moeder spreekt kleuter aan in de klas
Ben even benieuwd hoe jullie zouden reageren hierop:
Zat vanmorgen met mijn kleuter van 5 in de klas, voordat de les begon. Ineens spreekt een andere moeder (waar ik goed contact mee heb) mijn zoon aan: "Pest jij xxx (haar zoon) wel eens, noem jij hem dikke xxx?"
Juf zat naast ons, dus alle ogen waren op zoon gericht. Ik zie dat hij schrikt en antwoordt (uiteraard) ontkennend. Moeder gaat nog even door dat xxx zegt van wel en dat hij dat niet meer moet doen.
De juf is ook verbaasd en zegt dat ze het nog nooit gehoord heeft, ik zelf ook niet, maar sluit niets uit, dus zeg tegen mijn zoon dat als dat zo is, hij dat niet mag doen.
Terwijl ik naar huis loop baal ik uiteraard, ik wil geen pestende zoon. Maar ik weet ook nog helemaal niet wat er gebeurd is, heb mijn zoon nog niet onder 4 ogen kunnen spreken. Eigenlijk had ik het netter gevonden als de moeder (we kennen elkaar immers goed) er eerst met mij over had gesproken.
Het lijkt me voor een kleuter behoorlijk intimiderend om midden in de klas, in het bijzijn van de juf te worden aangesproken. Niet echt een veilige situatie om jezelf te verdedigen en je eigen verhaal te doen vind ik. (uiteraard vind ik pesten niet goed, maar we weten niet of het waar is en ook niet wat er aan vooraf gegaan is)
Hoe zouden jullie dit aanpakken?
Hoe ik het aan zou pakken
Ik zou thuis nog eens met het kleutertje bespreken, of hij weleens dat woord zegt of zo. En of hij weleens pest. Ik zou uitleggen wat pesten is, wat plagen is en wat verkeerd is aan pesten. Het kan nooit kwaad om dat te bespreken, vind ik.
En ik zou zeggen dat ik het raar van deze moeder vind dat ze het zo, midden in de klas vroeg. 'Misschien is ze wel bezorgd...' zou ik zeggen.
En dan zou ik het er bij laten.
Hmmm
Ik heb ook wel eens een kleuter aangesproken in de klas, die de vervelende gewoonte had mijn dochter steeds hard aan haar haar te trekken.
Gewoon gevraagd of hij dat voortaan wilde laten. De moeder was daar trouwens bij. Ik zou niet weten waarom zoiets niet zou kunnen.
Dendy
wat je niet wil dat u geschiedt...
Ik vind het zelf altijd heel erg vervelend, als ik in het openbaar toegesproken wordt over iets wat ik verkeerd zou hebben gedaan. Ik ben niet zo assertief en sta dan altijd met mijn mond vol tanden. Niet omdat die ander dan gelijk heeft, maar omdat ik door die situatie niet meer na kan denken. Dat soort dingen hoor ik echt veel liever in een-op-een gesprekken. En daarom doe ik dat bij anderen ook niet. En dus al helemaal niet bij kinderen.
En ik vind het trouwens heel erg raar, dat die jongen een vraag gesteld wordt. En dan vervolgens niet geloofd wordt, als hij antwoord geeft. Waarom stel je die vraag dan? En waarom geloven ze hem niet op zijn woord? Dat andere kind kan toch net zo goed de waarheid aangepast hebben?
juist
Daar zit het hem denk ik ook in. Dat de moeder klakkeloos aanneemt dat haar zoon de waarheid spreekt en mijn zoon dus liegt. Ik geloof sowieso dat elk verhaal 2 kanten heeft, wil in ieder geval altijd beide partijen de kans zijn verhaal te doen voordat ik oordeel. (ook als mijn kind het slachtoffer is)
En het gaat niet om een vervelende gewoonte, maar 1 voorval. Waar geen van ons bij was.
En 1-op-1 inderdaad, vind ik zelf ook veel prettiger, en lijkt me helemaal voor een kind.
Zo zou ik het aanpakken.
De meeste kinderen van die leeftijd hebben nog geen benul van wat pesten is. Zijn eerlijk tot en met en zeggen dan ook ronduit, jij bent stom, bent een rotjong, dikke mongool enz. en meestal, eigenlijk altijd, is er iets aan vooraf gegaan wat leidt tot zo'n uitspraak.
