Dochter van 10 past er niet echt tussen
Mijn lieve dochter van 10 heeft sociaal gezien wat problemen. Ze heeft de diagnose ADHD maar dat is volgens mij goed onder controle. Ze is wel iets impulsiever dan sommige anderen, en is wellicht wat jonger voor haar leeftijd dan haar klasgenoten maar ze is fris, fruitig, leuk om te zien, draagt leuke kleding en bijdehand genoeg.
Toch valt ze structureel buiten de groep. Meisjes willen eigenlijk niet met haar spelen en ze ligt gewoon niet goed. Ze is er zelf heel redelijk over maar heeft er wel degelijk last van. Ze gaat vooralsnog met veel plezier naar school omdat het een geweldige school is met een hele leuke leerkracht, maar ze voelt zich regelmatig eenzaam op school.
Mijn hart breekt, hoewel ik probeer om dat niet zo aan haar te laten merken. Ik vertel haar dat ze gewoon heel leuk is, en weet ook niet zo goed waar het nu precies aan ligt. Ik kan me voorstellen dat ze het te hard probeert, en te graag wil en dat kinderen daarom afknappen. Ik weet eigenlijk niet zo goed meer wat ik tegen haar moet zeggen. Ik wil haar wel vertellen dat ze zich wellicht wat zou kunnen aanpassen, maar ik wil niet dat ze haar sprankel verliest. Ik hoop eigenlijk op goede tips of ervaringsverhalen.......
Groeten, Nikaya
Paar dingen
Bij mijn kinderen hielp het om te benadrukken dat ze altijd hun eigen beste vriendje zijn. En dat er meer mensen in de wereld zijn. Soms gaat het juist beter met jongere kinderen, met oudere kinderen, met volwassenen of met kinderen die ook wat speciaal zijn. Dat zijn net zo goed zinvolle kontakten. Nichtjes en neefjes ook prima of kinderen van vriendinnen.
Mijn heel lang angstige en autistische dochter is jarenlang bevriend geweest, met speelafspraakjes, met een meisje met een verstandelijke beperking. Eigenlijk wilde ze met haar mee toen het meisje na groep 7 naar het praktijkonderwijs groen ging.
Zoon heeft veel kontakt gehad met een invalmeester in school zelf met een autismespectrumstoornis, altijd hele verhalen samen over de oude grieken. Maar die vond dochter weer wat eng omdat hij op haar wat dwingend overkwam. En dochter is ook niet zo'n 'nerd'.
Dochter kan overigens ook beter met jongens omgaan. Zo'n springerig meisje is misschien wel geschikt om wilde spelletjes te doen, te voetballen e.d.
Soms kunnen ze de juf extra helpen in de pauze of mogen ze een boek lezen. Zelf alleen touwtje springen kan ook. Soms als je zelf begint gaat er wel iemand meedoen.
Je kunt ook de juf vragen of die kans ziet je dochter in een spel met andere kinderen te betrekken. Als ze dat kan.
Bij dochter kon de juf dat niet. Dan zag de juf dat dochter weer alleen bij het hek stond en maande ze haar om met de meisjes op het klimrek mee te doen. Maar dan ging dochter bij het klimrek staan, helemaal verstijfd en dan sprong iedereen tegen haar aan.
Het is soms echt een puzzel maar je kunt het samen bespreken met je dochter, ze is niet de enige die niet altijd spontaan in de groep past. Maar je past altijd bij jezelf.
moeilijk
Mij valt op dat het vaak de keus is.
Of mijn kinderen passen zich aan en doen zichzelf geweld aan en dan hebben ze 'vrienden'. Of ze blijven zichzelf en dan moeten ze het net treffen dat ze iemand die ze zelf leuk genoeg vinden om echte vrienden te worden.
Vooral mijn zoon is erg kritisch. Hij vindt eigenlijk niemand leuk genoeg om er in te investeren. Hij is op school niet echt alleen, gaat mee naar de ah, zit bij een groepje in de pauze. Maar zijn belevingswereld staat zo ver van zijn klasgenoten af, dat hij ze eigenlijk gewoon saai vindt. En saai is echt een moodkiller hier. Aks iets saai is, gaat wat hem betreft gelijk de stekker eruit. Een eenling dus.
