Dochter wil alle meisjes uitnodigen behalve 1 meisje

Ik hoop het ook Lisbeth

Maar helemaal zeker ben ik daar niet van. En als die van ons later hun leven wel op de rails houden, dan blijven er nog genoeg over die dat niet gaat lukken. Helaas.

lisbeth

Je geeft zelf het antwoord al: "Maar ik lees nergens dat het kind moedwillig vervelend is, of alles verpest voor andere."

Het gaat er voor de jarige niet om of het kind moedwillig vervelend is maar dát het vervelend is. Intenties kunnen een hoop goedmaken, maar niet alles. Ze kunnen niet altijd voorkomen dat het gedrag van een enkel kind een feestje verpest.

Vervelend zijn of als vervelend ervaren

Zijn twee verschillende dingen. Ik had ook beter kunnen schrijven dat dit meisje als vervelend wordt ervaren. Misschien is ze helemaal niet zo vervelend. Misschien is de leerkracht hypergevoelig voor gewiebel. Hij ervaart haar dan als vervelend. Een andere leerkracht zou misschien nergens last van hebben. De klas doet alleen na wat de leerkracht als voorbeeld geeft

hmm

Ik zit er nog steeds aan te denken... ergens klopt er iets in mijn ogen niet dat zovelen hier zoveel moeiten (zouden) doen als het om een kleine klas gaat want je kunt het niet maken om dat ene kind niet uit te nodigen ook al is het moeilijk. Aan de andere kant: is dat niet heel makkelijk gezien het feit dat de meeste klassen niet zo klein zijn? Met andere woorden: hoe vaak denk je niet eens na over een kind wat gewoon nooit uitgenodigd wordt, gewoon om het feit dat er nog vijf anderen ook niet komen? Is dat niet een beetje hypocriet?

Barvauz, je moet dan weten dat er 1 kind nooit uitgenodigd wordt

Mijn kinderen hebben altijd best veel verteld over school. Maar ik hoorde zelden dat er feestjes waren geweest waar zij niet voor waren uitgenodigd. Hoogstens als ze wel een uitnodiging hadden verwacht.
Ik hoorde al helemaal niet of er kinderen waren die nooit werden uitgenodigd. Volgens mij hadden ze dat zelf ook niet door.

Ik hoorde wel verhalen over de sociale verhoudingen in de klas. En dan stimuleer ik zeker dat ze snappen dat ze één kind niet kunnen buitensluiten. En wat kunnen ze daar zelf aan doen? Jongste is daar serieus mee aan de gang gegaan. Gedrag in de klas en op het schoolplein lijkt me veel belangrijker dan uitnodigingen.
Oudste werd zelf gepest vanaf groep 7. Ook zij vond uitnodigingen voor feestjes niet belangrijk, als dat gedoe op school maar ophield.

Barvaux

op zich een interessante gedachte, maar moet je niet eerst bewust een kind links laten liggen en vervolgens roepen dat zulke dingen niet kunnen om hypocriet te zijn? Ik weet het niet hoor, bij mijn oudste kind zaten er op de vorige school wel een paar kinderen in de klas die niet goed op konden schieten met anderen, en (zodoende?) ook geen speelafspraakjes hadden en feestjes. Over een jongen hoorde ik van anderen dat hij altijd letterlijk op mijn zoon zat (fysiek was de jongen ook nog een stuk groter dan de onze). Ik kreeg van ouders en klasgenootjes de vraag of ik dat niet heel vervelend vond, dat X. altijd achter mijn zoon aan liep. Zoon zelf zei dat voor de rest niemand met X. wilde spelen, en ach, dat vond zoon dan wel weer jammer voor X., want het was weliswaar een rare jongen, maar nog best aardig. En soms had hij ook niemand te spelen, dus dan speelde hij wel met X. Van speelafspraakjes na school kwam het niet echt: zoon was er in de lagere klassen wel eens een keer geweest, ook op zijn feestje, maar X. durfde vervolgens niet bij ons te spelen, bij niemand niet eigenlijk (toen was hij al 7). Later had zoon er niet zoveel behoefte meer aan, want X. deed in de klas steeds raarder. Vlak voor we van school veranderden is zoon nog wel op het kinderfeestje van X. geweest, maar hij was de enige die kwam (de rest had afgezegd). Dat was wel enorm sneu, en zoon had wel door dat het goed was dat hij wel op het feestje kwam (en het was best leuk geweest). Het was overigens niet in hem opgekomen om niet te gaan ofzo.