Ik ben er een groot voorstander van om beide partijen hun woord te laten doen over het gebeuren, omdat voor het schelden uit een stomp, een schop of iets is afgepakt. Dan komt het hele verhaal er wel uit. Met alle "nietussen en wellusun" erbij 
Als moeder/ begeleider zou ik dit zeker niet en-publiek aan de orde stellen, maar na een samenspraak met de andere ouder, buiten de groep om aanpakken. Tenzij die ouder reageert met, dat doet mijn kind niet, dan word ik heel erg alert op alle acties van dat kind en zal ik hem/haar ter plekke op de plaats zetten.
Dat heb ik idd wel eens gedaan, in de kleuterklas, met een jochie wat het leuk vond om iedereen die voor hem langsliep een klap te geven, of een schop tegen je schenen. Vreemde ogen dwingen dan echt wel, hij heeft het me niet weer geflikt.
Zeker niet.
Het is behoorlijk intimiderend om iemand openbaar aan te spreken, laat staan een 5 jarig kind. Inderdaad, allemaal klasgenootjes erbij en de juf. Ook heeft het voorval plaats gevonden op school, er was geen ouder bij. Als ik samen met een moeder en een kind in een speeltuin zou zitten en het jongetje riep scheldwoorden zou ik wel zeggen: "Wat zeg je nu? Dat is erg onaardig." Ik ben er dan zelf bij en heb gehoord en gezien wat er speelde. Maar zeker niet over een voorval waar ik zelf niet eens bij was. Laat staan als het een eenmalig iets was.
Mijn zoon kwam als kleuter thuis met het verhaal dat hij bang was voor Marietje, ze was erg bazig en gooide hem bij het buitenspelen op de grond. Ik heb dit onder 4 ogen even aan de juf gemeld. Of ze tijdens het buitenspelen even op wilde letten of dit inderdaad zo was en dat mijn kind zich buiten niet veilig voelde. Na 2 dagen kreeg ik het berichtje terug dat het verhaal van zoon klopte en dat meer kinderen bang waren. Juf heeft een gesprekje met Marietje gevoerd en het probleem was opgelost.
Het zijn kleuters en ze moeten nog veel leren, ze hoeven niet bang voor een volwassene te worden toch? Want je zoon is voortaan echt niet meer spontaan en open naar deze moeder toe. Dit maakt indruk en blijft hangen.
dank
voor de reacties,
ik heb er met de moeder over gesproken, rustig gezegd dat ik liever had gehad dat ze het eerst met mij besproken had om bevengenoemde redenen. Zij begreep hier niets van en vond dat zoon en juf het moesten horen, dus vond ze het zo prima.
Zich inleven in een kleuter leek haar niet echt te lukken. Jammer, nou ja ik begrijp ook dat het voor haar moeilijk is, maar hoop toch dat, mocht het nog eens gebeuren, ze het anders aanpakt.
(ik heb overigens ook met mijn zoon gesproken, hij heeft toegegeven dat hij dit wel eens gezegd heeft, nadat xxx een bal op z'n hoofd gegooid had. mooie aanleiding voor een wijze levensles voor zoon 
)
Oef Dendy
Het is hier op school laatst ook gebeurd: een ouder sprak een kleuter aan op zijn gedrag. Nou, de ouder kreeg prompt een officiële waarschuwing. School heeft duidelijk aangegeven dat dit niet kan, voor een kleuter is dit intimiderend (want ongelijke situatie) en de ouder moet hier de juf over aanspreken. Bij een volgende waarschuwing krijgt de ouder een schoolpleinverbod. Echt waar 
Het staat ook allemaal in het pestprotocol, dus ze vonden dat ouders dit moeten weten.
pffffff
Nou vind ik, afhankelijk van wat er dan precies gebeurd is, een officiele waarschuwing meteen ook wel erg ver gaan!
Nou
Dit was wel heftig hoor, moeder had het idee dat haar kind gepest werd en ging op een vrij agressieve wijze het kind de les lezen.
ik snap die juf niet
Die moeder ging over de schreef, maar ik snap de leerkracht ook niet dat die kennelijk - althans zo lees ik het - niet meteen ingreep. Officiële waarschuwingen is wellicht ook een tikje kras, maar je kan toch wel tegen zo'n moeder zeggen dat dit niet de tijd en de plaats is en of ze even na de les met de juf wil bespreken wat er is voorgevallen. Of iets in die geest.
Groeten,
Temet
Oh Gonniegans
Ik heb niet onaardig gedaan hoor. Gewoon even duidelijk gezegt dat íe dat niet meer moest doen. En dat vond zijn moeder ook een goed idee.
Als het aggressief gebeurt is dat niet goed natuurlijk. Maar een kind kan best wat hebben hoor. Van al dat begripvolle geneuzel tegen kinderen kan ik persoonlijk wel eens wat iebelig worden.
