Vriendschap-zoon heeft het er moeilijk mee
Ik kom nog eventjes raad vragen en mijn hart luchten.
Mijn zoon is 9 jaar en zit in vierde leerjaar (België). Hij is vrij verstandig en is voor op zijn leeftijdsgenoten maar is anders wel een heel leuk kind (maar wie vindt dat nu niet van zijn eigen kind).
Hij heeft al jaren een vriendje waar hij af en toe mee afspreekt, niet superveel maar toch.
Sinds enkele weken is de vriendschap over. Mijn zoon wil er niet over praten, maar je ziet dat hij ermee worstelt. Zijn vriendje heeft nu een beste vriend en samen zouden ze mijn zoon uitlachen.
Hij wil zelf dat ik de moeder opbel om eens te horen, maar ik ben daar eerlijk gezegd niet echt een voorstander van.
Mijn zoon ziet alles nogal zwart in (wat hij pesten noemt, zijn soms maar onschuldige plagerijen) maar denkt ook te veel na over dingen. Hij kan niet snappen dat zijn vriendje al de leuke momenten samen vergeten is, want hij is ze niet vergeten. Hij is heel loyaal in zijn vriendschappen maar snapt niet dat er kinderen zijn die dit niet zijn. Ik heb hem proberen uit te leggen dat vriendjes op zijn leeftijd altijd wel eens wisselen van vriendje maar hij snapt dit niet.
Hij heeft nog andere vrienden hoor. Is nu ook aan het spelen met een vriendje. Hij zit op voetbal en bij de jeugdbeweging waar hij ook veel vriendjes heeft, dus als ik alles objectief bekijk denk ik dat hij zeker niet mag klagen.
Toch houdt dit bij mij ook bezig vermits hij af en toe opmerkingen maakt over dat bewuste vriendje "gelukkig speelde hij vandaag niet mee voetbal" "gelukkig dat we ver uit elkaar zitten".....
Heeft iemand tips. Wat zouden jullie hiermee doen? Het gewoon eventjes laten rusten?
Ach sneu...
ik denk dat het verstandig is dat je er niet in mee gaat de moeder te bellen en zo. Je weet ook nooit of zij het zal vertellen aan haar zoon, weaardoor het nog veel vervelender kan worden.
En zo wordt jouw gevoelige kind gekwetst door harde leeftijdsgenootjes. Soms moeten kinderen zich ineens afzetten tegen iemand waar ze eerst mee omgingen. Maar stimuleer hem ook om het aan te geven als het te gortig wordt, hij hoeft niet over zich heen te laten lopen.
Naar hem toe is het handig om te stimuleren dat hij andere contacten legt.
Die opmerkingen die hij maakt zou ik een beetje negeren. Je kunt er misschien op in gaan door de onderliggende boodschap bespreekbaar te maken:'Je vindt het nog steeds gemeen van hem he, dat hij eerst je vriend was en nu zo doet'
Maar verder laten rusten, ja. \Sterkte!
Ik weet het niet
Ik vind dergelijke zaken toch wat lastig. En ik zie er geen probleem in om eens een praatje met de moeder te maken, maar dan tussen de gesprekken over koetjes en kalfjes door. A la "jammer he, dat het opeens zo bekoeld is tussen Jantje en Pietje? Heeft Pietje er toevallig nog iets over gezegd? Ik merk dat Jantje het er nog behoorlijk moeilijk mee heeft.". Mogelijk is er iets voorgevallen tussen de 2 jongens, gezien de heftige reacties van beiden, dat zou ik toch wel willen weten.