Maarja, de redenen dat de jongen nooit hier op een kinderfeestje is geweest: dat heeft toch iets te maken met de speelafspraakjes die er nooit van kwamen en later dat de jongen zich op school tamelijk ging misdragen, waardoor zoon hem niet meer zag zitten. Verder nodigen we nooit meer dan een stuk of 6-7 kinderen uit en dan viel dat jongetje altijd af. Je gaat ook niet een van de goede vriendjes van je kinderen niet uitnodigen om het buitenbeentje een feestje te gunnen.

creabea

"Verder nodigen we nooit meer dan een stuk of 6-7 kinderen uit en dan viel dat jongetje altijd af. Je gaat ook niet een van de goede vriendjes van je kinderen niet uitnodigen om het buitenbeentje een feestje te gunnen."

Tuurlijk, het is ook niet dat ik dat niet snap ofzo maar dit draadje blijft in mijn hoofd rondspoken. Als de klas waar je het nu over had uit 8 jongens zou bestaan zou je waarschijnlijk een probleem hebben. Dan is het dus voortaan een feestje van max 5/6 kinderen inclusief je eigen kind of de hele bups, of jongens/meisjes door elkaar want anders staat er één alleen. Nu hoeft dat niet want de klas is groot genoeg.

barvaux

Zoals jij beschrijft, zo doen wij dat inderdaad. Of alle meisjes, of gemengd, of een paar kinderen uit de klas en een paar buurtkinderen. Maar nooit dat er eentje het enige jongen of meisje is dat niet mag komen.

Wij hebben trouwens nog nooit gehad dat we een feestje lieten verpesten door een kind. Daar ben je toch zelf bij. Hopla, gewoon duidelijk en direct er bovenop zitten.

Een keer hebben we een jongentje gezegd: 'okee, je mag kiezen, of je gaat nu meespelen en stoppen met klieren, of we zetten je daar op een stoel, gaan naast je zitten en je komt er niet meer af.' Die jongen was trouwens al groot, groep 8. Natuurlijk koos hij eieren voor zijn geld.

Ik vind het trouwens naar hoe er hier over onaangepaste mensen wordt gesproken. Brrr. Die vervelende collega is okk een mens met dromen en sterke kanten.

Ik weet niet hoor, ik ben nu 45 maar ik kon er juist steeds meer achter dat ik mensen niet juist beoordeeld heb in het verleden. Ik werk met heel veel verschillende mensen samen en het valt mij juist op dat de meeste mensen waar ik een spontane anti pathie bij voel, veel aardiger, sterker, origneler of gedrevener blijken dan ik eerst dacht.

In kinderen die 'gewoon vervelend' zijn, geloof ik niet. Ik leer mijn kinderen: ' als JIJ iemand niet mag, zegt dat net zo goed iets over jouw, als over die ander.' Het is heel interessant en leerzaam m je daar in te verdiepen.

Ja Barvaux

Dat is het nadeel van de kleine klas.

Ik probeer te snappen waar bij jou de kneep zit. Voor kinderen die nooit op een feestje worden uitgenodigd is dat heel sneu. Het is sowieso heel sneu als een kind niet goed in de groep ligt.

