Help! opa oma kopen te dure kado's

@krin: beter doen

Krin, ik hoef het niet beter te doen als mijn (schoon)moeder. Zij doen het ook al goed! Dat dit niet in een keer goed ging, kan ik je ook zeggen. Maar door van het begin af aan duidelijk te zijn over wat we van elkaar verwachten is er hier weinig onvrede in de familiaire sfeer. Ja natuurlijk willen ze meer geven dan wij "nodig" vinden. Willen ze dat we vaker langskomen. Ja natuurlijk vinden zij dingen doen "met de familie" veel leuker dan wij dat vinden, en willen ze het veel vaker organiseren dan wij leuk vinden, of tijd voor hebben. Maar door te blijven praten, voordat er uberhaupt iets wordt georganiseerd of gegeven, blijft het voor iedereen leuk.
Ik hoef het niet beter te doen, maar ik hoop van ganser harte dat ik hetzelfde kan doen als mijn (schoon)ouders.

Beter doen....

Tja, het klinkt in Krins oren denk ik heel ondankbaar om om bonnetjes te vragen. Natuurlijk is een kado een kado en mag je een gegeven paard niet in de bek kijken. Als dit eens één keertje gebeurt zou ik daar ook helemaal geen probleem mee hebben, maar als het heel vaak gebeurt en je dus met allemaal kado's in huis zit waar je niet veel mee hebt, vraag ik me ook af of je het al gever dan wel goed doet. Als je constant iets koopt wat niet op het verlanglijstje staat, waar ben je dan mee bezig? Ik probeer, als ik iemand een kadootje geef, altijd wel iets te geven wat de ander graag zou willen hebben. Dit doe ik door te vragen wat ze zouden willen. Kan ik niet vinden wat ze graag willen, of ik twijfel, neem ik de kassabon dus mee naar het feestje en zeg het er ook bij (als het niet goed is, ik heb de bon bij me hoor) Over het algemeen is het wel goed, maar bij kinderen, die bijv. graag een aanvulling hebben van iets dat ze al hebben, is het wel handig als het past. Bijv. de boerderij dieren en de dierentuin dieren. Het is toch een kleine moeite om het juist ding te kopen? Of die treintjes van Thomas de stoomlocomotief, de ouders gaven duidelijk aan dat ze geen rails wilden en alleen een treintje en krijgen dan een totaal andere set van Aldi. Ten eerste past het niet bij de eerste set en als ouders kan je dan (omdat je dacht dat het kind het kreeg) alsnog de aanvulling op het Thomas setje kopen) verspilling is het eigenlijk.
Ik denk dat het vaak komt doordat er mensen zijn die heel slecht in de communicatie zijn, m.a.w. die gewoon niet luisteren of lezen (van verlanglijstjes) en zich niet verdiepen in wat de ander wil, maar doen wat ze zelf willen.
Mijn moeder kocht vroeger ook altijd wat zíj mooi vond, niet wat ik leuk vond. Kan me herinnneren dat ik graag een poster van een herdershond voor mijn verjaardag wilde, ik kreeg een poster van een straatje met franse huisjes met allemaal getekende mensjes. Mijn moeder vond de poster énig, zo leuk die poppetjes, blablabla... (ik was een jaar of 12). Had ze nou nog een poster van een andere hond gekocht, omdat er geen herdershond te vinden was, had ik dat nog begrepen, maar dít....?

Je hebt druk en druk

Ik ga ook niet over het geld dat een ander uitgeeft. Maar ik heb er toch best veel moeite mee als iemand 80 euro uitgeeft aan iets wat in de hoek van de kamer ligt te verstoffen. Bij een cadeautje van een paar euro heb ik daar veel minder moeite mee.

En dus probeer ik opa/oma/tante bij te sturen. Let wel, ik vind het helemaal geweldig dat ze de kinderen zo verwennen, maar als er echte (extreme en dure) miskopen zijn vertel ik dat wel en kijk ik of er iets geregeld kan worden.

