Altijd zo meteen bevooroordeeld
mijn dochter (van straks 9) heeft altijd meteen over iedereen haar mening klaar. Ze gaat die mening gelukkig niet ventileren naar die mensen/kinderen toe maar ze reageert dan zelf op hoe die mensen zouden zijn. Ik weet niet of ik het duidelijk omschrijf... .
Gisteren waren we bv. op een familiefeest, met hopen kinderen en een deel rond haar leeftijd (vnl meisjes dan nog). Maar aan elk kind is wel iets "mis" (sommige kende ze, sommige niet) en dus heeft ze de hele tijd alleen rondgelopen. De ene is te bazig, de andere is te volgzaam, onvriendelijk, wild, theatraal, ... . Als alle meisjes uiteindelijk een dansje gingen voorbereiden, wil ze nog niet eens proberen om mee te doen ... de muziek stond haar niet aan, de bewegingen vond ze onnozel en kinderlijk en ze deden maar alleen bewegingen die als vanzelf uit de tekst volgden ... enzovoort.
Ze is altijd zo bevooroordeeld en ik weet niet hoe ik dat er uit moet krijgen. Het valt echt meer en meer op: ze analyseert de situatie, vormt zich een mening over wie welke rol heeft, gaat ervan uit dat dit en dat probleem zal opduiken en daar heeft ze allemaal geen zin in en dus doet ze niet mee. Iemand tips om haar wat minder beoordelend naar mensen te laten kijken?
Sasvangent
Ik heb gekeken voor je,maar het gaat voor jouw dochter te ver.Mijn zoon wordt geholpen met gebeurtenis,gedachte,gevoel,gedrag en gevolg.Hierdoor leert hij op ee nandere maniet met een situatie om te gaan.Maar ik kan uit jouw verhaal niet opmaken dat je dochter er zef last van heeft.Dus dat gaat niet helpen.
Verder herken ik mezelf ook in het verhaal van Loes,behalve dan dat ik mensen dom vindt,ik ben ook absoluut niet hb.Maar ik houd niet van groepjes,van drukke giechelende vrouwen en zo en zo niet van vrouwengedoe.Zo gaat toevallig dit week-end weer een groepje vrouwen samen op pad,ik ken ze allemaal en ben meegevraagd.En inderdaad ik word er moe van,zo een stel vrouwen onder ekaar,flauwe grapjes,iedereen wil de populairste zijn of misschien voel ik het zo, maar is het niet zo.Maar die groep heeft het onderling wel erg leuk met elkaar,dus ligt het probleem echt bij mij.Ik kan wel gaan roepen die is te druk,die giechelt teveel en enz.Maar ik ben degene die er niet tegen kan.Dus ik denk dat het fijn is voor je dochter,ook voor later,die gedachte om te kunnen draaien.Dat ze dat ziet,okee,dat kind lacht te hard,niets mis mee,alleen ik kan er niet tegen.Dus niet oordelen over en ander.Iedereen heeft wel iets.
Misschien te hard hoor
Maar als je nou iets zou vragen in de trant van: wat zullen die andere kinderen nu over jou aan het zeuren zijn tegen hun moeder?
Om eens aan t denken te zetten dat iedereen sociaal weleens de plank misslaat en dat het ook subjectief is?
Het G schema (gebeurtenis-gevoel etc) is een hele bekende uit de psychologie (RET geloof ik ) en ik denk dat je m altijd kunt gebruiken om inzicht te verwerven waarop iemand reageer: is het de gebeurtenis zelf of juist onze associatie erbij? Bv: ik erger me omdat vriendin 20min te laat komt en vervolgens vertelt dat ze ff telefoontje moest afmaken met andere vriendin. Erger ik me aan dat 20 min te laat of doet het me stiekem pijn dat iemand anders belangrijker was dan ik?
O en trouwens: volgens mij houden veel mensen niet echt van groepen en maskeren dat geregeld door bepaald gedrag: flauwe grapjes maken, giechelen, dat werk... 
Zo zie ik t althans, groepen voelen onveiliger dan 1 op 1 en daar 'moet je iets mee'. En iedereen heeft zijn eigen coping mechanisme ...
