Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Elvira

Elvira

07-07-2012 om 21:52

Pak voor de billen

Ik heb 3 dochters van 6, 8 en 17 jaar. De oudste heeft wel eens regelmatig van mij een pak voor de billen(3 tikken op de billen) gehad (toen het nog was toegestaan) de jongste 2 heb ik tot op heden nog nooit een tik gegeven.
Zelf heb ik in mijn jeugd wel redelijk wat pak-voor-de-billen van mijn moeder en draai-om-de-oren van mijn vader gehad. Ik merk ook wel dat soms in de heetst van de strijd het wel eens hoog oploopt en dat ik besef "Oh ja, vooral niet slaan", maar ik heb er wel moeite mee, om dan de 2 jongste op hun plaats te zetten, je beseft dan ook dat je niets achter de hand hebt (lees: wat in je ogen op dat moment als laatste redmiddel werkt). Begrijp mij niet verkeerd ik ben tegen het slaan en mishandelen van kinderen, maar ik wil delen wat ik ervaar. En dat is soms moeilijk als moeder

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Redmiddel

soms, soms moet je gewoon weglopen, als je merkt dat je eigen bloed ook kookt. Ik stond afgelopen week met een heel hysterische dochter van 9 die hele gemene dingen riep.

Ik voelde een hele fikse eigen woede opborrelen,ik heb haar naar boven getrokken en toen ben ik met de jongste gewoon even een blokje om gegaan, even weg uit die situatie voordat ik iets doe wat niet kan/mag/hoort/oplost.

Er komen nog heel veel van dat soort momenten, ze is nu 9,5, dus komende jaren zal dat steeds vaker en heftiger zijn.

Het is mijn taak mezelf in de hand te houden en thuis weer rustig binnen komen, dochter heeft mij voor het slapen nog een knuffel gegeven. Klaar.

Merel

Merel

07-07-2012 om 23:22

Hoe ouder hoe beter 't gaat

Ik merk dat hoe ouder de kinderen worden, hoe beter het gaat. Pak voor de billen is eigenlijk al jaren niet meer gebeurd en gaat nu natuurlijk niet meer gebeuren. Ik merkte dat ik er vooral moeite mee had in de leeftijd dat je iets niet kon uitleggen aan een kind (denk ik zo) zo rond de leeftijd van 2-3 jaar. Waarin ze enorm uit hun dak konden gaan en ook blijven terugkomen. Zette ik zoontje op de gang, kwam ie er wel 10 keer uit, gooiend met het stoeltje waarop ik hem had neergezet (de beroemde time-out). Later, toen ze wat groter werden, was ik beter in staat om met ze te communiceren en ze uit te leggen waarom dingen moesten of juist niet mochten. Of dat nu komt omdat ik ervarener werd als ouder of door de leeftijd van de kinderen (makkelijker om mee te praten) of een combi, dat weet ik natuurlijk niet. Maar na die leeftijd heb ik ze eigenlijk nooit meer een tik op de billen gegeven. (of willen geven, dat ook niet) ik kan denk ik gewoon beter omgaan met wat oudere kinderen, dat kan natuurlijk ook

Vic

Vic

07-07-2012 om 23:30

Laatste redmiddel?

Het staat mij erg tegen om een (of meer) tikken als laatste redmiddel te gebruiken. Sowieso ben ik tegen slaan, en helemaal als het (schijnbaar) weloverwogen gebeurt. Bovendien zijn 3 tikken helemaal niet het laatste redmiddel, en wat doe je als die 3 niet helpen? Dán sta je pas echt met lege handen, want een goed gesprek zit er dan niet meer in. Overigens ben ik niet roomser dan de paus, want het is me wel eens overkomen dat ik een tik heb uitgedeeld. Daar heb ik mijn excuses voor aangeboden en de laatste 5 jaar is het gelukkig ook niet meer gebeurd.

