Verantwoordelijk zijn voor spullen.
Mijn dochter van 10 jaar heeft onlangs op haar verjaardag een mooi horloge gekregen van haar oma.
Nadat ze 'm 1 dag gedragen heeft kwam ze thuis zonder horloge. Ze kon zich niet herinneren waar ze het gelaten had. Ik heb haar goed laten zoeken overal waar ze geweest was en ook de volgende dag is ze nog naar huis van twee vriendinnetjes gegaan om ook daar te kijken of het daar lag.
Nergens te vinden.
Ik weet nu niet wat ik hiermee moet. Ik vind het natuurlijk doodzonde dat zoiets moois (speciaal van oma gekregen) in zo'n korte tijd alweer verloren is. Maar ik weet vooral niet wat ik hier nu mee moet.
Moet ik nou tegen mijn dochter zeggen hoe vervelend ik het vind, dat ze beter op haar spullen moet passen en het er vervolgens bij laten? Of haar doen inzien dat je zoiets toch niet mag verliezen en dat je daarom, om haar het te leren zuinig te zijn op je spullen, wil dat ze deels uit haar eigen spaarpot een nieuwe moet kopen?
Ik weet niet goed wat wijsheid is. (Ik vind het daarbij ook sneu voor oma)
Mijn oudste dochter van 14 is deze week haar fiets kwijtgeraakt op het schoolplein. Volgens haar moet ie gestolen zijn. Maar ze heeft nauwelijks moeite gedaan om 'm te zoeken.
Ze gaat er nu ook vanuit dat ze de mijne kan gebruiken of dat we haar met auto halen/brengen.
Dat laatste gaat natuurlijk niet gebeuren, maar het stoort me vooral dat de meiden allebei wat makkelijk met de verliezen omgaan. Een beetje snel hun schouders lijken op te halen voor het geleden verlies en weer gewoon doorgaan.
Ik wil zo graag dat ze leren zorg te dragen voor hun eigen spullen, maar hoe doe ik dat?
Antwoorden zijn zeer welkom.
horloge zelf zoeken?
Hmm, je hebt jongste dus zelf naar het horloge laten zoeken? Mijn eigen ervaring is dat pubers NIET kunnen zoeken.....
Ik zou zelf met haar meegegaan zijn om naar het horloge te zoeken en dan voordoen hoe je zoiets doet. Dus de route op straat volgen, op school vragen bij leerkracht, bij de vriendinnetjes langs, etc. En dan samen met die moeders in huis en tuin gaan zoeken. En dan naar het gemeentehuis om melding te doen van het verloren horloge, wellicht is er iemand die het heeft gevonden en daar heeft gebracht.
En dan moet ze zelf maar aan oma vertellen dat ze het horloge is kwijtgeraakt.
Wat betreft oudste met de fiets. Ga ook met haar mee naar school en vraag of er camerabeelden zijn van de fietsenstalling (hier op school namelijk wel) en of die bekeken mogen worden.
En dan natuurlijk jullie fietsen thuis op slot zetten en haar niet halen en brengen. Laat haar maar een poosje lopen. En natuurlijk aangifte doen van de gestolen fiets. Mocht de fiets inderdaad niet gevonden worden, kun je haar evt. laten meebetalen aan een simpel tweedehandsje. Hopelijk leert ze daarvan.
succes
zoeken moet je leren inderdaad
ik denk dat je niet de illusie moet hebben dat ze meteen op verloren spullen reageren zoals wij doen, dat gaat nog jaren duren.
Maar je kunt ze wel de juiste 'acties' bijbrengen als er iets kwijt is.
Dus veel tijd erin laten steken, samen zoeken, actief erbij betrekken etc. Aan de ene kant leren ze dan zoeken 
en aan de andere kant is het moeten zoeken tijdverlies en dus een soort natuurlijk consequentie van iets verliezen! Af en toe benadrukken dat zoeken helaas tijd kost, ja inderdaad, jammer jammer (naar school lopen kost ook tijd, da's ook een heldere consequentie) en daarmee dring je ook wat beter door tot de kinder/puberhersencellen .
Laten betalen voor dure spullen is hier onbegonnen zaak (alleen zakgeld en af en toe wat voor verjaardag) maar voor sleutels enzo heb ik wel laten betalen af en toe . .
gr Angela
goed voordoen
Inderdaad, actief erachter aan gaan. Hoe weet je dat je dochter nauwelijks moeite heeft gedaan om haar fiets te zoeken? Was je er zelf bij? Misschien heb ik het mis, maar het klinkt een beetje alsof je zelf ook niet zoveel zin hebt om erachter aan te gaan.
