Verschillende kinderen; jongste onzeker
Ik heb twee prachtige dochters van 10 en 12. Er zit 18 maanden tussen en ze zijn echte maatjes.
Alleen is mijn oudste dochter net even iets slimmer, handiger en blinkt overal in uit. Zit nu ook in een gymnasium brugklas en is met een citoscore van 550 van school gegaan. Bovendien goed in sport en tekenen.
Jongste is gewoon wat langzamer en laat zich behoorlijk onzeker maken door haar briljante grote zus.
Nu hoop ik dat het minder wordt nu zus in de brugklas zit en wat meer haar eigen plan trekt, maar de eerste tekenen wijzen daar nog niet op.
Jongste is bang dat ze niet naar het gymnasium kan, dat denk ik ook niet, maar dat maakt mij niet uit, maar haar dus blijkbaar wel.
Ook maakt ze zich nu al ineens druk over de entreetoets, die ze straks in groep 7 (zit ze nu in) krijgt. Ik scoor vast niet zoveel als grote zus...
Ik probeer altijd te benadrukken waar zij wel goed in is; ze kan heel hard rennen, ver springen en is super sterk (zit op atletiek). Ze is ook helemaal niet slecht in school, maar zelf heeft ze het gevoel van wel.
Nu heb ik soms ook het idee dat ze er juist geen energie in stopt, omdat ze haar zus toch nooit kan evenaren. Ik probeer haar juist te vertellen dat dat helemaal niet hoeft!
Hoe leg ik mijn kind uit dat ze net zoveel waard is als haar zus! Ik probeer het, maar ze lijkt het niet te willen weten.
Ik heb ook al lang met grote zus besproken dat ze niet zo moet opscheppen over haar prestaties waar kleine zus bij is. En zeker nooit moet zeggen dat ze beter is. Dat deed ze in het verleden namelijk wel (zo van ik kon dat veel beter toen ik zo oud was als jij).
Iemand tips?
Aart Staartjes
Poeh wat moeilijk voor haar. Ik moet meteen denken aan een interview met Aart Staartjes, die had ook een briljante broer. Bij Sesamstraat zit ook een liedje (toevallig ook door hem gezongen), maar daar is je dochter natuurlijk te oud voor, het gaat over een broer die in alles beter is, behalve in zingen.
Google voor dat interview maar eens op "Aart Staartjes" en "broer", het is een artikel in de volkskrant. Misschien leuk voor haar om te lezen (of stukken eruit), en hopelijk heeft iemand nog meer voorbeelden of boeken hierover.
Ik zou vooral de eigenheid van je kind blijven benadrukken, dat het niet gaat om de citocijfers, ieder kind is uniek en mag er zijn.
dat liedje
Dat liedje staat op Youtube, met een geestig filmpje erbij, en begint `mijn grote broer kan alles beter':
http://www.youtube.com/watch?v=2A6XCqUOhFI
ik zou m gewoon ook een keer aan je dochter laten zien, het is gewoon erg grappig. Het lijkt me trouwens helemaal geen toeval dat juist Aart Staartjes dit zingt, maar dat terzijde.
Kan je straks, als je dochter weer eens een klaagzang aanheft, gewoon de laatste regels nazingen
"Ik zing wat ik maar wil, als hij mijn lied hoort klinken
Dan zit mijn grote broer heel stil een traantje weg te pinken"
Trouwens grappig als je de door mij genoemde link volgt: onder het filmpje staat een hele sliert reacties van mensen in de trant van "o ja, zo was het vroeger bij ons ook". Duidelijk een veelvoorkomend probleem.
Overigens, dat opscheppen van de oudste dat zie ik hier ook. Zoon van 8 kan heel erg goed leren, maar is motorisch een stoethaspel. Kleuterzusje is een haaibaai, erg sterk en enorm handig en ik vermoed dat zoon zijn eigen superioriteit op schoolgebied ("toen ik zo oud was kon ik al .,.. lezen" etc) daarom af en toe even moet benadrukken. We fluiten m wel terug, en hopen maar dat dochter het langs haar rug kan laten afglijden.
Groeten,
Temet
waarderen
Als een van onze kinderen onzeker is, dan maak ik een A4-tje met alle trefwoorden die op dat kind van toepassing zijn. Je hebt zo een blaadje vol. (lief, zorgzaam, eigenwijs, verantwoordelijk, gezond, sportief, etc. etc). En dat hang ik dan in hun kamer op ooghoogte op. Dat vinden de kinderen wel grappig, maar het is ook wel goed.
