Even zeuren over zeuren

Natuurlijk herkenbaar

Hier ook een periode gehad. Zeuren, zeuren en nog eens zeuren. Iets persè NU willen hebben, zeuren over dorst en honger terwijl je net 10 minuten van huis bent, zeuren dat alles van een ander mooier, beter is. Zeuren dat hij nooit iets kreeg en nooit iets mocht. Tja, mijn kind had het slecht en een waardeloze moeder, blijkbaar.
Negeren werkte hier het beste. "Nee, we gaan na de dansles naar de winkel." Ik reageerde niet meer op het geklaag en gezeur wat daar op volgde. Dan stopte het vrij snel. Ik ging er ook niet meer op in, geen uitleg, maar begon over wat anders om mijn kind af te leiden.
Soms ging het gezeur door, dan werd ik kribbig en zei:"als je nu niet stopt met zeuren ga ik vandaag helemaal niet meer naar de winkel." En ik deed dat ook, hup, naar huis.Ik geloof dat de zeurperiode niet heel lang geduurd heeft, maar daar kwam vast weer iets anders voor in de plek.

Herkenning

Ja ik herken dit ook wel hoor, ze proberen het gewoon, stel dat je toch ineens 'ja' zegt. Meestal legde ik het een keer heel duidelijk uit, waarom iets niet mocht. Met een vorm van begrip erin, dat ik begrijp dat ze dat jammer vindt maar om die-en-die reden gaan we het pas morgen kopen.
Als ze daarna dan met het 'ik wil het nuuuu' komt refereer ik aan, ik heb het je net al uitgelegd waarom het niet kan. Om inderdaad na een paar keer gewoon maar in de negeer stand te gaan. Of over iets anders beginnen, wilde ook nog wel eens lukken. Een tip, geef nooit na 10 minuten ineens toch toe, want dan heb je het de volgende keer (keren) weer. (alhoewel ik daar vroeger vast een keer ben ingetrapt om van het gezeur af te zijn) maar goed is dat echt niet, want het zeuren loont dan.

Meevoelen

Voorkom dat je over je grens heen gaat, maar luister wel welke behoefte erachter zit. Soms is zeuren ook een teken dat het kind zich niet voldoende gehoord voelt. Dus niet zozeer dat je moet toegeven aan het nuuhuuu willen, maar het kan wel helpen als je even met haar meevoelt.
Je hebt zelfs toch ook wel eens dat je iets graag wilt wat niet kan. Niet leuk als iemand dan steeds blijft uitleggen dat het niet kan en waarom niet (en daar ook nog begrip voor vraagt). Het kan dan een soort belangenwedstrijdje worden. Veel fijner als iemand begrip toont 'balen zeg', of 'oh ik snap dat je dat het liefs nu zou willen' zoiets.
Nou ja, dat werkt voor mij in elk geval veel prettiger.
Groet! Maw.

Grappig

Loes3, ik lees nu jouw reactie op de boze dochter hierboven. Blijkbaar kun jij boosheid beter 'handelen', maar ik denk dat zeuren vaak meer van hetzelfde is en doe daarmee dus eigenlijk hetzelfde als wat jij bij boosheid voorstelt.
Nog een aanvulling: vermoeidheid maakt kinderen ook zeurderig.
Nog een aanvulling het verhaal dat wel een afsteek: "Ik vind het erg leuk om samen een ijsje te gaan eten, maar absoluut niet om een ijsje te gaan eten met kinderen die zo moe en zeurderig zijn. IJs eten (een spelletje kopen) moet voor mij een beetje een feestje zijn, een vrolijke gebeurtenis, dus de stemming moet wel goed zijn, anders doe ik het gewoon liever een andere keer".
Dit doe ik alleen als ik er op tijd bij ben hoor, het moet geen preek zijn.
Groet! Maw.