Het scheelt denk ik...

Nou, het scheelt denk ik wel wanneer dat grote bedrag dan in ieder geval wordt uitgegeven aan een werkelijke wens ipv iets wat de kinderen niet willen (en dan is het kamervulling dus)
Heb er zelf trouwens geen ervaring mee hoor, maar als ik me inleef in wat Mamahippie schrijft, dan lijkt me dat wel vervelend. Hier kochten mijn ouders nooit van die dure dingen voor mijn kinderen, hoeft ook niet, en vaak gelukkig ook nog het juiste ding.(mijn moeder is nu wel veranderd) Ik zou het wel vervelend vinden als ze op een totaal andere golflengte zaten. Ik lees hier ook over iemand wiens ouders en schoonouders graag 'veel' geven. En dan is het dan ook nog eens allemaal zooi want het is een slechte kwaliteit. Als je al kleinbehuisd bent, is dat gewoon niet praktisch. Het functioneert vaak niet goed (teleurgestelde kinderen) en is snel stuk.
Maar goed, als het telkens zeggen niet helpt, dan moet je andere dingen bedenken, ik zou dan dus toch het artikel maar gaan ruilen.

Net als grote broer

"Extra stom is het dan weer dat zoontje om relatief kleine dingen had gevraagd, gewoon omdat hij die het leukst vond; maar nee, het moest wel net zo'n groot kado worden als broer had gehad."

Volgens mij raak je daar een heel gevoelig punt. Het lijkt wel of de generatie van onze ouders financiele gelijkheid veel belangrijker vinden dan wij.

Ik heb al 10x proberen uit te leggen dat mijn jongste (jongste van 3 en 2 jaar) al meer dan genoeg heeft om mee te spelen en daardoor kleine wensen heeft. En dat ze bovendien echt niet doorheeft of haar cadeautje meer of minder heeft gekost dan dat van haar broer. En dat als je 2 bent een paar hallo kitty sloffen van 5 euro misschien wel een veel leuker cadeau is dan (nog) een fiets van 50 euro. Oma blijft het heel moeilijk vinden.

(Bij de laatste verjaardag hadden we een goede compromis. Kind kreeg het goedkope cadeautje wat ze wilde en oma heeft de rest in een envelopje voor de spaarpot gegeven)

Jaloers

Hier schoonouders die nooit een kado van meer dan een vijf euro gaven en vooral niet waar we of de kinderen om gevraagd hadden. En vervolgens de halve verjaardag gaan lopen zuchten dat kinderen van tegenwoordig zooooo ontdankbaar zijn....

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Niet de enige

Je bent niet de enige hoor.

Mijn moeder komt gerust met een paar a4-tjes copierpapier een een pakje kleurpotloden van de zeeman. Oudste kreeg voor zijn 8e verjaardag een 'gouden boekje' van de AH. Ik heb nogsteeds bewondering dat hij er nog een dank je wel uit heeft kunnen persen.

(en dan op de verjaardag zitten vertellen dat ze op de veiling zo'n mooie ketting heeft gekocht. 't Is niet dat er niet meer af kan)

Haha hanne

Gedeelde smart....zoon kreeg hier voor zijn achtste verjaardag een dekbedovertrek met clowntjes, met de vele kortingsstickers er nog op. Na enig nadenken zei hij: oh, het is wel blauw, dat vind ik een mooie kleur. Had hem voorbereid en ik was zoooo trots

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Hanne

"Volgens mij raak je daar een heel gevoelig punt. Het lijkt wel of de generatie van onze ouders financiele gelijkheid veel belangrijker vinden dan wij. "

En dan nog? Jij bent de ouder, je ziet je kinderen de hele dag, je weet hoe ze zijn, je weet hoeveel speelgoed ze al hebben.

We hebben het hier over opa en oma, die mensen die mogen verwennen (kijk eens naar de reacties na jou) en die bang zijn dat ze moeten concurreren met de andere opa en oma (dat stel dat vaak de ouders zijn van de vrouw en sowieso vaker een streepje voor hebben).

