Moeilijke start opvang
Hoi allemaal,
Dit is mijn eerste bericht hier, en ik ben op zoek naar ervaringen/tips van anderen en (hopelijk!) wat steun.
Mijn man en ik hebben een zoontje van 15 maanden dat komende week begint op het kdv. We wonen in een regio waar enorme wachtlijsten zijn voor de opvang, en ons kind kan daarom ondanks een tijdige inschrijving nu pas terecht. Het eerste jaar na mijn kraamverlof hebben we opgelost met ouderschapsverlof en heel veel hulp van onze (schoon)ouders, maar deze constructie is niet houdbaar op de lange termijn. Ook gastouders hebben lange wachttijden in deze regio, en andere opties (die wij kennen) vallen veelal buiten ons budget.
Nu is zoon afgelopen week een ochtend wezen wennen en dat is dramatisch verlopen. Toen ik hem wegbracht was hij heel rustig, geïnteresseerd in het speelgoed en de andere kinderen en hij heeft niet gehuild ofzo. Maar toen ik hem kwam halen, riep een van de leidsters opgelucht: ‘oh, wat zijn wij blij dat je er weer bent!’ Blijkbaar heeft hij de hele ochtend gehuild en heeft hij niks willen eten of drinken. Hij was na het ophalen gelukkig weer snel vrolijk.
Volgende week is zijn eerste officiële dag, maar de leidster zei dat we er rekening mee moeten houden dat hij voorlopig nog geen hele dagen aankan, en dat mijn man of ik waarschijnlijk aanwezig moeten zijn bij de lunch, zodat hij in elk geval wat eet of drinkt. Dit kunnen we voor komende week regelen, maar ook dit zal op de lange termijn uiteraard niet houdbaar zijn.
Ik zie er enorm tegenop om hem weer naar het kdv te brengen nu het zo moeilijk is verlopen. Ik had heus niet verwacht dat alles in een keer rozengeur en maneschijn zou zijn, maar uren achter elkaar compleet overstuur zijn, is wel een ander uiterste. Onze zoon is een nieuwsgierig en sociaal kind dat normaal gesproken totaal niet aan ons hangt en ook in nieuwe omgevingen heel ondernemend is. Misschien heb ik daarom verkeerde verwachtingen gehad, of ben ik naïef geweest en heb dit onderschat. Ik vind het ontzettend sneu voor hem, en merk de afgelopen dagen dat hij veel heftiger reageert als ik even de kamer uitloop. Daarnaast vind ik het ook heel vervelend voor de leidsters, die natuurlijk veel meer kinderen onder hun hoede hebben dan alleen hem.
Ik heb op het kdv gevraagd of ze tips hadden voor thuis of bij het wegbrengen, maar die hadden ze niet echt.
Misschien lezen hier andere ouders mee, of mensen die werkzaam zijn in de kinderopvang die wel een tip hebben? Of die eenzelfde soort ervaring hebben? Ik hoor graag van jullie, want ik zie er als een berg tegenop om hem volgende week weer te brengen en ben ook bang dat het afzetten nu veel moeilijker zal zijn, omdat hij weet wat er gaat gebeuren.
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Druiffie schreef op 01-11-2022 om 09:05:
[..]
Heb je een beeld wat er dan gebeurt die 1.5uur?
Uit wat de leidster aan de telefoon vertelde maakte ik op dat ze met hem geknuffeld hebben, fles geprobeerd te geven (weigerde hij) en even met hem in de wagen gelopen. Maar we hadden nu natuurlijk ook expliciet gevraagd of ze wat eerder wilden bellen als het weer zo’n drama was, omdat we het ook naar vonden dat hij de keer daarvoor de hele ochtend had gehuild. Dus ik kan me voorstellen dat dat ervoor gezorgd heeft dat ze misschien wat sneller gebeld hebben dan ze gewoonlijk zouden doen.
Man heeft zoon opgehaald en vertelde bij thuiskomst ook nog dat de leidster had aangegeven dat het wel iets beter ging als hij bij haar op schoot zat, maar dat dat gewoon niet de hele tijd kan. Tsja, dat is jammer, maar dat kan ik me tegelijkertijd ook wel voorstellen.
De volgende keer zal het misschien niet mogelijk zijn om hem zo snel alweer op te halen (we zijn nog aan het puzzelen met werk en schoonouders), dus dan zal het wellicht toch een halve dag worden. Pittig vooruitzicht voor alle betrokkenen, geloof ik😬
Edit: je vroeg ook nog of het wel goed gaat om zonder man of mij bij opa en oma te zijn. Het antwoord daarop is ja! We hebben nooit eerder drama’s of zelfs maar een huilbui gehad als opa’s/oma’s of oom/tante/goede vrienden oppasten, bij ons thuis of bij hen thuis. Maar dat zijn natuurlijk mensen die hij goed kent.
Sige schreef op 01-11-2022 om 19:19:
[..]
Uit wat de leidster aan de telefoon vertelde maakte ik op dat ze met hem geknuffeld hebben, fles geprobeerd te geven (weigerde hij) en even met hem in de wagen gelopen. Maar we hadden nu natuurlijk ook expliciet gevraagd of ze wat eerder wilden bellen als het weer zo’n drama was, omdat we het ook naar vonden dat hij de keer daarvoor de hele ochtend had gehuild. Dus ik kan me voorstellen dat dat ervoor gezorgd heeft dat ze misschien wat sneller gebeld hebben dan ze gewoonlijk zouden doen.