Het probleem zit hem in de subgroepjes. Op het moment dat je met z'n allen een klein overzichtelijk subgroepje vormt valt het buitensluiten harder op. Bovendien is in een grotere klas de keuzevrijheid wat groter waardoor er ook meer een mix ontstaat. Er zijn dan vaker wel meer kinderen die niet bij de toppers horen en die het dan, min of meer noodgedwongen wellicht, dan samen uitzoeken. Ik zag dat verschil in ieder geval heel duidelijk bij mij oudste en middelste. Middelste een hele grote klas (30+) met allerlei subgroepjes die een beetje door elkaar liepen. En oudste een kleinere klas met het merendeel meisjes. Daardoor bleef er voor de jongens die buiten de boot vielen niet zo heel veel over om te kiezen. De spoeling was nog al dun. En inderdaad: het onveilige gevoel in de klas woog zwaarder dan het feit dat er nooit uitnodigingen voor feestjes waren. Ik denk sowieso dat het niet kunnen terugvallen op een subgroepje eigenlijk het grootste probleem is.

geweldig nieuws!!

'Hopla, gewoon duidelijk en direct er bovenop zitten.

Dat is geweldig nieuws!! Elk kind past zich aan en maakt er een gezellige boel van als de volwassene ; hopla, duidelijk is en er direct bovenop zit.

Onaangepast gedrag opgelost. Geen probleemkinderen meer. Alles ligt aan de volwassene. Dus makkelijk oplosbaar.

Super.

Sociaal emotioneel leren

http://www.trouw.nl/tr/nl/4492/Nederland/article/detail/3783251/2014/11/05/Ben-je-boos-Praat-erover-in-de-klas.dhtml

Zou handig zijn als we allemaal wat meer vaardigheden en tekst hadden als het over goed met elkaar omgaan gaat.
Als ouder, maar ook als leerkracht.

"Daarin werden de gegevens van twee typen scholen vergeleken", licht Van Overveld toe. "Scholen die wel een programma voor sociaal emotioneel leren hanteerden tijdens schooltijd, en scholen die dat niet deden. De resultaten zijn verbluffend." Alles lukt beter op scholen waar structureel aandacht is voor sociaal emotioneel leren. De kinderen op deze scholen hebben minder gedragsproblemen, meer plezier op school en minder emotionele problemen. De sfeer is beter en er wordt minder gepest. Bovendien, en daar waren de onderzoekers niet eens op uit, gaan ook de cognitieve prestaties nog eens aanzienlijk vooruit: leren rekenen en lezen lukt beter als je goed in je vel zit."

Veel leerkrachten doen dat natuurlijk al, net als veel ouders, sommigen hebben daar ook echt talent voor, maar je kunt bij leren, heb ik zelf gemerkt.

Andere perceptie

Misschien heb ik wel een hele andere perceptie van kinderfeestjes, maar bij ons was er altijd wel wat 'gedoe' op de kinderfeestjes op de basisschool, dat hoort er toch bij?
Ik heb nooit bedacht dat dan het kinderfeestje verpest zou zijn. De ene keer werd het 'gedoe' veroorzaakt door het 'lievere' meisje die zich ineens heimwee had en ontroostbaar leek, en de andere keer door een genodigde die gewond raakte bij voetbal of in het zwembad, of door mijn eigen kind, oid. Het is wel altijd hard werken om alles in goede banen te leiden!

Ik heb nog bij mijn kinderen gecheckt, zijn inmiddels iets ouder, maar in het geval van IJsbeertje zouden ze alle meisjes uitnodigen.

Fijn dat t opgelost is, en ik hoop dat het een leuk feestje wordt.

Wanneer verpest?

Ik wil eigenlijk even duidelijk maken dat het zeker niet altijd bepaalde of dezelfde kinderen zijn die een stempel drukken op een feestje, het kan zomaar ook de 'braverik' zijn. Ik heb alles al een keer voorbij zien komen, wat dat betreft. Ik geloof dat wij hier thuis ook niet snel vinden dat iets 'verpest' is. Ik ken de meeste kinderen goed tot heel goed, en sommige hou ik gewoon heel goed in de gaten, en grijp in voordat er iets escaleert. En het kind even uit de situatie te halen. En feestjes zijn voor alle kinderen volgens mij spannend.

Nog een oprechte vraag: wanneer vinden jullie een feestje verpest? Als een kind boos wordt, of als er ruzie is? Iets anders?