Wat zou je zelf doen als je je fiets niet meer terug kon vinden, dan haal je toch ook niet je schouders op met een: "tja, hij is kwijt, misschien is hij gestolen?". Eerst wil je toch zeker weten of de fiets echt weg is, gestolen. Dat moet je toch even samen met je dochter doen, lijkt me. Als bij wijze van spreken mijn man zijn fiets kwijt zou zijn geraakt ga ik ook samen met hem naar de fietsenstalling kijken of ik z'n fiets ergens zie. Als de fiets dan echt weg is, doe je aangifte, meld je dat op school (let op jongens, er worden fietsen gestolen op deze school). En er moet een vervangende fiets komen natuurlijk. Allemaal dingen waar je een 14-jarige nog bij moet begeleiden. Idem voor het horloge van je 10-jarige.
Horloge en fiets
Bij het horloge zou ik eerste haar hele dag doornemen. Wat voor lessen heeft ze gehad en zat daar gym bij. Heeft ze haar horloge aan iemand laten zien. Zo ja, aan wie en hoe?
Daarna met haar samen overal gaan zoeken. Inclusief tassen, zakken, gymlokaal, klaslokalen, kamer van directeur bij gevonden voorwerpen, bij vriendinnetje, in haar kamer etc.
Bij de fiets zou ik eerst 's avonds of aan het eind van de middag naar school gaan om dan te kijken of er toch niet nog ergens een fiets staat. Fietsen worden nogal eens verplaatst. Kijk ook om de fietsenstalling en in de bosjes. Vind je de fiets nergens dan vraag je inderdaad of je de beelden mag bekijken en doe je samen aangifte. Nu vind ik een gestolen fiets wel iets anders dan kwijtraken. Stel dat de fiets echt gestolen is dan kan je dochter daar toch ook niets aan doen (of stond de fiets (niet op slot) op het midden pad of voor de fietsenstalling?)
bedankt
Tja, ik lees uit de reacties van jullie dat ik zelf meer actief moet meehelpen om ze te leren verantwoording te nemen voor hun spullen. Dat is eigelijk wel logisch.
Ik denk dat ik er vanuit ging dat ze dat zelf konden, maar dat is natuurlijk maar de vraag.
Ik merkte aan de houding en reactie van allebei de meisjes dat ze het niet zo heel erg vonden en dat ze niet onder de indruk leken te zijn van het verlies van de spullen. Beetje meer van schouders ophalen en het zij zo. Daar zat ik eigenlijk het meeste mee.
Maar ik iid straks met de oudste naar het schoolplein gaan en even uitzoeken of er camerabeelden zijn gemaakt.
Misschien verwacht ik teveel van een 14 jarige.
Bedankt in ieder geval voor de respons.
Bescherming
Mijn instinctieve reactie zou ook zijn "zijn ze nu helemaal bedonderd en weten ze wel wat dat kost en denken ze dat het geld me op de rug groeit en mopper mopper mopper".
Maar terugdenkend aan hoe ik zelf was als vroege tiener: ik had vaak ook niet door hoe je moest zoeken en systematisch denken en welke wegen je kon bewandelen. En als ik het wel kon bedenken durfde ik het niet (navragen, ieuw!).
Dus een handje helpen is misschien toch wel handig.
En die onverschillige houding kan ook een stukje zelfbescherming zijn, omdat ze eigenlijk niet goed raad weten met de situatie en dan maar doen alsof het niet zo belangrijk is.
Da's misschien projectie omdat ik het zelf ervaren heb, maar ik zal nooit vergeten dat ik een kras in mijn vaders auto reed toen ik net mijn rijbewijs had, en inwendig volledig in paniek was van schrik, en ondertussen foeterde hij me uit omdat-ie dacht dat het me niks kon schelen......
Gemeentehuis?
Waarom moet dochter 1 naar het gemeente huis? Wat gaan die doen met een melding van een verloren horloge? Als ik een horloge zou vinden, dan zou ik dat melden bij de politie.
Fietssleutel
Heeft dochter de fiets op slot gezet? Kan ze dat bewijzen door de sleutel van een ringslot te overleggen? En uiteraard moet ze snel aangifte doen bij de politie. En dat kan een 14 jarige best zelf.
