Help, mijn zoon ontspoort?!

Onderzoek!

Ik zou een afspraak maken bij een orthopedagogische praktijk en dit verhaal en deze vraag voorleggen: Wat kan ik doen?
De orthopedagoog/jeudgpsycholoog zal jouw vragen stellen, zal de leerkracht vragen stellen en jouw kind onderzoeken. Dat gaat je ongetwijfeld richting geven.

Misschien is er een leerprobleem, 'gewoon' moeilijk lerend of is er een andere reden. Inmiddels is hij en iedereen op school in een patroon beland waar je niet vanzelf uit gaat komen.

Gesprek aanvragen

Ik zou op school een gesprek aanvragen met zijn leerkracht, de Intern begeleider en maatschappelijk werker van de school en hem samen bespreken. Kijken wat hun vinden van zijn gedrag, waar het vandaan zou kunnen komen en zoeken naar oplossingen.

Voor zijn schrijven zou je fysiotherapie kunnen overwegen.
Sterkte!

Ja, eerst naar de HA

Wat je zou kunnen doen is met hem de situatie bespreken inclusief de suggestie van een orthopedagogische praktijk. Voor vergoeding heb je namelijk verwijzing nodig. Zoek eventueel vast een praktijk en maak een afspraak, er zijn vaak wachttijden. Wat betreft IB: de intern begeleider is er voor de leerkracht, deze wordt door de IB-er begeleid als de leerkracht er niet uit komt. Niet zozeer dus de plek waar je als ouder terecht kunt. (Vaak wordt de suggestie overigens gewekt dat het ander is hoor).

Ja huisarts

Vooral het gegeven dat hij zich op school zo ontzettend anders gedraagt dan thuis, is een reden voor onderzoek. Er zit hem iets dwars en je moet er achter proberen te komen wat het is.

Hij blijft zitten, schrijf je. Komt hij dan weer bij dezelfde leerkrachten? Dat zou ik namelijk ten zeerste afraden. Zij hebben een bepaald verleden met hem. Het is voor hem veel moeilijker om zijn gedrag te veranderen, als mensen om hem heen verwachten dat hij zich hetzelfde zal gedragen. Dat vind ik dus echt een punt van zorg. Ik lees namelijk tussen de regels door, dat de juffen hem een soort van 'opgegeven' hebben. En dat is zeer schadelijk voor een kind. Dan lukt het niet om zich anders te gedragen.

Ik zou DAARNAAST zeker contact op nemen met de ib-er. Met jouw kind gaat het op school slecht, thuis niet. Op school doen ze het dus fout. De intern begeleider is degene die aangewezen is om met de leerkrachten mee te kijken en een plan van aanpak te formuleren.

Daar heb je ook gelijk jouw vraag voor de ib-er. 'Met de juf meekijken, wat gaat er mis? Een plan van aanpak formuleren om zoon weer vlot te trekken. Daarbij contact houden met jou als ouder en een en ander regelmatig kortsluiten.' Dat moet NIET volgend jaar pas. Laat je niet afschepen. Trap niet in het verwarrende en misleidende: 'Hij zal wel een sprongetje gaan maken.' Juist NU moet ze gaan kijken, zodat hij volgend jaar een frisse start kan maken. Liever gisteren dan vandaag. Dat is een mooi tussentijds doel: Formuleren wat hij nodig heeft voor een geslaagde frisse start volgend jaar. Zowel sociaal met de andere kinderen, sociaal met de leerkracht en op het gebied van schoolse vaardigheden.

Verder kun je thuis de dingen die het moeilijkst gaan met hem oefenen. Ook in de grote vakantie. Dan krijgt hij betere resultaten en dat zal zijn zelfvertrouwen ten goede komen.

en verder..

zou ik, als ik jou was, thuis enorm in gaan zetten op het versterken van het zelfbeeld van je kind.

Dingen doen die hij leuk vindt, waar hij trots van gaat lachen. Dat kan alles zijn. Koken, sporten, koekjes bakken, skaten, een museum bezoek, heitje voor een karweitje...

Geef hem autonomie over dingen waar dat bij kan. Zoals zakgeld, kleding, inrichting van zijn kamer, wat hij op brood eet...

Speel iedere dag een kwartier 1 op 1 met hem, waarbij hij de regie krijgt.

Zorg dat je leuke ervaringen opdoet samen. Een keer uit eten, naar de film, museum, boswandeling, etc. etc.