Mijn dochter heeft zich altijd erg aangepast. Ze is daar enorm onzeker van geworden. En heeft veel energie gestoken in zaken die ze eigenlijk helemaal niet boeiend vond. De laatste haren gaat ze meer haar eigen gang en dat lijkt beter voor haar. Maar de tijd zal het leren.
ervaring (jongen)
oudste viel er voor zijn gevoel ook buiten, en in de praktijk werd dat ook steeds meer in de loop van groep 6/7/8. er was wel een jongensgroepje waar hij graag bij wilde aansluiten maar eigenlijk liepen zijn eigen interesses er niet echt parallel aan. en dat laatste is nog steeds een punt, hij vindt gezelligheid en lachen in de klas leuk en belangrijk, maar echt vriendschap dat is iets wat bij hem gepaard (moet gaan/gaat) met dezelfde belangstelling. Nu wordt hij (13) steeds autonomer en zijn zelfvertrouwen is gegroeid sinds hij sociaal-faalangstig en beetje alleen was op basisschool. ik denk o.a. omdat ze z'n teken- en muziektalent (dat opeens groeide toen hij groter werd) hem zelfvertrouwen gaf. maar ook nu nog zegt hij dat hij hoopt dat hij echte vriendschap kan sluiten in de tweede klas (hij hoopte er al op in de brugklas maar helaas). hij heeft dus vaak wel genoeg aan zichzelf maar zou het toch heel fijn vinden als er iemand of meer iemanden zouden zijn met wie hij z'n belangstellingen kan delen. We praten er regelmatig over en hij snapt dat dingen soms zijn als ze zijn maar ik help hem ook om bijv contacten te leggen en te onderhoudne. Daar is ie ook niet zo handig in, beetje aspergertrekken enzo.
Maar al met al: zorg voor zelfvertrouwen, zoek met haar naar bezigheden waar ze wellicht meer gelijkgestemden vindt, laat haar haar autonomie ontdekken.
als ik nu zie hoe hij zich ontwikkeld heeft heb ik er alle vertrouwen in dat hij zijn weg zal vinden. maar in groep 6/7 had ik dat gevoel nog niet direct.
gr Angela
Toneellessen
Wel eens gedacht aan toneellessen of musicalopleiding. Voor kinderen een prima gelegenheid om je in een ander te verplaatsen en de directe aanwijzingen van een toneeljuf werken als een spiegel. Je dochter kan daar leren mondiger te worden.
(Niet voor niets zijn faalangsttrainingen gebaseerd op rollenpatronen).
Inderdaad Flanagan
Dochter heeft theater en clownerie gedaan, alle beetjes helpen. Overigens ook de RPG op internet hebben dochter geholpen om haar repertoire uit te breiden en de elementaire regels van het sociale verkeer in de vingers te krijgen, bijvoorbeeld met club Penguin, adventure quest, transformice.
Reactie
Mijn dochter heeft een heel eigen stijl qua kleding, weet precies wat ze wil en laat haar in dat opzicht niets vertellen. Zit op muziekles, kan lekker zingen en vindt dat zelf ook eigenlijk wel.
Ze heeft dus op sommige gebieden meer dan genoeg zelfvertrouwen, maar waar het eigenlijk mis gaat is dat ze op school echt onaardig tegen haar doen. Ze kan prima functioneren zonder echte vriendinnen op school, want ze weet dat ze thuis in de straat genoeg meiden heeft waar ze het echt leuk mee heeft.
Maar het onaardige, ogen rollen als ze eens een grap maakt, als laatste gekozen worden bij gym, niet naast haar willen zitten... dat nekt haar. Dus het gaat allemaal net even een stapje verder.
Ik heb net wel even gebeld met een moeder van iemand in haar klas en zij gaf aan dat ook haar dochter zich met enige regelmaat eenzaam voelt in de klas. Het is een moeilijke groep kinderen met maar 9 meiden die al heel lang samen zitten. Ze komen er in die zin dus gewoon niet tussen.