Ze zijn gewoon bang dat mensen denken dat ze het ene kleinkind voortrekken en duurdere grotere cadeaus geven dan het andere. Dat andere gasten dat zien, dat jij dat ziet, dat de kinderen verschil zien.

Opa en oma zijn IS niet zo makkelijk als het lijkt!

Ik snap je reactie geloof ik niet. Ik constateer (op eigen ervaring) dat de generatie boven mij financiele gelijkheid belangrijker vindt dan de mensen van mijn generatie. En dan gaat het niet alleen om opa's en oma's.

Dat is geen waarde oordeel.

Ik heb nergens gezegd dat opa en oma zijn 'makkelijk' is. Papa en mama zijn evenmin. Maar het zou fijn zijn als de opa's en oma's en de papa's en mama's een compromis bedenken die door iedereen als plezierig wordt ervaren.

Nee

Nee, volgens mij gaat het niet om duur of goedkoop, maar vooral of je iets koopt wat de jarige leuk vindt.

Een duur cadeau wat het kind geweldig vindt zal je mij niet over horen. Een goedkoop cadeau dat een kind geweldig vindt ook niet.

Wat ik wel jammer vind is als er iets wordt gekocht wat het kind helemaal niet leuk vindt. En ik heb daar meer moeite mee als het 80 euro kost dan wanneer het 80 cent kost.

Een verlanglijstje is dan ook zeker geen 'eisen lijstje', maar het is wel prettig als er naar gekeken wordt. Als er alleen maar treinen lego op het lijstje staat kan je misschien wel bedenken dat een giga doos lego ninjago niet iets is waar het kind blij van wordt.

Natuurlijk is het dan nogsteeds goed bedoeld en dat wordt ook gewaardeerd. Maar als dat consequent gebeurt ga ik me afvragen of iemand moeite doet om zich in te leven in het kind.

Haha

Blijkbaar ontwikkel ik dan al talent om een oma te worden, waar weer op een forum over gezeurd kan worden.
Ik denk serieus dat de grootouders maar over een smalle evenwichtsbalk mogen lopen, ze doen het echt snel verkeerd. Mijn kinderen zijn al groot, dus we hebben geen last van speelgoedovervloeden. Wel zijn we iedere keer dankbaar als ze komen, ook voor alle verwennerijen. Weet je, ik gun het ze graag. Zowel mijn kinderen als de grootouders.
En natuurlijk hier ook (soms/regelmatig) minder passende of tegenvallende verrassingen, maar dat maakt eigenlijk niets uit. Net zoals je lievelingsschrijver weleens iets schrijft wat tegenvalt, desnoods kan dat hele boek bij het oud-papier. Dan nog kun je er blij mee zijn, dankbaar voor zijn.
Ik vind het zowel te verwend als teveel controlefreak als cadeautjes niet enthousiast ontvangen kunnen worden.

Passend

Maar uiteindelijk hebben opa en oma toch best een passend cadeau gegeven? Het is playmobil wat uitstekend speelgoed is voor kleuters en je zoontje houdt sowieso van playmobil. Het was alleen niet de set die hij toevallig wilde. Dan wordt een verlanglijstje dus wel een beetje een eisenlijstje. Opa en oma tonen wat eigen initiatief in het cadeau maar kopen iets wel passend is maar wat alleen niet zo felbegeerd is.

Ik snap wel dat het niet om deze ene keer gaat maar om een patroon en ook best dat je inderdaad je ergert aan grote en dure cadeaus. Tenslotte wil je niet dat je kinderen te verwend raken.