Vic

Vic

07-07-2012 om 23:36

Overigens

De eerste drie jaar was slaan helemaal niet aan de orde. Peuters doen gewoon hun ding om de wereld te ontdekken en dan moet je wel eens, verbaal of door ze elders neer te zetten, bijsturen en grenzen stellen. Mijn lastigste periode was de kleutertijd, als bewust grenzen opgezocht worden en ongenoegen met de nodige hysterie, schoppen en slaan wordt geuit. Het is lastig om een verstandige, begripvolle ouder te blijven als je net tegen je schenen bent geschopt Tot tien tellen, adem in, adem uit...

Serwe

Serwe

08-07-2012 om 01:36

Soms

Ik geef soms wel eens een tik. Ik wil er geen gewoonte van maken. Ik ben er ook niet trots op maar soms doe ik het wel. Als een kind echt heel vervelend is dan geef ik ze soms wel eens een tik.

Mijn moeder gaf ons vroeger regelmatig een draai om de oren. Ook op school werd er wel eens een tik uitgedeeld. Ik heb daar verder niet onder geleden dus ik vind het ook niet zo bezwaarlijk om te doen. Ik wil alleen niet dat het een gewoonte wordt want dan maakt het veel minder indruk en dan heb je dus de kans dat je naar steeds zwaarder maatregelen gaat grijpen en dat vind ik eng worden.

Een tik geven vind ik geen mishandeling maar daar zit wel een grens aan en je moet altijd zorgen dat je ver bij die grens vandaan blijft. Dat geldt overigens ook voor emotionele mishandeling zoals schelden en schreeuwen tegen je kinderen. Boos worden en je stem verheffen is niet erg maar echt gaan schelden is dat wel. Er is altijd een scheidslijn en je moet daar ver van blijven.

Ik weet ook niet of het altijd helpt. Mijn kinderen zijn er altijd diep van onder de indruk dus bij hun helpt het wel. Misschien is dat ook omdat het uitzonderlijk is.

Elvira

Elvira

08-07-2012 om 09:11

Wel een tik op de vingers

ik tik ze overigens wel eens aan op de vingers, niet om pijn te doen en te straffen, maar om een stop momentje aan te geven (tik, stop en daarna het gesprek waarom je het niet moet doen). Ik beschouw het niet als slaan, omdat er zelden een huilend kind er van komt. En als ze gaan huilen is het eerder van de teleurstelling dan van een straf

Chippie

Chippie

08-07-2012 om 11:32

Ik sla niet, geen tikje, niet op de billen, etc. Een keer sloeg mijn peuter mij keihard in mijn gezicht/ogen en als een soort van verdedigingsreflex sloeg ik haar terug. Daar heb ik nog steeds spijt van (terwijl het een onbewuste reactie was).

Tuurlijk kook ik ook wel eens, blijf echt niet altijd rustig, maar ik houd me echt voor dat slaan de situatie alleen maar beroerder maakt. Je kinderen mogen elkaar niet slaan, hoezo mag jij het dan wel? Je leert kinderen ruzies op te lossen door te praten, waarom moet jij dan wel mogen slaan?

Ik had een kennis die haar kinderen ook een tik over de vingers gaf als ze aan de afstandsbediening zaten. Goh, dacht ik, zou ze dat ook doen op haar werk op kinderdagverbijf?

"Mijn kinderen zijn er altijd diep van onder de indruk dus bij hun helpt het wel." Tja, waar zijn ze van onder de indruk. Doen ze het daarna nooit meer? Of zijn ze onder de indruk van het feit dat jij blijkbaar wel mag slaan? Of?

dc

dc

08-07-2012 om 12:43

Eens met vic

Ik heb een paar keer een tik uitgedeeld. Een keer toen oudste heel bewust met een grijns z'n fiets pakte en toen over z'n broertje heenfietste die was gevallen.

Bij hem had het effect, hij heeft nooit meer zoiets gedaan. Fijn, duidelijke grens dus. (en ik sloeg echt uit een reactie, niet bewust, en voelde me er absoluut niet fijn bij).

