Dochter (5) heeft misschien NLD. Ervaringen?
Mijn dochter zit nu in groep 2 van de basisschool. In groep 1 heeft ze het hele jaar bijna niks gedaan. Nu in groep 2 doet ze wel haar werkjes, maar heel langzaam en moeizaam. Verbaal is ze wel heel sterk. Een avondje googelen leerde mij dat dit gedrag wel eens verband zou kunnen houden met NLD (Non-Learning Disorder). Wie heeft hier ervaring mee en kan iets vertellen over de verdere ontwikkeling, met name op school?
Een bezorgde Filoen
Filoen
tja, een beetje googlen geeft misschien herkenning, maar dat kan bij een helebooel stoornissen zo zijn. Als je daadwerkelijk denkt aan NLD dan zou je kunnen vragen of jullie en de docent van school vragenlijsten kunnen invullen. Deze lijsten worden gegeven door de orthopedagoog van de onderwijskundige dienst van het samenwerkingsverband waar de school onder valt.
De uitkomst van de lijsten kan een indicatie geven of je kan denken in de richting van NLD.
Hier een negenjarige waarvoor we nu twee keer de al eerder genoemde lijsten hebben ingevuld. Een keertje in her regulier onderwijs en vorig schooljaar toen hij een half jaar al op het speciaal basisonderwijs zat.
Er bestaat een grote kans op NLD bij hem. Wij hebben besloten in elk geval een jaar te wachten voordat we het pad van een diagnose opgaan. Eerst even rust en tijd gunnen om helemaal lekker in zijn vel te zitten op zijn nieuwe school.
Ik herken veel van zoon in NLD, maar ook enorm veel juist niet. Ik heb toevallig vorige week een boekje van de bieb geleend. Misschien is dat ook iets voor jou om te lezen: Mijn kind heeft NLD van Karl Baert.
Als je nu al wat concretere vragen hebt, kan ik wel proberen ze te beantwoorden, vanuit onze ervaringen.
groetjes van Purk
Dank je purk
Hoi Purk,
Dank je voor je reactie.
We zijn bezig met de vragenlijsten. Ook wordt ze extra opgeroepen voor de schoolarts om medische oorzaken uit te sluiten. Ik ben ook een boekje van de bieb aan het lezen over NLD. Waar wij (nu al!) mee worstelen is de vraag of het verstandig is om haar nog een jaar te laten kleuteren en dan wel of niet bij dezelfde leerkracht. Dat zou dan nl. het derde jaar worden bij dezelfde leerkracht, maar aan de andere kant voelt ze zich nu pas veilig in deze klas en als ze dan weer opnieuw moet beginnen bij een andere juf, kost haar dat heel veel moeite (en tijd).
Ik heb al vanaf de peutertijd het gevoel dat er iets niet helemaal pluis is met haar, want ze heeft soms ook wat autistische trekjes, maar dat kan dus ook bij het NLD horen. Ik zou eigenlijk zo vroeg mogelijk de diagnose willen hebben, zodat ze ook zo goed mogelijk begeleid kan worden. Het is niet zo ernstig bij haar dat er over speciaal onderwijs gesproken wordt, nog niet tenminste.
Dank voor het lezen.
Groet, Filoen
Herkenbaar
zoon heeft inderdaad een jaar langer gekleuterd. Toenertijd dachten wij en school zeker niet aan speciaal onderwijs. Dat is pas naar voren gekomen toen in groep 3 en 4 bleek dat hij ernstige rekenproblemen en een zeer matig ruimtelijk inzicht heeft. Dat in combi met een berg faalangst. Dat maakte het plaatje compleet om aan speciaal onderwijs te gaan denken.
Ik herken dat je schrijft dat je al een tijd voelt dat er iets niet pluis is. Zelf heb ik bij de tweede keer groep 2 tijdens een tienminutengesprek een keer de vraag gesteld: zien jullie zoon zijn hele lagere school periode hier afmaken. De juf viel bijna van haar stoel van deze vraag. Ik heb dus ook al langere tijd voor de overstap naar speciaal onderwijs het gevoel gehad.
Weet je...ik ben ontzettend blij dat hij daar zit. Hij wordt op zijn eigen niveau benaderd. Rekenen is helemaal aanepast. Hij voelt zich er ontzettend prettig en hij leert weer. Dat laatste was helemaal verdwenen. Zelfs met lezen bleef hij op steken, terwijl hij dat zichzelf helemaal heeft aangeleerd. Hij zat drie maanden op speciaal onderwijs en ging van AVI4 naar AVI 8. Kan je nagaan wat een belemmeringen faalangst, onzekerheid en negatieve gevoelens kunnen opleveren.
Ik denk zeker dat je de gevoelens van een NLD-er niet moet onderschatten. Deze zijn erg bepalend voor hun leerproces en hun hele zijn.
Goed, ik kan er nog veel meer over schrijven. Het blijft zoeken. Maar wat ik je mee wil geven. Kijk naar wat je kind nodig heeft. Waar gedijt je kind het beste. En dat maakt dat je soms keuzes moet maken die je in eerste instantie niet wenst voor je kind. Eigenlijk moet je je beeld bijstellen dat je had toen je kind kreeg. Je gaat afwijken van het 'normale pad' en dat doet pijn. Maar goed, dat hebben, denk ik, bijna alle ouders van kinderen die extra zorg behoeven.
Succes met het maken van de juiste keuzes voor je dochter.
groetjes van Purk
