Mijn zoon vertelt raar verhaal over vriendje
Beste allemaal,
Een vriendje van mijn zoon heeft bij ons thuis gespeeld. Ze zijn naar boven gegaan en ik was beneden, dus ze waren buiten mijn zicht. Ze zijn allebei 6 jaar dus moet kunnen vind ik.
Toen het vriendje naar huis was, vertelde mijn zoon wat schokkends. Hij zei dat het vriendje zijn broek en onderbroek uit had gedaan en naakt boven rondliep. Oke, dat zou nog kunnen op die leeftijd, maar nu komt het… Het jongetje wilde een foto van zijn plasser maken met mijn werktelefoon die op zolder lag (daar is mijn werkkamer). Dit is niet gelukt want hij kreeg mijn telefoon niet ontgrendeld.
Wat moet ik hiervan denken? Ik heb het voorval niet met zijn ouders gedeeld. Waarschijnlijk wel goed om te doen maar dat durf ik niet.
Ik heb mijn zoontje uitgelegd dat het niet netjes is als iemand zijn plasser laat zien aan andere kinderen of mensen. En dat hij dit zelf dus ook niet moet doen. Het is ook niet leuk of grappig als een vriendje dit doet.
Ook heb ik verteld dat vriendjes niet aan mijn spullen mogen komen, zoals een telefoon.
Nu heb ik het voorval aan mijn moeder verteld en zij vindt dat ik mijn zoontje niet meer bij het vriendje thuis moet laten spelen. Zij denkt dat het vriendje vaker foto’s van zijn plasser heeft gemaakt of dat zijn ouders dit misschien doen en hier geld voor krijgen!
Dit is misschien vergezocht maar hoe komt een jongen erbij om een foto van zijn plasser te maken? Dat is natuurlijk wel heel vreemd.
Ik zit nu met een dilemma. Ik wil mijn zoon zijn vriendje niet ontzeggen. Ik vind dat hij bij hem moet kunnen blijven spelen. Als hij dat niet meer mag, vertelt hij mij nooit meer iets ben ik bang.
Wat zouden jullie doen in deze situatie? Heeft ooit iemand zoiets meegemaakt?
MamaE schreef op 15-04-2023 om 15:27:
Nou als mijn kind gaat verzinnen dat opa/oma dood is of nog erger, vermoord, dan wil ik het daar graag nog even met haar over hebben. Dat is nogal wat, hoor. Ik vind dat ook niet onder 'normaal kindergedrag' vallen. Ja, fantasie en werkelijkheid lopen wel eens door elkaar, maar met zeven jaar mogen ze het concept 'dood' best snappen en ook dat je dat niet verzint.
Als mijn kind thuis zou komen met het verhaal dat een vriendinnetje heeft verteld dat opa/oma dood is, dan zou ik samen met haar een kaartje sturen om te condoleren. Beetje pijnlijk als het dan niet waar blijkt te zijn.
Kinderen mogen best gecorrigeerd worden in hun gedrag. Ook dingen als in een flesje plassen vind ik raar. Daar zijn wc's voor uitgevonden en als het goed is heeft iedereen die thuis. Ook dat mag je van een zesjarige best verwachten dat die daar zijn behoefte moet doen.
En nee, je hoeft niet meteen overal jeugdzorg bij te betrekken, maar we hoeven ook zeker niet alles normaal te vinden en te accepteren onder het mom van 'dat doen kinderen nu eenmaal'. Ja, en als ze nooit gecorrigeerd worden, blijven ze dat ook doen.
Dat klopt niet. Het hoogtepunt van de fantasie en het magisch denken ligt rond de 6 jaar. Dat betekent niet dat het met 7 jaar bij iedereen weg is.Het doel is sociale inzichten en empathie vermogen ontwikkelen; ongelofelijk belangrijke ontwikkeling dus.
Uiteraard stuur je dat wat bij, maar het is niet zo dat ze dat moeten kunnen of dat dat vreemd gedrag is, of het gedrag in stand blijft; het dooft vanzelf weer uit.
Dat een volwassene iets raar vindt, betekent niet dat het niet bij de levensfase/-ontwikkeling van een kind hoort. Het zijn immers nog geen volwassenen. Zelfs (sommige) volwassenen hebben niet alles onder controle, dat kun je een kind dan niet kwalijk nemen.
Daarnaast ( even algemeen) is het niet zo dat het beter is om een melding voor niets te maken. Dat kan vreselijke gevolgen hebben.