Ceasar
"Waarom moet dochter 1 naar het gemeente huis? Wat gaan die doen met een melding van een verloren horloge? Als ik een horloge zou vinden, dan zou ik dat melden bij de politie."
Omdat sinds een aantal jaren de gemeenten verantwoordelijk zijn voor de gevonden en verloren voorwerpen. De politie zal je dan ook doorsturen naar de gemeente.
Gevonden voorwerpen
Zo zeg, dat heb ik dan maar mooi gemist Ik vind dan ook bijna nooit iets....
marjolein
ah zo, ik snap het al, het is de onverschilligheid van je dochters wat je stoort. Dat kan ik me voorstellen Dan lijkt het me juist goed om het niet op zijn beloop te laten (jammer dan, weg is weg).
Succes!
Herkenbaar
Hier ook zo'n dochter. Al tweemaal sleutels kwijt geweest vorig schooljaar. Doken dan na enige tijd wel weer op, 1 keer had ze al een nieuwe sleutel moeten betalen. Ook haar agenda was maanden zoek en nu vertelde ze vandaag weer dat ze haar rekenmachine kwijt is. Tja, dat gaat haar w.s. ook weer geld kosten want het was niet een goedkope maar een echte, door school voorgeschreven, Casio. Maar het interesseert haar niets hoor. Ze zegt gezocht te hebben maar dat roept ze wel vaker. Vorige week had ze ook iets gezocht maar niet gevonden en de keer daarna dat ze naar boven liep zag ze het 'opeens' liggen.
Maar die rekenmachine, ik kon hem ook niet vinden in haar kamer. Dus ik vrees dat hij echt weg is. Meestal vind ik wel wat ze kwijt is namelijk.
Zoon is iets zuiniger op zijn spullen trouwens. Vooral als hij ze zelf heeft betaald dus dat zal ook helpen. Vorige week was zijn zelfgekochte voetbal op het dak van school terecht gekomen. Een echt drama, huilend naar de meester. Meester was er gelukkig erg van onder de indruk en heeft hem na schooltijd met gevaar voor eigen leven van het dak gehaald.
Hier ook van alles kwijt
maar zoon was zeker niet onverschillig, gelukkig niet.
In groep 4 of zo had hij een horloge, en heel naief legde hij dat bij de judotraining netjes bij zijn kleren op de bank in de kleedkamer. Weg horloge, zoon in tranen. Wij hebben dat uiteraard gemeld bij de leiding, maar ja, na de wisseling van de groep is de trainer weer bij de nieuwe groep en de oude in de kleedkamer. En als die eerdere (jongere) groep niets doet dan wellicht de later komende oudere groep wel...
In groep 6 of zo was hij een keer vergeten zijn fiets op slot te zetten, en prompt was zijn sleutel dus verdwenen. Gelukkig niet de fiets... Het was op een woensdag, we zijn 's middags samen uitgebreid gaan zoeken, en de sleutel lag buiten het hek aan de overkant van de sloot. Gewoon pesterij dus...
In de 2e waren ze een keer vroeg uit en met de halve klas naar de mac gegaan. Alle fietsen tussen de massa andere fietsen gezet, keurig op slot, maar na afloop was zijn fiets gewoon weg. Met een vriend heeft hij nog uitgebreid gezocht, en uiteindelijk hebben ze samen aangifte gedaan. Gewoon een langslopende agent gevraagd wat ze moesten doen, en toen samen naar het bureau. En daarna met de bus naar huis...
Heel vervelend, en natuurlijk weer een nieuwe fiets (nou ja, weer een goede 2e-hands) te kopen. We hebben ook nog op marktplaats gezocht of hij daar misschien op aangeboden zou worden, maar niets gezien.
gevonden! !!
Ze had helemaal geen zin om nog eens goed te kijken bij de fietsenstalling maar vanmiddag is ze op mijn uitdrukkelijk verzoek weer gaan kijken bij school. En.....gevonden. Tada!!! Ze vertelde me het over de telefoon vanmiddag. Hij lag in de bosjes achter school. Hoe bestaat het
Ze kwam vanavond thuis en vertelde het nog eens hoe het gegaan was. Ik was erg blij en vroeg waar ie dan nu was want ze was niet met de fiets naar huis gekomen. "Ik ben de fietssleutel nu ineens kwijt" dus nu staat de fiets nog een nacht op school. Aha!
heel goed! Nu de fietssleutel nog, haha!
En voortaan toch de fiets aan iets vastmaken, dan heb je dat probleem niet meer van die geintjes!