Bij de tweede heb ik uit wanhoop ook weleens een tik uitgedeelt. Met het resultaat dat hij lachte. Hem zou ik dus echt pijn moeten doen om een effect te bereiken. En hoever moet je dan gaan? De zweep erbij pakken? Dat is niet de manier waarop ik wil opvoeden, dus ik ga als het me te hoog wordt even weg, om daarna, wanneer ik weer gekalmeerd ben iets te doen. Meestal is dat een gesprek.

Maar ja, het is heel erg moeilijk als je onmacht voelt. Vaak is het ook een serie van gebeurtenissen die je zo maken, want een dwarse bui duurt soms wel weken. Ik probeer me dan regelmatig voor te houden dat dat ukkie met z'n streken nog maar 3 of nu 4 is, en dat ik daar toch echt boven moet staan. Soms vergeten we even hoe klein ze zijn.

Serwe

Serwe

08-07-2012 om 16:01

Indruk

'Tja, waar zijn ze van onder de indruk. Doen ze het daarna nooit meer? Of zijn ze onder de indruk van het feit dat jij blijkbaar wel mag slaan? Of? '

Ze zijn onder de indruk omdat het zelden voorkomt denk ik. Ze weten dan echt dat ze te ver zijn gegaan.

Mijn broer was bijvoorbeeld helemaal niet meer onder de indruk als hij een klap kreeg want dat gebeurde zo vaak (lastige jongen als kind) dus het is geen maatregel die je vaak moet nemen vind ik.

Voor mijn kinderen is het een heel duidelijk signaal dat ze echt verkeerd bezig.

Ik denk trouwens dat het wel verschilt over welke leeftijd we het hebben. Op een peuter zal het minder blijvende indruk maken dan op een kleuter. Een peuter zal daarna misschien hetzelfde nog wel een keer doen omdat je bij peuters nu eenmaal vaak alles moet herhalen.

Bij een kleuter maakt een tik veel meer blijvende indruk. Ik weet natuurlijk niet hoe het bij alle kinderen werkt maar ik hebt het nu over mijn eigen kinderen.

Veel oudere kinderen zou ik trouwens ook niet meer slaan.

Serwe

Serwe

08-07-2012 om 16:06

Ouders wel

Ouders mogen heel veel dingen die kinderen niet mogen net zoals kinderen ook dingen mogen die volwassenen niet meer doen. De taak van de ouder is nu eenmaal heel anders. De meeste ouders geven wel eens straf. Welke vorm van straf kan verschillen maar bijna alle ouders geven wel een soort straf. Dat is nu eenmaal iets wat ouders wel mogen en kinderen niet. Ik vond dat als kind ook niet raar.

Vic

Vic

08-07-2012 om 16:30

Maar serwe

Wat voor middel wil je inzetten als slaan niet meer helpt? Ook niet drie tikken of een pets in het gezicht? Koude douche?

Serwe

Serwe

08-07-2012 om 16:54

Vic

Als dat niet (meer) zou helpen dan moet je op zoek gaan naar iet wat wel helpt. Dat kan een andere vorm van straf zijn. In sommige gevallen zal dat helpen.

Als een kind vaak verkeerde keuzes maakt dan is er misschien ook iets wat onderliggend is. In eerste instantie zou ik dan proberen te bekijken waar het probleem is. Iedereen maakt wel eens verkeerde keuzes maar als een kind consequent verkeerde keuzes maakt en ook weet dat die keuzes verkeerd zijn dan is het belangrijk je te verdiepen in de reden waarom.

De basis is dat je het hart van je kind moet hebben. Als je zijn hart hebt dan wil het kind graag de juiste keuzes maken. Dat houdt niet in dat ze altijd voor het goede kiezen maar wel dat de bereidheid er is om de juiste keuzes te maken en te leren van zijn fouten.

Alleen uit een basis van liefde kan je dit bereiken. Dit is de allereerste stap. Straf is een hulpmiddel wat kan helpen omdat het een kind wijst op negatieve consequenties.

Als een straf niet werkt dan ga ik op zoek naar een andere straf die effectiever is. Dat heeft echter alleen zin als de basis goed is en als de relatie met je kind zodanig is dat het kind met je mee wilt werken.