Man heeft zoon opgehaald en vertelde bij thuiskomst ook nog dat de leidster had aangegeven dat het wel iets beter ging als hij bij haar op schoot zat, maar dat dat gewoon niet de hele tijd kan. Tsja, dat is jammer, maar dat kan ik me tegelijkertijd ook wel voorstellen.
De volgende keer zal het misschien niet mogelijk zijn om hem zo snel alweer op te halen (we zijn nog aan het puzzelen met werk en schoonouders), dus dan zal het wellicht toch een halve dag worden. Pittig vooruitzicht voor alle betrokkenen, geloof ik😬Edit: je vroeg ook nog of het wel goed gaat om zonder man of mij bij opa en oma te zijn. Het antwoord daarop is ja! We hebben nooit eerder drama’s of zelfs maar een huilbui gehad als opa’s/oma’s of oom/tante/goede vrienden oppasten, bij ons thuis of bij hen thuis. Maar dat zijn natuurlijk mensen die hij goed kent.
Misschien moet hij enorm wennen omdat het toch drukker is op een kinderdagverblijf, al die andere kinderen en leidsters, toch anders dan bij opa en oma. Waarschijnlijk heeft hij wat meer tijd nodig, ook omdat hij niet eerder naar de kinderopvang kon door lange wachtlijsten en komt het na een tijdje regelmatig wennen helemaal goed.
dan schreef op 01-11-2022 om 19:32:
[..]
Misschien moet hij enorm wennen omdat het toch drukker is op een kinderdagverblijf, al die andere kinderen en leidsters, toch anders dan bij opa en oma. Waarschijnlijk heeft hij wat meer tijd nodig, ook omdat hij niet eerder naar de kinderopvang kon door lange wachtlijsten en komt het na een tijdje regelmatig wennen helemaal goed.
Ja dit denk ik ook. Fijn wel dat het bij alle anderen goed gaat, dan ligt het in elk geval niet daaraan! Regelmatig gaan en flink investeren van de leidsters gaat vast helpen. Ik moet zeggen dat ik het voor baby’s altijd een beetje noodzakelijk kwaad vind zo’n kdv maar het puur ter investering zie om dit te voorkomen (moeilijk wennen na 1 jaar). Nu kan jij er niets aan doen door die wachtlijsten maar dit is voor mij de grote reden om onze kinderen vanaf baby af aan op het kdv te plaatsen, zo blij dat hier uiteindelijk wel plek was.
Succes komende tijd, hopen dat hij snel went daar. Toch fijner wegbrengen als je weet dat je kind het enigszins naar zijn zin heeft!
Ja, hopelijk gaat het steeds iets beter en went hij snel🙂 Ik voel me er veel minder gespannen onder dan vorige week, dankzij het horen van jullie ervaringen en tips. Dat vind ik heel fijn!
En ik kan me helemaal voorstellen dat je om deze reden je kinderen vanaf de babytijd naar het kdv laat gaan, Druiffie. Als dat hier was gelukt, hadden we het zeker ook gedaan en het had voor zoon denk ik een hoop stress gescheeld. Maargoed, nu maar op deze manier erdoorheen zien te komen!
Mijn kind is vanaf 3 maanden naar hetzelfde kdv gegaan, en heeft alsnog lange tijd enorm last gehad van verlatingsangst / eenkennigheid / overstuur zijn bij het afscheid tussen de 1 en de 3 jaar. Dat kan altijd gebeuren, ook bij kindjes die al van jongs af aan gewend zijn. Voel je daar dus niet schuldig over.
hoe gaat het nu?
Het gaat al een stukje beter, Kaartje1!
Hij is er nog geen hele dagen, want in de middag knapt hij meestal nog behoorlijk af. Maar het huilen is nu nog alleen bij het afscheid nemen (en ook vaak even hard huilen als hij ons weer ziet bij ophalen). Verder speelt hij lekker en lukt het nu ook om daar te eten, dus daar zijn we al heel blij mee 
Komende weken gaan we met kleine stapjes opbouwen richting hele dagen, en ik heb er inmiddels alle vertrouwen in dat dat gaat lukken. Nogmaals dank voor alle fijne adviezen hier!
Sige schreef op 10-11-2022 om 19:05:
Het gaat al een stukje beter, Kaartje1!
Hij is er nog geen hele dagen, want in de middag knapt hij meestal nog behoorlijk af. Maar het huilen is nu nog alleen bij het afscheid nemen (en ook vaak even hard huilen als hij ons weer ziet bij ophalen). Verder speelt hij lekker en lukt het nu ook om daar te eten, dus daar zijn we al heel blij mee
Komende weken gaan we met kleine stapjes opbouwen richting hele dagen, en ik heb er inmiddels alle vertrouwen in dat dat gaat lukken. Nogmaals dank voor alle fijne adviezen hier!
Dat klinkt al heel goed, echt fijn voor jullie én jullie zoon!
sige, wat fijn om te horen!
Wat zul je opgelucht zijn en weer meer vertrouwen er in hebben. Die paar weken heeft hij nodig om zich de groep en het reilen en zeilen eigen te maken. Wat goed van je dat je hem deze ruimte hebt gegeven. Je mag trots zijn op je mannetje maar ook op jullie zelf!
wat fijn Sige! Dan laat je je zoon toch met een veel geruster gevoel achter.
