Boos op mezelf [ochtendritueel]
Om zeven uur gaat bij ons de wekker. Dan hebben we anderhalf uur de tijd om op school te komen. Als iedereen achter elkaar doet wat er moet gebeuren, is dat ruim voldoende. Er zijn ochtenden waarop het vanzelf gaat, waarop de kinderen (6 en 8) er plezier in hebben om op tijd klaar te zijn, maar dat zijn uitzonderingen. Meestal wordt er in bed gelegen, getreuzeld, gespeeld en uiteindelijk zijn we toch weer te laat. Wassen, aankleden, bed opmaken, ontbijt klaar maken, het gebeurt allemaal wel, maar nooit allemaal uit zichzelf. Als we niks zouden zeggen, zouden ze de helft vergeten te doen. Ze doen ondertussen ook lieve dingen, die niet nodig zijn. Ze maken bijvoorbeeld ons bed op. Maar als oudste tenslotte nog vijf minuten de tijd heeft om sokken, schoenen, jas en wanten aan te trekken en de fiets en haar tas te pakken, maar in plaats daarvan de hamster gaat voeren (iets wat ook tot haar taken hoort, maar wat ze 's avonds moet doen) ontplof ik (weer eens). Oudste snapt er niks van: ze is immers lief voor haar gevoel, ze doet iets wat nodig is, ze heeft de fiets en tas al klaar gezet en zelfs de tandenborstel voor haar broertje klaargelegd, een extra lievigheidje. En je sokken, je schoenen, je jas en je wanten? sis ik. Ik ben dan zo ziedend dat ik de goede kanten niet meer kan zien. Als ze dan ook nog eens antwoord met: bemoei je met je eigen zaken is het voor mij helemaal klaar. Ik verban haar even uit beeld omdat ik ernstig neiging heb om iets stuk te gooien en dat moet zij natuurlijk niet zijn. Op weg naar school fietsen we verbolgen mokkend naast elkaar. Ieder denkt dat hij gelijk heeft en ik gooi er nog even een How-to-talk-to-your-kids-so-they-will-listen-sessietje tegenaan, maar dat is natuurlijk veel te laat. Ik zeg dat ik niet zo boos had moeten worden, zij zegt dat ik haar een complimentje had moeten geven over de lieve dingen die ze deed, ik zeg dat ze daarin gelijk heeft en dat ik dat op andere momenten echt wel had gedaan. We maken het goed en ze gaat ook vrolijk naar binnen op school. Maar ik fiets met een kater in huis.
Hoe zorg ik dat het niet zo escaleert en dat ik niet zo ontvlambaar reageer? Ik merk aan de manier waarop de kinderen ruzies oplossen (kijvend) dat het structureel is. Zijn er huishoudens waar kinderen van 6 en 8 wél alles uit zichzelf doen zonder dat ze een aansporing nodig hebben? Of verwachten we misschien te veel van hen? Of moeten we ze dan maar zonder ontbijt of gepoetste tanden laten vertrekken? (zal hen een zorg zijn).
Azorca
Ja pelle
Schijnt veel gezonder te zijn, gewoon even opengooien, kan al dat vocht eruit.
Ik denk dat hier de ochtenden ook soepel zouden verlopen, als ik de tv in zou gaan zetten. Maar toch nog maar zo proberen, weet niet, staat me toch tegen. Overigens verzinnen ze hier soms wel zelf stokken achter de deur, willen bijv gaan spelen en zoveel mogelijk tijd daarvoor over hebben. Ook al gaat het soms dagen niet zo goed, dan zouden ze dat toch weer gemist hebben. Want als ik eenmaal begin aan de tv kom ik er ook niet meer vanaf vrees ik.
Vanochtend
De lijst van things to do neergelegd in een plastic mapje. Wie ergens mee klaar was mocht er een kruisje achter zetten. Zoon kreeg eindelijk de eer die hij verdient voor een volle rij kruisjes. De meiden lieten steken vallen en zijn dus zonder bed opmaken, ongekamd, met ongepoetste tanden en eentje met een lege maag naar school gegaan. Maar de sfeer was goed en de dochter met de knorrende maag zei dat het toch slim was om morgen meer door te werken.
Welnu, dit belooft veel goeds. Ik heb de kruisjes weer weggeveegd. Morgen een nieuwe ronde.
