Dochter kan 'het grote geheim' niet bewaren
Mijn dochter is 8 (groep 5) en heeft dit jaar ontdekt dat de Sint niet bestaat. Een vriendinnetje heeft het haar verteld (die kan het geheim dus ook niet bewaren). Toen ik daar achter kwam heb ik er met haar over gesproken en uitgelegd dat het een geheim is en dat ze er niet met kleine kinderen over mag praten. De dag erna hoorde ik dat ze het al aan een meisje uit de straat (net 7) had verteld. Nogmaals met haar gesproken. Twee dagen daarna hoorde ik dat ze het (samen met haar vriendinnetje) aan nog een ander meisje uit de straat hadden verteld. En nu vanmiddag kwam mijn oudste dochter de trap af dat ze het aan ons overblijf vriendje aan het vertellen was (ook net 7). Ik haar weer naar beneden geroepen dus. 'Maar ik zeg alleen maar dat IK niet meer geloof', was haar reactie. Ik krijg haar maar niet aan het verstand hoe ze hier mee om moet gaan. Ze snapt dat het een geheim is, maar niet dat het dus een soort toneelstukje is waar je aan mee moet doen. En dat je helemaal niet moet praten over geloven, hulp-sinterklazen, geschminkte pieten, etc. Ik heb het haar nou al op 4 verschillende manieren proberen uit te leggen, maar het komt gewoon niet door. Ik baal daar verschrikkelijk van, want wil helemaal niet dat ze al die andere kinderen ook van hun geloof afbrengt. Als het nou kinderen van haar eigen leeftijd zijn, vooruit, die zijn er misschien toch al aan toe. Maar dit zijn kinderen uit groep 3 of 4, die nog volop geloven.
Ik heb haar nu maar gezegd om dan maar helemaal niet meer over Sint en Piet te praten, maar dat is natuurlijk ook niet haalbaar. HELP, wat kan ik hieraan doen?!?!
Reactie
Ik vind het ook beter dat kinderen niet vertellen aan andere kinderen dat sinterklaas niet bestaat. Ik instrueer mijn zoon ook om niet aan jongere kinderen te vertellen dat sinterklaas niet bestaat. Echter ik kan me voorstellen dat in zijn enthousiasme of op een onnadenkend moment hij het toch zou zeggen. Hij is niet goed in geheimen bewaren. Hoewel ik vind dat hij het niet moet zeggen en ik hem ook uitleg waarom dat niet leuk is zou ik niet boos op hem worden als hij het wel zou zeggen. Hij heeft dan namelijk gewoon gelijk. Het is gewoon een normaal en acceptabel risico dat op een school kinderen de kans lopen dit van klasgenootjes te horen te krijgen.
Overigens is mijn ervaring dat je een ware gelovige 100x kan vertellen dat Sinterklaas niet bestaat maar dat dit niks aan het geloof afdoet.
Mijn dochter kwam een keer thuis met een verhaal over klasgenootje x die had gezegd dat Sinterklaas niet bestond. Dochter vertelde dit verhaal met heel veel medeleven. Arm klasgenootje X, hoe kon ze dat nu toch denken? Wat zielig voor haar want nu zou sinterklaas misschien geen cadeautjes meenemen.
Ik ben het overigens niet eens met de vergelijking God/Sinterklaas. Ik vind dat echt op een heel ander niveau staan. Overigens gebeurd het op school ook wel eens dat een kind roept tegen een gelovig kind dat God niet bestaat of een gelovig kind tegen een ongelovig kind zegt dat hij naar de hel zal gaan of weet ik veel. Dat is niet goed maar het gebeurd. Maar ik snap de parallel God/Sinterklaas sowieso niet echt. Het geloof in God geef je als diepe overtuiging door aan je kinderen terwijl het geloof in sinterklaas meer als een charmant sprookje wordt doorgegeven dan uit een echte innerlijke overtuiging neem ik aan.
Maylise
Maylise
voor een kind wat in sinterklaas geloofd is het wel hetzelfde. Voor de ouders natuurlijk niet. Verder snap ik best dat je zoon het wel eens vergeet maar dat komt al heel anders over dan je eerdere posting.
