Vraag over vriendje van zoon
Hoi,
Het beste vriendje van mijn zoon (6 jaar) jokt de laatste tijd nogal veel. Over wat hij allemaal aan speelgoed heeft (de hele speelgoedwinkel onderhand) en dat soort dingen. Allemaal best onschuldig dus.
Mijn zoontje heeft er echter wel last van, want hij gelooft hem meestal en wordt dan natuurlijk wel eens jaloers (want zijn vriendje heeft immers alles, en kan alles, enzovoort).
Ik vraag mij een beetje af waarom dat jongetje dat doet. Het lijkt wel of hij iets wil bewijzen. Het is een heel lief kind maar hij zit niet echt super in zijn vel de laatste tijd. Bovendien deed hij dit vroeger niet, het is echt iets van de laatste maanden en het wordt steeds erger.
Ik vraag me een paar dingen af, in de eerste plaats, is dit normaal gedrag? Ik weet wel dat veel kinderen opscheppen/jokken, het mijne is daar (nog) niet zo van maar ik hoor het natuurlijk ook wel eens bij andere vriendjes. Maar hoeveel jokken is normaal?
En verder; kan ik hier misschien iets over zeggen, tegen het kind zelf (bijvoorbeeld dat mijn zoon het niet zo leuk vindt omdat hij het echt gelooft), of tegen de ouders? Of ga je daarmee veel te ver?
We hebben een goeie band met de ouders van het vriendje, maar ik kan me voorstellen dat ze er niet echt op zitten te wachten als wij gaan beweren dat hun zoon liegt. (ik zou het dan natuurlijk ook veel voorzichtiger brengen, maar toch). Toch begint het ons hele gezin steeds meer op te vallen, en maakt het jongetje zichzelf hier niet populairder mee. Mijn zoon heeft het inmiddels ook wel beter in de gaten, en wil zijn vriendje de laatste tijd ook wat minder zien dan normaal. Hoewel ik niet zeker weet of dat daar door komt.
Ik zou graag jullie advies en ervaringen horen!
Laten
Ik zou het maar laten gaan. Wel zoon uitleggen dat sommige kinderen graag wat jokken over de hoeveelheid speelgoed (of waar vriendje dan ook over jokt) die ze krijgen.
Hier dochter met een vriendinnetje die altijd heel veel speelgoed krijgt. Ja, dochter is wel eens jaloers. Maar ik heb haar gevraagd of zij het leuk zou vinden om altijd alles maar zomaar te krijgen, en daardoor geen wensen meer te hebben. Nee, dat leek haar helemaal niet leuk. Nu denkt ze: fijn voor vriendinnetje, maar het is niet overal het zelfde.
Ik zou zeker niet met ouders of vriendje gaan praten. Zeker niet omdat het jokken over heel onschuldige dingen gaat, en er niemand persoonlijk mee misdeeld wordt. Sommige kinderen hebben nou eenmaal ook een fase waarin ze veel jokken.Gaat wel weer over wanneer hij daarop voldoende repliek van vriendjes krijgt.
Maak het onderwerp jokken met je zoon bespreekbaar, zodat hij in ieder geval het onderscheid kan maken.
Laten
Hier groep 4 klasgenootjes (7-8) waarvan ik ook mooie verhalen hoor wat ze allemaal wel niet hebben. Ik leg mijn zoon (7) altijd uit dat zo'n kind dat zegt omdat het hoopt dat ze bij hem willen spelen. Of dat hij hoopt dat hij dat heeft.
Ik denk heel normaal voor deze leeftijd en ik zou er niemand op aanspreken.
Okee
Dat is goed om te horen.
Het punt is dat we ons een beetje zorgen begonnen te maken om het jongetje met zijn opschepperij. Dat zou dan ook de enige reden zijn om het eventueel met de ouders te bespreken, want zij kennen dit gedrag waarschijnlijk niet (ik neem aan dat hij dit vooral bij vriendjes doet en niet thuis).
Dus fijn dat het blijkbaar heel normaal is, hoef ik me ook geen zorgen te maken.
