Tandem voeden en verdrietige peuter

Zonne2017 schreef op 10-01-2022 om 13:10:

Je laatste post bevestigd voor mij het meest mijn eerdere vermoeden en opmerking in dit topic. Ik kreeg de wind van voren door die opmerking en dat zal nu wel weer zo zijn maar misschien zet het je toch aan het denken. Ik heb sterk het gevoel dat je je middelste wilt blijven voeden om je eigen behoefte aan nabijheid te bevredigen, niet zo zeer die van je dochter. Uit egoïstische motieven dus. Best naar eigenlijk en niet zo goed voor de ontwikkeling van je dochter. Misschien is het handiger om voor jezelf uit te zoeken (eventueel met hulp) waar die behoefte vandaan komt om je kind “klein” te willen houden, dan je dochter totaal in de war te brengen. Net nu het goed met haar gaat en ze aan de nieuwe situatie gewend raakt.

Wat een nodeloos botte, en ongefundeerde reactie! Bah!

Ze schrijft dat ze op verzoek wil voeden omdat haar middelste dochter daar behoefte aan lijkt te hebben en jij begint over egoïsme, klein houden en hulp nodig hebben. Terwijl er niets mis is. 

Hou dan gewoon je mond!

mij lijkt dat je prima op verzoek kunt voeden en het ook kunt koppelen aan ‘thuis’. (Elders kun je bijv verwijzen naar thuis: als we straks thuis zijn dan…maar nu doen we even….)
Als jij je er niet fijn meer bij voelt zeker stoppen. (Alle partijen moeten zich er fijn bij voelen)
Maar voel je nog ruimte, bedenk dan dat dit wrs nog maar even duurt. 

Dank je Pinokkio voor de tip. Dus eigenlijk de duidelijkheid er in houden dat het alleen thuis voeden is. Bedoel je dat je denkt dat ze  binnenkort misschien wil stoppen? 
En jij ook bedankt Tijgeroog. 

Zonne2017 schreef op 10-01-2022 om 13:10:

Je laatste post bevestigd voor mij het meest mijn eerdere vermoeden en opmerking in dit topic. Ik kreeg de wind van voren door die opmerking en dat zal nu wel weer zo zijn maar misschien zet het je toch aan het denken. Ik heb sterk het gevoel dat je je middelste wilt blijven voeden om je eigen behoefte aan nabijheid te bevredigen, niet zo zeer die van je dochter. Uit egoïstische motieven dus. Best naar eigenlijk en niet zo goed voor de ontwikkeling van je dochter. Misschien is het handiger om voor jezelf uit te zoeken (eventueel met hulp) waar die behoefte vandaan komt om je kind “klein” te willen houden, dan je dochter totaal in de war te brengen. Net nu het goed met haar gaat en ze aan de nieuwe situatie gewend raakt.

Er is niets mis mee de behoefte van het kind aan nabijheid te beantwoorden. Wat nu gebeurt is een natuurlijk en geleidelijk proces naar meer afstand, waarbij het logische gevolg is dat het kind af en toe in de war is: ze moet immers wat meer afstand doen van de beschikbaarheid van haar moeder. Dat is ook normaal bij een nieuwe baby in het gezin, nog los van het voeden. 

Je oordeelt heel gemakkelijk: egoïstische motieven, het is 'naar', niet goed voor de ontwikkeling, klein houden, totaal in de war brengen, TO moet hulp zoeken; hoe kom je aan die wijsheid? Heb je dit zelf gedaan en ondervonden? Research naar gedaan? Of is het gewoon iets wat jij bij elkaar hebt gepuzzeld, wat je veronderstelt dat waarschijnlijk zo zal zijn? Dat kan hoor, maar het is wel handig dat te weten, dat het gewoon een gedachte is. Want het is duidelijk dat onze cultuur ongemakkelijk is met langvoeden en dat je soms heel wat te verdedigen hebt als je ermee naar buiten treedt. Maar als er wordt geschermd met negatieve effecten, zie ik dat graag onderbouwd worden. Dus bij deze: zijn er onderzoeken die aantonen dat het klopt wat jij zegt? 

Mijn beide kinderen hebben tot om en nabij hun vierde verjaardag aan de borst gedronken. Ze schelen zo'n tweeënhalf jaar dus daar zit ook een periode tandemvoeden bij. Het was na de geboorte van nummer twee even zoeken naar een nieuw evenwicht en daarna had zich dat ook weer gezet. Baby gaat voor, nummer twee krijgt een vast moment, of twee, ik kan het me niet eens meer zo goed herinneren. Zo spannend was het allemaal niet. Net als met veel andere 'problemen' is ook dit 'een fase'. Ik was zelf niet op mijn gemak met basisschoolleerlingen aan de borst dus ze zijn allebei op mijn initiatief gestopt. Ook dat was, met name bij jongste, even 'een fase' (die wilde kennelijk liever nog wat langer 'klein blijven') maar ook dat kwam natuurlijk allemaal goed. 