Geen geheimen
Wij hebben onze kinderen van jongs af aan, het ware verhaal van Sinterklaas laten meespelen. Het is een spel, maar voor hen is het echt geen optie om andere kinderen maar eens even te vertellen hoe het echt in elkaar zit. Ik denk dat kinderen die op zekere leeftijd wel achter de waarheid zijn gekomen, dat veel interessanter vinden om te vertellen dan kinderen zoals die van ons. Maar die van ons mogen ook niet plompverloren over de door ons aangehangen evolutietheorie praten: we wonen in een gristelijke omgeving waar de meeste kinderen wel wat vaster met den Bijbel worden grootgebracht dan wij er mee omgaan. In die zin zijn ze wel gewend dat andere kinderen anders worden opgevoed.
Onze kids wilden wel van me weten waarom andere kinderen er eerst wel in moesten geloven, en dan ineens niet meer. Zij hebben niet de idee dat het vieren van Sinterklaas veel leuker is als je er wel in gelooft.
Ik heb ooit met een collega wel een aanvaring gehad, die stelde dat ik mijn kinderen iets ontzettend leuks onthield omdat wij het ware verhaal altijd openlijk hadden verteld, maar de meeste collega's zouden het zelf ook wel zo hebben willen aanpakken als de sociale druk niet zo groot was.
Geen geheimen?
Eerlijke moeder, maar je kinderen mogen niet praten over de evolutie theorie? (iig niet plompverloren dan, maar dat doen kinderen toch?) Je bedoelt dus geen geheimen binnen het gezin maar daarbuiten juist wel?
Tijgeroog
Maylise: "ik vind niet dat het de verantwoordelijkheid van Rivala en haar zoon om dat geloof van mijn kinderen in stand te houden."
Nee, maar het is ook niet hun verantwoordelijkheid om het om zeep te helpen. Er dan maar niets over zeggen lijkt me ook een optie. (en eentje die ik prefereer)
Volgens mij heb ik toch nergens beweerd dat ik vind dat mijn kinderen het zomaar tegen andere kinderen mogen zeggen, er word hun echt wel verteld dat ze het niet zomaar mogen vertellen. Maar ik denk dat ouders die dat dan heel vervelend vinden e rook rekening mee moeten houden dat het om eenkind gaat en die kunnen niet overzien dat wat zij zeggen voor anderen vervelend is. Nu zullen er wel weermensen zijn die dan zeggen dat je een kind dus niks daarover moet vertellen, maar dat vind ik dan dus weer te ver gaan.
Omdat wij dus blijkaar de minderheid zijn in het verhaal Sinterklaas, moeten wij dus onze mond maar houden......
Rivela
"Omdat wij dus blijkaar de minderheid zijn in het verhaal Sinterklaas, moeten wij dus onze mond maar houden...... "
Tsja, je woont nou eenmaal in Nederland. Als ik op vakantie ga naar een ander land pas ik me ook aan de gewoontes daar aan, bijvoorbeeld door rekening te houden met m'n kledingkeuze.
Tuurlijk snap ik dat je kind nog een kind is en dat kinderen makkelijk hun mond voorbij praten. Maar ik vind het leuk als m'n kinderen nog even onwetend zijn, ook door hoe ik dat vroeger zelf ervaren hebben. Dus ik heb liever niet dat andere uitgebreid gaan vertellen dat Sinterklaas niet bestaat. En je kind mag heus wel wat zeggen, maar ik vind het ook weer niet nodig dat hij dat de hele dag door doet, waar jij blijkbaar geen moeite mee hebt.
Ik denk dat het ook om jouw reactie daarin gaat. Als ik bij jou kom "klagen" en je zegt "Ja, dan heb je pech, mijn kind mag zeggen wat hij wil en ik heb niets met jouw kind te maken" komt dat heel anders over dan dat je zegt "Goh, wat vervelend, maarja, je weet hoe kinderen zijn..."
Tijgeroog
Ik heb helemaal niet gezegd dat mijn kind het de hele dag mag roepen...Ik heb ze echt niet gezegd dat ze dat maar rond mogen roepen op school. Maar waar het mij om gaat is dat wij dus wel rekeing moeten houden met anderen maar zij dat niet hoeven te doen met mij (of andere niet gelovigen).