Overigens, bed openleggen, vind ik ook een soort opmaken. Ook dat ziet er verzorgder uit dan een dekbedprop en een waterval van van het bed gevallen beesten. Enfin, zal wel een tik van me zijn, ik vind het bij de opvoeding horen dat kamers er opgeruimd uitzien. Ik vouw ook de was op, terwijl er mensen zijn die het gewoon in de kast proppen. Ik strijk weer geen dekbedhoezen, terwijl er ook mensen zijn die ijzen van een gekreukt laken. Gelukkig denken manlief en ik er hetzelfde over, dat is eigenlijk het enige belangrijke, verder mag iedereen het zelf weten, toch?
Jemig
Plastic mapjes met lijstjes af te kruisen klinkt mij wel erg schoolachtig in de oren. Zo wil ik het gewoon niet thuis. Liever wat rommeliger en chaotischer. Ik snap eigenlijk het probleem van 's avonds klaarzetten niet. Ik snap best dat kinderen moe zijn als ze naar bed moeten, maar je kan toch om 18 uur de meeste dingen voor de volgende dag al klaar zetten? Dan hoeft er alleen nog lunchpakketje of tienuurtje bij in.
Durf het bijna niet te zeggen
Maar wij ( jongste en ik) zijn nu pas net een uurtje uit bed ( het is nu half 12)
Ik heb vandaag geen oppas kinders dus dan gaat alles hier gewoon anders.
Rond 7 uur word jongste wakker en die neem ik dan bij mij in bed. OUdste en middelste zijn al beneden. Papa smeert om half 6 voor hij weggaat de boterhammen en zet die klaar. Ik bel naar beneden dat de heren niet moeten vergeten te eten. en of ze het eten en beker voor jongste ook even boven brengen.
kwartier later bel ik naar beneden dat ze zich moeten aankleden. Onder tussen kijken ik met jongste tv en doezelen we wat. bellen nog eens naar beneden dat ze niet moeten vergetn ook wat te drinken,
nog een keer om te zeggen dat ze hun bekers en fruit niet moeten vergeten en nog een keer om te zeggen dat het tijd is om schoenen en jassen aan te doen.
dan komen ze een kus geven en gaan ze naar school.
jongste en ik doezelen verder, spelen wat,stoeien wat, kijken tv.
zalig! zo;n zondagochtend gevoel op woensdag!!!
op de andere dagen in mijn leven komen smorgens om 7 uur 2 kinders hier binnen, en sta ik dus al om half 7 op.
en begeleid dan 5 jongens in het ochtend ritueel.
Soepel
Hier 3 meiden die, toen ze de basisschoolleeftijd hadden, geen problemen veroorzaakten 's ochtends. Inderdaad 's avonds kleren klaarleggen, en de tsfel alvast dekken. Ze hoefden geen brood mee, want kwamen tussen de middag naar huis.
Ik sta altijd om 6 uur op. Is een tik van mij, maar ik heb een uur of wat rust nodig om goed wakker te worden.
Om half 8 maakte ik de kinderen wakker. Bedden opmaken hoefden ze niet, want die moeten toch een paar uur luchten. Wel bedden afhalen als het nodig was.
Eerst ontbeten we met z'n alleen, dan ging iedereen zich aankleden, wassen en tandenpoetsen. Gelukkig hebben ze alledrie een eigen wastafel, ideaal.
T.v. gaat bij ons niet aan, want daar krijgen ze de tijd niet voor. Als ze klaar zijn met aankleden e.d. is het meteen in de jassen, handschoenen en sjaals liggen in een mand naast de deur, en naar school.
Daar waren ze zo aan gewend, dat ging als vanzelf.
Kil
Als ik dat zo lees Azorca krijg ik een heel kil gevoel. Het lijkt wel alsof je alles wilt controleren,zonder ook maar enig gevoel, brrrrrrr.
Azorca
Dat lijstje lijkt me een prima idee!!! Wat je kan doen is als je merkt dat dingen steeds meer automatisch gaan, dan die dingen van het lijstje afhalen. Zo zijn we bij zoon ook begonnen. Eerst lijst gemaakt wat er gedaan moest worden. Nu hangt er alleen nog een briefje met: sokken aan doen!
Das n.l. nog het enige wat hij consequent vergeet
Overigens is het even wennen, maar hier leggen ze idd voor het slapen gaan de kleren voor de volgende morgen klaar. Dat scheelt écht een hoop tijd.
Lijstje
Mijn dochter heeft sinds kort voor zichzelf een lijstje gemaakt. Ze baalde er heel erg van dat als zij dacht dat ze klaar was, ik haar vroeg of ze haar haar wel gekamd had en ze weer naar boven moest. Voorheen was ze een ramp 's morgens en ze zag het hele belang van tanden poetsen of haren kammen niet in. Ineens lijkt er een knopje omgegaan en had ze dringend deodorant en parfum nodig en ze springt fluitend onder de douche. Grappig is dat. Ik hoef alleen nog maar om 10 voor 8 te zeggen hoe laat het is, en verder gaat alles vanzelf.
