kado's van grootouders - moeilijk
Ik heb mij hier wel eens vaker beklaagd over de dure kado's die m'n ouders kopen voor de kinderen. Grote bedragen (richting 100 euro) en net niet het goede, zodat er eigenlijk al gauw niet meer mee gespeeld wordt.
Nu willen ze voor mijn zoons 8e verjaardag een horloge kopen. Een half jaar geleden heeft ie wel eens gezegd dat hij best wel een horloge wilde, maar inmiddels horen we hem er eigenlijk niet meer over. Dat heb ik al aangegeven bij m'n ouders, ik heb ze al alternatieven aangeboden (lego, kapla), maar het komt niet aan. Dat heeft ie al, zeggen ze dan. Ook mijn suggestie om geen duur horloge te kopen maar het houden bij een kinderhorloge in een leuk kleurtje van ca. €25,- komt niet aan. (8 jaar is ook nog best jong voor een horloge, toch) Het enige wat ik terugkrijg is dat ze het moeilijk vinden om te bepalen wat zoon een leuk horloge zou vinden en dat ze dan samen met hem een horloge willen uitzoeken. Maar dan wel op zaterdag, terwijl het feest op zondag is. Ik heb al gezegd dat ze op zaterdag niet welkom zijn, maar ik wil eigenlijk niet bot worden.
Iemand nog suggesties hoe ik kan voorkomen dat zoon op zaterdag een horloge van 80 euro krijgt??
tja
Jij kunt toch niet bepalen, wat een ander voor een kado aan je kind geeft? Dat vind ik een beetje ondankbaar en ook nogal control-freakerig, eerlijk gezegd.
Als je zaterdag druk bent, dan breng je je zoon toch naar hun toe? Zodat ze daar een leuke kadootje-voor-je-verjaardag-koop-dag hebben, met z'n drieen? Dat vinden mijn kinderen altijd heel leuk. Dan gaan ze een dagje of een dagje en een nachtje naar opa en oma en dan met z'n drieen naar de speelgoedwinkel.
Loslaten
Ik denk dat je moet proberen om het los te laten. Hun geld, hun kado en dus hun risico of het wel of niet in goede aarde valt. Als ze iets kopen waar je zoon niets mee doet, en je hebt zelf iets anders geadviseerd, , dan is dat hun probleem, niet het jouwe. En inderdaad heel zonde van het geld enzo, maarja, hun probleem...
Mijn zoon heeft een paar maanden geleden voor z'n achtste verjaardag trouwens ook een horloge gekregen (van iets van twintig euro) en hij is er heel blij mee. Wil hem elke dag om. Hij zit nu in groep vijf en kan dus al aardig klokkijken en dat maakt het ook wel heel leuk. Hij vroeg laatst ook of ik hem voortaan wilde vertellen hoe laat hij thuis moet zijn, want dan kan hij zelf op z'n horloge kijken. Gisteren zei hij dat ik dat toch maar niet moest doen, want ik geef veel te vroege tijden op dat hij thuis moet zijn. 
hmm
Leuk zo'n horloge maar zodra je kind een mobieltje krijgt kijkt het er ook niet meer op en inderdaad voor 30/40 euro max moet je al prima horloges hebben.
Zeg gewoon tegen je zoon dat hij een goedkoop exemplaar moet uitzoeken zodat hij kans loopt dat hij nog wat anders krijgt 
laten gaan
Ik snap je wel het is natuurlijk ook zonde van het geld dat je zoon een horloge krijgt voor veel geld als hij daar eigenlijk geen behoefte aan heeft. Ik zou het echter laten gaan. Laat hem gezellig een middag met oma en op opa gaan en wat uitzoeken. Ook een mooie herinnering. Overigens vind ik verder een horloge best een leuk geschenk. Mijn jongste dochter was erg ferguld met het horloge wat ze op haar negende kreeg want het was een echt volwassen horloge. Amijn jongste zoon heeft zo'n horloge met allerlei snufjes en hij vindt dat ook leuk zelfs nu hij een smartphone heeft met alles erop en eraan.
control-freakerig
dat gevoel krijg ik wel hierbij inderdaad. Maar dat geldt andersom net zo goed. Zij willen weer persé op een andere dag wanneer het mij niet uitkomt hier op bezoek komen (en ze wonen niet naast de deur). Op zaterdag heeft zoon al de halve dag sport, en wij willen dan ook gewoon de boodschappen doen voor de verjaardag, taart bakken en dergelijke.