De wens van de jarige

Als mijn dochter iemand wilt uitnodigen dan maakt het voor mij niet uit wie ze kiest. Ik respecteer haar keuze en handel ernaar door het feestje af te stemmen op de samenstelling van het groepje. Ik vind het een vorm van manipulatie haar wens te vervormen naar mijn wensen, terwijl het haar verjaardag is.

Dat heeft niets te maken met de angst voor een verpest feestje zoals we in het andere draadje mogen lezen.

(Oja, met ronddelen werd het jongetje gevraagd die niet op haar meidenfeestje zou komen en nooit door de andere jongens werd meegevraagd. Maar ja, ronddelen is natuurlijk niet hetzelfde als een uitnodiging voor een feestje-.)

Probleemgedrag

Komt altijd door de volwassenen en is dus altijd subjectief.

Want iedereen ervaart probleemgedrag anders, ik vind de plakkers erg vervelende kinderen en ook de kinderen die altijd maar overal ja op zeggen.

Een gedragsstoornis is altijd en overal aanwezig en zit in het kind, waarbij het probleemgedrag wat bij de stoornis hoort per situatie kan verschillen omdat het dus gekoppeld is aan de volwassene: is deze in staat om het gedrag te sturen dan wel preventief in te spelen op wat komen gaat?

Bijvoorbeeld: als je weet dat je kinderen hebt met ADHD ga je niet uren lang een priegel werkje doen en bij kinderen met autisme leg je van te voren precies uit wat ze moeten doen en wanneer of te wel, de vijf geven. Heb je een heel stuk minder probleemgedrag.

zeker subjectief

Ik had jaren geleden al het meeste moeite met vriendinnetje op feestje die door de meeste mensen als zeer schattig wordt gezien en vast als zeer goed gelukt. (Puur omdat ik niet zoveel op heb met schattig en me stoorde aan een soort van aangeleerde hulpeloosheid van meisje) Pas jaren daarna kon ik me iets meer objectief storen aan het meisje omdat ze op feestje steeds maar boos was.
Verder gaan feestjes hier altijd mis. Soms heeft het wel te maken met een probleemkind, maar ook hoe ik erop reageerde. Nu zou ik het wel weten inmiddels! Maar jaren terug nog niet zo. (Liet de groep 'te los' bijv) Maar er is geen peil op te trekken, zo reageert een vriendin super adequaat en sociaal om het feestje erna zich als een draak te gedragen. Mijn eigen kind heeft ook wel een feestje compleet 'verpest'.
Maar toch vond ik ieder feestje ook weer supergeslaagd! Superleuk en ja, vind ik echt, gedoe hoort er helemaal bij. als ik idee heb dat mijn kind en iedere gast het fijn hebben gehad is het geslaagd. Kun je nooit zeker weten maar wel beetje inschatten.

Nooit problemen gehad

En ik heb toch ook al kinderen met etiket erbij gehad. De meest vervelende was nog het populaire jongetje van de klas. Die achterin de auto zat over mijn zoon. .... Stinkt, vinden jullie ook niet dat .... Stinkt. Hij stinkt ook uit zijn mond. En er komt spuug uit zijn mond als hij spreekt. Zo'n dingen steeds. Ik heb hem op een bepaald ogenblik gewaarschuwd dat als hij zijn mond niet hield hij de rest van het feestje zittend op een stoel bij mij kon doorbrengen.

die durft

Zo, in het bijzijn van een volwassene (de ouder van het slachtoffer in kwestie nog wel) zo praten over een ander kind! Die had ik wellicht laten ophalen, bah. Maar dat was dan ook niet echt een vriendje van jouw zoon, of wel?

Verder hier eigenlijk altijd wel geslaagde feestjes. Een keer een (drukke) jongen die op een griezelfeest te eng verkleed was en andere kinderen maar blééf bangmaken en ook niet helemaal door had dat hij te ver ging (moest zich helaas op een gegeven moment omkleden). En een keer hadden we spelletjes waarbij een gast wat ál te fanatiek was en overal als eerste wilde/dingen afpakte enzo. Maar dat valt ook allemaal mee, geen enkele keer geweest dat we dachten 'hadden we het feestje nu maar niet thuis gedaan'.