Waarom niks van zeggen
Zorgen maken zou ik me ook niet doen, maar waarom zou je er niks van mogen zeggen. ALs ik merk dat de vriendjes of vriendinnetjes van mijn kinderen liegen zeg ik er wat van, hoe onschuldig de leugen ook is. Ik heb gewoon een hekel aan liegen en ik vind dat ik dat best mag zeggen. Niet dat ik er een heel groot probleem van zou maken, maar ik denk wel dat ik het zou uitleggen.
En als je zo'n goede band hebt met zijn ouders, dan zou je het tussen neus en lippen toch ook wel kunnen vertellen (niet beschuldigend natuurlijk). Je zegt zelf, dat jouw zoontje het (nog) niet doet. Maar misschien doet hij het wel, maar weet je het niet omdat niemand iets tegen je zegt. Ik zou het fijn vinden om te weten zodat ik er met mijn zoontje over kan praten.
Overigens denk ik ook wel dat het bij de leeftijd past hoor.
groetjes van Charlotte
Is het wel jokken?
Is het wel jokken? Je zou het ook fantaseren kunnen noemen. Zeker als hij een hele speelgoedwinkel bij elkaar fantaseert. En dat lijkt me toch wel bij de leeftijd horen.
Hmmm
Ja, de grens tussen fantaseren en jokken is wel dun natuurlijk. Het gaat erom dat dit jongetje heel stellig dingen beweert, die mijn zoon dan ook gelooft (alhoewel hij dus nu wel door begint te krijgen dat vriendje vaak niet de waarheid zegt). Het jongetje heeft verder in zijn spel niet een heel levendige fantasie (verzint geen verhalen en zo), dus vandaar dat ik het eerder als jokken beschouwde.
Ja ach. Erg is het natuurlijk niet. De reden dat ik me een beetje zorgen maak, is omdat het vrij nieuw gedrag is voor hem en het ook een beetje de spuigaten uit begint te lopen. Heel veel van wat hij zegt de laatste tijd blijkt niet te kloppen. Dus niet alleen wat hij in zijn schoen kreeg van Sinterklaas, maar ook wat zijn ouders aan het doen zijn, bijvoorbeeld. Omdat hij de laatste tijd ook een beetje bozig/snel uit zijn doen is, dacht ik dat het jokken daar misschien iets mee te maken heeft. Het lijkt alsof hij iets wil compenseren.
En ik vind het toch ook niet fijn voor mijn zoon. Die heeft nu toch het gevoel dat zijn vriendje alles veel beter voor elkaar heeft, veel stoerder is en noem maar op.
Je hebt trouwens gelijk Charlotte, ik weet niet wat mijn zoontje bij zijn vriendjes thuis allemaal beweert. Stel dat hij zoveel zou jokken, dan zou ik het inderdaad zelf wel fijn vinden om dat te horen te krijgen.
Maar ik weet toch nog niet zeker of ik er echt iets over ga zeggen tegen de ouders, het klinkt al snel zo beschuldigend.
En..
ik bedenk me nu dat een ander vriendje van mijn zoon wel zo'n levendige fantasie heeft dat hij soms hele verhalen ophangt (over dingen die op school gebeurd zijn bijvoorbeeld) waarvan dan helemaal niks, of heel weinig, blijkt te kloppen.
Maar dat vind ik toch iets anders. Daar heb ik me ook nooit aan gestoord eerlijk gezegd. Je weet bij dat ventje dat hij het gewoon een beetje mooier maakt allemaal, het past bij zijn karakter en zijn leeftijd.
Dat vind ik dus bij het beste vriendje anders, het hoort op de een of andere manier niet echt bij hem.
Goudklomp
Ik heb ook wel eens belangstellend aan de ouders gevraagd of een vriendje nog een broer en zus had waar ik geen weet van had. Die vertelden toen van de rijkelijke fantasie. Je kan de ouders best eens dingen vragen zonder te beschuldigen.
Maar je hoeft niet pyschiatertje te spelen, deze fantasie of wensdromen kunnen allerlei oorzaken hebben en het is niet erg, niet op deze leeftijd.
Ik geniet er wel van, een kind bleek deze week een goudklomp te hebben gewonnen met sport. Echt goud! Een ander kind kreeg twee keer per week grote cadeau's.