Ik denk dat je vooral moet doen waar jullie je goed bij voelen.

Ik ben bij negen maanden gestopt, had zelf best nog langer door willen gaan, maar ik kon niet aan de vraag van dochter voldoen. Dochter dronk en drinkt heel veel.

Mijn dochter (2) heeft haar troost gevonden in warme flesjes melk die ze het tegen ons aan of anders onder een fleece deken opdrinkt. Als ze niet lekker is of gevallen is dan zal ze altijd om melk vragen. Buitenshuis weet ze dat ze een speen krijgt, thuis krijgt ze een flesje. Dat is voor haar heel duidelijk, dus ik verwacht dat je die grens ook met borstvoeding kan aangeven mits je daar dan heel consequent in bent. Als je de ene keer wel en de andere keer niet buitenhuis borstvoed dan heb je grote kans op strijd.

Je zou als tussenoplossing kunnen kijken of je een vast moment kan creëren en tussendoor op aanvraag een flesje melk. Eventueel kun je beginnen met afgekolfde melk om de overgang minder groot te maken.

Maar nogmaals doe waar jullie je alledrie goed bij voelen. En als jij wel buiten de deur een peuter wilt voeden dan mag dat ook. Ik vind dat we wel mogen stoppen met het seksualiseren van borstvoeding. De meeste moeders geven in het openbaar voeding op een hele bedekte manier en ik begrijp niet waarom andere mensen daar aanstoot aan zouden nemen. Wat mij betreft is een kind de fles geven en ondertussen knuffelen net zo intiem en dat kan toch ook gewoon in het openbaar.

Zonne2017 schreef op 10-01-2022 om 15:07:

Als je je vraag op een openbaar forum stelt dan is het logisch dat je adviezen en meningen te lezen krijgt die niet allemaal in jouw belevingswereld passen. Soms kun je daardoor op een andere manier naar de situatie kijken, veel mensen vinden dat het voordeel van een forum. Anderen horen het liefst uitsluitend wat ze zelf al dachten en worden niet graag uitgedaagd anders te denken. Dat mag. Het zijn immers maar meningen en adviezen van leken.
@Mija : vragen om een wetenschappelijke onderbouwing omdat mijn opmerking je niet aanstaat vindt ik flauw. Je vraagt toch ook niet om onderbouwing aan degenen die het met je eens zijn? Je bevestigd trouwens zelf ook mijn opmerking dat er een vorm van eigen belang zit in het langvoeden. Zodra jij je er ongemakkelijk bij bent gaat voelen moet het kind er maar aan wennen dat moeder ermee wil stoppen en niet eerder. Zo denk ik erover. En (even in algemene zin) over de opmerking dat mijn reactie bot is, ik vind dat meevallen. De een noemt het bot, de ander noemt het direct. Ik vind het allemaal prima.

Ik vraag je niet om onderbouwing alleen ‘omdat het me niet aanstaat’. Waarom zou TO of ik moeten onderbouwen dat het wel oké is als er geen aanleiding is om te denken dat het dat niet is? Het nut of het goede van lang- of tandemvoeden hoeft helemaal niet te worden aangetoond zolang het niet schadelijk is. Dan hoef je er geen andere reden voor te hebben dan dat moeder en kind er kennelijk van genieten. Als jij straffe beweringen doet over egoïsme en schadelijkheid vind ik het daarom niet flauw maar volkomen logisch dat ik je om onderbouwing vraag. De bewijslast berust niet bij de lang- of tamdemvoeders maar bij jou! 

Je kan zeggen wat je wil, bot of niet. Maar dat je je nu een slachtofferhouding aanneemt om te verbergen dat je je beweringen niet kunt onderbouwen, dat laat ik dan op mijn beurt weer niet onbesproken voorbij gaan. Bot of niet. 

Pinokkio schreef op 10-01-2022 om 13:53:

mij lijkt dat je prima op verzoek kunt voeden en het ook kunt koppelen aan ‘thuis’. (Elders kun je bijv verwijzen naar thuis: als we straks thuis zijn dan…maar nu doen we even….)
Als jij je er niet fijn meer bij voelt zeker stoppen. (Alle partijen moeten zich er fijn bij voelen)
Maar voel je nog ruimte, bedenk dan dat dit wrs nog maar even duurt.

Bij mijn kinderen had ik na eerste verjaardag ook ingevoerd dat ik alleen thuis voedde of op plekken waar ik me prima voelde (bij opa en oma thuis). Buitenshuis was het een knuffel. Of bij honger gewoon vast voedsel. 

