Omgaan met emoties
Hallo,
Onze zoon van 11 kan erg moeilijk omgaan met zijn emoties. Wij merken dit thuis al, maar met name met sporten gaat het steeds moeizamer.
Hij doet een individuele sport en sinds hij beter wordt, lijkt het wel of hij de lat ook hoger legt en steeds bozer/verdrietiger wordt als hij verliest. Tijdens de wedstrijd kan hij zich nog wel beter houden en concentreren, maar het lijkt of het er na afloop dubbel zo hard uitkomt.
De emoties die hij nu toont zijn niet meer acceptabel, even verdriet na afloop is prima, maar hij blijft er in hangen. Het is niet leuk voor hem, maar ook niet voor zijn omgeving.
Ik heb er op een ander moment nog eens met hem over gesproken, maar hij wordt meteen weer verdrietig en wanhopig. Hij heeft dat gedrag niet onder controle.
Heeft iemand tips, of weet iemand een cursus of therapie waarmee hij geholpen zou zijn? Een soort cursus als je ook hebt voor kinderen die weerbaarder willen worden bijvoorbeeld, heb je dat ook voor kinderen die moeite hebben om met hun emoties om te gaan?
emoties
Zoon hier heeft veel gehad aan het herkennen en hanteren en balanceren van zijn emoties door een periode haptoptherapie. Met dochter heb ik spelletjes gedaan waarin emoties aan de orde kwamen. De kinderboekenwinkel heeft vaak leuke spellen en misschien weten ze ook wel een boekje dat je goed kunt lezen met je zoon.
Verder zou ik zelf in mijn geheugen graven en kijken met wat voor tekst ik op de proppen kan komen uit eigen ervaring over winnen en verliezen. Hoe zit je er zelf in.
En misschien is het ook goed om even goed te luisteren naar je zoon, misschien heeft hij ook wel wat te melden daarover of kan meedenken daarover.
Emoties of...
Gaat het over teveel emoties of over het gedrag waarmee hij ze uit?
Heeft hij er primair last van of jullie?
Van de emoties of het gedrag?
Je zegt 'even verdriet na afloop is prima'. Wat vind jij prima? Vijf minuten? Een uur? Een dag? En wat vindt je zoon ok?
Wil jij graag dat hij hierin verandert of hij?
Loes