En ze willen persé een horloge kopen en dat mag niet te goedkoop zijn. Een goedkoop horloge en een ander kadootje erbij vinden ze moeilijk. Tegelijk -en dat is dus het aparte- vragen ze dus wel aldoor aan mij wat zoon wil hebben, want ze zeggen niet te weten wat ze moeten kopen. Maar ze komen dus doorgaans niet aan met iets van het verlanglijstje, (maar met iets duurders). Daar kan ik mij over opwinden, want ik vind het gewoon zonde om een duur kado te krijgen wat niet echt gewenst is en bovendien vind ik het niet leuk dat de relatie met opa en oma zo materialistisch is.
Zaterdag
Tja als je zoon op zaterdag aan het sporten is dan is hij niet thuis. Lijkt me simpel genoeg toch?
Verder loslaten.
horloge is ook wel leuk
maar de manier waarop het weer gaat is niet leuk. Ik heb al tien keer verteld dat ze een goedkoop horloge moeten kopen, en wellicht als ze vinden dat er geld overblijft dan wat anders erbij doen. En ze hebben mij al 10 keer gevraagd wat voor horloge hij leuk vindt, en dat het wat hun betreft bij een goed (=duur) horloge blijft. Bovendien vind zoon het eigenlijk niet zo leuk dat hij een horloge krijgt (niet vanwege het horloge, maar dat het geen verrassing meer is).
Loslaten dus..... ik ga m'n best doen. (zal wel een jeugdtrauma zijn... ik kreeg-en krijg- overigens zelf ook genant dure kado's van m'n ouders, die niet altijd goed getroffen zijn).
voordeel
Het voordeel, Mamahippie, is dan weer dat het nu beperkt blijft tot 1 cadeau dat bovendien compact is. Da's dan wel weer prettig. Hier kreeg dochter een tijdje geleden plastic pannetjes voor het keukentje. Best een leuk idee, ware het niet dat diezelfde oma iets dergelijks al eens eerder had gegeven, en het toen ook al dubbel was aangezien wij bij de aanschaf van het keukentje (voor zoon, destijds) ook al pannen hadden gekocht. De hoeveelheid plastic meuk is hier soms niet bij te benen.
En dan lees je steeds over ouders die kinderen zo verwennen... hou toch op. Maar sorry, ik dwaal af.
Je ouders willen niet luisteren. Dat is inderdaad irritant. Ik zou duidelijk maken dat je er zaterdag niet bent en zoon ook niet, en het verder maar laten gaan.
En misschien wraak nemen op hun verjaardagen en alleen cadeaus geven die jij wilt geven, ongeacht de vraag of zij er blij mee zijn 
("ja moeder, ik dacht, je hebt al zoveel, ik heb van het geld een geit gegeven aan een arme Afrikaanse")
Groeten,
Temet
haha Temet
die geit dat is wel een goeie! Mijn ouders hebben niks met 'adopteer een kip'-gedoe, daar kan ik ze wel mee plagen. Of een museumjaarkaart; steun ik toch de cultuur een beetje met mijn opgelegde kado. Wie weet doen ze gek, en gaan ze een keer naar het museum!
Een horloge is inderdaad wel lekker compact. De vorige verjaardag zijn we opgezadeld met 2 opbergboxen aan 'verkeerde' playmobil die ruimte in beslag nemen (die ook weet niet weg mogen van de kinderen, natuurlijk, maar ze spelen er niet mee).
Voorstel
Vraag of ze voor verdere verjaardagen het geld op een spaarrekening willen storten voor de kinderen met het oog op het steeds duurder wordende rijbewijs.
Als ze dat een leuk idee vinden ben je de komende jaren van dit probleem af.
Horloge wel leuk
Mijn zoon van 9 vroeg ook geen horloge, maar toen hij er een van ons kreeg vond hij het echt heel erg leuk. Het kostte 40 euro en hij slaapt er mee. Een horloge is dus best leuk, en 8 is niet te jong denk ik. Daarnaast is het ook heel educatief; ze leren goed klokkijken en besef van tijd krijgen. 80 euro vind ik wel overdreven, want dan is het zo pijnlijk als het kwijt raakt... Dus ik zou een goedkoper voorstel doen (google wat op internet en stuur ze een link van een voorbeeld dat hij leuk zou vinden).
Laat het los!
Mammiehippie, het probleem is zo groot als jij het zelf maakt.
je wilt je ouders veranderen en dat gaat niet lukken. Je kunt beter jezelf veranderen: namelijk de manier waarop je met dit soort situaties omgaat. Laat het gewoon los. Het IS namelijk geen probleem, jij VINDT het een probleem. Waarom is het zo'n punt dat je zoon een horloge gaat krijgen, die hij notabene zelf mag gaan uitkiezen? Prima toch. Echt, laat het los, het is de moeite niet waard je zo druk over te maken (en dat ieder jaar weer opnieuw).
mamahippie
Over een paar jaar wil je zoon iets hebben wat te duur is en dan kan hij mooi die verkeerde playmobil op Marktplaats verpatsen, dat is dan wel weer handig.