Wees positief. Geen kritiek, geen ja maar, zo min mogelijk straffen. Niet verbieden. Maar vertellen wat wel mag. Wat hij beter kan doen. Wat handiger is om te doen.

Prijzen op inzet en intentie, niet op resultaat.

Helpen en oefenen met schoolwerk.

Niet vergelijken met andere kinderen.

Ken je het boek 'Het explosieve kind' al? Dat was voor ons een enorme eye-opener. www.livesinthebalance.org

Nou ja, sterkte.

Wow Karmijn,

Je slaat de spijker echt precies op zijn kop! Ik kan het zelf niet zo goed verwoorden (ook niet voor mezelf) dus hier heb ik echt iets aan! Hij komt zeker niet bij dezelfde leerkrachten volgend jaar, dat heb ik op school al gemeld en in het uiterste geval (als het met de klassenindeling echt niet anders zou kunnen bijv) gaat hij naar een andere school.
Je tweede stukje daar krijg ik echt nieuwe energie van. Zijn zelfbeeld versterken dat is iets dat ík kan doen (proberen). Daar ga ik bewust mee aan de slag. En ik ga er mee aan de slag om te kijken wat het is dat hem dwars zit op school via huisarts/orthopedagoog..

Wat fijn om zo even wat steun te krijgen, ik droog mijn tranen en zet mijn schouders er weer onder.

mooi

Mooi dat je er wat aan hebt. Sterkte met die kanjer van je!

Hij boft met zijn moeder.

Onderzoek

Ik zou hem zeker laten onderzoeken. Er kan van alles achter zitten. Misschien heeft hij een lagere intelligentie, misschien juist helemaal niet en verveelt hij zich juist op school. Gewoon maar laten blijven zitten vind ik heel makkelijk gedacht. Er moet dan wel een goed plan komen. Daarvoor zou ik in gesprek gaan met de leerkracht en IB-er. Natuurlijk kan je als ouder ook terecht bij de IB-er. Ik begrijp niet dat hierboven de suggestie gewekt wordt dat dat niet zo is. De IB-er ondersteunt de juf maar heeft daarbij heel veel aan de informatie van de ouders en aan de vragen en problemen die zij zien.
Als je niet tevreden bent over de uitkomst van dit gesprek kun je altijd nog een andere school overwegen. Deze school lijkt het inderdaad niet meer te weten met jouw kind en dat vind ik snel hoor, in groep 4. Maar het kan ook toevallig alleen aan deze juf liggen.
Wat zegt de fysio/ergo over het schrijven? Is dit er mede de oorzaak van dat hij achterblijft met zijn resultaten, bijvoorbeeld doordat hij langzamer schrijft. Dit kan verholpen worden door hem bijv. bij rekenen alleen de antwoorden te laten schrijven i.p.v. de hele som. Of door hem bijvoorbeeld de helft van de zinnen te laten schrijven van de opgave.
Geeft hij zelf ook aan dat hij ongelukkig is op school? Wat zegt hij daarover? Hoe is het contact met andere kinderen verder, neemt hij weleens vriendjes mee naar huis o.i.d.?
Thuis (spelenderwijs) met hem schoolwerk oefenen is prima, maar het moet geen strijd worden. Hij moet ook vooral lekker kunnen spelen.

Tango,

Fysio en ergotherapeut zeggen over het schrijven eigenlijk enkel dat het ver beneden het niveau is (wat het voor zijn leeftijd zou moeten zijn zeg maar). Waar het aan ligt kunnen ze me ook niet vertellen helaas. Het is ook echt zeer slecht leesbaar. We zijn gestopt bij fysio/ergo omdat er alleen maar schrijven geoefend werd, en dat kunnen we thuis ook wel oefenen. Ik probeer ook veel te oefenen met hem met klei, kleuren, lego en andere priegeldingetjes. Of juist grote vellen papier en dan grote vormen tekenen. Hij krijgt op school al een aangepaste hoeveelheid werk, maar het blijft een hele opgave voor hem. Hij geeft zelf aan dat hij het erg vermoeiend vindt om alles op te moeten schrijven. Maar als hij een reken-tempotoets krijgt, en gewoon antwoorden op sommetjes moet invullen zover als je komt, schrijft hij vaak bijna niks op, of tekent alleen poppetjes ofzo. Mondeling (thuis) zou hij er best wat kunnen beantwoorden.
Hij geeft inderdaad duidelijk aan dat hij school niet leuk vindt, het contact met andere kinderen lijkt de laatste weken steeds moeizamer te gaan, daarvoor nam hij gewoon vriendjes mee en zo.

ook nog

Mogelijk is het ook handig om te laten controleren of hij wel genoeg ziet en hoort. Voor kinderen is wat ze zien en horen normaal terwijl er grote afwijkingen kunnen bestaan die veel energie kosten om te compenseren zonder hulp.

rekenen - geen overzicht?

