Logeren bij opa/oma van vriendje
Hallo allemaal,
Mijn zoon van 11 wil dolgraag in de herfstvakantie met zijn vriendje mee naar zijn oma en opa om daar twee nachten te logeren. Wij kennen deze opa en oma niet, we kennen wel de ouders van het vriendje redelijk, want hij speelt al vanaf groep 3 veel met dit jongetje. Hij heeft ook al een paar keer bij zijn vriendje thuis gelogeerd. Aardige mensen, maar.... Is het gek dat ik het niet leuk vind? Ben ik overbezorgd? Mijn man had eerst ook zijn twijfels maar lijkt het toch wel goed te vinden.
Als ik me afvraag wat ik nu zo vervelend vind dan kom ik vooral op: onbekende mensen, niet weten wat ze daar dan gaan doen (ik wil niet dat ze bijvoorbeeld hele autoritten gaan maken), me afvragen of ze ze wel in de gaten houden. We hebben het nu wel toegezegd, maar ik kan er niet helemaal vrede mee hebben. Belachelijk denken jullie misschien, hij is toch al 11... Ik ben vooral benieuwd wat jullie ervaringen zijn met dit soort 'loslaten'. Hij is mijn oudste kind, dus misschien moet ik nog wat wennen?
Alvast dank voor jullie reacties!
Cijfer
cijfer: " Als we de gebeurtenissen binnen en buiten de kring van verwanten combi-neren, blijkt dat bijna 40% van de vrouwen vóór het zestiende jaar een of meer ervaringen met seksueel misbruik heeft gehad. De meest voorkomende leeftijd waarop misbruik vaak voorkomt ligt tussen de acht en twaalf jaar."
http://www.seksueelgeweld.nl/linkinformatie/linkinformatieDetails.php?linkinformatie_id=27
Bron: brochure van het ministerie van Justitie
Fiorucci?
Fiorucci:
Nee, klopt, degene die ik zag stond zich te bevredigen bij de ingang van een school, kijkende naar spelende kinders op het plein. Daarna ging hij rondjes fietsen op dat plein en kwam steeds dichterbij. Hij was vlakbij de kinderen, zag ineens dat ik stond te kijken vanuit mijn slaapkamer en was weg....Hoe zeldzaam ook, soms zijn ze toch echt op jacht.
Ik val bijna van mijn stoel hier. Jij ziet iemand zich bij een school bevredigen...dan bel je toch hopelijk wel de politie?
Snuggle's
Snuggle's
Ja,duh,natuurlijk. Maar die zijn er niet in tien seconden en ondertussen ben ik hem in de gaten blijven houden uiteraard. Toen hij dat merkte (helaas) was hij weg, ik heb de politie die later kwam uiteraard gewezen waar hij heen fietste incl. signalement.
Joyeux
Leven is een risico. Wat betreft kampen, denk aan Nicky Verstappen...was het maar zo simpel dat better safe than sorry voldoende is. Zo werkt het helaas niet.
100% toezicht
Als je je kind tegen alles wilt beschermen moet je er 100% van de tijd bovenop zitten. Dan zou je kind niet meer zelfstandig wat dan ook kunnen doen ('Ik was twaalf en ik fietste naar school'). Mijn kinderen mogen best veel en ik laat ze veel zelfstandig doen. En ik heb wel eens de boot afgehouden voor speelafspraakjes omdat ik geen fijn gevoel had bij de ouders (achteraf gezien 'terecht' hoewel ik niet geloof in mijn onfeilbare intuïtie).
En......
er 100% de hele tijd bovenop zitten is ook weer schadelijk voor de kinderen. Kortom: het valt niet mee.
Tirza
Dooddoener
"Er zit nogal wat verschil tussen 100 % van de tijd bij je kind rondhangen, en hem of haar meegeven om te gaan logeren bij mensen die je nooit ontmoet hebt, waarvan je niet eens weet hoe en waar ze wonen."
