Verlegen zoon 4 jaar
Hallo allemaal,
Ik ben hier nieuw en vindt het ook moeilijk om het neer te zetten. Maar ga het proberen en hoop dat jullie het gaan snappen.
Ik heb een zoontje van 4 jaar die vanaf jan 2014 op school zit. Hij is erg verlegen en vindt het moeilijk om vrienden te maken. Ik heb het gevoel ook dat ie gewoon bang is om fouten te maken. Maar nu had hij een vriendinnetje op school die was ook net begonnen dus ja ze steunen elkaar. Maar nu is zij op vakantie. Maar nu doet hij nu niet zoveel meeer op school staat vaak bij juf weet niet wat ie moet doen zegt ook niet zoveel. Wilt ook niet met jongens spelen zegt ie speel liever met meisje die zijn liever. Maar daar speelt ie ook niet echt veel mee omdat ze hun eigen vriendinnetje hebben.
Maar als hij thuis komt is ie zo oervervelend, gewoon som agressief.
Komt er dus op neer op school voelt hij zich verloren,eenzaam en thuis gaat hij helemaal uitleven.
Ik weet niet wat ik nu moet doen of hoe ik er mee om moet gaan. Hij praat er ook niet echt makkelijk over.
Ik ben ook bang als hij zo door blijft gaan dat hij gepest gaat worden.
Ik hoop dat jullie tips hebben
de juf
Het lijkt me handig om met de juf te praten. Zij kan helpen om op gang te komen in de klas. En je kunt hem op deze leeftijd ook af en toe, liefst op vaste dagen/middagen, thuis houden. Het is hem mogelijk gewoon nog wat te overweldigend zo'n klas vol kinderen de hele dag.
Mijn zoon, bleek later autistisch, bleef ook onder de stoel van de juf zitten. Ik hield hem het eerste jaar op donderdag thuis.
Sinds december
Mijn zoontje van 4 zit sinds december op school. Echt een slim kereltje, maar sociaal niet zo sterk. Hij krijgt nu eindelijk een beetje door dat er nog 20 andere kinderen in zijn klas zitten en dat ze een naam hebben en dat hij met iedereen kan spelen. Vorige week zei hij ineens; " die kijkt altijd zo boos naar mij, maar ik heb nu wel met m gelachen. Dat kan ie ook!"
Kortom heel gevoelig jongetje die ook last heeft van wat faalangst. ( "ik teken geen poppetje meer, want hij is niet mooi rond"). Hij trekt zich enorm op aan een meisje en nu ook een vriendje in de klas. Ook ik heb t met de juf besproken en die herkende het ook. Toen ze hem er een keer op aansprak dat hij het even moest zeggen als hij ging plassen bij het buitenspelen, kroop hij een half uur huilend onder tafel.
Hij is al gegroeid en maakt nu ook contact in de speeltuin met andere kinderen. Maar echt spontaan gaat het niet altijd. Ik maak me er geen zorgen om, al zou ik hem soms verbaal wel eens wat assertiever willen laten zijn. Ik heb hem nu geleerd dat hij moet zeggen "stop hou op" als hij iets niet wil. Hij ging het vandaag meteen testen op zijn zusje van 2, en het werkte. Gelukkig maar, want hij heeft echt succesmomenten nodig op dat vlak.
Geef het nog even tijd en maak t bespreekbaar. Misschien kijkt hij gewoon lang de kat uit de boom.
even met de juf bespreken
De juf is diegene die hem in de klas kan helpen een beetje aansluiting te vinden. Maar hij zit nog maar net op school en heeft misschien gewoon wat tijd nodig. Jezelf sociaal opstellen is een vaardigheid die verse kleuters gewoon nog moeten leren.
Mijn slimme en heus wel sociale zoon vond groep 1 in het begin ook erg lastig. Huilde veel, sloeg de juf en had het er erg moeilijk mee. Nu zijn we een jaar verder en heeft hij zijn plaatsje gevonden. En het is volgens de juf een heerlijk kind.
geef het tijd
Hoi B.
Mijn zoontje, die als peuter erg verlegen was (en soms nog is), zit sinds februari op school. Ik had bij hem zoiets verwacht als wat jij beschrijft, maar dat bleek dus helemaal niet het geval. Gelukkig maar, maar het is evengoed best lastig als je ziet dat je zoontje lastig aardt op school. Ik zou het zeker nog de tijd geven. Sommige kinderen hebben langer nodig om te wennen. Ik neem verder aan dat het vriendinnetje maar tijdelijk op vakantie is, dus dat ze ook weer terugkomt. De juf heeft hier ook een rol in. Of houdt hem op vaste momenten nog thuis, bijvoorbeeld op dinsdag/ donderdagmiddag (afhankelijk van of je continuerooster hebt natuurlijk) of de woensdag(ochtend), dat is zo'n breekmoment in de week. Toen mijn dochter in groep 2 zat, moest ze soms verzuimen vanwege ziekte (pfeiffer) en dat merkte je vooral op donderdag. Dan was ze moe van de week en dan begon ze soms later of bleef ze 's middags thuis. Ik kan trouwens wel begrijpen dat je zoontje liever met meisjes speelt, zeker als je er wat oudere en wildere jongetjes tussen hebt zitten. Mijn zoontje zit in een klas van 32 kinderen, dus dat kan heel pittig zijn als je dat allemaal moet overzien. En verder kan je misschien thuis nog een schakelmoment vinden. Even samen een boekje lezen, of misschien juist even voetballen om de zinnen te verzetten. Misschien is er iets wat hij even graag doet om zo de switch weer te kunnen maken.
Groetjes, Sneeuwitje