Grappig (en heel fijn is wel dat onze oudste zelf op een gegeven moment liever geen drukke kinderen op zijn feestje meer had "want die zijn op een feestje nog veel drukker dan op school". We hebben nu al twee jaar geen stuiterballen meer op zijn feestjes.

creabea

gelegenheidsvriendje. populaire jongen dus zoon wilde graag zijn vriendje zijn. Maar na dat feestje is zoon helemaal op hem afgeknapt.

dat kan ik me voorstellen

Daar leert je kind dan ook weer van. Gelukkig dat hij dan ook heeft ingezien dat je niet persé bij de popi's hoeft te horen.

Karmijn, grotendeels off topic

Bewust heb ik even gewacht met te reageren op je posting.
Jammer dat je selectief leest. Mijn vorige reactie was cynisch. Ik vond je zo ontzettend kortzichtig en vooringenomen

" En ja, negen van de tien keer (misschien zelf tien van de tien keer) wordt probleemgedrag van kinderen rechtstreeks veroorzaakt door de volwassene. Omdat die niet op de juiste manier met kinderen omgaan. Kinderen met 'probleemgedrag' doen het namelijk goed, als ze dat kunnen. Als een kind het niet goed doet, dan kan het kind het niet goed doen. Er is dus sprake van onvermogen. Geen onwil.

Kinderen zijn kwetsbaar en lerend. Die hebben nodig dat volwassenen hen helpen om problemen voor ze op te lossen. En gek genoeg verdwijnt probleemgedrag, als de onderliggende problemen (die er altijd zijn) opgelost worden."

Ja, ik geloof ook dat moeilijk, onaangepast gedrag (of hoe je het noemen wil) vaak door het gedrag van volwassenen komt. Maar mijns inziens is het echt te kort door de bocht zoals jij het stelt. 9 en mssn 10 van de 10 keer.
Het is aan ouders het kind te begeleiden. En andere volwassenen in de omgeving van het kind. Ik heb je posting 51 doorgelezen en wat je beschrijft zijn mooie handvatten. Daar kom je een eind mee.
Maar er zijn zoveel meer factoren die het gedrag van een kind maken zoals hij is; genetische aanleg, temperament, stoornissen/ aandoeningen, cultuurverschillen, traumatische ervaringen, voorbeeldgedrag, peergedrag, enz. Onderliggende problemen zijn er vaak maar niet altijd op te lossen. Als jij denkt alle gedrag in juiste banen te kunnen leiden met de handvatten uit 51 vraag ik mij af of je een realistische kijk hebt. (maar misschien verkeer jij in een omgeving waar je aan deze handvatten genoeg hebt).

Ik heb hierover nagedacht en denk dat wij vanuit verschillende perceptie hiernaar kijken. In je posting van 105 kom je op mij arrogant over; " En laat dan alsjeblieft de positieve, kalme, georganiseerde en doorzettende ouders uit de klas van jouw kinderen, de 'probleemkinderen' uitnodigen op de feestjes die ze organiseren. Bij mij zijn ze namelijk wel altijd welkom."
Het is heel fijn dat jij tot dit selecte groepje behoort. Ik in jouw ogen blijkbaar niet. Dat mag je vinden. Ongenuanceerd vind ik het wel; je hebt geen idee hoe ik kinderen benader en of ik in de buurt kom van deze positieve, kalme, georganiseerde en doorzettende ouder. Deze reactie zegt meer over jou dan over mij. Misschien ben je minder tolerant dan je zelf denkt.
Misschien heb je een wat beperkt wereldbeeld, leef je in een beschermd milieu. Geen idee, ik denk te lezen dat je een tunnelvisie hebt. Binnen die wereld kun jij je redden mer de handvatten die je hebt -en anderen al niet eens- en dat maakt jou een positieve, kalme , georganiseerde en doorzettende ouder.