Limi

Limi

08-07-2012 om 18:56

Volwassenen

...zet je ook niet op een strafstoeltje, in de hoek of in de gang, dus ik vind dat niet echt een argument om een tikje af te keuren.
Eigenlijk vind ik het niet eens van een andere orde dan mensen die hun kinderen bewust uit klimrekken laten vallen (want na 3x gaan ze er dan vanzelf niet meer op). Daarbij ga ik er dan wel vanuit dat men een tik bedoelt en geen pak slaag
Ik kan er echt niet mee zitten als ik een ouder een kind een tik voor de billen zie geven.

krin

krin

08-07-2012 om 20:59

Maar serwe

"De basis is dat je het hart van je kind moet hebben. Als je zijn hart hebt dan wil het kind graag de juiste keuzes maken."
Het hart van een kind veroveren wordt alleen maar moeilijker als je slaan als straf gebruikt, omdat slaan een goede manier is om het vertrouwen van het kind in jou te ondermijnen. Je snijdt jezelf er dus mee in de vingers.

Vic

Vic

08-07-2012 om 23:04

Voor wat voor vergrijpen?

Wat zijn dan 'vergrijpen' waar je een tik voor uitdeelt? Ik kan me voorstellen dat je het alleen inzet voor 'echt erge' dingen zoals slaan of het opzettelijk slopen van spullen. Maar dan is het natuurlijk wel wat vreemd om te slaan en erbij te zeggen dat je niet mag slaan. En het lijkt me ook niet de bedoeling dat een tik echt pijn doet.
Ik kan me trouwens ergens ook wel voorstellen dat je een sanctie wil hebben voor ernstige overtredingen. Mijn jongste kan bijvoorbeeld nogal fel uithalen en haar zus dan behoorlijk pijn doen. Dat is natuurlijk altijd een reactie op uitlokken van grote zus, maar slaan en schoppen wordt hier niet getolereerd. Vanuit oudste snap ik dat het wat slapjes overkomt als ik alleen heel streng zeg dat jongste niet mag slaan en dat ze sorry moet zeggen. En dan moet oudste ook sorry zeggen omdat ze zo heeft lopen zuigen. Als het volwassenen waren, had je ze allang het huis uit gegooid

Slaan is onmacht

Mijn ouders sloegen niet, dat maakten ze wel duidelijk dat dat hun eer te na was. Ik was dan ook vaak verbaasd als ik het wel om mij heen zag dat kinderen een tik kregen.
Ik heb in overleg, kleintjes kunnen niet goed praten dan praat je waarschuwend met je handen (?) weleens mijn zoon, 1 jaar oud, een tikje op zijn vingers gegeven, dat ontaardde in zo'n paniekaanval bij zoon dat me dat daarna ook niet meer geschikt leek en ik verder gewoon het huis zo aangepast heb dat hij die foute dingen die hij kon doen, gewoon niet meer kon doen. Het schijnt dat je sommige kleintjes kunt leren door 'nee' te zeggen van de spullen af te blijven, niet die van mij dus.
Die keren dat ik een kind te ruw heb weggezet waren pure onmacht en daar heb ik slechte herinneringen aan.
Een keer bleef een kind mij bestormen terwijl ik een logeetje met heimwee probeerde gerust te stellen en de andere keer had ik net de psychiater van mijn dochter aan de lijn en probeerde, in de situatie dat we gebombardeerd werden door suggestieve insinuaties door de kinderbescherming, over te komen als een competente moeder terwijl mijn kind mij bestormde, altijd juist als ik aan de telefoon was.
Ik denk dat je dan inderdaad geen beter alternatief hebt waar een kind ook wat aan heeft. Over een beter alternatief kun je nadenken voor je weer een tik uitdeelt.