En ik heb ook niet tegen ouders gezegd dat het hun probleem is, het is wat ik denk.... niet wat ik zeg... juist omdat ik weet dat ik dan net zo'n reactie zou krijgen zoals ik hier krijg.
Als ik mijn kinderen steeds ga zeggen dat ze het niet mogen zeggen, doen ze het juist, dat zijn kinderen...
Je zegt:Tsja, je woont nou eenmaal in Nederland.
Wil dat dan zeggen dat ik overal respect voor moet hebben als ik dan ergens voor in de minderheid behoor? Dus als iemand in God of Allah geloofd en zij de meerderheid zijn moet ik mijn mond dichthouden?
Maar nog een keer voor alle duidelijkheid, als mensen hun kinderen willen laten geloven is dat hun keuze net zoals het onze keuze was dat niet te doen.
En zoals ik zojuist al zei... ik denk het maar zeg het niet.... behalve hier dan
Zucht terug pelle
Volgens mij heb ik een aantal dingen ook al een paar keer beantwoord, weet het niet hoor.
Wie zegt dat ik dat niet tegen de kinderen heb gezegd?
"Vertel nou eens WAAR ik geen rekening houd met jou?" sorry hoor rare vraag, ik ken je niet, dus kan ook niet zeggen of je wel of geen rekening met mij houdt. Het is nu eenmaal zo dat mensen die niet-geloven zich blijkbaar moeten aanpassen aan de gelovigen.
Maar ja ik houdt er maar over op want zoals ik al een aantal malen heb gezegd, het is een discussie zonder einde.
iedereen een fijne Sinterklaas!
Nee dat merk ik pelle
Waar het mij om gaat is dat mensen mij aanspreken omdat mijn kind had gezegd dat Sinterklaas niet bestaat. Snap ik wel, maar men begrijpt blijkbaar niet dat het voor mijn kind ook wel lastig is. Had ik dan daarom mee moeten gaan in een verhaal waar ik zelf niet achtersta?
Ik denk dat mensen die wel in Sinterklaas geloven er ook aan moeten denken dat er ook mensen zijn die niet mee gaan in dat verhaal en een andere manier er mee omgaan.
Maar zoals ik jou vragen zie dan snap ik ook wel dat dat lastig te begrijpen is, maar dat is dus wat ik bedoel. Het is zo dat mijn kind zijn mond dicht moet houden tegenover andere kinderen( zeg ik ook wel), maar al shij dan wel eens zijn mond voorbij praat, en ouders op hoge poten naar mij toe komen begrijpen zij niet dat wij dus op een andere manier er tegen aan kijken en het dus op een andere manier verteld is aan de kinderen. Mijn kinderen zien het hele Sinterklaas gebeuren dus anders dan de kinderen van de mensen die wel hun kinderen laten geloven.
Om dan antwoord te geven op jouw vragen...
"Vertel dan eens waar wij (als gelovigen, daar hoef je mij niet voor te kennen) geen rekening met jou houden" dat er mensen zijn die dus anders met het verhaal omgaan daar wordt geen rekening mee gehouden. Kijk jij bent niet op hoge poten naar me toe gekomen, maar ik heb het dan over de mensen die dat wel doen. Als mensen begrijpen dat niet iedereen daar in meegaat, dan weten mensen ook dat hun kinderen dus kinderen tegen kunnen komen die niet geloven. Ik kreeg zelfs een ouders die een itjd in Engeland hebben gewoond en in de Kerstman geloven, en die vroeg dus of de kinderen in de klas daar rekening mee wilden houden. Kijk en dan denk ik: als er dus maar een paar kinderen zijn die in de kerstman geloven en de rest niet, omdat dat met de kerstman hier niet zo erg gevierd als met Sinterklaas. Dan moet de rest zich aanpassen. Maar stel je voor dat ik in de klas ga vragen: Zoonlief geloofd niet meer in Sinterklaas kunnen jullie daar rekening mee houden en hem niet het Sinterklaas verhaal van jullie vertellen dan krijg ik iedereen over me heen....Ook al geloof je niet, je wordt toch "gedwongen" mee te gaan in het verhaal.