Dat van dat rekenen en dan poppetjes tekenen herken ik van onze eigen dochter. Zij voelde zich zo overweldigd door een bladzijde vol met sommen dat ze er niet eens meer aan begon, want "ik kan het toch niet".
Een oplossing was om haar alleen de bovenste sommen te laten doen en naar op die manier weer succesjes te laten boeken. Omdat ze nooit haar werk af had, mocht ze nooit eens wat leuks doen, wat er dus in resulteerde dat ze er niet eens aan begon. Dat is toen door de meester goed opgepakt. Ook de "mindere goden" mochten toen op vaste tijden van de week iets uit de "keuzekast" doen. School is nooit echt haar hobby geworden, maar op deze manier kon ze er wel beter mee omgaan.
En ook ik zeg neem juist wel contact op met de IB-er.
Je schrijft dat hij groep 4 over moet doen. Wat is het plan voor de rest van dit schooljaar? Verder aanmodderen? Is er een plan van aanpak? Mag hij in eigen tempo verder werken, zodat hij zijn werk rustiger en daardoor wat zorgvuldiger kan maken en dan ook eens een succesje boekt? Of moet hij de komende maanden nog gefrustreerder worden? Ik neem aan dat de juf daar al een idee bij heeft?

'ik kan het toch niet'

Dat proef ik ook bij hem.
Het werk was al gehalveerd voor hem, en voor de rest van het jaar is het plan zo'n beetje dat hij gewoon met de klas mee blijft doen (aangepaste hoeveelheid werk) en niet af is niet af, hij hoeft niet meer na school te blijven zitten om het af te maken. Ik dacht dat dat een opluchting zou zijn voor hem, maar ik krijg het idee dat hij 'aanvoelt' dat juf 'het opgegeven heeft met hem'. Het lukt alleen maar slechter en hij lijkt ook meer buiten de groep te vallen.

Afspraak met de huisarts staat. Oren en ogen is ook goed om uit te sluiten inderdaad, kan ik dan meteen bespreken.

schrijven

Onze zoon heeft ook therapie gehad voor het schrijven. Dat was oefentherapie Cesar. Tijdens de therapie wordt juist nauwelijks geschreven. Heel opvallend, maar ook wel fijn.

Tijdens de therapie werkte de therapeut met hem aan zijn fijne motoriek dmv spelletje en friemel dingen, zoals rush hour, met pinnetjes over pinnetjes springen, veter rijgen, schrijven in scheerschuim, etc. etc. Daarna gingen ze altijd aan de slag met rompspanning en grove motoriek. Ballen overgooien, wiebelplank, trampoline, in een ritme huppelen, etc.

En pas dan ging hij met potlood en papier een paar woorden schrijven. Vier of vijf.

De therapie werd altijd afgesloten met een spelletje, wat hij dan mocht kiezen.

Dus heel anders dan jij beschrijft.

Tijdens het doen van de spelletjes en oefeningen, leerde zoon trouwens ook veel over op je beurt wachten, verliezen/winnen, iets afmaken, opruimen, etc. etc.

Cesartherapie

Onze zoon heeft ook cesartherapie gehad om zijn handschrift te verbeteren. Inderdaad met bijna alleen maar spelletjes die de fijne motoriek stimuleerden. Zoon vond het heel leuk om te doen en kreeg er ook veel meer zelfvertrouwen door. Is wel een paar keer op herhaling geweest gedurende de basisschooltijd omdat het na een lange vakantie toch wat wegzakte. Zijn schrijven werd niet echt geautomatiseerd. Pas nu op VO (waar hij echt veel moet schrijven) gaat het opeens de goede kant op.

fysio

Ik heb het ook niet helemaal goed gezegd, bij fysio en ergo werden eerst wel andere oefeningen gedaan, maar later werd er alleen nog maar schrijven geoefend. Toen zijn we gestopt. Cesartherapie klinkt goed, ga ik ook onthouden als optie.