Nog steeds niet zo erg, maar ik vind het zo lastig dat ze zich zo eenzaam voelt en uitgelachen en buitengesloten....
pesten
Dat is niet een geval van er niet tussen passen. Dat is gewoon gemeen pesten. Heb je het er al eens met de leerkracht over gehad?
Kinderen gaan dit soort vervelend gedrag snel normaal vinden. Ze weten niet beter meer. Ik vind dat de school daar dan verantwoorxelijk voor is.
Wel erg op school
Ik vind het wel erg wanneer het er op school zo aan toe gaat. Ook vind ik dat de leerkracht hier een taak in heeft. Hij/zij kan toch zorgen dat de achterlijke manier van het kiezen van groepjes bij gym niet meer gebruikt wordt en ook kan hij/zij bepalen wie er bij elkaar zitten in de klas. Ik zou die dingen wel aankaarten op school. Meiden van die leeftijd kunnen wel heel lastig zijn, iedereen wil aardig gevonden worden en de meeste meisjes denken dan vooral aan zichzelf.
Wel een geluk dat je dochter het in de buurt zo leuk heeft. Kan ze buiten school om in ieder geval ontspannen.
Misschien wil ze te graag, zeg je. Dat zie je inderdaad wel vaker dat dat irritatie opwekt bij andere kinderen. Ik weet niet goed wat je daarmee aan moet. Het lijkt me in ieder geval belangrijk dat ze wel zichzelf blijft, heb daar bewondering voor!
Heel veel sterkte gewenst!
Nikaya
Dat klinkt meer als pech met de groep dan dat er iets mis zou zijn met je dochter. Je zegt dat er nog een meisje is dat er niet bij hoort, misschien kan ze daarmee bevriend raken, of misschien zijn er nog wel meer meisjes in de klas die zich eenzaam voelen?
Verder zou ik mijn kind niet aanraden zich aan te passen om meer in de smaak te vallen, en ook niet te actief proberen om erbij te mogen horen. Als je dochter zelfverzekerd is, een eigen stijl heeft en goed is met muziek, dan komt het vanzelf goed met haar. Ze heeft gelukkig ook de ervaring dat ze in een andere groep wel populair is. Wat dat betreft sluit ik me aan bij Karmijn, met de ervaringen van haar dochter.
Tja, en er niet bij horen is niet leuk, maar in een kleine groep is de kans natuurlijk wel groter dat er niemand van je gading tussen zit. Dat kan altijd natuurlijk, en dat is ook weer een levensles (maar daarmee moet je ook positieve ervaringen hebben van het erbij horen in een andere groep, nooit ergens bij horen is wel erg slecht voor je zelfbeeld). Vindt je dochter de kinderen in haar klas zelf wel leuk (ik bedoel, zou ze daar vriendinnen mee willen zijn?) Misschien kan ze anders naar een andere klas, als ze de groep verder niet leuk vindt? Wat je beschrijft is niet leuk en klinkt inderdaad als pesten, daar zou ik wel de leerkracht over inlichten.
Pesten
Beste allen,
Heel hartelijk dank voor alle reacties. Ik heb er echt wat aan.
Ik ben van nature een heel nuchtere, praktische moeder. Ik ben niet heel snel van slag, maar dit heeft er behoorlijk ingehakt.
Mijn dochter is een zonnetje, altijd vrolijk en opgewekt. Loopt de hele dag te zingen. 's Nachts echter huilt ze regelmatig in haar slaap. Heel zielig om te horen, maar de volgende dag weet ze er niets meer van.
Gisteren hadden we meidenmiddag samen. Heel gezellig. Ik ben maar eens wat gaan doorvragen omdat ik wel mijn vermoedens had. Ik wist wel dat ze niet heel goed in de groep lag, maar hoe erg het was, wist ik dus blijkbaar niet.