Klopt. Maar misschien is het gevaar wel groter bij die aardige vader van het vriendinnetje waar je kind zo graag mee speelt. Of op de sportvereniging. Of bij de buren. Als je je kind zo'n logeerpartijtje ontzegt ontneem je hem de kans op een leuk uitje, omwille van de veiligheid, terwijl die mensen voor 99,67% waarschijnlijk niets dan goeds van plan zijn.
Vertrouwen
Je zoon is 11, hij gaat samen met een vriendje logeren en dat vriendje kent hij al sinds groep 3 en de ouders kun je wel waarderen. Mede omdat ze samen gaan, zou ik hen het vertrouwen geven. Ze zijn geen kleine kinderen meer en kunnen zelf afwegingen maken, lijkt me zo.
Met wat voor reden zou je willen zeggen: nee, mag niet? Wat voor boodschap geef je daarmee af?
Hier en daar in deze draad lees ik 'je kinderen zijn je kostbaarste bezit'.
Nee.
Dat zijn ze niet. Ze zijn mensen op weg naar onafhankelijkheid en zelfstandigheid, die zelf grenzen leren aangeven van wat wel en niet kan; dit alles in verbondenheid met jou/jullie als ouders en in wat je hebt meegegeven.
Vertrouwen is een groot goed; achter alle voordeuren en straatlantaarns leeuwen en beren vermoeden maakt het leven onnodig ingewikkeld.
Dan wat anders.
En wat intuitie en mensenkennis betreft - overschat jezelf niet. Heel wat daders van enge dingen waren volgens omstanders heel gewone vriendelijke en onopvallende mensen.
Mensen zijn nooit 100% goed of slecht - zo simpel is het leven niet. Dat is een lastig feit waarmee iedereen moet zien om te gaan.
Wat zal salu besluiten?
Er zijn duidelijk 2 meningen. De ene is: Je kent de ouders van het vriendje wel en je hebt vertrouwen in hun mening over het logeerpartijtje. Opa en oma zijn voor 99,9 % zeker weten geen pedofielen,
De 2e mening is: Nee, dat mag niet. Ik ken de opa en oma niet persoonlijk en het kunnen wel hele enge mensen zijn die mijn kind sexueel misbruiken.
Ik ben benieuwd wat het besluit van Salu gaat worden.
Bij nader inzien
ben ik het volledig eens met Tonny. Had eroverheen gelezen dat de jongen al 11 is en ik heb dan mijn spruit van 6 voor me die bijna voor het eerst gaat logeren 
Als het kind al zo lang bij vriendje over de vloer komt, je kent zijn ouders, ze gaan samen, tja, wat let je? Desnoods kan je hem brengen om de opa en oma te ontmoeten.
Te overbezorgd lijkt me geen goed signaal.
Ja precies tonny
En bovendien lijkt mij dat menig kinderslaapfeestje risicovoller is. Want hoe goed ken je die ouders dan? Dat is meestal toch ook niet meer dan af en toe een goeie morgen aan de schoolpoort en soms hooguit een klein gesprekje aan de voordeur na een speelafspraak.
En dan slapen ze toch ook een hele nacht bij zo'n man en vrouw in huis. Wie weet wat er dan allemaal kan gebeuren.
Het is afhankelijk van de leeftijd van je kind, de weerbaarheid van je kind en je inschatting van de situatie. Meer kun je niet doen.
En wat je zeker niet kunt en mag doen is alle risico's bij je kind vandaan houden. Daar doe je ze ook zeker geen plezier mee. Vind ik dan...
Hier
schoonouders die vroegen of zoontje bij ze kon komen logeren…..alleen ze hadden geen bed voor hem. "Nou, dan slaapt hij toch gewoon tussen ons in", was de opmerking van schoonvader.
Jullie snappen wel dat dat feestje dus nooit niet doorgegaan is. Het idee alleen al zeg.
Nee, ik zou zelf nooit mijn kind laten logeren bij een oma/opa van een vriendje die ik nog nooit gezien heb. Dit gaat mij gewoon een straat te ver.
Kersenboom
"Jullie snappen wel dat dat feestje dus nooit niet doorgegaan is. Het idee alleen al zeg. ""
Nee, dat snap ik eerlijk gezegd helemaal niet. Mijn zoon slaapt bij logeerpartijtjes ook wel eens bij oma in bed (in elk geval een deel van de nacht). Niet omdat er geen bed voor hem is overigens.