MamaE schreef op 15-04-2023 om 15:27:
Nou als mijn kind gaat verzinnen dat opa/oma dood is of nog erger, vermoord, dan wil ik het daar graag nog even met haar over hebben. Dat is nogal wat, hoor. Ik vind dat ook niet onder 'normaal kindergedrag' vallen. Ja, fantasie en werkelijkheid lopen wel eens door elkaar, maar met zeven jaar mogen ze het concept 'dood' best snappen en ook dat je dat niet verzint.
Als mijn kind thuis zou komen met het verhaal dat een vriendinnetje heeft verteld dat opa/oma dood is, dan zou ik samen met haar een kaartje sturen om te condoleren. Beetje pijnlijk als het dan niet waar blijkt te zijn.
Kinderen mogen best gecorrigeerd worden in hun gedrag. Ook dingen als in een flesje plassen vind ik raar. Daar zijn wc's voor uitgevonden en als het goed is heeft iedereen die thuis. Ook dat mag je van een zesjarige best verwachten dat die daar zijn behoefte moet doen.
En nee, je hoeft niet meteen overal jeugdzorg bij te betrekken, maar we hoeven ook zeker niet alles normaal te vinden en te accepteren onder het mom van 'dat doen kinderen nu eenmaal'. Ja, en als ze nooit gecorrigeerd worden, blijven ze dat ook doen.
Je kunt begrip hebben voor wat een kind doet en toch corrigeren. Uitleggen dat je iets niet moet doen is wat anders dan het kind vertellen dat het totaal niet spoort en dat niemand in his sane mind in een flesje zou plassen. Net zoals je kunt uitleggen dat je van andermans smartphone afblijft en geen fotos van je blootje maakt zonder dat je een heel veraal over hel en duivel en pedo's op gaat hangen, laat staan jeugdzorg erbij haalt waarna vader uit huis geplaatst wordt en moeder verdacht wordt etc.
WendelmoedM schreef op 15-04-2023 om 19:16:
[..]
Ja, geweldig een onterechte melding. Gaat ook nooit mis, of zo. En blijft mensen ook absoluut niet achtervolgen.
Bovendien zou een kind dat trots is en expressief is, mij minder opvallen dan een kind dat zich terugtrekt en onzichtbaar wil zijn. En ik moet zeggen dat de enigszins fanatici in misbruik te ontmaskeren bij mijn de haren doen de rijzen.
Nee, ik zou niet meteen jeugdzorg gaan bellen over van alles. Als je al een vermoeden hebt van misbruik, moet je dat heel discreet aanpakken. Een onterechte beschuldiging kan mensen net als misbruik voor het leven beschadigen. Voorzichtigheid is hier zeker gepast.
Dat kinderen 'magisch denken' en het verschil tussen fantasie en werkelijkheid nog niet altijd beheersen, dat snap ik best. Toch vind ik verzinsels over dat iemand dood is of zelfs vermoord echt wel heftig. Dat is niet iets waar je grapjes over maakt en het kan heel pijnlijk zijn voor kinderen die echt iemand hebben verloren.
Ik heb in mijn jeugd ook nooit meegemaakt of gehoord dat iemand overlijdens heeft verzonnen voor de lol of als grapje en ik heb het nu ik zelf een kind heb in mijn omgeving ook nog niet gehoord.
Wel dat kinderen in een spel bijvoorbeeld spelen dat ze dood neervallen of zo, maar dan is het voor beide partijen duidelijk een spel.
Misschien verwacht ik wel te veel van kinderen hoor, kan best, maar ik merk dat ik er best moeite mee heb dat je van jonge kinderen niks mag verwachten qua fatsoen.
We lezen continu dat we veel te veel verwachten van kinderen en dat ze bezwijken onder de druk. Maar als je pas rond 11-12 jaar gaat beginnen met verwachtingen te hebben, dan zijn het er inderdaad wel gelijk heel veel.
Dat je je kleren aanhoudt in gezelschap en dat je je behoefte op de wc doet valt voor mij onder basisfatsoen en iets dat je echt wel kan/mag verwachten. Daar kun je een kind zeker op aanspreken. Zeker als een kind al zes of zeven jaar oud is.
RoodVruchtje schreef op 15-04-2023 om 15:47:
[..]
Hier ben ik het ontzettend mee eens!
En de herhaalde posts van Absor (uit mijn hoofd) ook. Na alles wat men tegenwoordig hoort en/of leest over seksueel misbruik, hoe sneaky en geslepen dit vaak plaatsvindt, snap ik niet hoe luchtig sommige mensen dit anno 2023 nog herleiden naar ‘normaal’ kleutergedrag en er niets mee doen. Ik lees dit vol verbazing ook weer terug in dit topic, maar een 6-jarige die het dus vrij normaal vindt om zn kleding incl onderbroek uit te trekken en aanspoort daarvan foto’s te maken, sorry hoor.
