Dochter met gedoe bij de oogarts, hoe aan te pakken
De titel vind ik altijd lastig, want het dekt eigenlijk niet helemaal de lading. Vandaar even een uitgebreide uitleg:
Juf van dochter komt een paar week geleden met het feit dat haar iets opvalt: als dochter een stuk van het bord af zit (Digibord) lijkt ze niet goed te kunnen zien wat er allemaal gebeurd op dat digibord. Of we eens de huisarts wouden bellen om een oogmeting oid te laten doen, want van dichtbij leest en schrijft ze goed. Normaal voor haar leeftijd zeg maar.
Dus, wij naar de huisarts. Die deed wat testjes en schrok nog al: Dochter kon op afstand echt de allergrootste cijfers al niet benoemen. Dus doorverwijzing gekregen naar de oogarts vorige week, en buitenom dat dit echt een vreselijke hork van een arts was die niet heel veel plezier in zijn of haar werk heeft leek het, maar dat ter zijde, werden ook daar wat testjes gedaan.
Uiteindelijk kwamen er cijfers op de muur, ik gok op een afstand van een meter of 5. Een 7 en een 2. Dochter maakte hier een 9 en een 3 van. Niet goed. Daarna druppels gekregen, half uurtje gewacht, en onderzoek van de ogen. Uiteindelijk kwam hier uit dat mijn dochter haar ogen er goed gezond uit zagen. Nu komt het en ik citeer " Je moet terug komen, dan gaan we het met plaatjes doen want ik was er eigenlijk vanuit gegaan gezien de leeftijd van je dochter dat ze toch wel kon lezen en schrijven". Ik heb vriendelijk uitgelegd dat het inderdaad niet ligt aan het lezen en schrijven, want ze zit qua scores (rapport) in de hoogste categorie bij vrijwel alles. Niet dat het wat uit maakt, maar dat rijmt niet helemaal met die opmerking. Waarna de arts iets zij in de trend van " Het ligt niet aan haar ogen, dus moet het daar aan liggen".
Ik was na dit verhaal best een beetje geïrriteerd, omdat de arts er qua waarneming gewoon aantoonbaar naast zit: Ze leest boekjes voor samen met haar tweelingzusje, ze kan rekenen. Dus ik ben naar school gegaan om het aan de juf voor te leggen. Reactie juf: Absoluut belachelijk, ze zit bij de beteren van de klas, rekenen gaat goed, schrijven gaat netjes, lezen doet ze voor haar leeftijd prima. Die gaf nog aan dat ze het al een keer eerder had bij een leerling die achteraf iets met de cilinder niet helemaal lekker had.
Dus ik (wij) zitten een beetje in dubio wat we nu moeten doen? Ik had al voorgesteld aan die oogarts om haar werkboekjes mee te nemen bij de volgende afspraak, zodat ze zelf kan zien dat dat niet het probleem is. Het rare is ook: Zitten we bijvoorbeeld naar de televisie te kijken, dan leest ze gewoon de ondertiteling mee en verteld ze die als ik dat haar vraag. Vandaag staan we achter een bus die 15 meter verderop staat en ze kan gewoon de naam lezen die daar op staat ( Die ik zelf niet kon lezen overigens). Maar toen ik vroeg of ze het telefoonnummer kon oplezen dat er iets kleiner onder stond, bleef het wel stil. Ze vind die onderzoeken gigantisch spannend elke keer, dus ik vraag me af of we niet in gesprek moeten met die oogarts dat er wellicht iets anders aan de hand is? Iemand ervaring hier mee? Ik wil die arts ook niet voor de schenen schoppen, uiteindelijk heeft zij er voor gestudeerd en ik niet natuurlijk.
Niet alleen prestatiedrang, maar ook het gevoel dat ik de boel bedonder/simuleer als ik zeg dat ik het niet kan zien terwijl ik misschien het nog zou kunnen zien als ik me een tijdje héél erg inspan.