Ik zie werkelijk het probleem niet, althans niet op basis van de weinige gegevens die jij hier aanlevert. Als opa zwaar overgewicht heeft en bovendien alcoholist is zodat er risico bestaat dat kind in zijn slaap wordt geplet dan ligt het anders, en als het sowieso akelige grootouders zijn ligt het ook anders.
Maar ik heb gelukkig hele aardige schoonouders die eigenlijk niks fout doen (behalve teveel zooi voor onze kinderen kopen) en bij wie ik mijn kinderen gerust in bed zou laten slapen.
Nou ja, er is éen risico aan verbonden: slechte nachtrust en daaruit voortvloeiende vermoeidheid bij opa en oma. Kind woelt nogal
Groeten,
Temet
Sterker nog kersenboom
Onze kinderen willen als ze bij oma logeren persé bij oma in bed slapen. En ook als oma hier logeert dan kropen ze toen ze kleiner waren ook wel bij opa (die toen nog leefde) en oma in bed.
Ik zie daar werkelijk niet op voorhand het probleem van.
Uhhh p
"Ik zou gewoon een luchtbed regelen".
Ik zou werkelijk niet weten waar zo'n luchtbed dan neergezet zou moeten worden. Het is werkelijk een )_*^&!!@**..ZOOI in dat huis dat wil je niet weten! Buiten het feit dat het daar boven een werkelijke pestbende is, spreek ik maar niet over de stof, de katten die daar ook vertoeven en al die muffigheid van oude dozen, stapels kranten, ongewassen wasgoed, gewassen wasgoed, ongestreken wasgoed…overal bergen van alles etc….etc….
Ik laat daar echt mijn kind niet tussen slapen!
Dank jullie!
Hoi allemaal,
Heel hartelijk dank voor al jullie reacties. Het heeft me geholpen, al moet ik toegeven dat toen de discussie in de richting van pedo's ging, mijn zoon al uit logeren was.... Dat zou niet echt hebben geholpen voor een positieve keuze.
Natuurlijk denk je ook (juist?) aan dat soort enge dingen in zo'n geval. Maar zoals jullie ook al met elkaar concludeerden; of je kiest ervoor om je kind zoveel mogelijk in de gaten te houden en vrij van alle mogelijke gevaren (wat toch niet helemaal mogelijk is, en bovendien schadelijk voor het kind) of je gaat uit van vertrouwen en goede bedoelingen (en accepteert dat je niet alles onder controle kunt houden). In de meeste gevallen waarin ik een beslissing moet nemen kan ik duidelijk een keuze maken, maar dit vond ik zo'n grensgeval! Vandaar mijn dank voor jullie meningen. Ik wil geen spelbreker zijn, niet mijn kind leren dat onder alles een addertje kan zitten. Maar ik wil hem wel weerbaar maken en waarschuwen. Wat een worsteling! Volgens mij is dat vooral het moeilijke van opvoeden: ze loslaten, in het vertrouwen dat ze voldoende weten/kunnen om zichzelf eventueel te kunnen redden. Niet eerder of later. En dat verschilt weer met de leeftijd en de fase van ontwikkeling.