Zonne2017 schreef op 10-01-2022 om 13:10:

Je laatste post bevestigd voor mij het meest mijn eerdere vermoeden en opmerking in dit topic. Ik kreeg de wind van voren door die opmerking en dat zal nu wel weer zo zijn maar misschien zet het je toch aan het denken. Ik heb sterk het gevoel dat je je middelste wilt blijven voeden om je eigen behoefte aan nabijheid te bevredigen, niet zo zeer die van je dochter. Uit egoïstische motieven dus. Best naar eigenlijk en niet zo goed voor de ontwikkeling van je dochter. Misschien is het handiger om voor jezelf uit te zoeken (eventueel met hulp) waar die behoefte vandaan komt om je kind “klein” te willen houden, dan je dochter totaal in de war te brengen. Net nu het goed met haar gaat en ze aan de nieuwe situatie gewend raakt.

Poehee. Mijn eerste gedachte is dat het misschien handig is als jij (eventueel met hulp) gaat uitzoeken waar jouw afkeer voor langvoeden vandaan komt. Je laat duidelijk doorschemeren dat het verkeerd zou zijn om een peuter aan de borst te hebben, dat TO een psychisch probleem zou hebben.

Niet zo heel lang geleden was het in de westerse wereld ook nog gebruikelijk om je kind langere tijd de borst te geven. De lobby van de zuivelindustrie is erg groot geweest, wat maakt dat veel mensen het voeden van een kind ouder dan pakweg 1 jaar abnormaal of vies of zelfs incestueus zijn gaan vinden. Maar waarom eigenlijk? Waarom een vrouwenborst (moederborst) associeren met seksualiteit, of suggereren dat een kind van nota bene pas 2 jaar oud te groot zou zijn om de intimiteit van de moederborst op te zoeken. 

Nog even een misverstand wat betreft het voeden of verzoek ophelderen. Dat betekent niet dat je, zodra het kind een kik geeft, de tiet uit je bloes vandaan moet halen of sterker nog, dat je peuter dat zelf doet wanneer hij maar zin heeft. Een baby op verzoek voeden, betekent niets anders dan dat je het kind voedt als die daar behoefte aan heeft, en niet een strak schema van om de 3 uur o.i.d. aanhoudt. Een baby kan meer behoefte hebben, maar ook minder (als het doorslaapt 's nachts bijvoorbeeld). En ook als een baby op verzoek aan de borst mag, moet ie vaak ook nog eventjes geduld hebben omdat mama even een plek moet zoeken om rustig te gaan zitten, even afmaken waar ze mee bezig was etc. Met een kind van 2 kun je al wat afspraken maken, die kan al iets meer geduld hebben dan een baby. Of zoals TO zelf al bedacht heeft: misschien niet meer als we ergens op bezoek zijn, bij voorkeur alleen bij bedtijden en verder alleen als er echt groot verdriet of ziekte is. TO doet het prima zo.

Het is ook niet zo dat een borstgevoed kind dat ook bij troost de borst krijgt, ontroostbaar zou zijn als de moeder er niet is. Dat zou per definitie betekenen dat het een drama is om een borstgevoed kind (dus ook alle baby's die tot 6 maanden gevoed worden)  te troosten zonder de moeder in de buurt. Dus dat vaders, grootouders, kinderopvang etc. dat niet kunnen bij zulke kinderen. Een kind dat goed gehecht is laat zich wel troosten, een kind dat niet goed gehecht is zal meer problemen opleveren. Een kind (overigens zeer efficient) troosten met de borst is niet schadelijk voor de hechting, abrupt ermee stoppen terwijl er bij het kind die behoefte nog is juist wel. 

Georgy schreef op 04-01-2022 om 09:03:

Ik voel die behoefte ook diep van binnen, nog meer als knuffelen dichtbij mijn kind willen zijn en zo ook zorg en liefde geven dat wederzijds willen is zo mooi.
Het gaat nu een stuk beter. Mijn middelste is meer gewend aan de nieuwe situatie en laat zich makkelijker afleiden tijdens een voeding van de jongste. Ik probeer haar aandacht te geven in de vorm van spelletjes/ grapjes en daar staat ze inmiddels wel voor open. Ik til haar ook vaak op of neem haar op schoot en de baby dan nog in draagzak ( als ik skipak binnen heb ga ik het proberen met de baby in kinderwagen). Als ik haar knuffel wil ze gelijk weer bij me drinken, die associatie zit er toch in. Ze huilt nu wel minder vaak en minder schrijnend op dat soort momenten als ik haar dan niet voed. Ik voed haar nu alleen elke avond en dan houdt mijn vriend de baby vast. Kan wel alleen niet super lang, maar beter iets dan niks. Ik wil haar ook op troostmomenten voeden, maar ben daar nu nog spaarzaam mee zodat ze er eerst aan went dat ze niet meer zomaar tussendoor krijgt. Het liefst zou ik mijn middelste ook in de ochtend voeden, maar dat lukt niet goed in combinatie met de ochtenddrukte om de andere dames naar school of opvang te brengen.

