Waarom gillen kinderen pas na 1900 uur zo hard buiten
Het is nu vakantie en overdag oorverdovend stil op straat. Mijn kinderen balen dat er zo weinig anderen zijn om mee te spelen. Ik weet van veel dat ze wel thuis zijn, maar binnen zitten. Ook gaan er een aantal overdag naar de opvang.
Maar na 19 uur breekt hier echt de hel los en dat duurt dan to een uur of 20.30.
Dan doen ze ineens allemaal schreeuw en krijs-spelletjes of maken schreeuwend ruzie. Mijn kinderen houden daar helemaal niet van, en komen vaak na het eten niet eens meer buiten, omdat ze niet van dat geruzie en geschreeuw houden (woorden van mijn eigen dochter).
Toch vind ik het een raar fenomeen, normaal overdag zijn die kinderen nooit zo luidruchtig, maar alleen in vakanties als ze na het eten buiten spelen (op gewone weken komt het veel minder voor).
Hoe komt dat toch? Is het de beginnende vermoeidheid? (er zitten ook een aantal groep1-2 kinderen bij) of speelt er iets anders?
Ik zelf zou bij zulks gekrijs mijn kind naar binnen halen, ik hou daar helemaal niet van dat nodeloze gegil (het is ook een beetje gillen om het gillen). Ik mocht dat vroeger ook absoluut niet (daar zal het mee te maken hebben.
Ik vind wel dat kinderen lekker buiten moeten spelen en daarbij best lawaai mogen maken, maar dit gekrijs is echt zo hard dat ik de tv niet eens kan horen op normale geluidssterkte...
Ik ga er niet over klagen verder, werkt denk ik alleen maar averechts. Een buurvrouw die er iets van gezegd heeft wordt nu ook de buurtheks genoemd...
Moek
Een schreeuwde buurman heeft blijkbaar ook geen goede opvoeding genoten want die heeft dat dus nooit afgeleerd. Het is niet meer acceptabel als volwassenen lawaai maken. Er is wel een verschil tussen functioneel lawaai (de boer hier tegenover die zijn land omploegt, de buurman die het gras maait) en niet functioneel lawaai (zoals het schreeuwen van kinderen)
Overigens lijkt me 18 wel erg laat. Gillen is wat mij betreft iets wat peuters/kleuters doen in hun spel en daarna moet er toch langzamerhand een besef ontstaan dat dit niet mag en dat je het dus niet doet.
Dat mijn 2 jarige soms vergeet dat gillen niet mag snap ik. Van mijn 6 jarige snap ik het al een heel stuk minder en als mijn 9 jarige het zou doen (maar dat is een hele rustige jongen) dan zou ik echt heel boos worden. Hij is oud genoeg om inmiddels te weten wat gewoon niet mag en waarom dat niet mag.
Maar moek
De huilbaby in ons gezin was niet de giller, integendeel..
Gillen
Ik bedoel gewoon gillen. Niet keihard hardop tellen bij verstoppertje, niet roepen naar anderen, niet ruziemaken en emotie-gillen maar gewoon whaaaaaaaaaaaaa. Onderkaak laten zakken en gillen maar. Zoals ze zeg maar doen tijdens popconcerten. Maar dan van kleintjes. In de regel, trouwens, meisjes.
Tirza
Tirza
Dat doen ze hier niet, het heeft altijd wel een doel. Of het dan persé noodzakelijk is om luid naar iemand te roepen die onderaan de glijbaan zit, terwijl jij er 1,5 meter boven staat is weer een andere kwestie.
Soorten gillen
Bij ons is het ook meer Vic-gillen dan Tirza-gillen (hele mooie definities).
Dat mijn aanpak werkt, weet ik al: het gegil is al een heel stuk minder hard en frequent dan een jaar geleden. Dus nee, je hoeft ze het gillen niet af te leren als ze 8 zijn, zodat ze stoppen als ze 18 zijn. Dat komt vanzelf met de jaren.
Als je ze leert om bjvoorbeeld niet in de tuin of het huis te gillen, worden ze later in ieder geval niet zoals die buurman, want ze hebben geleerd rekening te houden met anderen. Maar ze hoeven geen normaal kinderlijk gedrag af te leren voor ze eraan toe zijn.