Het aansturen op uitjes zoals hierboven wordt genoemd vind ik wel een goed idee. Zo'n dagje pretpark of zo vinden kinderen geweldig en is toch best duur. Lijkt me leuk als ze zoiets dan met oma en opa kunnen doen. Brengen ze leuk tijd samen door en hoeven wij niet meer naar het pretpark

Kaatje

Ik ben dit wel met je eens, ja. Als mijn nichtje jarig is regelt mijn zus zorgvuldig wie wat zal geven en wordt je ook gebeld als je toch iets anders moet kopen, want als iemand afwijkt van haar geregel gaat ze uit haar panty....
Echt gekmakend gewoon. Mijn moeder wordt boos als mijn vader royaal is met verjaardagen want "dan verpest hij de markt"....het is inderdaad evewichtskunst, dit....

Ja maar

"Ik vind het zowel te verwend als teveel controlefreak als cadeautjes niet enthousiast ontvangen kunnen worden."

Ik wil juist dat mijn kinderen NIET verwend raken, maar opa en oma hier willen het liefst iedere maand een kofferbak vol speelgoed uitladen. Twee boodschappen tassen, 3 dozen, die hoeveelheid.
1) ik wil dat de kinderen ook nog blij zijn als een gast slechts 1 auto meebrengt, of niks!
2) ik moet alles ergens opbergen en dat lukt op deze manier niet

Dat ze voor verjaardagen een lijstje vragen en zich er niet aan houden is een symptoom van dezelfde onderliggende aandoening. Ze verplaatsen zich totaal niet in het kind (of de opruimer) en lijken alleen maar bezig een soort grootouderairmiles te sparen: ze hebben een bijna ziekelijke zorg/koopbehoefte.

We hebben hetzelfde gehad met baby- en kinderkleertjes. Iedere maand tassen vol, totdat ik een keer de zak heel bot meteen heb teruggegeven. Eerder zei ik altijd dat het niet nodig was. De maten en seizoenen waren ook meestal verkeerd en ik had er dus nooit wat aan, als het onze smaak al was geweest. Ze zijn apetrots als ze in de zomer een skipak voor 1 euro hebben gescoord. Of er dan een kind inpast is echt bijzaak. Toen de oudste een baby was heeft hij een zwembroekje gehad van ze voor kinderen van 5-6 jaar. Tegen de tijd dat hij daarin paste was het elastiek verweerd en geknapt. Nu zijn ze dus overgestapt op speelgoed en dat gaat op dezelfde manier. Nog erger eigenlijk, want met speelgoed kun je kinderen 'kopen' en met kleren niet. Vroeger gingen mijn opa en oma altijd met ons kaarten. Maar deze opa en oma spelen niet met de kinderen. Ze vragen aandacht door iets te geven. Is er geen aandacht meer, dan halen ze nog iets uit de auto, of ze pakken het speeltje even af.

Maar goed, ik denk dat mensen zich hier geen voorstelling van kunnen maken als ze normale opa's en oma's gewend zijn.

Limi en uitjes

"Vroeger gingen mijn opa en oma altijd met ons kaarten. Maar deze opa en oma spelen niet met de kinderen. Ze vragen aandacht door iets te geven. Is er geen aandacht meer, dan halen ze nog iets uit de auto, of ze pakken het speeltje even af."

Dat is erg zeg! Lijkt me naar om aan te zien. Onze dochter heeft twee oma's die eigenlijk allebei niet zo veel geven, op het karige af zelfs. Ene oma slaat dan ook nog de plank volledig mis (een kleuterkleurboek toen ze 8 werd en zo), de andere oma is een schat die gewoon weinig waarde hecht aan spullen. Zij neemt dochter altijd mee uit voor haar verjaardag. Madurodam, Nemo, Naturalis, dat soort dingen, met een pizza toe. Supercadeaus, iedereen is er blij mee!

Uitjes, spelletjes

Ja, veel leuker. We hebben wel nepgrootouders die gewoon leuke spelletjes met ze doen. (En nee, die nemen nooit iets mee voor ze )

Maar wel een beetje genant toen echte en nep eens een keer allebei ergens waren en de kinderen de echte grootouders totaal negeerden.