Ik weet niet of het met jou ook zo is, maar hier is de neiging soms groot om alle positieve dingen voor vanzelfsprekend aan te nemen en te focussen op de dingen die niet zo goed lukken (die vallen op de een of andere manier meer op). Dat zou juist andersom moeten zijn. Voor elke tip, moeten minstens vijf tops staan geloof ik. Nou, dat halen wij nooit.
Maar als een kind onzeker is, dan proberen we daar weer een tijd alert op te zijn.
oudste dochter misschien ook onzeker
Als zij zo vaak tegen haar zusje moet opscheppen over haar prestaties, dan doet ze dat misschien ook wel om haar zelfvertrouwen te vergroten. Verder is het denk ik een algemeen voorkomend verschijnsel. Hier zijn de kinderen wel een stuk jonger (4 en 7) maar de jongste vergelijkt zichzelf ook al constant met zijn broer en wil alles hetzelfde doen.
Dank voor de herkenning
Ik realiseer me nu beter dat dit een vrij 'alledaags' probleem is.
Dat filmpje is precies raak; die ga ik eens laten zien (zonder oudste erbij)
Ik geloof ook best dat oudste ook onzeker is, maar die krijgt zoveel erkenning overal.
Ik heb wel met jongste te doen.
Komt ook nog eens bij dat schoolprestaties hier zo overdreven worden gewaardeerd. Zeker ook de cito. Ik baalde bijna van die 550 score, iedereen deed er zo hyper over (oma's en opa's). Schoonmoeder heeft er zelfs speciaal een cadeautje voor gekocht (ik heb haar laten beloven dit dan ook voor jongste te doen, ongeacht de score, en anders koop ik het zelf!)
Mijn oudste wordt ook voortdurend door iedereen in de omgeving de hemel in geprezen, ook waar jongste bij is.
Ik heb al geprobeerd om hier iets aan te doen, maar het werkt niet (ze luisteren niet).
Bij mijn ouders heb ik nu wat afstand, mijn vader viel nogal over de "slechte" cijfers op het laatste rapport van jongste. Hij wilde haar zelfs niks geven! Dit herken ik wel van vroeger trouwens, maar toen was ik degene met de beste cijfers...
En ook zoiets stoms. Mijn jongste is onhandig jarig (tussen de feestdagen door) en merkte bij haar laatste feestje op dat er bij grote zus veel meer mensen komen. En dat is dus zo. Lullig eigenlijk.
Ik overweeg dit jaar een extra groot feest te geven, juist om haar op te peppen. Zou zoiets werken? En dan op een handige datum.
Lotto
"Ik overweeg dit jaar een extra groot feest te geven, juist om haar op te peppen. Zou zoiets werken? En dan op een handige datum."
Ik had ooit een collega die de verjaardag van zijn zoon gewoon een half jaar had verschoven. Klasgenoten etc wisten niet beter of het joch was in juni jarig (zijn werkelijke verjaardag was geloof ik 5 december). Maar goed, daar ben je nu te laat voor.
Ja, ik zou het doen. Eerst even vragen of dochter het ook een leuk idee vindt, maar zo ja, doen. Misschien 'werkt' het niet, maar dan geeft het in elk geval aan je dochter het signaal dat jij het heel belangrijk vindt dat zij ook een leuk feest heeft en dat het allemaal een beetje eerlijk verdeeld is, en dat is voor haar ook gewoon een fijn idee, lijkt me.
Dat gezwijmel over schoolprestaties... zucht. Ik herken het van vroeger, en ik zie het nu bij mijn schoonouders. Ik hou over zoveel mogelijk dingen mijn mond, maar dat is niet altijd vol te houden, er zal tzt ook wel naar de citoscore geïnformeerd gaan worden (vroeger sowieso al minder een punt). Mijn ouders hebben nog ervaring van vroeger (ik deed het heel goed op school, broer minder), vragen zoon voornamelijk of-ie het leuk heeft op school en stellen verdere vragen als hij buiten gehoorsafstand is.
Sterkte ermee
Temet
.
groot feest
zou ik doen! Ik ken ook wel meer kinderen die later in het schooljaar hun feestje geven als ze jarig zijn in december. Misschien kan je het eind januari doen? Dat is zo'n saaie tijd wanneer iedereen wel een beetje is afgekickt van de feestdagen en er nog niet ieder weekend vanalles wordt georganiseerd (zoals nu in september, of in mei/juni).
Wel goed dat je het ziet, de onzekerheid van je dochter. Er zijn volgens mij zat kinderen die onbedoeld op de een of andere manier ongelijk behandeld worden. Zoals je eigen ouders, die misschien niet eens door hebben hoeveel ze de oudste voortrekken.