Nee, dan jongste (bijna 4). Daar heb ik tegenwoordig al mijn tijd voor nodig. Ze staat om 7.15 uur op (ik 06.45) en dan ben ik echt tot 8 uur bezig met haar eten geven, aansporen tot opschieten, aankleden (weigert ze zelf).
Juno en azorca
Hee Azorca, wat een goed plan om zo eens inzichtelijk te maken wat er allemaal moet gebeuren, en wat zal je zoon trots zijn geweest dat het allemaal gelukt is 
En dan nog een dochter die ineens zelf het belang inziet van planning, echt een topscore voor dit experiment.
Juno, ik snap dat jij het kil vindt hoor, ik zou ook zeker preferen dat een kind achter de tv kleding aantrekt en het eten naar binnen schuift. Lekker op zichzelf, iedereen voor zich, da's pas lekker warm. Positief samen dingen leren en uitproberen, nee, bah bah wat kil. Van communicatie en een gezinsleven wordt een kind maar al te sociaal. Dat kunnen we niet hebben he 
Groet Terpi
Hier geen probleem
met 3 kids loopt het hier toch wel heel soepel. Alles staat hier savonds klaar. De ontbijttafel is gedekt en de tassen, briefjes en gym of zwemspullen staan ook al klaar. Als ze hier opstaan moeten ze eerst aankleden, sokken aan, riem in de broek, gordijnen open en bedopmaken anders mogen ze niet naar beneden. Beneden schuiven ze aan tafel en eten met tv aan, boterhammen smeren de oudste 2(10 en 13) zelf ikzelf smeer die voor de jongste. Terwijl ze aan tafel zitten haal ik gel door het haar van de jongens. Na het eten is het tandenpoetsen en wassen. Ze hebben dan nog tijd over om voor de tv te hangen. Om half 9 trekken ze hun schoenen en jas aan en lopen ze naar school. De jongste staat om half 7 op en zit om 10 over 7 in de taxi, de andere 2 staan op half 8 op. Mijn man smeert hun brood voor school. Ze weten precies wat ze moeten doen en komen nooit te laat.
Terpi
We hebben lekker samen met de honden op de bank gekeken naar de verkiezingsuitslag vanmorgen ons ontbijt naar binnen schuivend.
Terpi
Ik vind het niet zozeer kil, zo'n lijstje , maar wel erg schools. En die manier is niet de mijne om mijn kinderen iets te leren. Ik zoek het juist erg in een mondelinge communicatie en gezellig samen aan tafel eten. Want dat gebeurt bij ons elke ochtend, zonder tv. Ik kan me het gevoel van kilheid van Juno best een beetje voorstellen als ik de posting van Azorca lees. Maar ik denk dat ieder gezin het doet zoals het best bij dat gezin past. Dat betekent toch niet dat er wat cynische postings gepost moeten worden???
Lijstje
Tja, als het in jullie gezin zonder lijstjes, kalenders etc. kan, prima. Maar het kan een heel handig hulpmiddel zijn. Net als een boodschappenlijstje, planner etc. Sommige kinderen/volwassenen hebben nu eenmaal om de een of andere reden wat meer behoefte aan structuur, planning en duidelijkheid en dan zijn dit soort zaken gewoon erg prettig. Wij maken hier best veel gebruik van dit soort hulpmiddelen, aangereikt door onze orthopedagoog. Dit soort "handvaten" worden veel gebruikt bij kinderen met AD(H)D/autisme en "gewone" kinderen kunnen er ook veel baat bij hebben. Want kinderen hebben weleens de neiging om zaken te vergeten. Niet alleen kinderen trouwens; zonder boodschappenlijstje en agenda ben ik nergens
Heeft totaal niks met kilheid te maken! En hier is het netjes, maar niet overdreven georganiseerd/opgeruimd/schoon. Het een hoeft het ander niet uit te sluiten.
Lijstjes
vind ik niet kil . Wel schools. Hier overigens wel agenda en kalenders hoor! Dat soort dingen onthouden we niet uit het hoofd. Maar de dagelijkse routine herhaal ik gewoon mondeling. Bij ons werkt dat. Maar ik verwacht ook beduidend minder van mijn kinderen in de ochtend dan Azorca.