Achterlijk, want ik heb een serieuze oogziekte die ook heel serieus genomen wordt en er is geen enkele reden om me beter voor te doen.
Bij een oogtest gaat het inderdaad om aangeven wat je wel en niet kunt zien. Dus als het wazig is en je gokt toevallig goed, dan houd je vooral jezelf voor de gek, want dan lijkt het alsof je wel goed ziet, terwijl dat niet zo is.
Dat zou je een kind van zeven wel op haar niveau uit kunnen leggen, dat het niet gaat om goed of fout, maar om wat ze wel en niet kan zien, zodat ze beter geholpen kan worden.
Of je nu een test met plaatjes, rondjes, letters of cijfers doet; dat maakt in principe niet uit. De conclusie moet dus niet zijn 'kind kan niet lezen' of 'kind kent de cijfers niet', maar 'kind ziet het daadwerkelijk niet'.
Dat strookt dan weer niet met de bus of de ondertiteling wel kunnen lezen.
Als er dan een meting gedaan wordt waarin geen refractieafwijking wordt vastgesteld, moet er iets anders aan de hand zijn. Kortom; je moet hier wel iets mee.
Mij hebben ze 2 jaar lang niet geloofd dat ik op afstand niet kon zien/lezen.
Ik gokte, want ik kreeg liever een compliment dan een afwijzing of terechtwijzing.
Als ik mijn uiterste best deed kon ik af en toe best scherpstellen maar altijd maar kort.
Ik startte met min 2 en een cilinder afwijking. En mijn ouders maar zeggen dat ik het er om deed.
Ik herken mensen aan hun silhouet, houding, hond, kledingvoorkeur. Kinderen kunnen enorm goed compenseren.
Letters herken ik dus ook aan de vorm, vandaar dat ze dachten dat ik het kon zien.
Een bus of tv, daarvan zijn de letters veel scherp begrensd en bij de tv is het achtergrondlicht veel feller dat lukte mij ook het langst, dit i.t.t. bv het schoolbord met vaag krijt op zwart.
Dus alles bewijst niets totdat ze goed opgemeten is.
De orthoptist kan het overigens ook gewoon zien. Ik snap er niets van hoe ze dat doen, maar ze kijken door een glaasje in de ogen en dan kunnen ze in de breking van het licht (denk ik?) zo de afwijking zien. Die checkte ze dan met zo'n bril met verwisselbare glaasjes, en inderdaad konden mijn kinderen met die sterkte glaasjes voor hun ogen de kleinste cijfers op de poster zien.
troelahoep schreef op 19-04-2023 om 23:34:
Tjonge, wat weet iedereen er veel van (of denkt er veel van te weten). Wat als de dochter van Elpisto tóch een vreemde oogafwijking heeft? Het kán hè, en dat die arts het niet bij de eerste keer al herkend heeft. Dus ik zou niet gelijk boos wegrennen naar een ander. Maar goed. Verder vind ik dat je je wel erg laat kennen als je bij het volgende consult werkboekjes gaat meenemen om te demonstreren dat je kind kan lezen.... waarom ben je zo beledigd? Als de dokter daaraan twijfelt lijkt het me meer dan voldoende dat je zegt dat ze dat wel kan.
Hier overigens een brildragend kind dat destijds ook naar de oogarts moest; diagnose lui oog, en verder zijn we een paar jaar bij de orthoptist geweest die oogpleisters voorschreef.
Maar dat is toch precies de reden waarom ik niet zeg: Oke, de oogarts zegt dat er niks aan de hand is, dan stoppen we lekker met onderzoeken. Dat er toch iets aan de hand is.