Pragmatisch

Ik geloof dat ik dit soort dingen heel pragmatisch zou oplossen. Als het niet bevalt, dan kun je het op marktplaats verkopen en voor het geld iets kopen dat je wél leuk vindt.
Als het kado niet aan je verwachtingen voldoet kun je natuurlijk de gever proberen 'op te voeden'. Maar over het algemeen zal dat erg veel energie kosten en zelden effectief zijn: mensen zijn immers zelf vaak overtuigd van de leukheid of geschiktheid van hun kado. De bedoeling is goed, denk ik dan maar.
n@nny

Wel eens met kaatje

ik merk het wel vaker hier op het forum. Opa's en/of oma's doen het niet snel goed en dan heb ik het niet over grote (opvoedings)fouten, maar dit soort dingen.
Ze mogen wel gratis oppassen en ipv opa en oma opvoeders spelen, maar dan wel precies zoals pap en mam het willen. Geen snoep, geen schermtijd, precies de weg van het project van pap en mam volgen, want dat is de enige juiste route.
Maar krijgen ze geen lekkers dan is het ook weer niet goed, dan zijn ze vast krenterig enz.
Je ouders hebben (de foute gevallen daargelaten uiteraard) je je jeugdlang in het centrum van het universum gesteld. Hebben zelf dingen opgeofferd om het je naar de zin te maken, zich veel aangepast.
En nu ben je de deur uit en wil je eigenlijk hetzelfde: nogmaals een levenlange aanpassing aan hoe kindlief het wil.

Natúúrlijk is een teleurstellend kado niet leuk, maar doe je dat zelf dan nooit eens bij de ander? Valt jouw eeuwig potje naar uilenpies-ruikende hyacinten, of het fotolijstje dat totaal niet bij het interieur past dan altijd echt in de smaak, of glimlacht je moeder om het gebaar dat je maakt? Dat gaan je kinderen nog wel leren.
Uitzonderingen daargelaten vind ik dat wij volwassen kinderen onszelf soms als zeurende peuters gedragen naar onze ouders en dat de dankbaarheid om wat ze wél goed doen ver, ver te zoeken is.

Och ja

Mijn ouders vinden het leuk om voor de kleinkinderen de hele Action leeg te kopen. Tot een paar jaar geleden kochten ze dan voor allemaal hetzelfde, maar toen heb ik wel gezegd dat voor een 11-jarige een nepbarbie of een memoryspel misschien minder geschikt is. Sindsdien krijgt oudste wat geld toegestopt als haar zusje en nichtje de zoveelste knutseldoos of doosje met kralen toegestopt krijgen. Ze vatten dingen ook vaak letterlijk op. Mijn zus had ons verboden om met Sinterklaas chocoladeletters voor hen te kopen. Dan komen mijn ouders doodleuk met 10 chocoladelolly's aan voor nichtje

Dit vind ik wel gezeur

dit vind ik wel gezeur. Je kinderen zijn bij opa en oma geweest (2 nachten lang) en ze hebben het heel leuk gehad.

Maar het is niet goed want ze hebben TV gekeken en met de knex gespeeld. (en er was iets gepland wat niet door is gegaan).

Hadden opa en oma dan verplicht de hele dag mens erger je niet moeten spelen.

Het leuke van logeren is dat er juist iets anders mag/kan dan thuis.

