed voorbeeld doet goed volgen. Kijk even wat ze naast vlees wel lekker vind. Mijn dochter at in die periode veel rauwkost en fruit naast haar vlees. En olijven.
Eet ze niet jammer dan. Als ze honger kregen, met name voor bedtijd, gaf ik mijn kinderen nog een droge boterham en een tuitbekertje karnemelk met fruit. Iets wat ze geheid wel namen.
Verder denk ik dat het goed is om meer te spelen en samen met jou te doen aan te bieden zodat ze geen dingen gaat doen die niet kunnen. Maak een speelhoekje waar ze altijd even kan kleuren of met de duplolego of een boekje bladeren. Zet haar daar ook aan door even mee te doen.
Belangrijk is om zelf niet upset te raken, of dat te verbergen , en kalm en rustig te blijven reageren. Berg gevaarlijke zaken of andere dingen die ongewenste aandacht kunnen trekken op. Zo komt ze ook niet in de verleiding.
Zoon had op die leeftijd een ongewenste aandacht voor grabbelen in de kattenbak. Dat bleek niet te corrigeren. Hysterisch inderdaad.
Daar hebben we toen besloten om toch maar een hekje voor te zetten, voor de toegang naar de keuken, zodat hij er niet meer bij kon.
Ze worden op die leeftijd erg beweeglijk en willen alles ontdekken dus niets is meer veilig. Ik heug me uit die tijd ook nog de neiging om een stuk brood in de videorecorder te doen. Die hebben we toen ook maar even hoger weggezet.
Sommige kinderen reageren goed op nee zeggen en doen wat je zegt. Veel kinderen niet.

kort lontje

Met de handen eten op deze leeftijd is prima, daar kijkt niemand van op. Kinderen zorgen vanzelf wel dat ze niet te weinig binnen krijgen. Over dat eten niet druk maken. Wat later weer een lepel of vork aanbieden.

Verder veel afleiden (bv met die kandelaar), bepaalde spullen ook buiten bereik zetten. Misschien is ze wat moeier de laatste tijd, of het is de hitte, dan krijgen er wel meer een kort lontje.

positief formuleren

kan ook het conflict verminderen: leg maar neer, laat maar liggen, neem deze maar. Kom, we gaan tekenen of wil je liever in de zandbak?

afleiden en afmatten

Dus: veel naar buiten, veel bewegen, en heel, heel veel tijd en aandacht investeren. Dat is de manier om deze fase door te komen. Zoals al gezegd: alles wat niet mag, moet je een keer of honderd zeggen voor het echt doorgekomen is. Dus oefen jezelf in geduld. Met afleiding kun je woedeaanvallen voorkomen (soms) of eerder laten stoppen (soms). En soms is het gewoon even wachten tot het over is

Overigens: het is normaal gedrag voor een dreumes, dus maak je daar geen zorgen over. Het is een fase die weer overgaat (in een andere, niet per definitie makkelijker fase, dat dan weer wel…)

Hahaha Jippox

' Het is een fase die weer overgaat (in een andere, niet per definitie makkelijker fase.....'

Zo is het. En zo hobbel je dus van de peuterpuberteit naar de gewone puberteit naar volwassenheid met je kinderen

Klinkt niet heel extreem

Plan je dag handig. Ik neem aan dat dochter nog een middagdutje doet? In die anderhalf, twee uur kan je een hoop dingen doen. Alvast aardappelen schillen, vlees braden, pastasaus maken. De badkamer soppen, stoffen, strijken. Dan is de tijd dat ze wakker is echt voor haar. Met duizend keer toespreken, laat de kandelaar maar staan, speel maar met je pop, kom eens kijken naar de.....
Dat met de handen eten is een fase, daar moet ze even doorheen, laat het los.
Soms zijn die kleintjes ook heel voorspelbaar.
Mijn oudste at in die periode haar bord leeg, pakte het bord op riep heel blij:"OP!!" En zette het bord (een rond kommetje) als een hoedje op haar hoofd. Dus drie avonden haren wassen, want een kind met tomatensaus of andijvie in haar haar doe je niet in bed. Kind vond haren wassen op die leeftijd een drama, gillen krijsen, vreselijk. De volgende avond keek ik toe hoe haar bord vorderde en toen het naar mijn idee leeg genoeg was pakte ik het van de kinderstoel en riep "OP!!"
Ondertussen het bakje buiten haar bereik zettend. Flauw? Ja! Maar het voorkwam een drama en na 4 dagen hadden we een nieuw ritueel.

In het algemeen: wees het voor!

Ik hoor hier de buurvrouw al 2 weken de jongste bestraffend toespreken. Als ze op weg moeten naar BSO, kinderdagverblijf en werk gaat de achterdeur en de schuurdeur open, de fietsen worden gepakt en dan is de sleutel weg. Jan waar is de sleutel? ! Niet steeds de sleutel uit de deur halen!
Dat zou bij mij geen 6 keer gebeuren, na 2 keer had ik het door en liet ik de sleutel niet in de deur, dan maar 1 handeling extra in ieder geval niet uren zoeken naar de sleutel waarvan Jan echt niet meer weet wat hij ermee gedaan heeft. De oudste is nu op school en moeder en jongste zijn weer terug, zoeken naar die sleutel, want huis en schuur moeten op slot als ze er een hele dag niet is.
En nu met alle deuren en ramen open kan je zo lekker meegenieten.

