Dyscalculie of gewoon nog rijping?
Hi, mijn dochter is net 6 geworden en in groep drie gestart. Vorig jaar is door de juf geconstateerd dat ze moeite had met synchroon tellen. Het akoestisch tellen kwam sowieso laat op gang.
Groepjes t/m 6 ziet ze al een jaar in één oogopslag. Daarboven werd ze heel zenuwachtig en kreeg ze een bevend vingertje en vertelde ze zich vaak. De synchroniteit lukte dus niet.
Volgens mij een duidelijk teken van dyscalculie. Inmiddels heeft ze van de ondersteuning een trucje geleerd en gaat het beter. Getalbegrip is tot 10 goed. Ze kan op een speelse wijze - en + sommen maken, maar slechts met 1 eraf of erbij.
Het gekke is dat het alle andere symptomen die wijzen op dyscalculie wel goed ontwikkeld zijn bij mijn dochter, of was ze daar zelfs opvallend vroeg mee.
Soms hoop ik dat er nog een soort van sprong komt. Maar wellicht is dat ijdele hoop. Of dat ze met hulp van trucjes toch goed leert tellen..en dat daarmee het getalbegrip zich ook verder ontwikkelt en daardoor ook haar succes met rekenen. Ook omdat een trucje met synchroon tellen al tot een succesvol resultaat heeft geleid. Slecht in rekenen zijn heeft invloed op zoveel andere dingen in het leven. Maar goed aan de andere kant. Ze is heel erg creatief, kan goed tekenen en goed logisch redeneren. Ze komt er wel.
Iemand ideeen?
Jonagold schreef op 19-10-2022 om 09:46:
Ieder kind ontwikkelt zich op een ander tempo en het gaat ook altijd met sprongetjes. Voor mijn gevoel zit je er wel heel erg bovenop. Laat haar lekker haar eigen pad volgen en laat het los. Als ze echt vast dreigt te lopen is het vroeg genoeg om bij te sturen. Laat haar lekker zo lang mogelijk spelen en genieten! Ze moeten al zo veel op zo jonge leeftijd, ik vind het niet gek dat tegenwoordig zoveel kinderen faalangst ontwikkelen met al die regels, testen en diagnoses…
Je zal ook zien dat ze na de herfstvakantie en na de kerstvakantie een sprong heeft gemaakt. Ze hebben ook gewoon af en toe rust nodig om alle nieuwe kennis te laten bezinken. In groep 3 al helemaal, daar gaat het zo hard. Ze zijn met schrijven, lezen en rekenen tegelijk bezig, ik geef het je te doen!
Hi, ik ben het met je eens dat er zoveel wordt getest, gediagnosticeerd etc. Ik vind het nogal wat. Was in “mijn tijd” nog niet.
De reden dat ik er vooral zo bovenop zat. Is omdat ik het niet begreep. Mijn dochter begon jong met puzzelen en bouwen en vond dat altijd heel leuk. We vonden het daarom zo raar dat het tellen niet zo vlotte. Ze had het al over een rechthoek kubus en vierkant kubus, terwijl aanwijzend tellen tot 10 nog voor stress zorgde. Ik moet al een half jaar het begrip “oneindig” uitleggen aan haar. Het is stiekem voor mij (en ook voor haar welbevinden op school) wel fijn dat de kwartjes nu in domino effect lijken te vallen mbt tellen/ rekenen.
En voor de rest heb je groot gelijk: lekker spelen. Ze moeten zo veel! Er wordt zoveel van ze verwacht!
Doen43 schreef op 31-10-2022 om 16:35:
[..]
Hi, ik ben het met je eens dat er zoveel wordt getest, gediagnosticeerd etc. Ik vind het nogal wat. Was in “mijn tijd” nog niet.
De reden dat ik er vooral zo bovenop zat. Is omdat ik het niet begreep. Mijn dochter begon jong met puzzelen en bouwen en vond dat altijd heel leuk. We vonden het daarom zo raar dat het tellen niet zo vlotte. Ze had het al over een rechthoek kubus en vierkant kubus, terwijl aanwijzend tellen tot 10 nog voor stress zorgde. Ik moet al een half jaar het begrip “oneindig” uitleggen aan haar. Het is stiekem voor mij (en ook voor haar welbevinden op school) wel fijn dat de kwartjes nu in domino effect lijken te vallen mbt tellen/ rekenen.
En voor de rest heb je groot gelijk: lekker spelen. Ze moeten zo veel! Er wordt zoveel van ze verwacht!
Maar begrijp je het nog steeds niet?
Je dochter leert niet langsaam maar anders: ze moet zeker zijn van haar kunnen vooraleer ze iets laat zien en wordt ook nog vaak onzeker door zaken waardoor ze verlamd raakt en/of verward. Dát zorgt voor ‘vertraging’, dat heeft ze nu toch al vaak laten zien?
Het is echt belangrijk om het onderscheid te maken tussen deze zaken en een trage verwerking van info, het vergt echt een heel andere benadering.
Ik zou echt je eigen houding onder de loep nemen en aanpakken: vraag je af waarom het voor jou zo fijn is dat ‘kwartjes vallen’ en wat dat voor impact op je dochter kan hebben.
Maak het minder groot. Het schoolse prestatie kader past ook echt niet altijd perfect. Dochter hier las al prima maar was toch echt heel trots toen ze een letter leerde op school. Het stond voor haar blijkbaar ergens los van elkaar.
Maak leren leuk voor haar.