Ze was in de pauze en in de klas altijd met 2 meiden zei ze zelf. Nu blijkt dat ook die meiden eind vorig jaar tegen haar gezegd hebben dat ze haar vriendin niet meer willen zijn. Dat mocht ze echter niet thuis vertellen, een heeft ze dus ook niet gedaan.
Nu blijkt dat ze eigenlijk elke pauze alleen is en daar veel last van heeft. Ze mag niet meedoen met spelletjes en kinderen willen gewoon niet met haar spelen. Een van die 2 vindt haar wel heel aardig. Maar de andere dame is erg pittig en wil dat meisje voor zich alleen houden.
De geluiden die ik heb gehoord zijn dat het een heel pittige groep is en het voor de school ook een hele puzzel is gebleken om de groepsdynamiek aan te pakken. Is dus ook nog niet helemaal gelukt.
Probleem is nu dat ik mijn dochter ook zeker niet wil vertellen dat ze zich moet aanpassen, maar ik kan de kinderen in de groep ook niet veranderen. Als ze haar structureel buitensluiten, is ze dus de komende 2 jaar alleen. Dat breekt mijn hart. Ik heb het er zo moeilijk mee. Vandaag gaan ze ergens heen op de fiets, en daar ziet ze enorm tegenop. Ze fiets dan met de leerkracht of een ouder. Altijd..... Met gym willen ze niet met haar.
Ik weet dat het niet ligt aan lichamelijke zaken, ze ruikt fris, ziet er schoon uit, haar haar is schoon en leuk... het is echt een vlotte meid met een eigen stijl. Ze is alleen nu echt een beetje bezweken onder de druk. Heel sneu.....
Ik ga zeker in gesprek met de leerkracht, maar ook daar mag ik geen wonderen van verwachten. Hij kan maar zoveel.... Die kinderen doen dit al jaren op deze manier. Ze is overigens niet de enige die er niet tussen past, maar dat zijn 2 meiden die precies op hetzelfde moment in de klas kwamen en nu dus elkaar hebben.
niet past?
Ik vind het ontzettend sneu voor je dochter en snap dat je hart breekt. Wat ik ook schrijnend vind: je blijft het benoemen als "ze past er niet tussen", maar als ik dit zo lees is dit echt een zuiver geval van pesten. Pesten is niet alleen maar schelden of slaan, iemand zó buitensluiten en er óók nog bij zeggen dat ze het er met niemand over mag hebben? Intens gemeen vind ik het, echt waar. Dit is iets voor school, dit kán niet. Ik heb helaas geen directe oplossing ervoor, weet ook dat dit soort zaken heel moeilijk uit te roeien is, zeker als de groepsdynamiek niet meewerkt en de patronen al vastgeroest zijn. Maar al heeft de docent het nog zo druk met van alles, dit hoort een prioriteit te zijn. Ik zou echt naar de leraar stappen meid, dit kan niet. En als die het niet aankan, dan stap je naar de directeur en dan organiseren ze maar begeleiding op die klas (je hebt het over pittige dynamiek dus ze kunnen misschien wel wat hulp gebruiken).
Sterkte!
Parallelklas
Heeft de school een parallelklas waar ze naartoe kan gaan?
Wat een rotmeiden omdat je dochter het ook nog geheim moest houden. Liever overstappen naar de parallelklas, want zo'n klas komt niet goed...
Maar wat betreft die kledingstijl. Is dat gothic of blote navel of puriteins? Willen ze niet met haar spelen om het uiterlijk, want dan heb je in die andere klas ook een probleem. Een eigen kleding stijl maakt je een buitenbeentje, niet erg maar liever uitstellen tot na de bs of een beetje bij-stylen.
Reactie
Ik ga zeker met de leerkracht in gesprek volgende week. Mijn andere kind had die leerkracht vorig jaar en het is een geweldige leerkracht. Echt ervaren en heel betrokken. Ik verwacht zeker dat hij hiermee aan de slag gaat.
Voor wat betreft de kleding. Ze kleedt zich niet extreem. Gewoon vrolijke kleuren en gewaagde prints. Ze ziet er dus gewoon leuk uit. Ik heb zeker niet de indruk dat het daaraan kan liggen. Ze doet in die zin geen extreme dingen.
andere school?