'ongewenst gedrag'

grappig zoals je het verwoordt. Ik snap wat je bedoelt, en tja, je zult een leven lang gedrag meemaken wat je zo niet had verwacht. Maar om dat nou 'ongewenst' te noemen...

Je hebt al veel goede tips gekregen. Meebewegen, vooruit denken, het woordje 'niet' vermijden (het onbewuste kent geen 'niet') en bewaar je humor en geduld.
Zorg voor genoeg nachtrust, dat scheelt ook een stuk.

en als je moe bent

Dan niet gaan aardappels schillen, opruimen, etc als je kind in bed ligt, maar ook in bed kruipen. Als je moe bent dan is het veel moeilijker om geduld te hebben en van zo'n kleintje te genieten.

Zoals mijn man altijd zei, je bent thuis voor de kinderen, niet voor het huis, als hij 's avonds thuiskwam in een enorme chaos en geen eten klaar. En dan ging hij koken

nog een praktisch puntje:

even nog iets praktisch voor wat betreft eten: als je serieus denkt dat je kind erg weinig eet, let dan ook op dat je niet vlak ervoor nog wat drinken geeft.
En hou de eettijden aan: ontbijt, fruit om 10 uur (of zo), lunch, slapen, klein hapje (weer fruit of groente bijvoorbeeld) met drinken erbij, avondeten.
Mijn kinderen waren toen ze klein waren over het algemeen heel goede eters behalve als ze erg moe waren. Soms moet je dan wat vroeger het avondeten starten.

Positief opvoeden werkt vaak erg goed. Kind wil in de vaatwasser: pak haar op en zet haar weg, naar iets anders dat leuk is. Niet boos worden hoor. Het wordt daar misschien wel extra interessant van en de sfeer wordt alsmaar slechter. Dan gaat ze weer iets nieuws verzinnen waarop jij erg reageert, grappig! Behalve voor jou.

Hou het gezellig. Als je kort geen tijd hebt, zeg je bijvoorbeeld heel vaak iets als: 'eeeeerst ga ik de tafel afruimen, EN DAN gaan wij een boekje lezen'.
En dan ruim je die tafel snel af (misschien zeg je wel: 'ga jij jouw bekertje naar de keuken brengen?' zou ze dat al snappen?) en dan zeg je 'KLAAR! En nu gaan we een boekje lezen'.

Veel positieve woorden zeggen. 'MMMMmm, lekker!'.
Begrip geven: 'Ja, leuk he. Maar dat mag niet. Ga maar naar .... Ja, goed zo!'.

Joh

Ze is de wereld aan het ontdekken en merkt dat haar gedrag reacties oproept. Je moet er gewoon een beetje luchtig mee omgaan. Als ze gooit met eten, zet je het eten weg. Mag ze ergens niet aan zitten, dan zet je dat of haar weg. Als ze slaat zeg je 'nee, slaan mag niet' en je zet haar op de grond of stelt voor de was te gaan ophangen. Dit is allemaal oefenen voor de kleutertijd, dat is helemaal een hel qua uitprobeer gedrag

leuk

"Het is daardoor soms niet meer leuk om ouder te zijn en bepaalt de sfeer in huis."

Tja. In je kinderen kom je jezelf tegen, en dat is niet altijd aangenaam. Doe je voordeel met de gegeven tips en lach eens om jezelf! Het leven is geen Glossy.

Anna G

Ik vond het bij de eerste ook erg moeilijk om aan te wennen hoor. Ik vind het veel makkelijker als de kinderen eenmaal goed praten en je dingen kunt uitleggen. Wat het zo lastig maakt is als je geen ervaring hebt met kinderen van die leeftijd is dat je niet weet wat normaal is en hoe je ermee om moet gaan, dat is echt een leerproces. Alleen al het besef dat het "normaal" gedrag is en erbij hoort kan enorm helpen. Dat maakt het makkelijker om te zien dat zo'n kindje er niet op uit is om je boos te maken.

Toen ik het eenmaal doorhad, bij nummer 3, ahem, vond ik de hele periode leuk. Dus mijn tip, gewoon doorgaan tot je het doorhebt

Misverstand

Ouder zijn is ook niet perse leuk. het is ook vaak niet leuk. Opvoeden is niet altijd even leuk. Dingen verbieden is niet.Zeker niet als je het 100x achter elkaar moet doen. En ja, kleine kinderen kunnen heel irritant zijn en eindeloos aandacht zuigen. Daar zit wat dat betreft ook een stuk acceptatie bij voor je zelf. Het wordt makkelijker als je verwachtingen laag liggen en je accepteert dat het gewoon ook gewoon niet altijd even leuk en gezellig is.
En al dat verbieden en afleiden heeft wel een functie, uiteindelijk zal ze het wel leren maar het duurt gewoon lang.