Tot zover mijn psychologie vd koude grond
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Idee
lizelot: bedankt om toch te kijken. Ik denk dat ze er zelf geen last van heeft of beter gezegd, ze heeft voor zichzelf een oplossing gevonden.
truus: ik weet niet of je voorbeelden echt weergeven waarover zij struikelt. Je ergeren over giechelen en lawaai of drukte is toch iets anders dan het inzicht hebben waar het in een groep soms fundamenteel fout gaat en welke problemen er zullen ontstaan omdat sommige kinderen blijkbaar niet zo aardig zijn of nog wel wat te leren hebben op vlak van aardig doen. Overigens zijn ze op school toevallig bezig met een soort anti-pest-les. Ik vrees alleen dat veel kinderen best het goede antwoord wel kennen (of toch een of andere goede strategie) maar het toepassen in de praktijk is wat anders. Ik heb haar ook al uitgelegd dat je leiders/volgers hebt en de mensen die niet echt 1 van beide zijn. Dat zijn wel dingen waar ze wat aan heeft omdat ze weet dat veel volgers het eigenlijk niet zo slecht bedoelen. Maar, ik heb hier toch een aantal tips uit gehaald die ik wel ga eens ga toepassen.
Herkenning
Niet van dochter, maar van zoon (veel ouder, overigens). Een schouwer. Plaatst zichzelf altijd buiten de situatie en kan precies analyseren waar het mis gaat lopen en waarom. Kan ook níet begrijpen dat mensen er keer op keer aan beginnen (zoals jij beschrijft met die toneelstukjes). Enne.......hoogbegaafd ja. Rationaliseert alles en legt overal rationele normen overheen ipv zich er gewoon eens een keer in te storten en mee te doen. Het blijft lastig, alhoewel het wel bij is getrokken nu hij ouder is. Het is ook een soort van 'faalangst', op den duur denken ze zichzelf vast. Als je de normen voor samenspelen/toneelstukjes doen etc. zó hoog legt, kun je er misschien zelf ook wel niet aan voldoen. En dat is best griezelig. Je als buitenstaander opstellen en alleen maar commentaar leveren is dan eigenlijk ook wel lekker veilig. Wij zijn hem daarmee gaan confronteren; hij was toen wel wat ouder overigens 
Tirza
Over die giechelende typetjes
Dat was een reactie op war Lizelot schreef en niet op jouw dochter Sas, sorry
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Zich erin storten
Tirza mijn dochter is ook niet het type dat zich er eens in zal storten. Altijd eerst kijken en observeren, waar ze vroeger meestal nog wel meedeed is het nu meestal standaard niet meer. Op zich heb ik daar geen probleem mee, al zou ze het leven best eens wat losser mogen bekijken. Maar op zich is het wel een vrolijk kind dat zichzelf (meestal) niet in de weg zit.
Een "schouwer", leuke term die de lading wel dekt.
Ik begrijp overigens uit je mail dat het bij je zoon niet tot problemen heeft geleid. Ik zal nog zien wat ik doe, of het zin heeft om dit gedrag nu al aan te pakken als het mss. toch deels bij haar zijn hoort, anderzijds moet het niet veel verder gaan. Allemaal bedankt voor de berichtjes.
Lizelot
Dat is een hele goede denk ik, jezelf voor (kunnen) houden dat het meer met jou dan met die anderen te maken heeft.
Prachtig voorbeeld trouwens Sasvangent, van die zwakbegaafden, dat is geen inteligentie, maar sociale wijsheid, daar zou ik erg trots op zijn!
Loes
Dochter precies zo
Mijn dochter is precies zo (nu al 16). Ze analyseert, bekritiseert. Duidelijke zwart/wit mening. Wil aan de andere kant toch wel graag erbij horen. Dat botst.
Ik heb geen oplossing.......
Goed gekomen
Het is bij hem verbeterd toen hij in contact kwam met gelijkbegaafden, zowel op school als daarbuiten. Dat hielp enorm Hij is nog altijd wel kort door de bocht en zwart/wit, maar dat zijn dan eigenlijk alle pubers wel. Het houdt de wereld ook wel lekker overzichtelijk; die is fout en die is goed. Pas later, veeeeel later (en sommigen misschien wel nooit) ontdek je de eindeloze nuances en de vele kanten aan een verhaal.
Tirza