Hier
gaat de wekker om 07.00 uur. Kleren van dochter 
heb ik de vorige avond al klaargelegd, dus daar kan ze zo inschuiven. Beddenopmaken doen wij eigenlijk nooit. Dan hobbelen we naar beneden waar dochter voor de tv ploft, aan de salontafel haar boterham opeet en een beker drinken wegwerkt. Ik pak haar tas in en drink dan zelf een kop koffie. Ik vertel haar om 8.00 uur dat ze haar schoenen aan moet doen, daar doet ze soms een kwartier over. En om 8.15 uur gaan we naar school.
Dochter doet hier dus niet zoveel 's ochtends, net als ik Ik ga pas functioneren als dochter weg is en ik een 2e kop koffie op heb.
Dendy
Beemer ot
Om eerlijk te zijn geloof ik niet dat Terpi gelooft in het goede van de mens Juno.
Verwachten we te veel?
Als je verwacht dat je kinderen het hele ochtendritueel zonder enige aansporing voltooien, denk ik idd dat je te veel verwacht van kinderen van 6 en 8 (afh. van de kinderen).
Hier is het trouwens zo dat hoe later ik ben (eh... tot een bepaald moment) en hoe meer haast ik heb, des te eerder we op school zijn. Als we vroeg zijn en alle tijd hebben, gaan de kinderen spelen en ik vergeet de tijd op het laatste moment dan ook en dan moeten we nog superhaasten om op tijd te komen!
Jesse (kinderen van 8, bijna 6, en 4)
Hier
meestal geen probleem 's ochtends met 2 meiden van 6 en 2. We staan rond half 8 op, ik doe bij beide de deur open en probeer ze wakker te krijgen. De oudste ligt soms al te lezen, als ze nog slaapt duurt het wel even voor ze wakker wordt. De jongste wordt wel redelijk makkelijk wakker, heeft soms nog geen zin om op te staan en steekt dan demonstratief het kontje in de lucht (ze slaapt op de buik), heel schattig! Oudste kiest zelf haar kleding uit, kleedt zich aan, poetst tanden en gaat naar beneden. Als ik er dan nog niet ben met Jongste gaat ze zelf een boterham smeren. Ik kleed de jongste aan, die gaat ook nog even op het potje. Dan gaan we naar beneden, boterham eten, ik maak de tas voor Oudste klaar en we gaan om 8:15 de deur uit. 's Ochtends doen we geen tv aan, als de kinderen nog tijd over hebben gaan ze even spelen of lezen.
Zucht
Zoon wordt deze maand tien. Ik sta op om 6.20u. Als hij niet uit zichzelf wakker wordt laat ik hem nog liggen. Ik leg zijn kleren klaar (in volgorde van hoe ze moeten worden aangetrokken want anders...), dan maak ik zijn tas voor school klaar. Ik zet zijn boterham klaar en tegen kwart voor zeven haal ik hem uit bed. Dan eet ik zelf terwijl ik tussendoor kijk hoe het aankleden vordert. Daarbij moet ik hem regelmatig wijzen op het feit dat hij z'n pull over z'n pyjama zit aan te trekken of dat hij zich opnieuw aan 't uitkleden is. Daarna maak ik me verder klaar terwijl ik om de twee minuten een aanmoediging om te eten roep. Om ten laatste 20 na zeven zijn we de deur uit (hoop ik).
Nu is het wel zo dat zoon ADD heeft en ook als enig kind afleiding genoeg vindt. Dat kind kan nog ruzie maken met zichzelf. Hij zit gewoon zelden op dezelfde planeet als ik en heeft het korte termijn geheugen van een goudvis.
Ik probeer hem langzaamaan routines aan te leren maar oefen vooral in 't weekend omdat daar in de week gewoon geen tijd voor is. Ja, moest hij ze beheersen wonnen we veel tijd, dat weet ik wel maar ondertussne moet ik wel een trein halen.
Een wonder
Soms vind ik het wel jammer dat er zo veroordelend over een aanpak wordt geschreven. Mach en Juno, je hóeft toch niet te zeggen dat je het schools en kil vindt. Dat voegt niets toe aan de discussie. Ik heb toch ook geen oordeel uitgesproken over de manier waarop jij je opvoeding aanpakt Juno. Zo zou ik het nooit doen, dat vind ik reuze-ongezellig, wij kletsen liever met elkaar. Maar tot nu toe was er voor mij geen aanleiding om daar iets over te zeggen. Ik ben blij dat anderen voor mij in de bres sprongen.