Ik schreef al dat we de logeerpartij al hadden toegezegd. Ik heb er toch een beetje wakker van gelegen. Daarom besloot ik de moeder van het vriendje te bellen en te zeggen dat ik de jongens graag weg wilde brengen. Ze vroeg nog of ik het wel goed vond, de logeerpartij en toen heb ik duidelijk gezegd dat ik het wel een beetje spannend vond, en dat ik ze mede daarom wilde wegbrengen. 'Dan weet ik even waar hij zit de komende dagen....'. Zij vertelde toen dat een nichtje van het vriendje laatst ook met een vriendinnetje daar was wezen logeren en dat vond ik wel een prettig idee. De volgende dag heb ik de jongens weggebracht, het was ongeveer een uur bij ons vandaan. Bij de voordeur vroeg ik of ik even binnen mocht komen. Ik legde uit dat ik het wel prettig vond om even kennis te maken en te weten waar mijn zoon zou logeren. Ik vond het zelf heel normaal op dat moment om dat zo te zeggen, en die mensen ook. Ik kreeg thee en we hebben gezellig zitten praten. Hele aardige mensen, en ik ging tevreden naar huis. Ook al weet je dan natuurlijk nog steeds niet of het helemaal in de haak is, ik kon me er veel makkelijker bij neerleggen. Het is vooral het onbekende en het loslaten wat ik blijkbaar moeilijk vind. Als ik de situatie een beetje beter ken en mijn zoon los durf te laten, dan gaat het makkelijker. Ik had ineens ook veel vertrouwen in hem. Hij is al zo groot en verstandig, loopt niet in zeven sloten tegelijk. En ja, dacht ik ook, het echte loslaten moet nog komen als hij volgend jaar op de middelbare school zit. Vanaf dat moment kon ik wel ontspannen. Ik was heel blij dat ik ze heb weggebracht en mezelf bewust aan die mensen heb laten zien. De volgende avond heb ik wel even opgebeld, just in case. Ik zei dat ik met zoonlief had afgesproken dat ik nog even zou bellen. Was niet zo, maar allah. Hij klonk zo uitgelaten en blij aan de telefoon dat al mijn twijfel weg was. Ik zei nog: zeg maar even 'OK' als je het niet naar je zin hebt! maar daar was geen sprake van. De volgende dag werd hij 's avonds weer thuis gebracht en hij zegt nu nog steeds dat dit het leukste logeerpartijtje ooit is geweest.
Mijn les is: het onbekende maakt mij onzeker en bang en maakt het mij lastig om los te laten. En ten tweede: je kunt heel zorgvuldig zijn in dit soort dingen. Als je dat hebt gedaan, blijft er altijd een onzekere factor over. En dan gaat het ook over vertrouwen in de zelfredzaamheid van je kind. Dat vertrouwen heeft hij, juist van mij en zijn vader heel hard nodig, anders komt hij moeilijk verder in het leven. Ik trof het nu met op het eerste gezicht hele leuke, aardige grootouders. Als ik een rotgevoel bij hen of hun huis had gehad, weet ik niet hoe ik het had gedaan. Waarschijnlijk had ik dan zoonlief weer mee naar huis genomen. Ik vertrouw er maar op dat mijn intuïtie goed werkt.
Nogmaals dank, ik ga dit soort twijfelgevallen zeker weer met jullie delen!
Salu
Tot slot
...nog heel hartelijk dank voor de "zich tot pedo ontpoppende opa met oma als filmende handlangster..."
Misschien heeft deze posting me wel ultiem over de streep getrokken! Humor helpt ook...
Kersenboom
Aha, daar zit dus de pijn: jij vindt het hele huis ongeschikt om in te slapen. Het bed van opa en oma is dan vermoedelijk nog de beste plek trouwens, maar dat terzijde.
Goed, hele andere redenen dus om tegen zo'n logeerpartijtje te zijn. Nou snap ik m (of ik het ermee eens ben is weer wat anders, ik kan die zooi niet zien)
Groeten,
Temet
Aha, kersenboom, maar dat zijn andere risico's
Mijn kinderen logeren ook regelmatig bij mijn ouders, en wie er dan in welk bed ligt wisselt iedere keer. Kan ook mijn dochter met mijn vader zijn. Ik ga er maar vanuit dat ik mijn eigen ouders kan vertrouwen, en gelukkig heeft mijn man ook geen bezwaren.
Maar jij hebt hele andere bedenkingen dan waar het tot nu toe in dit draadje over gaat. Inderdaad, zo'n smeerboel zou ik ook geen aanlokkelijke omgeving voor mijn kinderen vinden.
Nog even on topic: ik zou zowel zoon van 11 als dochter van 9 denk ik wel laten gaan. Maar ik zou ze wel weg brengen, want een situatie als bij de schoonouders van Kersenboom zou voor mij denk ik wel reden zijn om het feest alsnog af te blazen.
Engeltje