Hier heb ik wat vragen/opmerkingen bij. Hoe lang is niet superlang, en is het noodzakelijk dat iemand elk moment de baby vasthoudt? Kan de baby ook eventjes wachten? 

Op een troostmoment voeden is natuurlijk niet 'zomaar tussendoor', maar als er wat aan de hand is. Dat kan een kind (zelfs een baby) begrijpen. 

Tenslotte: wie gaat er wanneer naar de opvang? Je dochter van 2 gaat vast niet elke dag naar de opvang? Misschien kan zij haar momentje hebben als grote zus naar school is en kleine zus slaapt? Of misschien heeft je middelste nog een middagdutje en mag ze voor die tijd dan even exclusief bij jou? Mijn jongste was op die leeftijd bij elk dutje zo vertrokken als hij aan de borst mocht, duurde nog geen 3 minuten. Daarvoor had hij dan zijn momentje met lekker een schone luier, een liedje, een boekje voorlezen en dan heel eventjes de borst. Qua tijd was de borst een heel kort momentje op het hele ritueel. 

Tjonge wat een gepikeerde reacties en wat een overtrokken aannames ! Kennelijk ligt het heel erg gevoelig, daar was ik me niet van bewust. Even iets rechtzetten voordat ik dit topic verlaat, want ik wil natuurlijk niet voor eeuwig te boek staan als die borstvoedinghatende Zonne2017: ik heb geen enkele negatieve mening over langvoeden, kortvoeden, borstvoeden, flesvoeden, wat voor soort voeden dan ook. Ik heb totaal geen last van zogenoemde ‘Westerse vooroordelen’ ten aanzien van borstvoeding 
Ik vind borstvoeden volkomen natuurlijk en fijn en gezond voor moeder en kind, als dat goed gaat voor alle partijen. Ik reageer op een TO die met een probleem zit. Namelijk een verdrietige peuter die eigenlijk op geen andere manier te troosten is dan door de borst van haar moeder en die moeilijk aan de veranderingen in haar leventje kan wennen. Wat mijn gedachten hierbij zijn heb ik eerder al uiteen gezet. Mijn mening (die ook maar een mening is, als To er niets aan heeft kan ze het negeren, wat ze ook doet) heeft helemaal niets te maken met het borstvoeden op zich. Wie dat denkt heeft echt niet goed gelezen en zich laten verblinden door de eigen vooroordelen. 

Zonne2017 schreef op 10-01-2022 om 23:21:

Tjonge wat een gepikeerde reacties en wat een overtrokken aannames ! Kennelijk ligt het heel erg gevoelig, daar was ik me niet van bewust. Even iets rechtzetten voordat ik dit topic verlaat, want ik wil natuurlijk niet voor eeuwig te boek staan als die borstvoedinghatende Zonne2017: ik heb geen enkele negatieve mening over langvoeden, kortvoeden, borstvoeden, flesvoeden, wat voor soort voeden dan ook. Ik heb totaal geen last van zogenoemde ‘Westerse vooroordelen’ ten aanzien van borstvoeding
Ik vind borstvoeden volkomen natuurlijk en fijn en gezond voor moeder en kind, als dat goed gaat voor alle partijen. Ik reageer op een TO die met een probleem zit. Namelijk een verdrietige peuter die eigenlijk op geen andere manier te troosten is dan door de borst van haar moeder en die moeilijk aan de veranderingen in haar leventje kan wennen. Wat mijn gedachten hierbij zijn heb ik eerder al uiteen gezet. Mijn mening (die ook maar een mening is, als To er niets aan heeft kan ze het negeren, wat ze ook doet) heeft helemaal niets te maken met het borstvoeden op zich. Wie dat denkt heeft echt niet goed gelezen en zich laten verblinden door de eigen vooroordelen.

Je haalt meningen en beweringen door elkaar. Lees je reactie er nog maar eens op na en vraag je eens hoe die van toon was. Psychobabbel van de kouwe grond, iemand egoïstisch noemen, haar een persoonlijk probleem aanpraten waarbij ze hulp moet gaan zoeken,  waarom zou dat nou gevoelig liggen? Een mening? Even in de spiegel gaan kijken. Je blijft naar buiten verwijzen als de bron van je geprikkeldheid en smeert anderen vooroordelen aan maar ach, soms oogst je gewoon wat je zaait.