Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Je

Je

13-10-2018 om 21:55

Claimgedrag als er visite komt of ik op visite ga

Hallo allemaal!

Ik ben hier nieuw en heb eigenlijk een vraag. Ik zou graag reacties willen hoe anderen dit aanpakken. Ik zit soms echt met mijn handen in het haar hoe ik dit gedrag soms
moet aanpakken.... negeren? Proberen af te lijden? Of gewoon toelaten tot ze zelf gaat spelen?

Mijn dochter van 2 jaar en 3 maanden moet altijd heel
erg wennen wanneer ik visite krijg of ik op visite ga. Beide keren moet ze veel wennen, en claimt ze mij heel erg. Ze gaat piepen, huilen, ik moet haar tillen en ze wil aandacht van mij.

Nu heb ik zoiets van, ze voelt haar niet veilig dus bij mij zitten. Maar het is toch ook wel zo goed dat ze gaat speen? Kan ik beter het gedrag negeren? Ik vraag me soms echt af wat ik nu het beste kan doen...... of is dit echt zo’n fase dat vast weer overgaat? Ik hoop dat er meer ouders dit gedrag herkennen. En misschien tips hebben? Het maakt mij als moeder soms heel erg onzeker..... wat is nu het beste te doen?

Kaaskopje

Kaaskopje

14-10-2018 om 09:40

Verlegenheid

Ik moet een beetje in mijn geheugen graven, maar mijn oudste dochter was ook een beetje verlegen bij visite over en weer. Ze ging dan het liefst buiten beeld zitten. "Ik ben er even niet". Daar is ze volledig overheen gegroeid, maar visite krijgen of op visite gaan vond ze altijd wat ongemakkelijk. Beide dochters trouwens, maar de een reageert anders dan de ander. Ze hebben nu allebei een normaal sociaal leven, dus dat gedrag bij kinderen zegt niet per se iets over hoe ze als volwassen mens zullen zijn.

Vreemde mensen doen inbreuk op wat veilig voelt voor een klein kind en in die minder veilige situatie ben jij als ouder de rots in de branding waar je dochter zich aan vast kan klampen. Boos worden is dus niet handig, hoewel ik me best kan voorstellen dat je er af en toe wat kriegel van wordt.

Je zou kunnen proberen om een activiteit aan te bieden. Zet haar in een stoeltje naast je neer en laat haar iets doen. Zolang ze maar tegen jouw stoel aangeplakt mag zitten met haar stoeltje. Dus zet haar bijvoorbeeld aan de salontafel met een potloden en papier voor een mooie peutertekening. Of als je Duplo hebt, mag ze met wat Duplo wat proberen te maken. Afleiding dus, maar wel bij jou. Gaat het echt niet, geef er dan toch maar aan toe. Gewoon elke keer proberen of ze meer durft. Forceren werkt averechts. Verplicht haar daarom ook niet om visite te kussen of wat dan ook. Wil ze niet, dan wil ze niet.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

14-10-2018 om 10:17

Normaal

Het klinkt volkomen normaal, en ik zou haar ook zeker niet pushen om te doen wat ze niet durft. Mijn kinderen kwamen vaak na een uurtje wel wat losser, of ik ging met ze kijken bij de andere kinderen of huisdier of in de tuin.

Je

Je

14-10-2018 om 19:49

Bedankt

@ kaaskopje, dankjewel voor je reactie. Fijn om te lezen en idd dat is wel een goeie. Ik neem haar dan toch maar weer op schoot. Ik probeer het wel vaak weer even. Maar dan loopt ze weer huilend naar me terug. Maar bij opa en oma is er bijvoorbeeld nix aan de hand. Daar hoeft ze ook niet te wennen. Ze is ook niet doodsbang voor mensen ofzo. Ze loopt ook wel in de stad of supermarkt een eindje van me af. Dat stimuleer ik juist, zodat ze niet te dicht bij mij altijd is. En dit gaat goed. Maar ik voel me soms zo bezwaarlijk dst mijn kind dan zo aan mij hangt. Misschien moet ik dat maar accepteren en komt het vanzelf...: maar je wordt er soms zo onzeker van. Laatst zei een kennis” ze vind het hier nooit leuk he” ze ziet haar ook niet vaak. Maar det maakt me soms best onzeker. Maar gelukkig beantwoord toch wel mijn vraag dat het niet zo raar is dst ik het blijf stimuleren maar haar anders bij me neem.

@phryne Fischer, dankjewel! Geeft mij
Een gerust gevoel. Zo probeer ik dat vaak ook. Maar vaak krabbelt ze weer terug naar mij toe.

Jackie

Jackie

14-10-2018 om 20:14

ja hier ook

Dochter van ruim anderhalf is ook heel verlegen. Broertje was dat nooit dus het verschilt per kind denk ik. Ze durft visite niet eens aan te kijken, kijkt gauw weg en kruipt tegen mij aan. De laatste tijd durft ze wel wat vaker ook bij me uit de buurt te spelen, maar komt wel af en toe kijken. Maar elke interactie met 'vreemde' volwassenen blijft spannend. O kinderen durft ze trouwens wel handjes en zelfs knuffels en kusjes te geven, wat ik wel weer grappig vind (zo aandoenlijk ook twee knuffelende dreumesen ). Ik denk dat het vanzelf overgaat, echt totaal niets om je druk om te maken. Doe gewoon wat het prettigst voelt en wat makkelijk en praktisch is. Ik zou niet overdreven troosten maar gewoon zonodig oppakken en verdergaan met waar je mee bezig was. Een activiteit zoals Kaaskopje noemt kan zeker helpen.

Knootje

Knootje

15-10-2018 om 20:40

Bij mij ook

Ik heb inmiddels 3 grote pubers. Maar vooral mijn oudste was erg eenkennig als hij ergens binnen kwam. Hij wilde alleen maar bij mij op schoot zitten en had een veel tijd nodig om een beetje losser te komen.

Een goede vriendin van mij vond dat maar onzin, hup zij trok zo het kind van mijn schoot toen we weer eens bij haar waren, zij vond dat ik m maar een 'zetje' moest geven om te gaan spelen. Nou, niks daarvan! Als mijn kleine kindje het veiliger vindt bij mij, dan blijft hij lekker bij mij zitten.

Na een tijdje op schoot probeerde ik hem wel een beetje losser te krijgen en liep mee naar wat speelgoed of zo. Maar alleen als hij wilde, anders mocht hij gerust bij mij blijven.

Inmiddels is hij 20 en kan hij prima alleen op pad.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.