Apart koken voor moeilijke eter?

Het duurt 7 keer...

Het duurt 7 keer voor een nieuwe smaak gewend is bij een kind. Dus het niet aanbieden van bepaald eten zorgt er zeker voor dat het nooit lekker gevonden wordt. Hier een makkelijke eter en een iets lastigere, maar allemaal moeten ze wennen aan vreemde dingen. Ik weiger aparte dingen te koken, en zo wordt er hier toch eigenlijk alles gegeten. Er is altijd genoeg te kiezen aan tafel, dus honger hebben ze nooit. En het één vinden ze wel lekkerder dan het ander.
Maar ja, wij hebben makkelijke kinderen (zeggen anderen dan...)

Dorry

Hier ook een moeilijke eter

Onze jongste was ook altijd heel moeilijke eter. Zelfs de fles ging er met moeite in. Hij luste maar 3 verschillende soorten groenten. Zelfs zo erg dat hij echt ging spugen aan tafel. Omdat ik ook geen zin had om iedere keer zo'n drama aan tafel te hebben, heb ik vaak apart voor hem gekookt. Het nadeel was dat hij het ook niet leerde eten. Met 8 jaar at hij nog steeds zijn favoriete smaak van een Olvaritpotje, om dan af en toe maar wat groenten binnen te krijgen. Toen hij 9 was hebben we besloten dat dat toch eigenlijk te gek was en zijn we ermee gestopt en moet hij nu alles mee eten. Al is het maar een klein beetje. En langzamerhand gaat het steeds beter en eet hij steeds meer. Ook al lust hij het niet. Achteraf hadden we hier misschien veel eerder mee moeten beginnen. Maar een spugend kind aan tafel is ook geen pretje. Dus ja, waar kies je voor? Maar om steeds maar apart te koken leren ze ook de verschillende smaken niet waarderen. succes, gr. kaatje43

Het is de omgekeerde wereld

ik heb een aantal jaren voor een of 2 kinderen apart gekookt, want er was er altijd wel een die... of ... niet lustte.
Ik stond op een gegeven moment zelfs 3 maaltijden te maken, omdat ik rekening hield met ieders behoefte.
Mijn conclusie: doe dat niet,het is vermoeiend voor jezelf en eigenlijk de omgekerde wereld.
Kinderen moeten leren dat ze gewoon ook eens dingen eten, of alleen maar proeven, die ze niet meteen uitkiezen. Maak er geen halszaak van, wees niet te snel ook overbezorgd als ze minder eten of 'slecht'.
Achteraf denk ik : het is toch compleet van de gekke hoe ik me als ouder liet regeren door een kind dat zit te miezemauzen boven een groente die het niet lustte. Ik had me achteraf gezien veel minder willen aanpassen dan ik gedaan heb, is nu mijn eindconlusie.
Zodra ik nl het roer omgooide,'je eet wat de pot schaft' was dat nl de regel en werd dit, na het nodige miezemuizen, gewoon geaccepteerd. Klaar uit.
Mijn kinderen zijn nu 13 en 11 jaar oud.
amar

