Dilemma = altijd bij ons thuis iets te snoepen of drinken
Bij ons thuis is, mede vanwege PDD NOS oudste, duidelijkheid over snoepmomenten. Kinderen weten het precies, na de lunch een snoepje, 's middags uit school een chocolaatje en als ze dan nog trek hebben fruit (eten ze dagelijks met net zoveel plezier). In het weekend een chippie. Nu spelen ze met kinderen uit de buurt waarvan de ouders niet willen dat ze niet veel snoepen en dus vaak ook nee zeggen als ze erom vragen. Soms wel ja en dan vaak op een tijdstip waarop wij al bijna gaan eten. Kinderen gaan vervolgens ergens anders vragen, iets dat wij onze kinderen geleerd hebben dit vooral niet te doen. Ze doen het mede ook niet omdat ze weten thuis toch elke dag wel wat te krijgen.
Maar..............de kinderen van de twee andere gezinnen weten intussen ook dat er wat te halen is en proberen via onze kinderen alsnog aan hun trekken te komen. Je kent het wel, via kind vragen of ze iets mogen. Ik zou bijna zeggen: begrijpelijk, maar echt leuk vind ik het niet. Die duidelijkheid is bij ons nodig, maar nu lijkt het alsof wij een beetje de fouragevoorziening van de buurt zijn, haha! Sowieso valt het me op dat zoveel kinderen gewoon vragen om snoep of drinken. Nou ja, vragen? Ze zeggen doodleuk dat ze dorst of honger hebben.... Daar ga ik sowieso al niet op in. Onze kinderen weten dat ze het netjes moeten vragen en dat we op dit soort algemene kreten niet reageren. Het is zo erg dat ze hun vriendjes en vriendinnetjes daar zelf al op wijzen! Mijn oudste kijkt ook al veelbetekenend naar mij als ze ziet dat ik gehoord heb dat een vriendinnetjes haar zachtjes gevraagd heeft om een snoepje te vragen!
Nu even geen discussie over wel of geen snoep/chips, maar gewoon de vraag wie dit herkent en wat jullie daarmee doen. Ik verwacht geen concrete oplossing, want elke ouder moet zelf weten hoe hij/zij omgaat met snoep/chips ed. Maar ik ben gewoon benieuwd wie dat nog meer meemaakt. Bedankt,
Sloddervos
Ik heb nee gezegd!
dat is altijd mijn antwoord als er wordt doorgezeurd, zowel door eigen als door buurkinderen. En dat blijf ik herhalen totdat het stopt. Wat niet wegneemt dat ik het bloedirritant vind. Niet dat er om iets gevraagd wordt, maar dat een kind dan geen "nee" accepteert. Maar ja, dat doen mij eigen kinderen ook wel eens (hopelijk alleen thuis!).
Sloddervos
Na je reactie denk ik nu dat ik het snap. Je bedoelt dat de buurkinderen bij jou komen, omdat ze weten dat het bij jullie over 5 minuten snoep-tijd is? Dus om 5 voor 3 op zaterdag, zakje chips krijgen om 3 uur en dan kwart over weer naar huis? Dat idee?
Of, door de week, thuis iets/niets krijgen, en het dan maar bij jou en jouw kinderen gaan proberen?
Tsja, daar zou ik ook NEE tegen bijven zeggen. Als je bij ons speelt deel je mee, maar je komt hier niet om het snoep.
En ik geloof meteen dat ze dat niet meteen snappen; dat geldt voor sommige volwassenen ook nog steeds. Die blijven ook zeuren, dus dat zijn vroeger die kinderen geweest- nooit wat bijgeleerd!
Algebra.
Vragen of zeuren
Ja, ik vind dat er wel een verschil is tussen vragen en zeuren. Als ze met een groepje de hele middag leuk buiten gespeeld hebben en ze komen dan iets te drinken vragen, best. Maar inderdaad een vriendje dat een kwartiertje na een eet/drink moment het: vraag je moeder om .... riedeltje begint,nee dan krijg je niets.
Hier inderdaad ook een kindje in de buurt waarvan de moeder vertelde dat ze geen snoep in huis heeft, en dat kindlief daar ook nooit om zou vragen. Mogen jullie drie keer raden wie hier een paar week geleden in de zandbak : vraag je moeder eens om een snoepje etc etc.
Het eerdere gesprek met haar moeder was nogal belerend, als jouw kinderen hoeven bij ons niet te komen, want wij hebben het niet hoor. Hoewel ik aan ouders eigenlijk nooit vertel dat hun kind ergens om zeurde, kon ik het in dit geval toch even niet laten.
Ik heb zo'n bedeldochter 
Mijn dochter is echt een veelvraat. Vooral als ze op bezoek is bij anderen vindt ze al het eten interessant en gezellig, want anders dan thuis. Ach het arme kind krijgt thuis nooit wat zou je denken. JAWEL dus ze vindt het gewoon leuk om andere dingen te eten. Dus ik krijg reacties als:
Wat leuk je kind lust en eet echt alles op. Ze at wel tien augurken.
Maar ook: goh ze had wel erge honger en at wel 3 broodjes op. Doet ze dat thuis ook, zo vragen om eten? En ook: ik gaf haar toen maar een banaan maar toen wou ze er nog een.
Tja denk ik dan???
Zelf ben ik ook verbaasd over hoeveel trek ze heeft. Het lieve kind is niet dik dus het is meer een probleem voor anderen 
Als ik eten meegeef kijken mensen me weer verbaasd aan: zo van dat hoeft toch niet. Ja, maar ze eet zo veel.
Dochter weet inmiddels dat ze geen eten meer mag aannemen op straat van buurkinderen zonder het aan mij te vragen.
Eerlijk gezegd heb ik liever dat iemand mijn kind een glas water geeft als het nog dorst heeft nadat het al limonade gehad heeft. Denk toch aan die arme kindertandjes denk ik dan.
Als bij mij thuis zo'n veelvraat vriendje komt. Al snoep fruit koek en limo gehad en nog trek. Ik heb nog wel brood met pindakaas en een glas water. Mooi dat ze dan ineens geen trek meer hebben Uitzonderingen, ik heb wel eens 4 boterhammen met pindakaas aan een kind gegeven en hij had nog honger. Toen zij ik Tja als ik je nog meer geef is je moeder niet blij want dan eet je je avondeten niet op. Werkt ook goed.