Ik heb voorgesteld die boekjes mee te nemen, omdat het volgens de juf onzin is dat ze het niet kan lezen in de zin van dat ze niet snapt dat een 2 een 2 is en een 9 een 9. De arts was er vrij stellig in dat dat het wel moest zijn. Dan kan ik ofwel een hele discussie gaan voeren met die arts over het feit dat dat niet zo is, of ik kan laten zien dat dat het geval niet is. Of dat dan weer met laten kennen te maken heeft: Ik wil graag dat mijn dochter geholpen wordt aan het feit dat ze bepaalde dingen niet ziet. Ze ondervind daar last van en dat vind ik vervelend voor der. Poeh Poeh, een liefhebbende ouder die zijn kind wil helpen.
Ik ben ook helemaal niet beledigd: Als mijn kind achterloopt of als ze bepaalde dingen niet kan, dan is dat zo en dan kunnen we haar daar bij helpen. Nu laat je het weer klinken alsof ik een bepaald type ouder ben die bij voorbaat al gruwelt van de woorden " Achterstand in ontwikkeling" oid. Eigenlijk vind ik dat al een verschrikkelijke uitdrukking, maar toe maar: Dat is dus niet het verhaal. Er zit hier gewoon een bezorgde ouder die hoopt dat z'n kleintje niets ernstigs heeft.
Wederom bedankt voor alle reacties. Inmiddels in elk geval weer een afspraak gemaakt met de huisarts: Het bleek dat de nieuwe oproep vanuit de oogarts niet als dusdanig in het systeem gezet is, dus de huisarts moet een nieuwe verwijzing maken en daar moeten we weer voor langs komen.
wil40 schreef op 20-04-2023 om 09:50:
Ik heb dat ook, het gevoel van falen als ik iets niet kan lezen. Als kind nog erger, ik gokte er op los bij de oogarts. Het woord "ogentest" geeft de indruk dat je iets moet kunnen wat niet lukt. Prestatiedrang, nog al zinloos in dit geval, maar het is er.
Een oogarts die een kind wegstuurt met “ze kan niet lezen” doet weinig om die prestatie drang te verminderen…
Waarom zou je blijven proberen die hork van een oogarts nog overtuigen? Zijn taak is toch vooral om problemen "uit te sluiten". En hij heeft al gezegd dat de ogen gezond zijn. Het meten van bijziendheid en andere lensafwijkingen is niet de expertise van de oogarts, vandaar ook dat 'ie alleen maar dezelfde screening heeft gedaan als de huisarts en meer niet.
Je kunt zonder verwijzing een afspraak maken met de optometrist.
De optometrist heeft een poortwachterfunctie wat dus inhoud dat ze weten tot waar hun expertise reikt en wanneer ze moeten doorverwijzen naar een oogarts. Als er toch aan de hand is wat niet met een bril opgelost kan worden, dan is de optometrist meer dan bevoegd en bekwaam om je door te verwijzen.
syboor schreef op 20-04-2023 om 15:05:
Waarom zou je blijven proberen die hork van een oogarts nog overtuigen? Zijn taak is toch vooral om problemen "uit te sluiten". En hij heeft al gezegd dat de ogen gezond zijn. Het meten van bijziendheid en andere lensafwijkingen is niet de expertise van de oogarts, vandaar ook dat 'ie alleen maar dezelfde screening heeft gedaan als de huisarts en meer niet.
Je kunt zonder verwijzing een afspraak maken met de optometrist.
De optometrist heeft een poortwachterfunctie wat dus inhoud dat ze weten tot waar hun expertise reikt en wanneer ze moeten doorverwijzen naar een oogarts. Als er toch aan de hand is wat niet met een bril opgelost kan worden, dan is de optometrist meer dan bevoegd en bekwaam om je door te verwijzen.
Dit.
Eigenlijk is de vraag; wil je hulp voor je dochter of gelijk. Als je gelijk wil, dan ga je inderdaad de discussie aan met de oogarts om te bewijzen dat ze het wel kan. Met als risico dat je dochter nog meer gespannen raakt want Ze Moet De Test wel Goed Maken.