Het is inderdaad irritant dat kinderen met bepaalde dingen dan wel niet spelen, maar het ook niet goed vinden dat je het weg doet. Ik zou daar een Educatief Momentje van kunnen en misschien ook moeten maken, maar de puf ontbreekt mij, dus voer ik stiekem dingen af. Er liggen links en rechts nog wat dingen die naar kdv of kringloop moeten ...
Groeten,
Temet
horloge
Een horloge kan voor grootouders een goed idee zijn. Kan zijn dat je er zelf minder mee hebt maar het is wel een duurzaam kado. Ook al hebben kinderen een mobieltje veel mensen hebben toch ook nog een horloge. En je kunt natuurlijk zelf een suggestie doen maar grootouders hebben zelf ook vaak een idee wat ze graag geven aan een kind.
Zelf heb ik op 6-jarige leeftijd van mijn overgrootouders een horloge gehad en dat is nog steeds in mijn bezit. Ik draag het nooit maar het is wel een fijne herinnering.
Ik denk dat het zoiets is. Speelgoed is maar tijdelijk, maar een horloge is duurzaam. En verder vind ik het ook een heel goed idee om grootouders te vragen om geld op een rekening te zetten omdat het zo zonde is van al dat speelgoed, tenzij je er een keer een goede bestemming voor hebt.
kwijt raken
Niet alles gelezen, maar zeg gewoon dat je bang bent dat hij het kwijtraakt. Dus dat ze beter een goedkoper horloge kunnen kiezen dan een duurdere. Geef ze alleen deze tip en laat het verder aan hen over.
Leuk cadeau, neemt tenminste niet veel ruimte in!
Kwijtraken is heel realistisch
Herinner me dat mijn basisschoolkinderen destijds verscheidene ( leuke) horloges kwijt raakten met gym, zwemmen, dat soort dingen. Dus die reden lijkt me heel zinnig om het bedrag wat te beperken.
Hoe breed zijn zijn polsen?
Mijn zoon van 11 kan nog steeds geen volwassen herenhorloge om, veel te groot. Zodra je in de kinderhorloges valt, zijn ze gelijk niet zo duur.
kwijtraken
Hier was dochter van 11 haar horloge al na 1 dag kwijt. Gelukkig een goedkoop dingetje, maar toch vervelend.
Ik kreeg vroeger trouwens ook altijd de verkeerde dingen. Dingen die leerzaam moesten zijn maar gewoon saai waren, of dingen die ik toch wel zou hebben gekregen (kleding en zo). Mijn ouders hadden het niet breed, maar daar praatte je in die tijd niet over. Ik vond dat ik te weinig en verkeerd speelgoed had, maar haalde het niet in mijn hoofd er iets van te zeggen. En ik heb verder een prima jeugd gehad, vooral toen ik zelf de bieb ontdekt had; toen mijn ouders daar nog boeken voor me haalden, namen ze ook altijd de verkeerde mee, haha! Maar ik heb er echt geen trauma van opgelopen.
ander bandje
De dunne polsjes kunnen inderdaad een probleem zijn. Hier heeft pa gewoon een gaatje bijgeprikt in het horlogebandje van zoon. Je kan je ouders zonodig ook vragen er een goedkoop bandje bij te doen om een extra gaatje in te prikken. Ik weet niet of ze nog bestaan, maar die geweven textielbandjes zijn daar ook handig voor, daar kan je het pinnetje van de gesp op elk gewenst punt insteken, ook als er nog geen gat zit.
Groeten,
Temet
ach ja, trauma
Het is ook hoe mijn ouders daarmee omgaan. Die maken het kado heel belangrijk, vinden het ook heel belangrijk om iets goeds te kopen. Ze bestoken mij dus veelvuldig met vragen wat de kinderen 'moeten' hebben. Vervolgens krijgen de kinderen standaard iets wat naar onze smaak overdreven is, en dan ook nog iets wat niet op het lijstje stond waar ze wel 10x om gevraagd hebben. En op de verjaardag komen ze het grote kado afgeven en zijn ze met twee uurtjes weer weg, terwijl ze op 1,5 uur rijden afstand wonen. Ze blijven ook nooit gezellig eten ofzo. Over mijn zelfgebakken taart vragen ze zich altijd af waarom ik dat doe als je voor hetzelfde geld er een kunt kopen. Het gaat allemaal om het kado, om het geld, en ze zijn natuurlijk teleurgesteld als het niet helemaal in de smaak valt.
