Alles is "eng"
Onze zoon (3,5) vindt werkelijk álles eng de laatste tijd. Hij wil zowat niets meer doen wat hij niet kent, want "dat is eng". Ik dacht dat het wel snel weer zou verdwijnen, dit bangige gedrag, maar het wordt alleen maar erger. Gisteravond krijste en gilde hij omdat zijn kamer eng was, want hij hoorde een tik (de buren waren aan het klussen). Dat werd erg moeizaam met slapen, uiteindelijk heb ik er tot 22.00 bij gezeten en toen durfde hij wel te slapen in zijn eigen kamer.
Ik heb zijn broer moeten verbieden om over Sinterklaas te praten, want het is eng dat die op het dak loopt. Alles moet hier ook goed dicht zitten, anders komt er een boef. Nou ja, en zo gaat het maar door. Ik heb al van alles geprobeerd, maar de angsten blijven en lijken sterker te worden. O.a. uitleggen wat het is, dingen samen doen heb ik al ingezet.
Wat kan ik nog meer doen?
Bang mannetje
Ik denk niets. Zoals je nu doet: gevoel serieus nemen, dingen uitleggen en weten dat dit weer overwaait. Het is nu ook een enge (donkere) en spannende (sint) tijd.
Ken je trouwens "bang mannetje" van Mathilde Stein, leuk prentenboekje om samen te lezen.
Boekje
Nee, dat boekje ken ik nog niet, ik zal er eens naar gaan speuren.
Over boeken gesproken: er mogen zelfs geen boeken met draakjes erin in huis gehaald worden. Want die zijn eng.
Mats en de moedmannetjes
Ook een heel leuk boek over twee kinderen die bang zijn. Die dan hulp krijgen van moedmannetjes.Het is geschreven door Kate Schlingemann. Het is volgens mij ook in de bieb te leen.
Groetjes melle
Lees mee
Guinevere, geen tips hier, maar ik lees mee want zoon van 5 krijgt er ook steeds meer angsten bij. Het loopt vooralsnog niet uit de hand, en Sint is gelukkig nog niet eng, maar toch...in plaats van dat hij minder bang wordt, wordt het juist erger. Bij hem vraag ik me ook altijd af in hoeverre het aandachttrekkerij is(mogelijk ligt dat bij jouw zoon heel anders), en dat maakt het lastig vind ik. Je wil hem aan de ene kant serieus nemen als hij echt bang is, aan de andere kant niet stimuleren tot angstig gedrag.
Groeten,
Temet
Pfff
Nou, ik vind dat het hier lastige vormen aanneemt, dat "ik vind het eng"-gebeuren. Voor de nachten krijgt meneer nog een luier aan, omdat hij het eens in de week niet droog houdt. Maar... er stond een plaatje van een soort Dora op. Begon hij gelijk moeilijk te doen: "die wil ik niet, die vind ik eng, weeeee...". Ja, daaaag. Hij maakt zichzelf gewoon gek met dat gedrag. Ik vraag me af waar het door komt, oudste had dit soort angsten niet, behalve de gebruikelijke spoken op zijn kamer.
Of het aandachttrekkerij is weet ik hier niet, ik heb het lang geprobeerd zo'n beetje te negeren of er luchtig over gedaan.