Serwe

Serwe

08-07-2012 om 23:52

Vic

In jouw voorbeeld zou ik niet slaan als straf. Ik zou wel de kinderen straf geven. Ik denk echter niet dat ik zelf zou slaan. Alleen streng toespreken helpt blijkbaar niet als het vaker voor komt,

Als het echt veel vaker voor zou komen dan zou ik proberen het onderliggende probleem aan te pakken en de relatie tussen de zusjes proberen te verbeteren zodat dit soort situaties minder voorkomen. Ik zou met beide kinderen praten over dit onderwerp en proberen een zo positief mogelijke relatie te laten onstaat tussen de meisjes.

Natuurlijk zullen ze dan nog steeds af en toe ruzie maken. Bij erg klieren of bij slaan zou ik dan wel een straf geven maar ik zou zelf dan geen tik geven.

Wanneer ik wel een tik geef... lastig om zo voorbeelden te bedenken. Even nadenken, toen mijn dochter kleiner was peste ze de hond wel eens. Ik heb haar toen een keer een flinke tik gegeven. Dat vond ik beter dan het alternatief (wachten tot de hond het zat zou worden). Een paar maanden geleden was mijn dochter heel brutaal en onredelijk en toen heb ik haar ook een tik gegeven. En toen die keer dat mijn zoon de weg was overgestoken terwijl ik net had gezegd dat dit niet mocht. Hij was toen 3 of zo dus hij snapte best dat het niet mocht. Dat zijn voorbeelden die ik zo kan bedenken. Dus als ze zichzelf in gevaar brengen of als ze echt iets doen wat in mijn ogen echt niet kan. Bij oudere kinderen ga je vanzelf meer andere soorten straf geven. Bij kleine kinderen geef ik ook vaker een time out hoor dan andere soorten straf.

Rafelkap

Rafelkap

09-07-2012 om 14:06

Effect

Bedenk ook: een tik werkt op korte termijn. Lange termijn effect is wel het verlies van respect voor jou (bij mijn man zo). Ik denk niet dat je dat wilt

Discussie

Volgens mij, ik kan het verkeerd hebben, is het niet de bedoeling van de draadstartster om de discussie over of slaan wel of niet mag aan te zwengelen (waarin mijn mening overigens is: mag niet, is nergens goed voor). Volgens mij wil ze vooral het gevoel delen dat het soms zo moeilijk is om je boosheid te beheersen omdat, vooruit het is toch wel zo, kinderen behalve het beste ook het slechtste in je boven kunnen halen.
Ik heb ook vaak kokend van woede naast mijn kind gestaan, misschien net even te ruw op de gang gezet, te hard geschreeuwd. Het is mijn onvermogen.
Mijn schoonmoeder keek dat ooit aan en opperde toen dat "slaan wel niet mag, maar toch wel helpt hoor" (hoezo, wat werkt er dan?). Oeh, toen had ik haar wel willen... nou ja..... slaan!

Nou elvira

kan je er wat mee ?

ik vind het regelmatig flink pittig met 2 kinderen. Die van 9 is aan het prepuberen geslagen, emotioneel tot en met, de jongste is ook regelmatig ergggg tegendraads.

maar het is ook wel weer heel gezellig en je moet het misschien allemaal minder willen controleren, beetje minder erop zitten, beetje minder tot je door laten dringen. Ze worden echt wel groot en vast, als je het goede voorbeeld geeft door niet te meppen en niet terug te gaan schreeuwen (laatste niet altijd haalbaar hier) ast lieve sociale authentieke mensen.

ja, zit er minder op, tel vaker tot 10 en als dat niet helpt, maak een blokje om, ga naar boven de was vouwen (hier een favoriete bezigheid als ik effe uit de 'drukte' wil).

ik zeg ook wel eens gewoon 'ja ik weet het gewoon even niet meer met jou, ik ga nu boven/buiten/elders er wel even over na denken'.

Oh ja, wat bij mijn oudste helpt als ze weer eens erg verongelijkt en boos doet is zeggen "goh doe nog eens je mond zo wijdt open, ha ha grappig".

Bijna alles hier aan 'misdragingen' is een roep om aandacht, vragen wat ze nou precies willen levert zelden een antwoord op maar creeert wel enige tevredenheid. Ze willen gewoon gehoort worden, zien dat je er voor ze bent.