Het ging mij om tips om het handiger aan te pakken. Die vond ik in de aanpak van de moeder met een ADHD-kind. Mijn kinderen hebben geen ADHD, maar kunnen wel chaotisch zijn, net als ik. Dit lijstje helpt geweldig. Het is hier nu al twee ochtenden supergezellig, om een aantal redenen. Het belangrijkste is dat we de kinderen de verantwoordelijkheid hebben gegeven om alles op tijd af te hebben en hun tijd in te delen. Dat vinden ze prettig. Ze zijn heel verschillend. De een vindt het heerlijk om alles achter elkaar af te maken, de ander blijft het liefst nog een beetje boven rommelen en maakt dan een eindspurt. Het lijstje helpt daarbij heel erg.
Wij waren tot nu toe vaak de hele tijd door aan het aansporen. Dat hebben we de afgelopen twee ochtenden niet gedaan. Dat komt de sfeer enorm ten goede. Verder word ik zelf van haasten heel erg chagrijnig en onredelijk, omdat ik het overzicht kwijtraak denk ik. Met dit lijstje is het gevoel van haast en gebrek aan overzicht verdwenen en ben ik dus ook beter te pruimen.
Uiteindelijk zaten we de afgelopen ochtenden gezellig met zijn allen aan tafel te ontbijten en hebben we oa gepraat over de uitslag van de verkiezingen. Onze kinderen zijn nogal vragenstellers, dus dat zijn altijd leuke gesprekken.
Vanochtend was het wonder geschied: iedereen had alles gedaan wat er moest gebeuren, zonder dat we ze hadden hoeven aansporen. Kennelijk is het dus niet te veel wat we van hen verwachten.
Kil of schools? Helemaal niet. Integendeel. De sfeer is met sprongen verbeterd. Erg gezellig. Dit houden we erin.
Overigens, lijstjes maken van wat je exact gaat doen (van uur tot uur) is een heel gebruikelijk instrument bij timemanagement. Timemanagement is niet alleen iets voor drukbezette managers. Ik heb zelf baat gehad bij een cursus, omdat ik te chaotisch met mijn tijd omsprong en daardoor eigenlijk nergens echt aan toe kwam. Terwijl ik tijd genoeg had. Er zat iemand naast me bij die cursus die juist altijd alles op tijd af had, maar niet wist wat hij moest doen met de tijd die hij over had. Die bleek daar net zo gestresst van te raken als ik van mijn gebrek aan tijd. Things-to-do lijstjes maken is dus handig voor verschillende types. Niks mis mee.
Als het zonder kon, dan zou ik het zonder doen, dat heb ik al eerder verzucht, maar ja, ik ben nu juist deze posting gestart omdat het zonder hulpmiddelen niet lekker liep. Moet ik het nu maar weer afschaffen omdat sommigen het kil en schools vinden? Dacht het niet. Het is zoveel gezelliger geworden.
Azorca
Azorca
Die link met time-management is een goeie Waar het om gaat is dat iedereen voor zichzelf moet bepalen wat wel en niet werkt. Daarnaast heeft ieder kind duidelijkheid en structuur nodig; de een in meerdere, de ander in mindere mate. Mijn zoontje heeft een aandachts/concentratiestoornis en heeft veel baat bij planners, lijstjes en het vantevoren duidelijk maken wat er wanneer gaat/moet gebeuren. Het is dat zijn hoofd vastzit anders zou hij die vergeten Dit voorkomt gewoon een hoop onduidelijkheid, frustratie en ruzie. Dus de sfeer wordt er voor iedereen beter op. Kil, schools? Nonsens. Gewoon fijn doorgaan met je lijstje hoor!
Azorca en alle anderen
Inderdaad, 's avonds al een en ander klaarleggen (doe ik zelf hoor). Als de kinderen (8 en 9) zich 's morgens douchen resp. aankleden (de een doucht ivm nachtzweten en de ander heeft de avond ervoor gedoucht), ga ik naar beneden om thee te zetten en brood te smeren. Ik zorg dat alles klaar staat als mijn man beneden is en dan zitten we met zijn vieren aan tafel. Alleen mijn GOUDEN tip is: als je de kans hebt en niet hoeft te werken of weg moet: Ontbijt als de kinderen naar school zijn.
Ik vind het heerlijk! Geen gestress (is bij ons sinds een jaartje ofzo pas over!), en ik heb dan echt even een half uurtje voor de dag begint. Ook kleed ik me pas aan als de kinderen naar school zijn. Dat is een luxe die je pas hebt als ze oud genoeg zijn om alleen te gaan, dat realiseer ik me ook wel! Als ze dan een keer wel gebracht moeten worden trek ik een trainingsbroek aan. Ik vind het prettig veel tijd aan mijn uiterlijk te geven 's morgens, dus ik vind het prettig als ik daar tijd genoeg voor heb!