Het gaat mij ook niet zo zeer om het feit dat er rekening gehouden moet worden met mij en ik kan ook niet precies zeggen waarin ik wil dat er rekening gehouden wordt.
Het is ook onze eigen keus geweest om het op deze manier te doen, en we proberen ook zo veel mogelijk rekening te houden met anderen. Maar het zou ook wel eens leuk zijn als je je niet steeds hoeft te verdedigen of uit moet leggen hoe je kind het ziet en waarom hij dan iets verteld. Want er wordt dan gedaan alsof hij iets fout doet... terwijl hij alleen maar eerlijk is.
ik hoop dat je het nu een beetje snapt Pelle, misschien is het ook wel lastig te begrijpen als je zelf niet in mijn situatie zit.
Maar ik moet wel zeggen dat ik het wel leuk vond even in discussie hierover te gaan met je.
Goed voorbeeld
Rivala, jou voorbeeld van de kerstman illustreert nou precies wat ik bedoel. Die mensen waar jij op doelt zouden zich er wat mij betreft neer moeten leggen dat de meerderheid in Nederland niet in de Kerstman gelooft. Ze kunnen niet verwachten dat alle andere kinderen zich daar aan aanpassen. Dan moeten ze daar een eigen weg in vinden. Evenzo ben jij met zoon in de minderheid m.b.t. het niet geloven in Sinterklaas en dan zullen jullie je dus moeten aanpassen. Dat betekent ook dat je zoon zijn mond zal moeten (proberen te) houden. En als hij dat niet doet dat is het misschien overdreven om op hoge poten bij jou te komen, maar ik zou jou er persoonlijk ook (vriendelijk!) op aanspreken. En zo is mijn dochter van 9 de enige in de klas en heeft ze dus pech want niemand hoeft voor haar te doen alsof de Sint wel bestaat.
Kien
Nou
mijn dochter heeft het net vrijdag gehoord op school van een klasgenootje. Het was de eerste vraag waarmee ze, na het weekend bij haar vader hier binnen kwam vallen en omdat ze acht jaar is en er pertinent om vroeg, kon ik het niet langer verhullen.
Ik vind het jammer voor haar, ze geloofde nog zo hevig, ging er zo in mee. En ze is acht, nog een keertje gelovig was fijn voor haar geweest.
Ik weet dat een aantal van haar klasgenootjes er al achter zijn. Ook vriendjes en vriendinnetjes van haar, die zich blijkbaar voor kunnen stellen dat het kies is het nog even voor zich te houden.
Is het toeval dat ze (en een aantal andere kinderen) het te horen krijgt van net dat jongetje dat altijd mot schopt, sommige lessen onmogelijk maakt etc. Met van die ouders die gewoon op zeven meter afstand blijven staan kijken als jij een voetbal van dat zoontje tegen je knar krijgt en niet even zeggen 'gaat het?' of 'bied even je excuses aan'. Nee ik denk dat dat geen toeval is in het geval van mijn dochter en klasgenootje. Dit is een bot jongetje dat niet wordt bijgestuurd of socialer gemaakt wordt.
Maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat er kinderen zijn die het gewoon echt niet voor zich kunnen houden. Dan is het een typisch geval van jammer maar helaas.
MR
Ach pelle!
Ik vind dat je vreselijk overdrijft. Zoals wel meer mensen mi, als het om de goedheiligman gaat! (tsja, hij is ook zo leuk!)
Kreeg laatst nog het verhaal van de juf hier dat mijn zoon het geheim door aan het vertellen zou zijn in de klas. (groep 3,4 en 5 samen, dus ligt nogal lastig) Dat had ze gehoord van een aantal vriendinnen van hem. Haha, maar juist door die vriendinnen was hij op de hoogte gebracht dus. Vond ik helemaal niet erg, liever had ik nog een jaar gewacht (hij is 8) maar zo gaan die dingen nu eenmaal. (en ik hoorde het zelf al zeker 2 meisjes tegen hem zeggen, is dus niet zijn verhaal) Een paar keer heeft hij bij me gechecked en toen ik het gevoel had dat ik echt moest gaan liegen om nog verder te komen heb ik open kaart gespeeld. En tuurlijk heb ik hem op dat moment gezegd het niet door te vertellen. En nog eens toen juf me dat zei. Maar hallo, we hebben het over best nog kleine kinderen! Die sowieso alles eruit flappen.