Elvira

Elvira

12-07-2012 om 07:09

Zucht...

De enige discussie die ik wilde opstarten was of er ook ouders bij zijn die ondanks dat ze zelf als kind slaag hebben gekregen, nu hun kinderen NIET slaan (omdat ze dat niet willen), maar het soms moeilijk vinden. Dat was de enigste vraag.

Dat ik mijn oudste dochter geslagen heb praat ik niet goed, maar ik was toen een jonge, onervaren alleenstaande (tiener)moeder. Iedereen om mij heen verkocht hun zoon of dochter wel eens een tik. En daarnaast heeft mijn strenge christelijke opvoeding (die ik de rug heb toegekeerd)ook meegespeeld. En dat tikje op de vingers, zie ik zelf niet als slaan, ik doe ze geen pijn dus is het geen slaan, maar meer aanraken. Als ik sommige opvoedprogramma's zie dat ze een kleuter worstelend in de houdgreep op het stoute-stoeltje moeten zetten denk ik dat een kind meer pijn ondervind. Verder straf ik ze liefdevol door ze leuke dingen af te nemen (speelgoed voor de kleinste, huisarrest en corvee voor de oudste).
Elvira

krin

krin

12-07-2012 om 09:28

Elvira

Ja, mijn man kreeg vroeger geregeld een tik. Niet systematisch als straf, wel als afstraffing en uit nijd. Zijn moeder kan zich er nu weinig meer bij voorstellen, en ik ook niet, want ik ken haar alleen als een lieve oma en ontzetten hartelijke schoonmoeder. Maar goed, mijn man heeft dus zelf nooit een tik uitgedeeld omdat hij dat absoluut niet zo wilde voor zijn kind. Alternatieven zoals hier eerder zijn genoemd gebruikt hij wel. Beetpakken en in de gang zetten, bijvoorbeeld. Of zelf weglopen.

Elvira

hier ook regelmatig een klap/klappen gehad. Ik zelf sla niet, heb mijn oudste 1 keer een klap op haar hoofd gegeven (ik zwanger, zij uitermate opstandig en afzeikerig, dus ik haalde uit, pats plat op haar hoofd).

Dat was het geloof ik wel, dus in die 9 jaar vind ik het erg meevallen. Wel heb ik een periode geschreeuwt, inmiddels is dat ook grotendeels passé, dochter en ik hebben meer begrip voor elkaar gekregen denk ik, tja hoe moet ik het anders omschrijven. Verder ben ik nu meer richting 'dan moet je het maar ondervinden' gaan opvoeden. Als je dit niet doet dan blijft er geen tijd meer over voor dat, als je niet opschiet dan kom je te laat, als je niet opruimt dan gooi ik alles op je bed (als de werkster komt), als je niet eet dan heb je maar honger.

en dat werkt hier veel beter dan gehoorzaamheid afdwingen op agressieve manier, kwaad worden kost ook belachelijk veel energie en dat gaat ten koste van mijn wellbeing. Ik wil nog wel een paar jaar rimpelvrij blijven

Anders

Anders

12-07-2012 om 20:05

Elvira

Ja, ik heb vroeger wel eens een tik gekregen, ik sla mijn kinderen NIET (ook geen tikje) en ja, ik sta ook wel eens compleet machteloos, witheet naast mijn krijsende, stampvoetende peuter die me tegen de schenen schopt. Ja, en dat blijft moeilijk. Ook met 10 jaar moederervaring en 39 jaar levenservaring.

Dat 'tikje' is voor mij ook slaan, maar dan zachter. Ik houd me voor dat ik geen fysiek geweld wil gebruiken. Daarvoor moet ik soms tot 10 en soms zelfs tot 100 tellen. Maar voor mij valt het tikje (klinkt heel lief en onschuldig, is het in mijn ogen dus niet) wel degelijk onder fysiek geweld. Daarmee wil ik je geen schuldgevoel aanpraten, maar slechts mijn mening hierover ventileren.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.