En natuurlijk hoef je daar niet meteen de instanties voor te bellen, maar het als normaal kleutergedrag zien en wegkijken vind ik echt het andere uiterste. Daarbij, liever 10 onterechte (bezorgde)meldingen teveel, dan 1 gemiste terechte melding!! Je zal het kind maar zijn…..
Ja, want het is alleen Dr. Iva Bicanic maar, die zegt dat 'doktertje spelen' volkomen normaal kleutergedrag is, een klinisch psycholoog, onderzoeker, EMDR-therapeut en hoofd van het Landelijk Psychotraumacentrum van het UMC Utrecht en directeur-bestuurder van het Landelijk Centrum Seksueel Geweld. Bicanic is gespecialiseerd in de behandeling van slachtoffers van seksueel misbruik. Maar verder heeft die vrouw natuurlijk helemaal nergens verstand van.
Ik ben zelf een aantal jaren seksueel misbruikt geweest toen ik kind was. Ik vind het belangrijk dat je kinderen leert op jonge leeftijd dat sommige dingen gewoon niet kunnen. Ik kwam een keer boven en vond mijn zoon naakt in zijn bed met een vriendinnetje erbij. Ja, ook doktertje spelen. Ik heb daarna een gesprek gehad met mijn zoon en hij gaf aan dat hij het allemaal niet wilde en zich heel ongemakkelijk had gevoeld. Toen ben ik beetje bij beetje uit gaan leggen wat seksueel misbruik betekent en het niet normaal is om je geslachtsdelen te laten zien aan anderen. Hij was blij dat ik boven kwam.
watertoren schreef op 15-04-2023 om 23:51:
Ik ben zelf een aantal jaren seksueel misbruikt geweest toen ik kind was. Ik vind het belangrijk dat je kinderen leert op jonge leeftijd dat sommige dingen gewoon niet kunnen. Ik kwam een keer boven en vond mijn zoon naakt in zijn bed met een vriendinnetje erbij. Ja, ook doktertje spelen. Ik heb daarna een gesprek gehad met mijn zoon en hij gaf aan dat hij het allemaal niet wilde en zich heel ongemakkelijk had gevoeld. Toen ben ik beetje bij beetje uit gaan leggen wat seksueel misbruik betekent en het niet normaal is om je geslachtsdelen te laten zien aan anderen. Hij was blij dat ik boven kwam.
Poeh, ik weet niet goed wat te zeggen maar dat kan een flink litteken opleveren.
Ik snap je motivatie als je zoiets hebt meegemaakt maar bloot is wat anders dan misbruik. Bloot en seks zijn twee heel verschillende dingen Weet je zeker dat hij dit niet ook vrijwillig deed of dat hij je wilde geruststellen? Voor mij voelt het alsof zo een natuurlijke ontwikkeling geseksualiseerd wordt. Dat is ook schadelijk. Dan krijgt het een hele andere bedoeling.
In onze buurt echoot een grote misbruikzaak na. Hoewel die persoon wel op ons kinderdagverblijf is geweest (maar wegens vreemd gedrag niet aangenomen), zijn onze kinderen niet blootgesteld, gelukkig. Dat heeft er wel toegeleid dat we ons afvroegen hoe je je kinderen weerbaar kan maken, bestand tegen grooming zonder dat je een kind bang maakt voor iets dat het (nog) niet kent. Dus, ik snap je afweging wel.
Wij zijn uitgekomen op dat niemand aan een kind mag vragen om een geheim te bewaren en dat je dat dus altijd aan je ouder kan vertellen. Je mag altijd nee mag zeggen, ook als je eerst ja hebt gezegd, en loop dan weg. Maar dat is niet afdoende natuurlijk, bij iemand die een plan heeft, zonder moraal en geweten aan de slag gaat. Maar dat betekent niet dat kinds ontwikkeling daarin moet stopzetten.
watertoren schreef op 15-04-2023 om 23:51:
Ik ben zelf een aantal jaren seksueel misbruikt geweest toen ik kind was. Ik vind het belangrijk dat je kinderen leert op jonge leeftijd dat sommige dingen gewoon niet kunnen. Ik kwam een keer boven en vond mijn zoon naakt in zijn bed met een vriendinnetje erbij. Ja, ook doktertje spelen. Ik heb daarna een gesprek gehad met mijn zoon en hij gaf aan dat hij het allemaal niet wilde en zich heel ongemakkelijk had gevoeld. Toen ben ik beetje bij beetje uit gaan leggen wat seksueel misbruik betekent en het niet normaal is om je geslachtsdelen te laten zien aan anderen. Hij was blij dat ik boven kwam.
