Hoe hebben jullie het GROTE geheim van Sinterklaas verteld?

Nooit echt hoeven te doen

Ik heb van het begin af aan mijn kinderen nooit echt in sinterklaas laten geloven. We vieren wel sinterklaas en we doen aan alles mee maar ik heb er nooit een geheim van gemaakt hoe het ongeveer zit. Dus ik heb van het begin af aan op hun vragen eerlijk antwoord gegeven. Mijn jongste dochter van 6 weet ook al dat Sint-Nicolaas wel heeft bestaan maar dat we nu allemaal een beetje sinterklaas spelen en op die manier cadeautjes geven. Maar zo rond 5 december dan gelooft ze wel een beetje

Niet alle kinderen zijn leuk

" hoezo lachertje vd klas? Een beetje een leuk kind speelt het verhaal mee voor de kinderen die nog geloven. Mijn zoon zou een kind er nooit op uit lachen en op school zou dit wel ' bestraft ' worden"

Sommige kinderen zijn kwetsbaar. En dat zijn nou juist de kinderen waarvoor andere kinderen niet zo leuk zijn. 3 van dat soort kinderen in de klas is ruim voldoende. Dat de meerderheid leuker doet, helpt dan niet.

Mijn kind ging versneld naar groep 5 na de herfstvakantie. Dan ga je niet vertrouwen op 100% leuke kinderen. Je draai vinden is al lastig genoeg.

ook nooit

gelogen, en ook nooit smoezen verzonnen oid, wel genoten van de smoezen die kinderen zelf verzonnen, dat dan weer wel. De vragen komen dan vanzelf, of de conclusies die ze trekken. Dochter hier zelfs vlak voor sinterklaas, vond ik wel jammer, had de laatste keer nog erdoor willen trekken! Maar dus zonder liegen.

Dagje

Ik heb twee kinderen die erg van boeken lezen, discussies en eerlijk met elkaar omgaan houden. Dus heb ik een aanpak gekozen die bij mijn kinderen past.

Ik heb ze in juni (dan is d.er nog geen spanning) meegenomen naar een eetcafeetje, en net als juno de geschiedenis verteld. Hoe is het ontstaan, hoe ging het verder en hoe is het feest gekomen zoals het nu is. Feitelijk, niet te dramatisch en meer als een mooi verhaal.

Oudste vond het destijds prachtig, zag het mooie er van in en genoot er van om samen stiekum kadootjes voor iedereen te kunnen kopen.

Jongste reageerde aanvankelijk goed, maar toen we een uurtje later weer gewoon in een winkel waren, viel het kwartje en was ze verschrikkelijk overstuur. Ze had het liever niet geweten want ze vond sinterklaasfeest zoals het was zo verschrikkelijk leuk. En nu kon ze het niet meer niet-weten!

Als de kinderen ooit vragen hadden heb ik niet/nauwelijks gelogen, maar een tegenvraag gesteld: hoe denk je zelf dat het kan?

dat de kinderen met al die ophef over z.piet nog geloven

ik ben blij dat mijn kinderen niet meer geloven, zou al die ophef niet leuk hebben gevonden! Ze horen toch wel wat van zwarte piet en het gedoe er omheen??
Ik wilde het nooit vertellen, wachtte gewoon tot het langzaamaan bij de kinderen 'bekend' werd...

hoe het hier ging - en wat wij deden

Wij hebben ook altijd vragen een beetje teruggespeeld. Nooit echt gelogen. We hebben het dus nooit zo verteld, maar als antwoord zei mijn man vaak: "Sinterklaas is gewoon een verklede man."
Mijn oudste snapte dat op zijn manier: Sinterklaas had altijd gewone kleren aan, maar ja als hij jarig was en de scholen ging bezoeken en bij de intocht, dat verkleedde hij zich gewoon even

Het kwam bij mijn oudste uiteindelijk vanzelf. Eerst had hij zijn twijfels bij de rommelpieten op school en bij het sinterklaasjournaal. Dat was gewoon een filmpje. Later bedacht hij dat de schoenen onze actie wel zou kunnen zijn (hij zat toen in groep 5 in een combi met groep 6, dat kan ook zeker meegespeeld hebben, dat hij wel eens wat hoorde van anderen).

"Mam, de cadeautjes dat doen jullie he?" was toen de vraag. Toen ik dat bevestigde zei hij: "SInterklaas is dus gewoon een verklede man, dat heeft pappa eigenlijk altijd al gezegd."

En dat was precies wat we wilden. Meegaan met de kinderen in hun geloof, maar er niet om liegen. En dan is er ook geen teleurstelling als het kind erachter komt.

Nu mijn jongste, net 7, geloof nog volledig. Ben benieuwd hoe dit zal gaan aankomende jaren. 't Is net als zijn broer wel een denker en ontdekker, we zullen het zien.

oja en wat wel grappig was

Oja, mijn oudste had wel "nog één vraag."

Hoe kwamen we dan aan Echte Zakken.

zakken

Ja geniaal hè. Bij ons liggen de zakken open en bloot in de kast, het blijven er elk jaar maar 2, maar de kinderen hebben daar nooit bij nagedacht. Net als sinterklaas-pakpapier, dat verstop ik ook niet. Ik heb wel eens nep-kadootjes gemaakt als decoratie voor school, misschien dat ze denken dat het papier daarvoor is.

nooit vertelt

Een geheim is een geheim. Bij vragen naar het "geheim" van Sinterklaas deden we een beetje geheimzinnig. We hebben dus ook nooit echt vertelt dat Sinterklaas wel bestaat. Bij vragen zeiden we ze vanzelf achter het geheim zouden komen, als ze daar groot genoeg voor waren.
Oudste was het langst gelovig en heeft zelfs Sinterklaas geholpen door een surprise te maken, de andere twee kwamen sneller achter het geheim.

Hier dus het geheim van 10

Zoon inmiddels vorige week 10 geworden vroeg vanavond ineens: bestaat Sinterklaas nou wel of niet? Toen ik de vraag bij hem terug legde kwam hij er uiteindelijk toch op dat hij niet bestond. Ik bevestigde dit en hij vond het allemaal prima. Er volgden nog een heleboel vragen over o.a. hoe het Sinterklaasjournaal dan wordt gemaakt, waar we de wortels laten die hij in de schoen stopt etc. etc.
Ik heb ook nog verteld dat Sinterklaas wel ooit bestaan heeft en dat riep nog meer vragen op. Wanneer bestond hij dan wel? En heeft de oma van oma hem dan nog wel gekend? Dat wist ik dus ook niet. Heb hem dus beloofd om het op te zoeken. Was er niet helemaal op voorbereid, haha.

En hier..

Ik heb het uiteindelijk op een zondagmorgen in bed verteld. Hij bleek toch nog echt te geloven, maar was niet geschokt gelukkig. Wel veel vragen en hij moest er ook nog om lachen omdat het zo'n ongeloofwaardig verhaal is. Vroeg toch nog: "en de Kerstman dan?", terwijl we daar nooit een geheim van hebben gemaakt.

Hij vindt het spannend dat hij het wel weet en vroeg het laatst aan een vriendinnetje (die nog geloofde), maar heeft het niet verteld. Ik was ook bang dat hij het zou gebruiken om z'n broertje te plagen maar daar is gelukkig geen sprake van.

de tekeningen

Op ja die vragen inderdaad. Zoon vroeg en waar hebben jullie al onze tekeningen voor sint dan gelaten? Ahum. Een paar mooie bewaard en de rest weggegooid. Hij lag helemaal in een deuk. Hij kon de grap er wel van in zien.