En pas op met de les ‘fouten maken is goed’ etc. Bij de meeste kinderen werkt dat prima. Bij je dochter zou dat nu juist de boodschap kunnen geven dat zij het dús fout doet. (want ze maakt liever geen fouten) Mogelijk werkt het bij haar beter haar gewoon te bevestigen in dat wat ze doet en er samen over te leren communiceren en haar uiteindelijk helpen tools te ontwikkelen om er zelf mee te leren spelen en er keuzes in te maken. En perfectionisme an sich daar is natuurlijk niets mis mee. Ze moet alleen langzaamaan leren er zelf geen last van te hebben. Het zou goed kunnen dat meer inzicht in haar eigen methodieken haar hierbij uiteindelijk goed kan helpen.
En op indirecte wijze kun je ook heel goed de boodschap dat fouten maken leerzaam en zelfs leuk kan zijn uitdragen. (Door dus vooral je eigen houding aan te pakken)
even een klein dingetje uit je laatste post. Je schrijft daar dat je oneindig al een half jaar moet uitleggen maar dat is voor de leeftijd ook een heel lastig, abstract, begrip. Helemaal logisch dat ze dat nog niet begrijpt.
duizel schreef op 01-11-2022 om 03:54:
even een klein dingetje uit je laatste post. Je schrijft daar dat je oneindig al een half jaar moet uitleggen maar dat is voor de leeftijd ook een heel lastig, abstract, begrip. Helemaal logisch dat ze dat nog niet begrijpt.
Ja, joh. Dat was ik me ter dege van bewust hoor. Ik was alleen zo verbaasd dat ze daar überhaupt over begon. Ik vond het zo’n raar fenomeen.
Ik kan me niet herinneren dat dat ooit bij ons op de basisschool is behandeld.
Hou haar in de gaten wat betreft een hoogbegaafd meisje! Op jonge leeftijd al goed dingen kunnen, de faalangst en perfectionisme en het nadenken over moeilijke / filosofische termen.
Onderpresteren komt vooral bij meisjes veel voor.
Ik herken zoveel van wat je schrijft bij mijn hb dochter.
Evaluna schreef op 01-11-2022 om 07:25:
Hou haar in de gaten wat betreft een hoogbegaafd meisje! Op jonge leeftijd al goed dingen kunnen, de faalangst en perfectionisme en het nadenken over moeilijke / filosofische termen.
Onderpresteren komt vooral bij meisjes veel voor.
Ik herken zoveel van wat je schrijft bij mijn hb dochter.
Ik heb het ook al aangekaart bij To. Echt Doen43 hou het in je achterhoofd ik herken het ook van mijn kinderen. Toen ik op school moest praten over de achterstand hier een daar dacht ik eerst ook dat school op het goede spoor zat. Terugkijkend heb ik spijt dat we zo'n pas in groep 7 hebben laten testen, zijn schooltijd was veel leuker geworden als we het eerder wisten.
Bakblik schreef op 01-11-2022 om 09:18:
[..]
Ik heb het ook al aangekaart bij To. Echt Doen43 hou het in je achterhoofd ik herken het ook van mijn kinderen. Toen ik op school moest praten over de achterstand hier een daar dacht ik eerst ook dat school op het goede spoor zat. Terugkijkend heb ik spijt dat we zo'n pas in groep 7 hebben laten testen, zijn schooltijd was veel leuker geworden als we het eerder wisten.
Ja, maar wat voegt het precies toe? Dit meisje moet gezien worden (zoals iedereen natuurlijk) en ze laat al zoveel zien over zichzelf waar je vanalles mee kunt.
Dat ze slim is lijkt me duidelijk maar haar iq maakt de signalen die ze nu geeft niet anders. Ook als ze niet hb is zou je die signalen niet moeten negeren.
Duidelijk is dat ze niet beoordeeld moet worden volgens een standaard referentiekader, neem dat kader dan vooral niet al te serieus en zorg dat zij dat ook niet doet. (dus help haar leren over hoe ze leert en hoe een gemiddeld kind leert etc. Maak het leuk en luchtig en tackel vooral je eigen angsten.
Waarom wordt hier gelijk hoogbegaafdheid bijgehaald 
Heb ik iets gemist?? Ik lees geen enkele aanwijzing dat dochter van TO hoogbegaafd zou zijn.
Ik weet dat kinderen kunnen onderpresteren. En het is heel naar als je kind dat overkomt maar ik weet ook zeker dat het vaak wordt genoemd maar dat het vaker niet dan wel het geval is. Zo heel veel echte hoogbegaafden zijn er niet, zo'n 2.5% van de bevolking is hoogbegaafd. Dat zijn rond de 450.000 mensen in heel Nederland.
Laten we ook even nuchter zijn. Ik vind dat dit heel vaak wordt genoemd in dit forum. Natuurlijk moet je het in de gaten houden.
Overigens liet mijn zoon ook een heel apart beeld zien al van jongs af aan, wat leren betreft. Pas iets doen als hij het echt kon. Bij sommige zaken ver vooruit zijn en bij andere zaken denk je HUH.. waarom lukt dat niet. Memoriseren was en is een ding, topdown leren etc etc.
Een van de IBers dacht ook aan hoogbegaafdheid, nu komt dat wel voor in de familie maar wij hadden zelf niet het idee. Maar goed.. getest en hij bleek een verbaal/performaal kloof te hebben ( 125/95) Dus hij had moeite met kennis toepassen en het praktische handelen. Bij deze kinderen is het gevaar dat je hen gaat overschatten en dat geeft ook weer frustratie. Zij moeten echt begeleidt worden met complexe taken of meerdere taken die ze bijna tegelijk moeten uitvoeren.
Het kan kortom van alles zijn. Maar zelf ben ik er van overtuigd dat zolang een kind maar groei laat zien en sociaal mee kan komen het wel goed komt. ( en nee dan heb ik het natuurlijk niet over gigantisch onderpresterende hoogbegaafde kinderen maar nogmaals die zijn in de minderheid)