Heb je dat echt aangegrepen om over seksueel misbruik te praten? Wees voorzichtig met het seksualiseren van dingen door je eigen achtergrond. ( het spijt me dat je dat mee moest maken)
Edit: Ah..mijn scherm stond open, ik zie dat Philou me voor was en uitlegt wat ik ook bedoel.
Ik vond een reactie van Sanderijn van der Doef op het artikel in de Volkskrant van Iva Bicanic.
Hierin geeft ze aan dat het een persoonlijke keuze is van de ouders om dit zonder meer toe te staan. Hieruit blijkt wel weer, dat een tussenweg ook een manier is om ergens te komen 
Dat kinderen dit soort spelletjes doen, is dus normaal. Moeten ouders het daarom ook zonder voorbehoud toestaan? 'Dat is een persoonlijke keus van de ouders', vindt seksuoloog Sanderijn van der Doef, auteur van boeken over seksuele opvoeding voor kinderen en ouders, waaronder het boek Can I have babies too? De ene ouder vindt het allemaal prima, de andere krijgt er een naar gevoel van. Vaak hangt dit samen met hoe je zelf bent opgevoed en wat je eigen ervaringen zijn geweest. 'Dat is allemaal oké', aldus Van der Doef. 'Vergelijk het met ander 'normaal' gedrag, zoals in je neus peuteren. In het ene gezin is dat niet toegestaan tijdens het avondeten, terwijl de ander er niet zwaar aan tilt.'
Hoe pak je het aan?
Heb je liever dat kinderen bij jou thuis de kleren aanhouden, dan kun je dat aangeven. 'Als ouder kun je prima zeggen: 'Dit vind ik niet leuk. Jullie mogen iets anders verzinnen', zegt Van der Doef. Houd de reactie luchtig, niet bestraffend. 'Je wilt kinderen niet het gevoel geven dat ze iets stouts of vies hebben gedaan. Uit onderzoek weten we namelijk dat als ouders erg boos worden of afkeurend reageren, dit een negatief effect heeft op de latere seksuele ontwikkeling.'
Ook ouders die er geen problemen mee hebben, kunnen uitleggen dat er bepaalde regels gelden om het voor iedereen leuk te houden. Bijvoorbeeld dat je een ander kind nooit mag dwingen en dat je elkaar geen pijn doet. 'Op die manier leert een kind al vroeg dat je je altijd moet afvragen of de ander het ook wil en dat het dus geen kwestie is van je zin doordrijven', aldus de seksuoloog.
Bij jonge kinderen die doktertje spelen is het verstandig om uit te leggen dat je geen voorwerpen in lichaamsopeningen mag stoppen. Dat lijkt misschien een overbodige mededeling, maar volgens Van der Doef willen kleintjes nog wel eens de 'temperatuur opnemen' met een scherp potlood.
Als ouder kun je een paar vragen in je achterhoofd houden om te bepalen of het inderdaad om onschuldig exploratiegedrag gaat. Eén zo'n regel is dat er niet meer dan drie jaar leeftijdsverschil tussen de kinderen zit. 'Anders is het verschil in ontwikkeling te groot', zegt Van der Doef. 'Een ouder vriendje kan bovendien intimiderend zijn, waardoor de ander minder makkelijk durft te zeggen dat hij of zij niet mee wil doen.'
de Volkskrant | Wat als je kinderen ‘doktertje willen spelen’? (theworldnews.net)
Ik snap dat het om je eigen grenzen gaat, waarmee je op je gemak bent in je eigen huis. Het is dan niet dat het niet hoort maar dat je het als ouder niet wil. En dat is inderdaad prima. Waar ik moeite mee heb is de afkeuring, afwijzing, soms zelfs de ondertoon van walging. En de suggestie dat er hele gesprekken tussen beide ouderparen aan gewijd moeten worden of zelfs meldingen moeten worden gedaan. Als dat soort paniek en afkeuring bij kinderen terecht komt naar aanleiding van iets wat past bij de normale seksuele ontwikkeling (want dat vindt vdD kennelijk ook) dan vind ik dat niet oké.
troelahoep schreef op 15-04-2023 om 19:07:
[..]
Dat foto willen maken, dat zou me niet lekker zitten. Sowieso zou ik dat subiet willen ontmoedigen; ook al steekt er niks misbruikerigs achter, dan zou ik mijn kind alsnog leren dat je geen foto's maakt van je intieme delen. Je hebt altijd kans dat die dingen een eigen leven gaan leiden, op welke leeftijd dan ook.