Goede leerschool

Volgens mij ligt het toch ook vooral aan jezelf hoe je kinderen reageren op cadeau's.Bij ons ook gescheiden ouders,dus meer opa's en oma's en dan ook nog grote verschillen in inkomens en dus de cadeau's.Mijn kinderen zijn ondertussen pubers ,maar kunnen ondanks de overdreven dure cadeau's ook nog erg blij zijn met kleine cadeautjes.Weten heel goed dat 'houden van'niets met geld en cadeau's te maken heeft.
Mijn schoonzusje is heel materialistisch.Alles draait om geld,haar kinderen nemen dat over.Eisen ook cadeau´s.Dat voelt niet fijn.Op een gegeven moment komt m´n zwager in financiele problemen,hij kwam wel op verjaardagen,maar kon een cadeautje niet meebrengen.Schoonzusje boos,nichtjes beledigd en boos.Mijn kinderen heb ik uitgelegd dat hun oom wel kon komen,dat het komen hem al geld kostte ,dus dat we blij waren dat hij gezellig e verjaardag mee kwam vieren.Laatst hadden we een verjaardag,oom kwam en had een cadeautje bij.Later vertelde mijn dochter dat ze een cadeautje had gekregen van oom en dat ze enorm blij was voor oom dat het weer beter met hem ging.
Wat ik bedoel is dat je verwende kinderen zelf maakt.Een kind wat alles heeft hoeft niet verwend te zijn.Het is maar hoe belangrijk je de cadeaus voor ze maakt.Mijn kinderen kun je verwend noemen,ze hebben alles,maar toch gedragen ze zich niet verwend.En natuurlijk toen ze klein waren genoten ze ook van de grote dure cadeau´s van opa en oma.Maar nu ze ouder zijn houden ze echt niet meer van de oma´en opa´s met de dure cadeaus dan de oma´s en opa´s zonder de dure cadeaus.Mijn nichtjes wel...die zijn net zo materialistisch als mijn schoonzusje erg jammer.Het gaat er om wat je bij hebt,niet dat je langs komt.
Dat overdreven verwennen met dure cadeau´s daar prikken kinderen wel doorheen als ze ouder worden.Tenminste die van mij wel.Ze hebben ook een oma die op een andere leuke manier verwend.BV als kind kregen ze van mij geen snoep,had ik ook niet in huis,bij oma was een snoeptrommel,wat een verwennerij om daar een snopeje uit te mogen pakken.Of een suprise eitje als ze met oma boodschappen gingen doen,daar kan geen dure lego of playmobiledoos het van winnen.Ik denk dat kinderen dit heel goed aanvoelen en weten.
En dat andere opa en oma samen een strijd hebben wie de duurste en grootste cadeau´s koopt voor hun kleinkinderen is niet mijn probleem.Dat de liefde van kleinkinderen niet te koop is hebben ze ondertussen ook al geleerd.Voor hun ook een mooie les.

Veeleisend

Mijn moeder komt ook regelmatig met cadeautjes aan die wat kinderachtig zijn. Dat vind ik niet zo raar. Mijn moeder heeft minder een blik op wat de hedendaagse kinderen wel of niet leuk vinden. Ze zou rustig aankomen met een lieveheersbeestje aan een ketting voor een 12 jarige, een clown dekbed voor een 8 jarige en een memory spel voor een 11 jarige. Niet omdat die dingen toevallig in de aanbieding zijn maar omdat ze oprecht zou denken dat ze het leuk vinden. Bij jongere kinderen vallen haar cadeautjes goed in de smaak en ze heeft ook wel door inmiddels dat de 16 jarige geen kind meer is maar juist die tussenfase heeft ze moeite mee. Waar ik me overigens alles bij voor kan stellen want het is ook allemaal erg subtiel. Waarom kan een lieveheersbeestje wel bij een 7 jarige en niet meer bij een 11 jarige? Ja dat vinden ze dan kinderachtig en niet meer stoer maar dat moet je als oma ook maar weten.

Dus ja dan komt ze regelmatig met een cadeautje aan waar kind zichzelf al te groot voor vindt. Geen probleem verder. Het gaat toch om het gebaar en het komt uit een goed hart.

Uiteindelijk is het gewoon heel lief dat ze komt en dat ze een cadeautje meebrengt.

Ik zou er wel meer een probleem mee hebben als ze altijd heel veel mee zou brengen omdat ik inderdaad niet willen dat de kinderen hier blase over raken. Ik zou in dat geval wel proberen hierover te praten maar als oma het blijft doen nou ja dan is dat maar zo.