Ik wil je het voorbeeld geven van de verjaardag van 1 van onze kinderen die verpest werd door jongetje dat door mij uitgenodigd moest worden. Zoon wilde niet. Weinig jongens in de klas dus of allemaal of heel weinig. niemand buitensluiten. Tevoren heb ik met jongetje gesproken; wat leuk dat je komt, we gaan er een gezellig feestje van maken met elkaar, kort positief benoemd hoe wij dat doen. Aan de start van het feestje duidelijk de regels weergegeven; enthousiast zijn is leuk en we houden rekening met de ander. Niet aan elkaar trekken en stoeien. Het is feest dus zijn we aardig tegen elkaar; schelden en vloeken niet. Als er iets gebeurt wat je niet fijn vindt kom je naar 1 van de volwassenen. Verder positief begonnen. Dit jongetje accepteerde geen gezag van een vrouw. (wist ik niet). Een allochtoon jongetje, (ojee, nu discrimineer ik vast ook nog) wat mijn vriendin uitschold voor k*nkerh**r. Wat zich niet aan regels hield en razendsnel was; wat met zijn vlakke hand in de verjaardagstaart sloeg, de kaarsjes uitblies voor de jarige, wat bij alles als eerste wilde en de discussie aanging. Je handvatten uit 51 -geloof het of niet- zitten in mijn systeem, worden vanzelfsprekend toegepast. En werkten niet..Vriendin heeft jongetje onder zijn hoede genomen, heel kort gehouden en hem regelmatig geïsoleerd van de anderen. Zodat het voor de andere kinderen nog enigszins leuk werd. (hij had in korte tijd de sfeer beïnvloed). Jongetje naar huis was geen optie; vader niet thuis en moeder doet de deur niet open. Ik zet een kind uit groep 6 niet de deur uit als ik niet weet of hij naar huis kan.
Achteraf hebben we natuurlijk gekeken hoe het zo mis kon gaan. Zoon was verdrietig. Op school liep het ook niet met jongetje, kinderen waren bang voor hem. In de klas met de meester erbij was het goed te doen. Met de invaljuf niet. Op het schoolplein gingen zoon en anderen hem uit de weg. Na school -helemaal vogelvrij- ook. En natuurlijk zie ik dat ik -als ik terugkijk- ook nog adequater had moeten optreden.

Elke posting tot nog toe ben ik begonnen dat ik geen kind buiten wil sluiten, dat ik niet 1 kind niet uit zou nodigen. Dat ik mij in heel veel bochten wringen zou maar niet meer in alle.
Geen idee in welke sociale omgeving jij woont. Onze kinderen groeien op in een school en een wijk waar veel probleemgezinnen/ zwak sociaal milieu wonen.

Ik zie dat een aantal kinderen (lang niet alle kinderen uit probleemgezinnen) een enorme stempel drukken in de klas. Veel aandacht krijgen, heel veel aandacht. Dat dat nodig is kan ik mij voorstellen. En inderdaad; een aantal kinderen zou in mijn ogen veel beter afzijn in het speciaal onderwijs; voor henzelf maar ook voor de kinderen eromheen. Dat laatste is vloeken in de kerk geloof ik. Want we moeten allemaal tolerant en sociaal zijn. Continu kinderen om je heen die grensoverschrijdend gedrag vertonen in je klas, waardoor jouw ruimte beperkt wordt vraagt heel veel van kinderen. Die zoon van feestje liep op zijn tenen, had vriendjes maar was altijd op zijn hoede op school en buiten. In diezelfde klas zat het jongetje dat hem zo claimde; hoogbegaafd jongetje kon geen aansluiting vinden en zag in zoon een sociaal kind waar hij aansluiting bij wilde. Jongetje vroeg negatief aandacht; lachte bij veel dingen zoon uit, ging steeds achter hem staan en liet hem schrikken, kende een liedje wat zoon deed denken aan een mislukt optreden van zoon en neuriede/zong dat zodra zoon in de buurt kwam. Sociaal onhandig. Zoon zei stop, liep weg, zei dat hij het niet fijn vond en uiteindelijk sloeg hij er flink op. Had ie niet moeten doen. Ik vond (vind) dat school hier actiever in had moeten zijn; jongetje en zoon uit elkaar halen. Jongetje is nu naar Leonardo. Zien elkaar nog wel en nu gaat het aardig goed. De angel is eruit.