Is een andere school een optie? Die van mij bloeide op een andere school binnen een paar dagen op. Maar de krassen op de ziel slijten maar heel langzaam, terwijl ik toch bijzonder snel heb ingegrepen. Laat het dus vooral niet te lang doormodderen zo! Aan deze meiden valt geen eer meer te behalen, dus of direct naar een parallelklas (als die beter is, dat zal de directeur weten), of naar een andere school. Niet afwachten, je kind loopt schade op!
andere klas/school
Oei, dat klinkt een stuk ernstiger en niet als een situatie die snel beter wordt. Ik zou toch voor een andere klas of school kiezen, i.p.v. dit nog 2 jaar uitzingen.
Andere school
Een andere school is echt geen optie. Mijn kinderen zijn net voor het 2e jaar op deze school omdat er eerder geen plek was. Het ligt dan ook echt niet aan de school. Een heel goed pestprotocol, geweldige leerkrachten en ze staan echt open voor verbetering. Ik moet dit natuurlijk nog opnemen met de leerkracht. Hij heeft deze klas sinds dit schooljaar en ik heb hem hier nog niet over gesproken omdat ik niet doorhad hoe het echt ging. Dus komende week ga ik in gesprek.
Hoewel ik me ervan bewust ben dat ik die klas niet kan veranderen, kan ik wel zorgen dat de leerkracht op de hoogte is, en van hem weet ik zeker dat hij zich er hard voor gaat maken dat er iets verandert.
Ik heb veel aan jullie reacties. Ik was gisteren zo verdrietig dat ik het echt even kwijt moet.
Eendje
Ze is dus een nieuw eendje in de vijver. Een eendje dat voorheen in een vies vijvertje zwom en nu hoge verwachtingen heeft van het schone water zonder boomstammen en veel voedsel ( vriendinnen).
Een schone taak voor de meester, zoals voor iedere nieuweling.
Wilt je dochter misschien iets afspreken met dat andere eenzame meisje voor een middagje spelen.
Succes,
ach
Sneu hoor. Is het ook een optie om, ev in overleg met leerkracht, ouders in te schakelen? Ik vermoed echt dat dochter hier niet pest, heb er gelukkig ook nog nooit over gehoord, maar steek er echt mijn hand niet voor in het vuur. (Omdat ik de cultuur bij ons op school niet 100 procent vertrouw en dochter er graag bjj wil horen) Ik zou het als ouder absoluut willen weten en er alles aan willen doen om het te stoppen.
Aanvulling op post#18
Hoge verwachtingen is niet sarcastische bedoeld, voor men dat denkt. Het zijn wensen die je ieder kind met een vervelende tijd achter de rug, toewenst.
Het ligt ook niet aan de school
Het ligt aan de klas. Daar kun je pech mee hebben.
Een goeie leerkracht kan veel goeds doen dat klopt, maar soms is er geen kruid tegen gewassen.
Daarnaast kan het ook best een tijd duren voordat dit ten goede keert. Wil jij je kind daar echt doorheen laten gaan? Wij hebben die 'fout' wel gemaakt en ik zou het je echt niet aanraden. Zo'n omgeving doet echt wat met het wereldbeeld van een kind.
Maar eerste stap is inderdaad naar de leerkracht gaan.
maar serieus
ook die ouders dus. Ik zou als ouder niet alleen het pesten proberen tegen te gaan, maar ook kijken of er geen ruimte is om contact te stimuleren. Heb daar wisselende ervaringen mee, vd ene kant lukt het niet als het echt niet klikt (maar het is maar de vraag of dat hier zo speelt) vd andere kant hebben kinderen gewoon veel contact door toedoen van ouders. Dochter gaat bijv toch echt meer om met kinderen van vriendinnen van me. Dus daar valt misschien best een hoop winst te behalen, als ouders dat willen. Ik zou het echt vreselijk vinden als zoiets zou spelen bij dochter en ik zou het niet weten.