Ja, dat mag je zeker begrenzen en ook opvoeden dat dat niet hoort. Van kinds af aan duidelijk maken dat dat niet kan.
En in het geval van TO zou ik het ook gelijk met de ouders bespreken, zodat ze dat kunnen oppakken thuis.
Max88 schreef op 16-04-2023 om 00:39:
[..]
Heb je dat echt aangegrepen om over seksueel misbruik te praten? Wees voorzichtig met het seksualiseren van dingen door je eigen achtergrond. ( het spijt me dat je dat mee moest maken)
Edit: Ah..mijn scherm stond open, ik zie dat Philou me voor was en uitlegt wat ik ook bedoel.
Ik snap heel goed dat je dit soort voorvallen gebruikt om te praten over wat je met wie wel en niet deelt, grenzen aangeven, dat je nee mag zeggen en anderen niet zomaar aan jou mogen komen. Daar hoeft geen heel verhaal over je eigen misbruik bij als je kind nog een kleuter is, maar juist door deze gebeurtenissen mag je een kind leren dat het niet alles hoeft te doen omdat een ander dat wil of leuk vindt.
Je hoeft dat niet te seksualiseren, maar je kunt een kind wel leren dat bepaalde lichaamsdelen privé zijn, dat je tijdens het spelen en op visite je kleren aan houdt (dat doe je op school immers ook) en dat je het altijd mag zeggen als je iets niet fijn vindt of iets niet wil.
MamaE schreef op 17-04-2023 om 10:19:
[..]
Ik snap heel goed dat je dit soort voorvallen gebruikt om te praten over wat je met wie wel en niet deelt, grenzen aangeven, dat je nee mag zeggen en anderen niet zomaar aan jou mogen komen. Daar hoeft geen heel verhaal over je eigen misbruik bij als je kind nog een kleuter is, maar juist door deze gebeurtenissen mag je een kind leren dat het niet alles hoeft te doen omdat een ander dat wil of leuk vindt.
Je hoeft dat niet te seksualiseren, maar je kunt een kind wel leren dat bepaalde lichaamsdelen privé zijn, dat je tijdens het spelen en op visite je kleren aan houdt (dat doe je op school immers ook) en dat je het altijd mag zeggen als je iets niet fijn vindt of iets niet wil.
Ja, helemaal eens. Dit lijkt me nou bij uitstek wél een gespreksonderwerp als je kind met zo'n verhaal komt. Hoe ervaar je het en voel je je vrij om ja of nee te zeggen? Daarvoor hoef je het niet te problematiseren.
MamaE schreef op 17-04-2023 om 10:19:
[..]
Ik snap heel goed dat je dit soort voorvallen gebruikt om te praten over wat je met wie wel en niet deelt, grenzen aangeven, dat je nee mag zeggen en anderen niet zomaar aan jou mogen komen. Daar hoeft geen heel verhaal over je eigen misbruik bij als je kind nog een kleuter is, maar juist door deze gebeurtenissen mag je een kind leren dat het niet alles hoeft te doen omdat een ander dat wil of leuk vindt.
Je hoeft dat niet te seksualiseren, maar je kunt een kind wel leren dat bepaalde lichaamsdelen privé zijn, dat je tijdens het spelen en op visite je kleren aan houdt (dat doe je op school immers ook) en dat je het altijd mag zeggen als je iets niet fijn vindt of iets niet wil.
Dat gesprek kun je altijd voeren. Het lastige is dat deze situatie misschien iets triggeert bij de ouder en het kind daarvan schrikt dat iets dat ongewenst is, kan worden vervormd tot aankomend misbruik, waarna het kind uiteraard zal zeggen dat hij blij was dat de ouder bovenkwam. Logisch, hij voelt dat de ouder het niet oké vindt, had ik ook gezegd als ik hem was.
Daarmee plaats je het meisje op een verkeerde plek en het jongetje is opgelucht dat hij geen straf krijgt.
Voorlichten op jonge leeftijd, dat lijkt me logisch. Ik had en heb mijn twijfels over precies dat moment, juist door de ervaring van de misbruikte ouder.
Het had ook gewoon een opvoedmoment kunnen zijn: joh dit doen wij niet, tijdens het spelen houd je je kleren aan. Met misbruik uitleggen maak je het gebeurde groter dan het hoogstwaarschijnlijk was en om beide kinderen even mild te behandelen zonder al dat gewicht, had dat op dat moment niet míjn keus geweest. Maar goed dit alleen om het te verklaren, meer dan dat vind ik er niet van.