Wil je een goed zicht voor je dochter dan zijn er mensen wiens vak en hbo-opleiding het is om kinderen goed te kunnen meten en eventuele afwijkingen te kunnen constateren en alsnog naar de oogarts te verwijzen. Mensen die je idd uitleggen dat kinderen slimmer zijn dan je denkt en veel meer kunnen compenseren.
In dit geval zou ik echt wel onder behandeling bij het ziekenhuis willen blijven. Blijkbaar is er geen afwijking van de ogen te zien als er gedruppeld wordt, maar in de praktijk kan dochter dus niet goed zien. Een orthoptist zal dat als het goed is ook concluderen uit haar onderzoek en jullie terugverwezen vermoed ik.
Biebel schreef op 20-04-2023 om 15:35:
[..]
Dit.
Eigenlijk is de vraag; wil je hulp voor je dochter of gelijk. Als je gelijk wil, dan ga je inderdaad de discussie aan met de oogarts om te bewijzen dat ze het wel kan. Met als risico dat je dochter nog meer gespannen raakt want Ze Moet De Test wel Goed Maken.
Wil je een goed zicht voor je dochter dan zijn er mensen wiens vak en hbo-opleiding het is om kinderen goed te kunnen meten en eventuele afwijkingen te kunnen constateren en alsnog naar de oogarts te verwijzen. Mensen die je idd uitleggen dat kinderen slimmer zijn dan je denkt en veel meer kunnen compenseren.
Bij dit soort reacties gaan bij mij echt de wenkbrauwen omhoog. Wat interesseert mij die test nou. Ik belde naar de HA om te overleggen. Ik vond het namelijk een nogal onplezierige ervaring voor mijn kind. De assistent meld vervolgens dat er geen vervolgafspraak in haar dossier staat. En wil dat we terug komen.
Dit staat los nog van het feit dat we dus inderdaad ook naar de tips hier luisteren en naar een optometrist gaan.
De rest van je nogal belerende opmerkingen laat ik maar voor je eigen rekening.
Biebel schreef op 20-04-2023 om 15:35:
[..]
Dit.
Eigenlijk is de vraag; wil je hulp voor je dochter of gelijk. Als je gelijk wil, dan ga je inderdaad de discussie aan met de oogarts om te bewijzen dat ze het wel kan. Met als risico dat je dochter nog meer gespannen raakt want Ze Moet De Test wel Goed Maken.
Wil je een goed zicht voor je dochter dan zijn er mensen wiens vak en hbo-opleiding het is om kinderen goed te kunnen meten en eventuele afwijkingen te kunnen constateren en alsnog naar de oogarts te verwijzen. Mensen die je idd uitleggen dat kinderen slimmer zijn dan je denkt en veel meer kunnen compenseren.
Een oogarts die zich als een hork gedraagt is geen goede arts. Dan kan hij nog zoveel boekenwijsheid hebben, maar met het vertrouwen van de patiënt (en de ouder) staat of valt het succes van de behandeling.
En horkerigheid sluit gebrek aan kennis ook totaal niet uit. Het bewijst dus niet dat het een goede arts is, in tegendeel.
Bij mij meet de oogarts die ik jaarlijks zie met een apparaat dat zelf de afwijking meet. Ik heb -17 😫.
Ik kijk in het apparaat en zie dan alleen wazige kleuren en dan doet ie sjwoesj, sjwoesj en dan stelt hij bij en dan zie ik een bootje of een vuurtoren. Dan komt er een print uit met de meetgegevens. Zou dat misschien bij je dochter kunnen helpen? Dan hoeft ze zelf niet te zeggen wat ze ziet en wordt het objectief gemeten.
