Geen diner
Mijn zoontje wordt volgende week 2 jaar. Eten is niet zijn favoriete bezigheid, maar hij is dol op boterhammen met verschillende soorten beleg, bananen, peren, rozijntjes en af en toe een koekje. Maar de avondmaaltijd, het warme eten, weigert hij. Op geen enkele manier wil hij ook maar een hapje proeven. En nu komt het: behalve als hij naar Bumba (dus TV) mag kijken. Dat houdt hij nu al wekenlang vol. We hebben geprobeerd het warme eten s middags te geven, hem te belonen met lekkers/TV en ga zo maar door. Ondertussen gaat hij alweer twee weken zonder eten naar bed. Iedere keer weer bieden we het aan, maar steeds weer weigert hij. Als we hem een boterham aanbieden, is dat geen probleem en eet hij het vrolijk op. We willen geen strijd voeren aan tafel, maar we willen graag wat meer variatie dan alleen boterhammen. Herkent iemand dit probleem? Is het een (hele lange) fase?
Sander
Nou, die borstvoeding is juist een mooi voorbeeld van iets waar al heel lang een stijgende lijn in zit, na een dieptepunt van 10 procent (!) in de jaren 70. Toen vonden ze dat pas echt kul. En mijn oma moest in de jaren 40 nog meteen met bijvoeden beginnen op advies van de kraamverpleegkundige, dat deed toen iedereen, want genoeg had je toch nooit. Nogal wiedes aangezien op verzoek voeden zwaar taboe was.
Goed, dat over mijn oma is een anekdote net zoals jouw ervaringen op het kdv. Maar lees op borstvoeding.com (je kent m vast wel? Van Stefan Kleintjes die ook veel over Rapley schrijft) maar eens het stuk over de geschiedenis van de borstvoeding:
http://www.borstvoeding.com/aanverwant/maatschappij/borstvoeding-in-de-geschiedenis-van-westeuropa-1.html
en je zult zien dat het hele gedoe over borstvoeding bijzonder weinig te maken heeft met (werkende) ouders die geen tijd voor dat gedoe hebben maar al honderden jaren oud is.
Voor de duidelijkheid, ik kan me je 'zuurheid' goed voorstellen. Maar ik denk dat je het ten onrechte het gewicht van 'tegenwoordige ouders zijn daar te egoistisch voor' geeft. Terwijl het tegelijkertijd iets heel zwaars is, maar dan gaat het over het gewicht van de culturele 'dwang' om iets zusofzo te doen, die is heel sterk. Maar dat is niet hetzelfde als gemakzucht.
Dank je asa
Ook jouw redenatie kan ik goed volgen en is ook wel herkenbaar. En ja, ik ken borstvoeding.com en Stefan Kleintjes goed, heb er veel gelezen maar niet het stuk wat jij aangeeft. Ga ik nu zeker doen.
Goede les dat ik wat er in mijn omgeving speelt niet als typerend voor iedereen moet zien. Wat trouwens niet zegt dat ik geen verband meer zie tussen verschillende facetten zoals bijvoorbeeld sociaal maatschappelijke veranderingen, de hogere leeftijd van nieuwe ouders, en een veranderde persoonlijke prioriteitenvolgorde (carriere/kids bv.).
Ben trouwens blij om te lezen dat er nog anderen zijn die zich er ook mee bezig houden. Soms hebben mijn vrouw en ik het idee dat we de enige zijn in de omgeving.
Marie123
Hier ook een tweeling die niet goed uit. Groenten worden overal uitgepikt, maar patatjes of aardapletters (biba boerderij) gaan er prima in. Vlees en kip is ook geen probleem. Ze eten bij mij alleen niet veel. Heb er zelf een tijd lang veel stress door gehad, maar na een gesprek met de kinderarts veel relaxter. Ze vertelde mij het volgende. Vaak is het zo met kinderen dat ze op 1 dag veel voedsel naar binnen werken en dan 2a3 dagen heel weinig eten. Maak je geen zorgen, je kind eet echt wel als hij honger heeft.
Blijft altijd een moeilijk onderwerp. Kan je niet meer dan succes wensen!
Aardappelletters.....
Heb je al eens goed op de verpakking gekeken wat er in zit, waar die aardappelletters van gemaakt zijn? Al die E-nummers en niet natuurljke toevoegingen zijn onnodig als er ook meerdere alternatieven zijn zonder die toevoegingen. Stuk gezonder, en ook lekker.
Kijk eens in basisschooltijd!
Daar ben ik namelijk ook een draadje gestart over niet-eten.
Ik wilde van deze ouders graag weten hoe hun kinderen als peuters aten en wat zij toen wel en niet deden. Uiteraard ook de vraag: Hoe eten jullie kinderen nú??
Zitten leuke antwoorden tussen!
saskia
Sander (ot)
Ook over die prioriteitenvolgorde heb ik eens gelezen, dat uit onderzoek blijkt dat men juist meer en meer tijd aan zijn kinderen besteedt. Jammer genoeg kon ik het op het internet nog niet terugvinden. Zelfs vergeleken met de jaren 70 toen bijna alle moeders thuis waren en de gezinnen al heel klein, was het nog meer geworden.
Ik herken het trouwens ook niet uit mijn omgeving, mijn collega-ouders zijn erg met hun kinderen bezig, zowel qua tijd als in hun gedachten. Maar dat kan natuurlijk sterk van je omgeving afhangen.
Marie
Sorry voor de vervuiling van je draadje trouwens met allerlei andere discussies!
On topic, hier ook twee kinderen die allebei rond hun 1e jaar bijna alles aten en met 2 jaar bijna niks meer aan warm eten, gelukkig wel goed brood. Zoon is inmiddels bijna 6 en is rond zijn 3e weer goed gaan eten, bijna vanzelf eigenlijk.
Dochter zit nu nog middenin die fase maar ik doe daar eigenlijk nog bijna niks mee. Af en toe probeer ik 'niet eten, dan ook geen toetje' maar die truc werkt niet, dus meestal laat ik hem maar zitten. Zulke methodes vind ik alleen zinvol als ze wel werken 
.
Ik neem vooral maar weer aan dat het vanzelf over gaat zoals bij de meeste kinderen. Als mijn dochter over een paar jaar nog steeds heel slecht eet vind ik het een beter moment om er aan te werken, want dan kan ik haar ook veel meer duidelijk maken waar het goed voor is.
