Wanneer gaan ze nou eens eten?
Al jaren is het drama met eten hier. En zo'n zomervakantie met veel patat en fastfood doet ook niet veel goed... Ze eten niets 'normaals', geen groenten, geen saus. De een eet aardappels, ded ander vlees. En blijkbaar krijgen ze ook geen honger als ze de rest niet eten.
Doodvermoeiend. Zo worden ze alleen maar kleiner en dunner denk ik. Zucht...
Gouden tips zijn welkom. Steun en troost en herkenning ook 
niet poeslief
Wat oudere kinderen kan je best een paar hapjes laten proeven zonder enig drama, met uitleg dat je sommige smaken moet leren waarderen en dat kan alleen als je het probeert. Ligt natuurlijk wel aan wat voor kind je hebt, soms kan je beter negeren om het gezellig te houden (zoals bij mijn jongste). Maar ik ben ook vrij soft en schappelijk, 1 hapje mag ook. Met alleen maar negeren en pleasen ben ik bang een verwend kreng te kweken, dat bovendien geen nieuwe ervaring leert (bv smaak)
Mijn kind mag ook niet langer dan een half uur op de ipad, is het dan ook zielig dat hij moet stoppen als hij daar geen zin in heeft? Ik ben er niet om poeslief te zijn.
Rafelkap
Bij oudere kinderen ligt het wat anders inderdaad. Mijn kinderen gingen vanaf een jaar of 8 ook uit zichzelf meer proeven. En soms durven ze het zelfs herhaaldelijk te proeven als ze het de eerste keer niet lekker vonden. De oudste doet zelfs voorstellen om nieuwe dingen uit te proberen en komt met recepten. Dat terwijl ze dus van haar 2e tot haar 8e zo ongeveer geen groenten heeft gegeten.
Rafelkap
Oh maar ik doe niet aan negeren en ben niet poeslief hoor. Maar zoals Vic schrijft: met geduld komt het vaak vanzelf. En ja, soms is dat pas als het pubers zijn. Ik ben verbaasd wat mijn pubers allemaal op tafel zetten als zij koken. Geen andijvie trouwens..
Rafelkap
Wat ik zo vreemd vind is dat Ellimore er zo van overtuigd is dat haar methode bij iedereen helpt als je er maar in gelooft.
Natuurlijk kun je bijna elk wat ouder kind laten proeven maar een koppige peuter/kleuter kan net zolang volhouden als jij, tot ver over bedtijd aan toe en dan heb ik het inderdaad nog niet over kotsen.
Nogmaals: bij mijn kinderen werkte het ook, ik geloofde er niet eens in (wat zegt dat eigenlijk?) maar toch werkte het en de één eet bijna alles, en de ander wat minder maar heel normaal.
toneelspelen
Je moet als ouder wel goed toneelspelen. Als je twijfelt voelen die kinderen dat haarscherp aan, dat is wat Ellimore wellicht bedoelt. Zij heeft het denk ik anders gebracht dan jij beschrijft, zonder dat haar kinderen zich gedwongen voelden. Misschien schrijft ze er nog wat meer over?
Ik ben wel van plan het te proberen, mijn kind meer te laten proeven en niet automatisch wat anders voor te zetten om protest te voorkomen. Door nieuwe smaken te laten ontdekken (hij wil tenslotte uitvinder worden, dan moet je een hoge mate van ontdekkingsdrang hebben), maar niet door hem te dwingen en dat hij de tafel niet mag verlaten, dat is niet mijn stijl Maar ik mag niet klagen over hem, hij lust best andijviestampot
Volhouden
Ik denk dat het geloven in ook vooral een kwestie is van keihard blijven volhouden en de harde lijn kiezen in je consequentheid. Mijn kinderen hebben nooit problemen gehad met slapen. Ik denk dat dat deels komt doordat ik gemor altijd direct de kop heb ingedrukt. Ik heb beide in een lastige fase wel avonden 25 keer opnieuw weer naar bed moeten brengen, en er uiteindelijk een consequentie aan verbonden (knuffels weg, geen tv). Ze weten dat ze me in het weekend alleen 's morgens wakker mogen maken in noodgevallen, of na 09.30 uur.
Maar goed, ik ken ook mensen die veel strenger en consequenter opvoeden dan ik, en nu wel met een peuter zitten die met geen mogelijkheid voor 23.00 uur gaat slapen. Anders ligt ze gewoon te krijsen en haalt haar hele kamer overhoop. Sommige kinderen zijn nu eenmaal wat pittiger dan anderen.
Maar...
Ik zie niemand vertellen dat ze kinderen automatisch iets anders voorzetten....zo zwartwit moet je het niet zien natuurlijk.
yep
Bij ons is er altijd iets wat ze wel lusten. Bijvoorbeeld een banaan, of rauwe worteltjes. En verder negeren wij het moeilijke eetgedrag. Bij mijn kinderen werkt dat het beste.
Ik houd er trouwens wel rekening mee, dat ik nooit een hele week, alleen maar dingen eet die dochter niet lust. Dan zorg ik dat ik de volgende dag wel weer iets erbij heb, wat ze wel lust. En dan eet ze dan weer 'bij'.
Vic
Tja...de harde lijn....ik vind knuffels weg hard inderdaad.
Ik denk dat ouders overschatten in hoeverre ze invloed hebben en dingen kunnen afdwingen, zoals jij ook al aangeeft met je voorbeeld. Ik vind het ook wel redelijk sfeerverpestend, zeker als het om maaltijden gaat.
Een goede sfeer aan tafel vind ik oneindig veel belangrijker dan een hap meer of minder. Hier is de avondmaaltijd de enige keer op de dag dat we allemaal thuis en samen zijn, en waar we ons allemaal op verheugen. Zelfs het gezinslid dat die dag minder blij is met het menu.
Late reactie..
Een beetje late reactie (forumde via de app die met nieuwe forum niet meer werkte) maar inderdaad wat Rafelkap schrijft; ik geloof dat kinderen het voelen als je twijfelt bij een methode die je toepast. Om het even welke aanpak of methode, niet alleen de mijne dus)
Dus als je er (wat dan ook) zelf 100% achter staat dan draag je die vanzelfsprekendheid uit naar je kinderen. En als je er niet of maar half in gelooft, of niet, dan niet.
Groetjes Ellimore
(Die dus bijna nooit meer online is...)