Daar komt nog bij dat ik mechanische geluiden heel wat erger vind dan menselijke. Maar ja, dat is een kwestie van smaak, natuurlijk.
Precies omgekeerd
Ik vind juist menselijk lawaai vervelender dan mechanisch lawaai. Een grasmaaier kan nou eenmaal niet zachter, bovendien moet het gras nou eenmaal gemaaid worden. Maar gillen, of de muziek keihard zetten, da's echt niet nodig.
Overigens hebben al mijn kinderen veel gehuild als baby (soms wel 12 uur per dag, maandenlang), maar gillen ze niet. Ze hebben waarschijnlijk hun kruit in de babytijd al verschoten.
skik
Luidruchtige kinderen
kan ik heel goed velen, ik heb een speelplein bij me achter en dat geluid is zo normaal, dat blok ik gewoon. Behalve.......als het richting ruzie/treiter/gejank gaat. Dat is toch wel zó typisch. Ze kunnen uren spelen en gillen en van alles, en dan ineens hoor je er zo'n toontje insluipen van: Dit Gaat Mis. Daar ben ik een soort van allergisch voor.
Een mechanische grasmaaier (zo'n douw-je-dood) vind ik nog wel wat zomers hebben, maar bladblazers en hogedrukspuiten......brrrrrr. Pak een hark, pak een soppie denk ik dan.
O, en water. Ik kan precies horen in welke tuin er een badje staat. Daar komt het meeste gegil vandaan 
Tirza
Herkenbaar, tirza
Ik woon ook tegenover zo'n speelpleintje en kan inderdaad daardoor prima tegen spelende en pratende kinderen. Beetje gillen mag ook best, maar bij huilen ga ik altijd kijken of het kind nou van mij is of niet. Overigens heb ik twee kinderen die ook behoorlijk wat geluid produceren. Tangodochter heeft gewoon een behoorlijk harde stem en kletst erg veel en daarbij dus hard. Zij is vooral binnen erg luidruchtig. Buiten valt het wel mee. Tangozoon heeft juist weer een hele hoge stem, die hoor je altijd overal bovenuit als hij buiten speelt. Vind ik wel handig, want ik weet altijd waar hij zit. Te hard gillen buiten vind ik overigens nooit goed, dan roep ik ze echt tot orde en als ze dan nog doorgaan mogen ze naar binnen komen.
De ouders
Het gaat hier dan wel over gillende kinderen, maar vlak ouderen ook niet uit. Mijn buurvrouw heeft regelmatig bezoek en er zijn wat dames bij met een behoorlijk luide stem. Dat zijn ook nog eens van die types die vijf kwartier in een uur kletsen, echt vreselijk. Ik kan me soms bijna niet bedwingen om dan over de schutting te vragen of ze ook 'uit' kan.
O ja!
Hard pratende volwassenen zijn een apart draadje waard. Helaas zijn die niet meer op te voeden en vanzelf overgaan doet het ook niet meer. En als het onderwerp van gesprek nou nog boeiend of sappig was... maar dat is het meestal helaas niet.
Onachtzaamheid
Laat ik het maar heel neutraal onachtzaamheid noemen, mensen die 's avonds laat luid pratend afscheid nemen. Die zijn gewoon even vergeten dat er nog meer mensen in de straat wonen, of zelfs al liggen te slapen.
Zelf ga ik automatisch fluisteren als het donker is. Misschien sta ik ook nog wel een kwartier voor de deur te doeien, maar dat hoort dan geen buur.
skik
Skik
Sommige mensen gaan heel luidruchtig door het leven, en weten dat best. Maar het boeit ze gewoon niet. Ik heb zulke buren.
Skik
Ik schrok even, want ik dacht dat er in je post "loeien" stond in plaats van "doeien". Hè, gelukkig maar!
Ik haat gillende kinderen
Ja, ik haat gillende kinderen. ook op het schoolplein na school, sta je dan op je kind te wachten en gilt er een kind vlak naast je in je oor. Zomaar. ik zeg er wel wat van.
Vroeger...we waren thuis met 5 kinderen, mochten we niet gillen. Goeie regel. Deden we ook niet. Dat mogen mijn kinderen ook niet. Behalve als we in de achtbaan zitten! Inderdaad kwestie van opvoeden.