Ook toen ik klein was ging het al zo. Hoe vaak heb ik moeten horen dat ik die winkel die ik van Sinterklaas had gekregen niet leuk vond (was ik 4 jaar) En dat ik niet zoveel belangstelling had voor al die échte barbies (die mijn moeder zelf zo leuk vond). Ook alles gaat om geld en de waarde van dingen. Als we iets nieuws hebben had het altijd goedkoper of beter van kwaliteit gekund, en ze kunnen vanalles afkraken als 'oplichterij'. Of van die klachten over anderen, die minder dure kadootjes kopen. Of bijvoorbeeld gezamenlijk uit eten gaan. Mijn vader wil altijd alles betalen, maar klaagt er tegelijk over dat anderen dat niet doen. Dus ja, het is dan toch weer zo'n dingetje.
explicieter
Mammahippie, ik sluit me aan bij alle voorgangsters.
Volgens mij vragen ze jou specifiek om een plan. Dat ze iets groots gaan geven staat voor hun al vast. Daar kan je ze niet vanaf brengen. Zij willen zo hun liefde en toewijding laten zien. Alleen, er lijkt ook een concurrentiegevoel bij te komen.
Je kan wel overwegen om voor toekomstige cadeaus wat meer zachte leiding te nemen voor opa en oma door explicieter te zijn over de cadeaus. Het komt over alsof ze graag iets substantieels willen geven en bij gebrek maar zelf iets bedenken en daar niet meer van af te brengen zijn. Begin er zelf als eerste over met een kort expliciet verlanglijstje. Op die manier kan je hopelijk de stroom cadeaus beter leiden door een beetje mee te bewegen.
Ik kan me voorstellen dat er voor jullie wel gewenste duurdere cadeaus zijn (fiets of een clubje, museumkaart, sparen voor iets groters (Playmobil), t.z.t. voor het rijbewijs) waar opa en oma aan bijdragen. Of probeer het te splitsen. Dan wordt het volgende keer hopelijk een goedkoper horloge en een bedrag voor op de spaarrekening of een museumkaart, een zij het judopak en jullie de judolessen.
Wie weet lukt het zelfs om ervan te maken dat het een gezamenlijk cadeau wordt (fiets met fietstas en regenpak) en niet alleen van de grootouders. Dat is meer jouw wens zoals jouw berichtje op mij overkomt.
voordeel
Het voordeel is wel dat ze altijd zo weer weg zijn, toch? Als ze elke keer hetzelfde riedeltje af laten gaan moet je er proberen immuun voor te worden (oost-indisch doof)
Ga d'r van uit dat ze het goed bedoelen, geef tips, maar laat ze hun gang gaan. Je kinderen zullen er vast minder traumaatjes bij oplopen.
Laat je kinderen ook zelf verlanglijstjes schrijven of oma bellen wat ze willen hebben. Dat werkt vast beter!
Lekker laten
Hier hetzelfde riedeltje, maar dan met schoonzus. Moet altijd duur zijn, moert altijd uit de beste winkels komen bla bla. Weet je, het is hun geld, mijn kind loopt er geen trauma van op dus ik laat ze het lekker kopen. Zij blij en ik rust zeg maar.
Overigens, zij hebben er ook een handje van om zelf een dag uit te kiezen om te komen. Dat vind ik prima, maar als ik er niet ben ben ik er niet. Ga ik geen discussie over aan, maar zeg heel rustig "jammer dat jullie niet op zijn verjaardag komen, maar wel lief dat jullie zelf een andere dag uitkiezen. Helaas zijn we dan niet thuis, maar ..... zijn we wel thuis".
gewoon geen tips aan ze geven
Als ze wederom vragen wat het dan moet zijn etc. dan zeg je dat je er het volste vertrouwen in hebt dat jouw kind het prima zult vinden en dat ze vooral moeten kiezen wat zij denken dat goed is. En dat als een mantra herhalen op diverse aardige/nonchalante/rielekste/neutrale toonhoogtes. Zorg dat jij iig niet meer gevraagd wordt naar tips. Want elk antwoord dat jij geeft zal bij hen weer een extra vraag óf een tegenreactie opleveren . . .
groet
Angela
de uitslag...
zoon heeft een horloge gekregen, én een enorme legodoos (grootste uit de reeks). Horloge was niet helemaal in de smaak, lego wel. Ben benieuwd wat ze volgend jaar gaan geven, want de kado's worden elk jaar groter....
herkenning deels
Herken wel iets van het gedoe.
Mijn zoon heeft van opa en oma toen hij naar de middelbare ging een veel te dure computer gekregen. Voor zijn schoolwerk. Terwijl ik meerdere keren heb uitgelegd dat hij voor school geen computer nodig had, we hebben zelf een goeie, en ze werken nog niet met digitale lespakketten. Nu zit hij er hele dagen op te minecraften, dus ik heb het ding beneden neergezet. En opa en oma vinden het toch wel jammer dat hij voor 95 % gebruikt wordt voor spelletjes. Ik zeg dan, ik heb het van te voren gezegd. Laat gaan. Ze bedoelen het goed. Daar ga ik van uit.