Dus nee; niet naar speciaal onderwijs om er maar vanaf te zijn. Soms wel naar speciaal onderwijs omdat het voor kind beter is en ook om de andere kinderen te ontlasten.
Ik kan nog voorbeelden te over geven: jongetje groep 5 dat hier thuis kleurrijke beschrijvingen gaf van scenes uit een homopornofilm; op vrijdagavond was het filmavond thuis. Daarnaast continu terugviel op seksistische gebaren/ taalgebruik. Dit kan ik wel handelen maar in combinatie met allochtoon kind, aantal kinderen met ADHD, ODD en een aantal andere kinderen zonder buitensporig gedrag is het wel veel. En niet de ingrediënten voor een ontspannen feestje.
Natuurlijk zijn dit extremen, maar soms wel de praktijk hier. Deze kinderen komen hier dagelijks over de vloer, 1 op 1 geen centje pijn.

Vandaar mijn minder tolerante houding. Wellicht dat jij hiermee heel anders om zou gaan, dat is je goed recht. Net als dat het mijn goed recht is een andere afweging te maken. Dat maakt mij niet minder positief, kalm, georganiseerd en een doorzettende ouder. En dat maakt van jou geen betere ouder. Dat maakt onze kinderen geen koningskinderen (wel kinderen die geluk hebben in het leven - dat leren ze hier wel van. Dit is wel hun omgeving, dit zijn deels ook hun vriendjes waarbij verschillen wegvallen en waar ze gewoon leuk mee kunnen spelen. Ze zien wel dat het daar anders toe gaat- en soms zien ze ook dat het daar minder goed gaat, maar de essentie krijgen ze lang niet altijd mee. En dat is heel mooi. ). Onze kinderen zijn niet meer / minder koningskinderen dan die van jou. Denigrerend en insinuerend heb ik deze term ervaren.

Karmijn; enige zelfreflectie lijkt mij op zijn plaats. Verder kijken dan je neus lang is ook. Jouw werkelijkheid kan een andere werkelijkheid zijn dan die van een ander. Jouw waarheid kan een andere waarheid zijn dan die van een ander, van mij. Het kan zijn dat je kennis niet toereikend is.
Tolerantie maakt dat dit naast elkaar kan bestaan.
Jezelf verheffen in mijn ogen arrogant. Iedereen heeft een blinde vlek. Bij deze denk ik dat je geconfronteerd bent met jouw blinde vlek.

Manu

Als ik je voorbeeld lees dan bedenk ik dat je een hoop anders had kunnen doen. (Zoals ik me zelf achteraf ook vaak bedenk)
Een ongenode (door jarige dan) gast kost al extra, want kans groter dat er spanningen zijn. Zo te lezen kende je jongetje niet goed, dus eerder al eens uitnodigen. Als je jongetje kende had je kunnen weten dat het lastig kon worden, dus had je zeker escape mogelijkheid moeten hebben. (Naar huis brengen) Regels stellen heeft niet zoveel zin als je geen consequentie kunt geven. (Ik ben niet zo vd consequenties maar denk dat je bij bepaalde kinderen er niet onderuit komt. )
Verder vraag ik me af of je je realiseert dat het voor een *speciaal* kind ook kan gelden dat als je dat kind op speciaal onderwijs zet, het wel heel veel geconfronteerd wordt met grensverleggend gedrag. Terwijl juist dat *speciale* kind misschien wel minder tools heeft hier mee om te kunnen gaan.

Was ik al bang voor

dat 't voorbeeld uitgekauwd zou worden....
Heb weinig behoefte om mij hierin te moeten verdedigen. Maar goed; ja ik had dingen anders kunnen doen. Consequenties waren er wel degelijk - want niet meedoen met de groep was een duidelijke consequentie. (naar huis is toch niet de enige consequentie?) Gaf weinig problemen maar droeg niet bij aan de feestvreugde. Eerder al uitnodigen was ook gebeurd; ging het redelijk. Naar huis kon niet; ouders spreken geen nederlands en houden zich afzijdig van contact. Uiteindelijk lukte het met de aanpak die we hadden. Maar als ik het over moest doen denk ik niet dat ik ervoor zou kiezen. Ik zou 'm (zoveelste keer dat ik dit noem) niet buitensluiten dus minder kinderen of een andere mix van kinderen.
Dat was de reden van mijn reactie op de TS. Niet koste wat kost een kind uitnodigen maar soms een andere creatieve oplossing zoeken.