En nu voel ik me nog minder plaatsvervangend schuldig nu dochter van groep 3, die dus ook samen met groep 4 en 5 zit, ook met allerlei verhalen thuiskomt van kinderen die beweren dat HIJ niet bestaat. Ze gelooft nog geloof ik, maar het zaait uiteraard twijfel. Ach, het hoort erbij. Kinderen praten over zoveel dingen. Ze zullen elkaar ook wel inwijden in andere geheimen, beetje lastig denk ik voor hen om goed onderscheid te maken. (en de echte gelovers laten zich niet van de wijs brengen door niet-gelovers, zei mijn zoon ter verdediging, en ik geloof dat hij gelijk heeft. Zou mooi zijn trouwens als we niet meer mochten gaan roepen dat god niet bestaat.
Pelle
Volgens mij snappen we elkaar gewoon niet zo goed
Leugentjes voorhouden; dat heb ik sowieso geprobeerd te voorkomen al die jaren. Tuurlijk vulde ik hun schoen, ik speelde mee. Maar heb niet heel actief allerlei verhalen bedacht, zeker niet op vragen van hen, altijd teruggespeeld. Hun vader en oma enz deden wel actiever mee trouwens, dus dan had mijn zoon het van oma moeten horen
Ik heb een beetje moeite met de term leugens wb dit heel magische gebeuren. Maar als je het daarover wilt hebben; volgens mij doet de hele maatschappij daaraan mee. Echt niet alleen de ouders. (Volgens mij vooral Diewertje tegenwoordig!) Wat mij betreft mag mijn kind het dan ook horen van de maatschappij, en dat zijn dan vaak andere kinderen voor hen. Afgezien van mijn mening wilde ik duidelijk maken dat het nu eenmaal gebeurt. Mijn kinderen horen het dus van super gewone, goed opgevoede! lieve enz enz kinderen. Het zijn echt niet speciaal de etterbakjes die het rondbrieven. Kunnen we het daar niet gewoon mee doen, dat het nu eenmaal gebeurt? Eén meisje zei het mijn zoon terwijl haar vader erbij was, die geneerde zich en probeerde haar gelijk de mond te snoeren. Maar het kwaad was toch al geschied.
Wat betreft jouw voorbeeld, dat geeft mooi aan mi hoe ingewikkeld het zit. Mijn dochter van 6 is dus niet van haar geloof afgevallen, althans niet dat ik weet. (ze heeft het niet van stoere jongens, weer een vooroordeel, mijn zoon is ook helemaal niet stoer, maar dochter had het oa over een, wel stoer, meisje van 7) Zou mijn dochter nu helemaal niet meer geloven en alles kunnen plaatsen enz zou ik haar ook kunnen vragen het geheim te houden voor broertje van 4. En dan nog, je vraagt nogal wat vind ik. Geheimen, dat is een lastig begrip als je 6 bent. Maar nu, enorme twijfels natuurlijk maar toch nog geloven. Wat moet je ermee, als iemand zegt dat die fantastische en wat enge man niet bestaat? Ik vind het bijna wreed worden zo´n worstelend meisje ook nog eens een spreekverbod op te gaan leggen, dat is toch hartstikke veel gevraagd? Ik vind juist dat je dan een fantastisch feest als sinterklaas een zware en beladen tint geeft. Het feest is er niet alleen voor fictief broertje van 4 maar juist ook voor worstelend meisje van 6. En ook voor de zog. al stoere jongen van 8, die net zo goed hierin nog heel wat te verwerken heeft. (klinkt zo zwaar allemaal, bedoel het niet negatief, zijn gewoon dingen die erbij horen, maar het werkt wel zo denk ik) Kinderen vertellen het niet zomaar om te klieren wil ik maar zeggen.
