Neeeeee, of eigenlijk yes
Kind,6 jaar wil NIET fietsen,belonen ,uitjes in het vooruitzicht stellen, het hielp geen zier.
Ik had me voorgenomen om hem toch deze vakantie ,laatste week, aan het fietsen te krijgen,alles geprobeerd,tot en met uitgeput met hem mee rennen,helaas het ging niet.Ik las de tip om een sjaaltje om zijn middel te doen.
Sjaaltje eromheen,strak aangetrokken (mamma heeft je vast)meegelopen,+- 30 meter en losgelaten en jawel hoor,meneer fietst een goeie 50 meter door voordat hij doorheeft dat ik nog helemaal aan het begin sta,al die tijd en moeite die het gekost heeft dat het niet lukte en nu binnen no time (2 minuten is veel) kan hij fietsen,hij is nog wiebelig en ik durf nog zeker de weg niet met hem op,maar HIJ FIETST,ben zoooooo blij!
(Ik wilde het gewoon effe kwijt)
Goed!
Grappig hé, hoe snel zoiets ineens kan gaan.
Hier was dochter wel wat jonger, maar het lukte ook niet goed, tevens kreeg ik enorme pijn in mijn rug (ze fietste op het kleinste fietsje wat er maar bestaat) en ik kende de sjaaltjes methode toen niet. Enfin, bij een van de zoveelste pogingen begon het ineens te regenen terwijl we het net weer eens aan het proberen waren, dus ik ging naar binnen. Dochter boos, want ze wilde het nog een keer en nog een proberen. Enfin, 10 minuten later komt ze voorbij fietsen, ze had het zichzelf maar geleerd....( we wonen in een heel rustig hofje)
Ach fleur
De mijne hadden alledrie hun 7e verjaardag al gevierd voordat ze los fietsten. Zo laat is je zoon helemaal niet! 
Maar dat je blij bent, daar kan ik me alles bij voorstellen! Heerlijk toch.
Hier 1 van 7...
die nog steeds met zijwieltjes fietst (als hij uberhaupt al op de fiets gaat). Heeft met "dank" aan vader, een giga angst opgebouwd voor vallen (oefenen op groot, bijna leeg parkeerterrein, en papa liet m los vlak bij de enige 3 auto's die er WEL stonden), en gaat dus ook altijd compleet met pols- knie- elleboogbeschermers en helm op pad 
Ik hoop echt dat ik 'm z'n angst kan wegnemen, maar heb er een hard hoofd in...
Zelf leren fietsen
Ik kan mij nog herinneren hoe mijn moeder mij wilde leren fietsen.. ze hield mij vast en rende met mij mee. Ik was heel bang en had het idee dat ik zo kon vallen. Mijn moeder gaf het op en liet mij het alleen proberen. En... voila! Na enige tijd kon ik alleen fietsen!
Mijn zoon heeft het met zijwieltjes geleerd (ik merkte ineens dat hij zijn evenwicht kon houden terwijl de zijwieltjes omhoog stonden) en mijn dochter leerde het spontaan op de naschoolse opvang door het zelf te proberen. Ik kwam achter dat ze ineens kon fietsen toen ik haar ging ophalen. Ik heb dus nooit meegerend met de fiets.
Als je merkt dat de "sjaaltjesmethode" of meerennen niet helpt: laat het kind alleen proberen! Dat leidt ook tot succes.
Klopt
Mijn andere zoon wilde het ook leren,op een mooie dag waren we in de tuin bezig en hij zat op zijn fiets,hield zich vast aan de tuintafel en ineens horen we hem roepen....IK FIETS.., en inderdaad,we hebben er bij hem niks aan hoeven te doen,hij had het zelf zo in de smiezen,bij die andere meerdere malen,tot vervelends toe, geprobeerd,bleef scheef hangen,toen gelzene over dat sjaaltje, ik denk,nou nog 1x en verdorie,na een paar mindere pogingen,had ook hij hem door,en eigenlijk binnen de kortste keren.
Hier bijna 6
toen oudste eindelijk wilde proberen te fietsen. Toen lukte het eigenlijk ook in één keer, na een half rondje rond het grasveld voorthuis fietste hij los.
De jongste is nu 3,5 en is veel vlotter en enthousiaster met alle motorische dingen, en wil nu ook los leren fietsen. Daar hebben we eigenlijk veel meer last mee
Hij zit ten eerste op een kleiner fietsje, dus loop je met een krommere rug, en we oefenen veel meer, omdat hij het zo leuk vindt! Maar los fietsen kan hij dus nog niet.