Dendy Pearson
"Maar een kind kan best wat hebben hoor. Van al dat begripvolle geneuzel tegen kinderen kan ik persoonlijk wel eens wat iebelig worden."
Ik voel me waarschijnlijk ook geheel niet prettig als de moeder van een collega of een collega zelf, mij in het bijzijn van andere collega`s en mijn baas even flink gaat toespreken. Zou het op prijs stellen als ze dat even onder 4 ogen bij een kop koffie zou doen, als er misverstanden of kritiek is. Het heeft niet alleen te maken met "geneuzel tegen kinderen". Bij mij hoort dit bij gewone omgangsvormen. Je verplaatsen in het gevoel van een ander, kind of volwassene. Dat de ander zich behoorlijk opgelaten gaat voelen weet je bij voorbaat toch? En de vraag is of dat nodig is.
Aanspreken
Ik heb er niet zo'n probleem mee als iemand mij kinderen (rustig) aanspreekt en dat mag best waar de juf bij is. Misschien zelfs beter want dan is er een derde persoon bij. Ik spreek ook wel eens kinderen van iemand aan. Ik zou het zelf juist eerder doen met een derde persoon erbij om misverstanden te voorkomen. Natuurlijk niet op een agressieve manier en rustig en vriendelijk. Mijn kinderen zijn ook best wel eens aangesproken door een andere volwassene, meestal terecht, soms niet terecht. Ik heb daar niet zo'n bezwaar tegen. Misschien zelfs goed dat kinderen leren dat een actie een reactie oproept en dat ook andere volwassenen dan alleen hun ouders en andere directe verantwoordelijken daarin een rol kunnen hebben.
ja maar
niemand was erbij toen het gebeurde. Als je iets ziet gebeuren vind ik het prima om een kind er op een rustige toon op aan te spreken.
Maar in dit geval vind ik dat je eerst moet uitzoeken wat er precies aan de hand is en iedereen de kans geven zijn verhaal te doen.
En je geeft een kind op deze manier daar niet op een eerlijke kans voor.
Ik geloof dat de juf ook een beetje overvallen werd, en zich niet zo goed raad wist. Ik overweeg haar nog eens aan te spreken om te vragen wat zij er van vindt.
Zoals Carootje zegt.
Het gebeurde niet in de speeltuin waar de moeder zelf bij was. Zeker mogen anderen op een normale manier mijn kind corrigeren als dat op dat moment nodig is. Dit is een verhaal via via, voor mij totaal iets anders. Maar goed, we denken niet allemaal hetzelfde, doen allemaal dingen op onze eigen manier.
Dendy
Toch zou ik het EERST met die moeder bespreken, dan weet je alvast of de kans groot is dat je een oudere broer treft, of je zoon een oudere broer treft of desnoods een vader die verhaal komt halen omdat je wat 'onaardigs' hebt gezegd tegen hun lieve Wesley of Mohammed
oeh Dalarna
Jij durft. Nou valt zo het hele forum over je heen.
Via de juf
In zo'n geval zou ik het eerder via de juf spelen, zij is degene die het gezellig moet houden in de klas. De juf van mijn jongste heeft mij ook wel eens aangesproken op haar gedrag. Jongste had de neiging om (zonder kwade opzet) grapjes uit te halen met kinderen en sommige kinderen vonden dat heel erg vervelend. Juf heeft dat met haar besproken en ik heb er zelf naar gevraagd en daarna heeft ze het niet meer gedaan.
Een ouder kind zou je eventueel wel zelf kunnen aanspreken, maar het lijkt me beter om dat door je kind te laten doen of je kind naar de juf laten gaan en zijn eigen zaakjes regelen.
Dendy
Ach zo werkt het gewoon tegenwoordig (en er stond een smiley achter). Ik ben serieus van mening dat je zaken die op school gebeuren ook door school in eerste instantie moet afhandelen. Zaken die buitenschool spelen maar wel met klasgenoten zijn al een stuk lastiger. Ik heb hyvespesterijen zelf opgelost toen maar wel met de waarschuwing dat ik het via school zou spelen als het niet meteen zou ophouden. Toen mijn jongste vorig jaar werd gepest (er was een foto van hem genomen op een mobiel) heb ik toevallig wel mijn oudste en neef die toevallig thuis waren er op af gestuurd (en die heren hebben het keurig geregeld moet ik zeggen, daar hebben ze echt wat van geleerd) maar als dat op school zou spelen speel ik het in eerste instantie met de leerkracht. Noway dat ik IN de klas een ander kind ergens op aanspreek: echt de verkeerde plek. Wat ik net zei is wat je er nog bij kunt krijgen ook als je niet oppast!