Ja en met 'speciaal' kind naar speciaal onderwijs denk ik ook dat het zijn keerzijde heeft. Zal zeker niet voor elk kind een oplossing zijn. Is ook niet wat ik zeg. Soms wel. Dit jongetje is uiteindelijk in groep 8 geschorst en verplaatst. Dat vond ik erg, voor het kind en voor zijn omgeving. Er was al veel stuk gemaakt, deze stap met extra begeleiding kwam te laat. Maar goed, dat is een andere problematiek.
Ik vind het de keerzijde van het passend onderwijs.

Goed verhaal

Wat een discussies in in dit topic, het gaat duidelijk veel mensen aan het hart. Ik zie ook dat iedereen andere kinderen als lastig ervaart, dat is ook weereens goed je te realiseren.
Ik reageer nu eigenlijk om te zeggen dat ik het voorbeeld en de reactie van Manu heel duidelijk en helder verwoord vindt en ook vol respect. Ik ben zelf er voor het niet buitensluiten en niet pesten, maar dan heb ik het over ander probleemgedrag, dit had ik zelf ook niet kunnen hanteren, daar moet je denk ik al haast een professional voor zijn of heel goed voorbereid.

dineke

ik ben het ook eens met Manu hoor, ik denk alleen dat er op dit forum nogal wat mensen zitten die zelf een probleemkind hebben en dat het bij hen gevoelig ligt. Hoe correct Manu het probeert uit te leggen, het blijft tegen het zere been van sommigen.

geen zeer been bij mij

Ik heb juist het idee dat Manu het erg serieus neemt. Dat vind ik positief, maar het kan lucht geven als je er soms wat luchtiger tegenaan kijkt. Juist bij probleemgedrag kan dat wonderen doen. Het hoeft en kan niet allemaal perfect. Ook feestjes kunnen compleet uit de hand lopen, maar hoe erg is dat? Ik heb de meest gekke dingen meegemaakt met feestjes (ook zoiets als Manu beschreef) maar mijn kinderen waren toch altijd blij met hun feestjes. Ik later ook, al was ik op moment van soms compleet gesloopt.
En ja, zo gaat dat soms. En vaak bedacht ik me dat ik dingen anders had kunnen doen. Maar tuurlijk hoef je dat niet, je kunt ook voor jezelf concluderen dat je een bewust kind gewoon niet had hoeven uitnodigen. Ik was er nooit aan begonnen, dat voorbeeld: een erg moeilijk kind dat ook nog eens niet uitgenodigd is door je eigen kind. Moeilijke kinderen genoeg hier, maar altijd een vriendje of vriendinnetje. Maar om dit voorbeeld aan te geven om te argumenteren dat je als volwassene niet altijd invloed hebt vraag je om een reactie, ik vind dat het juist aangeeft dat je altijd invloed kunt hebben, geeft ze zelf ook aan.(ik had adequater kunnen reageren) Je kunt ook concluderen dat je eigen vaa rdigheden tekort schieten, of dat je er gewoon geen zin in hebt, kan ook!
Je hoeft niet alles op te lossen, juist niet. Maar om dan met z'n allen te concluderen dat het 'onmogelijk' is met bepaalde kinderen vind ik flauw. Het klopt gewoon niet.
Zelf heb ik trouwens ook een zorgenkind, maar met internaliserende problematiek, dus zeker op feestjes geen kind aan. Mijn andere kind is zo'n model-feestvierder dat het juist overal wordt uitgenodigd. (De enige feestjes waarop ze zich misdroegen waren (een enkel) eigen feestje, juist de model-feestvierder kon er wat van)