Pff, ik twijfel wat goed is

Hallo,

Ik volg dit draadje al een tijdje met belangstelling en nu tijd voor mijn reactie. Ik sta nog helemaal stijf van de avondmaaltijd. dit is nl. de allereerste keer dat ik mijn zoontje van bijna 6, "gedwongen heb" te proeven. Normaal kook ik of apart voor hem, dat zijn dan altijd gebakken aardappelen, want hij lust echt bijna nix, of hij krijgt een boterham. Maar omdat hij echt nix lust en nix wil proeven, heb ik zoiets van: zo leert dat kind nooit andere smaken kennen en waarderen. Hij lust echt alleen maar: brood met pindakaas, een kaastosti, gebakken aardappels, patat, kip tandoori (allen de stukjes kip, niet de stukjes in de saus) en witte rijst. Fruit lust ie ook niet, hij krijgt nog altijd een potje Olvarit fruit. Dit gaat al jaren zo, en mijn tactiek: apart koken of boterham, werkt dus niet: het kind lust na jaren nog steeds niks. Hij is ook zo koppig in het niet-proeven. Hij (doet alsof?) maakt braakgeluiden, begint te huilen en hij heeft vanavond dus anderhalf uur aan tafel gezeten met één mini-balletje gehakt voor zich. Dat balletje moest hij van mij opeten, het is zo klein dat anders kun je eigenlijk niet proeven. En twee hapjes rijst moest ie. Ik ben anderhalf uur bij hem blijven zitten, heb de krant gelezen en nog zat meneer daar met dat éne balletje gehakt. Toen heb ik gezegd, nog vijf minuten heb je en zo niet, dan gaan je knuffels op de kast. Dat is wel een heavy straf (te heavy?) want zijn knuffels zijn hem heilig, zowel overdag als 's nachts. Maar is had zoiets van: daar kan ik hem mee pakken. toen ging hij vijf minuten knabbelen en roepen: ik moet overgeven. Waarop ik zei: ik zal even een bakje halen, waarop hij zei: ik hoef toch niet.
Toen de vijf minuten om waren (ik had timer gezet) propte hij gauw het balletje in zijn mond. Dus dat heb ik maar goed gerekend. Maar ik heb nu knallende koppijn. Ik zei tegen mijn man: help jij hem met douchen, want ik voel me zo licht ontvlambaar nu en ik wil niet dat hij merkt hoe het me raakt.
Maar ik voel me nu ook zo onzeker. Anderhalf uur! Is dat koppigheid? Hij vindt het volgens mij wel echt eng om iets te proeven, maar ja als je het nooit doet, wordt het ook nooit minder eng. Toch?
Pff, dat was het even voor nu.

Als je het jaren niet hebt geprobeerd...

... moet je natuurljk ook niet denken dat ie voor 1 gat te vangen is . Nee zonder dollen. Ik denk dat elk soort poging om hem meer te laten eten eerst op enorme weerstand zal stuiten. Nogalwiedes, zou ik bijna zeggen. Maar je hebt de eerste stap gezet, en hij ook.
nu gaat het erom de tactiek te 'vervolmaken' tot iets wat jij en hij kunnen 'volhouden' en wat dus ook hopelijk wat resultaat gaat opleveren. Maar hou vol in ieder geval, desnoods op andere wijze, maak niet uit, maar als je morgen weer hetzelfde als altijd gaat doen dan verlies je die eerste stap.
Ik zou echt niet kunnen zeggen wat de beste manier is, maar als jullie je doel helder hebben (van alles iets proeven, of de eerste week alleen maar dingen proeven die misschien lekker zijn, wel proeven en dan boterham, nooit meer boterham, etc. alles is mogelijk), maar wees consequent en probeer boosheid erbuiten te houden.
sterkte!
Angela

Bijna 12 en nog niet eten

Hoi Naomi,

Mijn oudste eet erg slecht, geen vlees, aardappelen en groenten. Een paar jaar hebben wij de methode, "je eet wat de pot schaft of niet" gehanteerd. Dit hield in dat hij 90% van de maaltijden geen hap binnenkreeg. Maar dit was de methode volgens iedereen, apart koken zou uit den boze zijn. Dwingen lukte niet, want hij kotst het letterlijk over tafel. We hebben ook nog een tijd hem laten kotsen en hem daar straf voor gegeven (want een kind probeert je toch gewoon uit werd gezegt), maar dat begon meer op kindermishandeling te lijken. Dus alleen aanbieden en hem zelf laten kiezen was het devies van de pedagoog.
Hij begon dik te worden, dat snapten we niet. Want niet eten betekende ook niets lekkers tot de volgende maaltijd. Hij at een boterham bij het ontbijt, een boterham bij lunch, een appeltje en dronk water. En als we iets aten wat hij lekker vond, zelden dus, at hij borden vol.Hij werd onderzocht en bleek een totaal verstoorde stofwisseling te hebben door het onregelmatig eten. Als hij dus iets extra at sloeg hij alles op in vet.
Het advies was hem regelmatig laten eten. Dus nu koken we altijd apart voor hem. En na twee jaar komt hij weer op een normaal gewicht. Het is voor kind dus echt belangrijk elke maaltijd voldoende te eten. Nu alles stress er af is durf mijn zoon in de keuken voor het eten hapjes te proeven en langzaam leert hij dingen te eten. Aan tafel eet hij dus dingen die hij lust en voor de maaltijd probeert hij in de keuken wat hapjes te proeven. Zo had ik het jaren geleden moeten aanpakken.
Groetjes van Jun