Daarna meten ze nog mijn ogen en moet ik letters lezen. Ik sta dan dichterbij, omdat ik zonder lenzen op de standaardafstand niet eens de tweede regel kan lezen. dat is dan voor het zien of ik ook cilinders heb. Ik vind het altijd erg moeilijk om te zeggen wat ik beter zie als ze snel die glaasjes wisselen.
en daarna pas word ik gedruppeld en kijkt de oogarts naar mijn netvlies.
hopelijk vind je snel wat er aan de hand is met je dochters ogen.
Elpisto schreef op 20-04-2023 om 14:22:
[..]
Maar dat is toch precies de reden waarom ik niet zeg: Oke, de oogarts zegt dat er niks aan de hand is, dan stoppen we lekker met onderzoeken. Dat er toch iets aan de hand is.
Ik heb voorgesteld die boekjes mee te nemen, omdat het volgens de juf onzin is dat ze het niet kan lezen in de zin van dat ze niet snapt dat een 2 een 2 is en een 9 een 9. De arts was er vrij stellig in dat dat het wel moest zijn. Dan kan ik ofwel een hele discussie gaan voeren met die arts over het feit dat dat niet zo is, of ik kan laten zien dat dat het geval niet is. Of dat dan weer met laten kennen te maken heeft: Ik wil graag dat mijn dochter geholpen wordt aan het feit dat ze bepaalde dingen niet ziet. Ze ondervind daar last van en dat vind ik vervelend voor der. Poeh Poeh, een liefhebbende ouder die zijn kind wil helpen.
Ik ben ook helemaal niet beledigd: Als mijn kind achterloopt of als ze bepaalde dingen niet kan, dan is dat zo en dan kunnen we haar daar bij helpen. Nu laat je het weer klinken alsof ik een bepaald type ouder ben die bij voorbaat al gruwelt van de woorden " Achterstand in ontwikkeling" oid. Eigenlijk vind ik dat al een verschrikkelijke uitdrukking, maar toe maar: Dat is dus niet het verhaal. Er zit hier gewoon een bezorgde ouder die hoopt dat z'n kleintje niets ernstigs heeft.
Wederom bedankt voor alle reacties. Inmiddels in elk geval weer een afspraak gemaakt met de huisarts: Het bleek dat de nieuwe oproep vanuit de oogarts niet als dusdanig in het systeem gezet is, dus de huisarts moet een nieuwe verwijzing maken en daar moeten we weer voor langs komen.
Mijn opmerking was ook meer gericht op de algehele teneur dan op jou persoonlijk. Zonder jouw dochter te kennen lijken de meesten te weten dat je helemaal niet bij de oogarts moet zijn, maar bij een optometrist.
Hoezo ben je niet beledigd dan: je zegt best wel geirriteerd te zijn en overweegt nota bene te bewijzen aan die arts dat jouw dochter wel kan lezen en heel goed zelfs....laat gaan joh. Waarvoor komt ze nou bij de oogarts, omdat ze niet goed kan lezen of niet goed kan zien? De opmerking "Het ligt niet aan haar ogen, dus moet het daar aan liggen" kan ik ook lezen als dat een arts voor zichzelf een afweging maakt waar het aan kan liggen, namelijk 'daar'. 'Daar' hoeft niet te slaan op de leerprestaties van het kind, maar kan vanalles zijn wat jij en ik niet weten.
Ik zou dus gewoon nog een keer naar de oogarts gaan (dat zij ze immers: jullie moeten nog een keer komen), laat je dochter lekker plaatjes kijken en leg aan de dokter uit dat dochterlief het vreselijk spannend vindt.
Als je geen goed gevoel hebt bij de oogarts gewoon naar een ander gaan.
Een orthoptist is of optometrist kan jullie helpen.
Succes
Grietje2 schreef op 20-04-2023 om 23:16:
Als je geen goed gevoel hebt bij de oogarts gewoon naar een ander gaan.
Een orthoptist is of optometrist kan jullie helpen.
Succes
Dit! Nu je toch een nieuwe verwijzing nodig hebt zou je dit meteen kunnen vragen.