Ik zou proberen om zoveel mogelijk spullen weg te zetten, in de hoogte te zetten, de kamer zo kindproof te maken, eventueel de box weer te introduceren (ja dat zal geschreeuw en driftbuien opleveren) maar dan kan je wel even iets doen.

en het wordt makkelijker, ik vond zelf mijn kinderen zo tussen de 1 en 2 heel lief maar ook vrij bewerkelijk. Ze willen veel maar kunnen nog niet veel. Ze begrijpen nog niet alles maar vaak meer dan ze kunnen zeggen. Dus Daarna was het makkelijker. Althans tot ze een jaar of 14 waren. Toen waren ze weer een poosje moeilijk maar dan op een andere manier

En iemand hierboven zei het al, veel naar buiten, veel weg, veel naar de speeltuin/park/kinderboerderij/strand.

Haha.. daarom ben ik bij nr 2 gestopt.

Mijn tip: als je al niet tegen een beetje pre-peuterpuberen kan, doe jezelf een plezier en hou het bij eentje.

mijn excuus

Ik was gewoon veel te moe om redelijk na te denken!

Handen eten moet

Kom net terug met jongste van 11 van mondmotoriek logopedie. Jongste heeft door allerlei problemen in zijn peuterjaren een verkeerde mondmotoriek ontwikkeld waarvoor hij nu logopedie krijgt. Hij kampt al jaren met eetproblemen op het gebied van kauwen en slikken.
Logopediste vertelde dat met eten kliederen, met de handen eten een functie heeft. In de hersenen liggen de centra voor motorische vaardigheden van mond en handen heel dicht bij elkaar. Door te eten/kliederen met eten met de handen ontwikkelen kinderen een normale mondmotoriek. Als kinderen groter worden raken die centra verder uit elkaar en moet goede mondmotoriek aangeleerd worden bij logopedie.
Laat je peuter dus lekker met de handen voelen aan het eten, ook met handen in de spinazie graaien heeft een functie.

Negatieve spiraal

14 maanden is echt nog harstikke klein, nét een dreumes. Tuurlijk kan je die al wel wat dingen (af)leren, maar nog beperkt. Ik weet niet waarover ze zo vaak boos wordt, maar zo kom je in een negatieve spiraal en dat is wel het laatste wat je wilt.

Maak het een beetje luchtiger. Als je een onderzoekende dame hebt, maak het huis dan zoveel mogelijk dreumes proof. Zet die kandelaar en al het andere zoveel mogelijk buiten bereik. Zorg voor veel speelgoed van rommelmarkten/marktplaats. Dingen voor een habbekrats, waar ze lekker op los mag gaan. Leidt af, maak grapjes, wees verveling voor, vervelend en verveling lijken niet voor niks op elkaar. Naar buiten, spelen met een bekertje water, boekje lezen, tafeltent maken en daar een broodje eten (20 minuten is níet lang trouwens!). Zolang je haar gebrek aan trek in gewoon eten niet compenseert met zoetigheid of sap ofzo en ze binnen haar eigen curve eet. Prima!

Ze wil dingen en ze kan nog zoveel niet. Help een beetje, wees vrolijk, laat haar helpen, en voorkom strijd. Echt, je wilt niet continue stijd als ze nog niet eens twee zijn.

Eens per drie minuten kwaad, waarover dan? Beschrijf het eens, dan kunnen we ook meer tips geven.

vraag iemand een dagje mee te lopen

Je schrijft dat ze op het kinderdagverblijf geen boze buien heeft. Dat triggert mij. Ik denk dat het wel degelijk te maken heeft met de interactie tussen jou en je kindje. De rol van de ouder/begeleider is erg bepalend. Wellicht doe je (onbewust en onbedoeld) dingen die het gedrag van je kindje opwekken en in stand houden. Opvoeden IS gewoon helemaal niet makkelijk. En als ouder doe je het soms, ook al doe je zo je best, gewoon niet helemaal goed. Veel ouders merken dat ze bij een tweede kindje bepaalde dingen anders doen, en het daarom makkelijker gaat.

Je zou eens aan iemand kunnen vragen een dagje met je mee te lopen. Wellicht heb je een vriendin, buurvrouw, tante, ... die kinderen heeft en waarvan je denkt dat je dingen kan leren.

Een van mijn kinderen is ook een pittig ding. Ik heb veel geleerd van andere ouders die in een soortgelijke situatie hebben gezeten. Niet van ouders met super makkelijke kinderen die nooit problemen hebben gehad: die kunnen zich gewoonweg niet voorstellen hoe ingewikkeld kan zijn. Je hebt er niet zo veel aan dat ieoabnd roept 'doe maar gewoon relaxed, het gaat wel over'. Want HOE doe je dat dan?

Wat misschien ook een optie is: vraag of je eens een uurtje (of langer) op het kinderdagverblijf mag blijven. Wat doen de begeleidsters daar anders dan jij? Hoe gaan zij om met je kindje? Misschien vallen je dingen op.